Morgunblaðið - 09.11.2017, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2017
reyna. Hún rétti honum opna
bók og sagði „Lestu þá.“
Hann starði lengi ofan í bók-
ina og þá sagði hún „sérðu ekki
stafina?“
„Jú, jú, en ég kann bara ekki
að lesa,“ sagði fjögurra ára
snáðinn. Að mörgu leyti var
hann litli bróðir fyrir hana og
hann undi því hlutverki vel.
Aldrei bar skugga á þá vináttu.
Með söknuði minnumst við
góðs drengs og megi guð blessa
fjölskyldu hans á sorgarstund.
Anna Hulda.
Ekki átti ég von á því þegar
þyrlan flaug hér yfir Minni-
Velli laugardaginn 28. október
síðastliðinn að hún væri að
sækja hann Svavar mág minn.
Hann hringdi í mig á fimmtu-
deginum áður að kanna með af-
réttinn hérna, hvort það væri
einhver rjúpnavon því hann
langaði að skreppa með Svavari
syni sínum til rjúpna. Við spjöll-
uðum, hlógum og að lokum
kvöddumst við með orðunum
„sjáumst“.
Orð og ætlanir mega sín lítils
þegar svo stórt skarð er höggv-
ið í fjölskyldu okkar.
Svavar og Anna systir mín
fóru að vera saman þegar ég
var um 5 ára gamall, ég þurfti
nú smátíma til að kaupa þennan
kauða af Langholtsveginum, því
ég hafði notið þess algjörlega
að vera yngsta systkinið og eiga
athygli og umhyggju stóru syst-
ur óskipta.
En ég þurfti ekki langan
tíma til þess að sjá hvaða mann
Svavar hafði að geyma, hann
var fljótur að vinna mig á sitt
band.
Mér gafst tækifæri til að
vinna hjá Svavari við rafvirkj-
un, hann réð mig í vinnu við
fyrirtækið hjá sér, ég um tví-
tugt og búinn að vera hálfí-
stöðulaus um skeið en hann var
tilbúinn að gefa mér tækifæri.
Ég er þakklátur fyrir það tæki-
færi því það var afskaplega gott
að vinna í kringum og með
Svavari, hann var alltaf rólegur
og sagði manni til verka á góð-
an hátt.
Fyrirtækið stækkaði, mönn-
um fjölgaði og verkin urðu
stærri, þá naut hann sín þegar
nóg var að gera, en það var allt-
af skýlaus krafa um góð vinnu-
brögð og vandaðan frágang.
Við hlógum nú oft við strák-
arnir í vinnunni þegar minn
maður birtist á vinnustað með
eitthvert nýtt verkfæri sem
hann gat ekki sleppt því að
kaupa af því að það var á svo
góðu tilboði, þar var mættur
„Tilboðs-Svavar“ og við höfum
oft hlegið í fjölskyldunni þegar
Anna hefur verið að segja okk-
ur frá einhverju sem Svavar
hafði keypt á tilboði af því það
vantaði.
Ég er ríkari af því að hafa
orðið samferða Svavari í 37 ár
og Anna systir mín var heppin
með mann, saman eignuðust
þau fjögur börn og barnabörnin
orðin fimm. Með fjölskyldunni
naut hann sín og ekki síst í afa-
hlutverkinu.
Lífið er hverfult og ekki allt-
af sanngjarnt, gærdagurinn er
liðinn, daginn í dag eigum við
og um morgundaginn vitum við
lítið.
Ég kveð þig, vinur, með
söknuði og þakka þér samfylgd-
ina og það sem þú varst mér og
mínum alla tíð.
Þú varst svo sannarlega
klettur í mínu lífi.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Minning þín er mér ei gleymd
mína sál þú gladdir
innst í hjarta hún er geymd
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elsku Anna og fjölskylda,
megi góður guð gefa ykkur
styrk á þessum erfiða tíma.
Jón Þorberg Steindórsson.
Lífskertin okkar mannanna
brenna mishratt, sum loga
lengi, önnur slokkna skyndi-
lega. Nú er lífskerti frænda
míns, Svavars Kristinssonar,
slokknað. Óvænt er hann hrif-
inn á braut á besta aldri frá ást-
ríku heimili, eiginkonu, börnum,
barnabörnum og einnig full-
orðnum foreldrum sínum.
Svavar átti stóra og sam-
heldna fjölskyldu sem deildi
sínum áhugamálum og studdi
hvert annað á lífsins göngu.
Svavar var alltaf aðeins eldri en
ég, sérstaklega hér áður fyrr og
margar minningar sækja á hug-
ann. Sérstaklega er mér minn-
isstætt þegar hann starfaði sem
pikkóló á fínu hóteli, þá líklega
ekki nema 14 ára. Mér fannst
hann vera orðinn fullorðinn og
leit upp til þessa ábyrgðarfulla
frænda míns. Eins man ég vel
eftir fermingunni hans en ég
hafði miklar áhyggjur af því að
þurfa að kyssa hann á kinnina
og óska til hamingju. Það hugn-
aðist mér ekki nógu vel. Frá
unga aldri kom Svavar mér allt-
af fyrir sjónir sem myndarleg-
ur, lífsglaður og skemmtilegur
frændi og stutt var í hlátur.
Svavar skilur eftir sig gott
veganesti og minningu um um-
hyggjusaman fjölskylduföður og
afa. Megi sú minning verða fjöl-
skyldunni leiðarljós í framtíð-
inni.
Guð blessi minningu Svavars
Kristinssonar.
Sigrún Birna Norðfjörð.
Við erum stödd á Sigló og
golfmót í uppsiglingu hjá sex
ára bekknum. Mótstjóri er
Svavar Kristinsson. Þarna var
hann í essinu sínu, búinn að
skipuleggja allt í þaula og
margra daga laumulegur und-
irbúningur hans að skila sér.
Þessi vinahópur skartar fallegu
litrófi en af öðrum ólöstuðum
var Svavar foringi þessa hóps,
sá um skemmtiatriði, búninga-
stjórn og gerði í raun allt sem
gera þurfti til að gleðja okkur
hin, ógleymanleg helgi að baki
og Svavar potturinn og pannan
í öllu.
Minningarnar streyma fram,
Barcelona, veiðiferðir, Land-
mannahellir, hestaferðir, sum-
arbústaðarferðir, þorrablót,
skötuveislur, villibráðakvöld
o.fl. o.fl.
Stórt skarð er höggvið í sex
ára bekkinn og óraunverulegt
að hugsa til þess að vinar okkar
njóti ekki lengur við með sinn
smitandi hlátur og hnyttnu til-
svör. Það er ekki sjálfgefið að
arka í gegnum lífið og eignast
vini eins og Önnu og Svavar.
Það er þakkarvert.
Hann lifði lífinu lifandi og
átti mörg áhugamál. Að vera úti
í náttúrunni var hans líf og
yndi.
Kallið kom allt of snemma en
fyrst við fáum engu um það
ráðið er það huggun harmi
gegn að hann var við veiðar,
sem voru hans ástríða, þegar
hans tími kom.
Samúð okkar allra er hjá þér,
elsku Anna mín, og fjölskyld-
unni allri.
Örlög mín ég get ei flúið
Fuglasöngur í fjarska ómar
Hver þar kveður, lífið búið
Lífsins klukka Svavars hljóðnar
Sex ára bekkurinn,
Birgir og Gyða, Ingimund-
ur og Sigríður, Ólafur og
Gunnhildur, Hlynur og
Kristín, Símon og Helen,
Gunnar og Eva og Sig-
mundur (Bóbó).
Haustið er skollið á og vetur
framundan, þetta lýsir símtal-
inu sem við félagarnir fengum
þann 28. október síðastliðinn.
Svavar hafði ásamt syni sínum
gengið til rjúpnaveiða, þetta
átti að vera falleg stund og
samvera en snerist upp í and-
hverfu sína. Svavar vinur okkar
deyr í höndum sonar síns, við
iðju sem hann elskaði alla sína
ævi. Þetta slær mann kaldan og
maður spyr sig, hvernig höldum
við áfram án Svavars?
Við félagarnir kynntumst í
æsku í Vogaskóla og héldum
síðan hópinn í gegnum hand-
boltann í Þrótti og höfum haldið
hann síðan. Meðal annars höf-
um við borðað saman í hádeg-
inu á hverjum miðvikudegi í
meira en 30 ár. Síðustu ár höf-
um við einnig spilað golf saman
á miðvikudögum yfir sumartím-
ann og voru það okkur öllum
góðar stundir.
Svavar var vissulega dellu-
karl – stundaði skot- og stang-
veiði af ástríðu alla tíð. Golfið
sem hefur átt hug hans og frí-
tíma seinni árin leiddi til þess
að hann, sem í öðru, fór alla leið
og ekki nægði minna en einka-
golfhermir á verkstæðinu hans.
Esjan var líka í miklu uppáhaldi
hjá honum og reyndi hann oft
að fá okkur félagana með sér í
göngu á hana, það verður nú
gert í minningu hans. Okkur er
einnig minnisstætt þegar Svav-
ar hellti sér út í hin ýmsu
áhugamál um lengri eða
skemmri tíma. Hver man ekki
eftir trillunni, kajökunum og
sumarhúsaævintýrunum.
Hvernig höldum við áfram,
þegar vantar Svavar með sína
gleði sem einkenndi hann og
hans hvella hlátur og bakfettur
sem fengu alla sem nálægt hon-
um voru til að hlæja. Hugurinn
sendir okkur líka til æskunnar,
en þá áttum við ófáar stundir á
Langholtsveginum en þar voru
alltaf opnar dyr. Þar fengum
við að dvelja löngum stundum
og spila tónlist (hátt) og njóta
samverunnar. Toppurinn á
þeim stundum var oft þannig að
Súsanna bauð okkur upp á hina
heimsfrægu brauðtertu með
rauðkáli, sem hún ein gat fram-
reitt; þá skipti ekki máli hvort
klukkan var 5 að degi eða nóttu.
Hin síðari ár reyndi Svavar
hins vegar að troða í okkur
hafragraut í golfferðunum sem
voru ófáar; til Florida með
strákunum eða Spánar með
konunum. Þessar ferðir fara nú
í minningabankann.
Það er kaldur vetur fram-
undan og við sem köllum okkur
Þrettán Þreytta Þróttara (ÞÞÞ)
reynum að láta minningarnar
um frábæran félaga fylla það
stóra skarð sem komið er í hóp-
inn.
Þér, Anna, og fjölskyldunni
sendum við okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur og vonum að æðri
styrkur hjálpi ykkur í gegnum
veturinn.
Fyrir hönd ÞÞÞ,
Þormóður Jónsson.
Ég var svo heppinn að Anna
og Svavar tóku þá ákvörðun að
byggja sér og fjölskyldu sinni
framtíðarheimili í Logafold, þar
sem foreldrar mínir voru einnig
búnir að gera sér hreiður. Svav-
ar Már og ég erum fæddir sama
ár og okkar á milli varð mikil
vinátta. Við Svavar Már vorum
óaðskiljanlegir og ég varð einn
af fjölskyldunni í Logafold 136.
Mér leið allavega þannig enda
tóku Svavar og Anna alltaf vel á
móti mér og buðu mér að taka
þátt í ævintýrum fjölskyldunn-
ar, en þau voru fjölmörg. Svav-
ar var mikill ævintýramaður
sem lét verkin tala og með ein-
dæmum duglegur. Mér er það
einkar minnisstætt þegar Svav-
ar fékk dellu fyrir siglingum og
keypti sér trillu. Ég hafði farið í
veiðiferðir með fjölskyldunni en
vá hvað það var gaman á sjóst-
angveiði þar sem stóru fiskarnir
létu ekki bíða eftir sér. Siglandi
úti á miðjum Hvalfirði á trillu,
verandi sjóveikur með kaptein
Svavar undir stýri, ógleyman-
legt. Þetta er bara sandkorn af
öllum þeim góðu minningum
sem maður fékk að upplifa með
Svavari í gegnum áhugamálin
hans.
Svavar kunni svo sannarlega
að njóta lífsins með gleði í
hjarta og smitaði alla í kringum
sig með góðu gildum. Kæri
Svavar, bestu þakkir fyrir allar
minningarnar og samveruna, þú
varst kærleiksríkur, duglegur
faðir og það voru forréttindi að
fá að umgangast þig. Ég verð
þér, Önnu og fjölskyldu þinni
ævinlega þakklátur fyrir allar
þær góðu stundir sem ég átti
með þér og þínum. Fjölskyldu
Svavars sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Gunnar Hrafn Arnarsson.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi, þú varst alltaf
svo góður og fyndinn og
alltaf svo glaður. Við gerð-
um svo mikið saman, til
dæmis bíó, út að borða og
margt fleira. Þér fannst svo
gaman í bíó á spennumynd-
um. Svo áttum við margar
góðar stundir þegar ég var
lítill.
Afi var mjög góður mað-
ur.
Kveðja,
Steindór Sólon.
Bless Bragi,
minn kæri mágur,
og takk fyrir sam-
veruna
Ég er níu ára og þá kemur
einhver Bragi og ætlar að taka
systur mína frá mér. Ótukt-
arlegt fannst mér og varð hon-
um reiður. Sú reiði breyttist þó
fljótt í væntumþykju og vin-
áttu.
Skrítið, en síðan eru liðin 64
ár.
Þau áttu sextíu ára
brúðkaupsafmæli hinn 14. sept-
ember, Erla systir mín og
hann, og laugardaginn 21. októ-
ber lést minn kæri mágur eftir
að hvítblæðið hafði ráðist á
hann og krafist sinna fórna.
Hatrammt var barist, en að
lokum varð fátt til bjargar.
Minningarnar eru margar
eftir langt líf og dugnaður og
eljusemi einkenndu lífið, tveir
grallarar komu í heiminn með
stuttu millibili og systir fimm
árum seinna. Það var eiginlega
þá fyrst sem ég virkilega fór að
„fíl’ann“ eftir að hann tók Erlu
frá mér.
Í hönd fór skemmtilegur tími
með útilegum, sumarbústaða-
ferðum, íbúðarbyggingu og
húsbyggingu. Og hjá mér
barnapössun og svoleiðis. Hann
var næmur fyrir góðri tónlist,
fagurkeri.
Ekkert hálfkák í því sem
hann tók sér fyrir hendur.
Nægjusemi, nákvæmni og alúð
einkenndu mág minn. Frábær
maður sem sárt verður saknað.
Takk fyrir samveruna, minn
kæri mágur, við sjáumst.
Sigurður Örn Gíslason.
Við Bragi Jóhannesson hitt-
umst fyrst haustið 1956 þegar
við hófum báðir nám, ásamt
fleirum, í Verkfræðideild Há-
skóla Íslands. Þar vorum við
samtímis í þrjú ár og nutum
kennslu frábærra kennara sem
fræddu okkur af alúð og mikilli
þekkingu í undirstöðugreinum
verkfræðinnar; stærðfræði, eðl-
isfræði, efnafræði og landmæl-
ingu. Landmælinganámskeið í
Bragi
Jóhannesson
✝ Bragi Jóhann-esson fæddist
31. júlí 1935. Hann
lést 21. október
2017.
Útför Braga fór
fram 6. nóvember
2017.
Hveragerði er sér-
staklega minnis-
stætt en þar lærð-
um við landmæl-
ingar undir
handleiðslu Finn-
boga Rúts Þor-
valdssonar, próf-
essors. Dvölin þar
var mjög ánægju-
leg, við vorum í
fæði og húsnæði
hjá Kára Tryggva-
syni, rithöfundi og kennara, og
höfðum góðan aðbúnað í einni
skólastofunni þar sem við sváf-
um á flatsængum og alltaf var
nóg af hollu grænmeti á mat-
arborðinu.
Í Hveragerði kom í ljós að
Bragi var efnilegur landmæl-
ingamaður, hann var fljótur að
átta sig á aðstæðum og var ná-
kvæmur og reikningsglöggur
og steig hann þarna sín fyrstu
spor á þessum vettvangi á
starfsævinni.
Þegar kom að svefntíma á
kvöldin las einn félagi okkar,
Halldór Halldórs, kafla úr hinni
þekktu bók „Litli svarti
Sambó“ og reyndist sá lestur
alltaf öruggt svefnmeðal. Að
loknu námskeiðinu í Hvera-
gerði tók við prófmæling sem
fólst í að mæla hús, götur og
girðingar við Nýbýlaveg í
Kópavogi og teikna kort af
ákveðnu svæði sem hver nem-
andi hafði fengið úthlutað.
Heldur vorum við auralitlir eft-
ir þetta sumar þar sem tími til
að vinna fyrir kaupi var stutt-
ur, minni en þrjár vikur. Eftir
þrjú ár saman í HÍ skildi leiðir
okkar Braga, en lágu svo sam-
an aftur þegar við urðum báðir
meðeigendur og starfsmenn í
Verkfræðistofunni Hnit hf.,
hann árið 1971 og ég tveimur
árum síðar.
Upp frá því vorum við starfs-
félagar fram til ársloka 2004
þegar Bragi og tveir aðrir fé-
lagar okkar gengu út úr Hniti
hf. og luku þar störfum. Allan
sinn starfsaldur hjá Hniti var
Bragi áhugasamur í vinnunni
og skilaði góðum verkum. Þá
voru hann og Erla eiginkona
hans sérstaklega gestrisin hjón
sem gaman var að heimsækja.
Núna þegar Bragi Jóhann-
esson er allur vil ég fyrir hönd
gömlu félaganna í Hniti hf.
þakka honum fyrir samstarfið í
rúm þrjátíu ár og votta Erlu og
fjölskyldu innilega samúð.
Hilmar Sigurðsson.
Elsku Bjössi,
sársaukinn vegna
hvarfs þíns úr
þessu lífi er mikill.
Þó við byggjum
ekki saman vorum
við bundin kærleiksböndum frá
fyrstu tíð. Við hjálpuðum hvort
öðru eins og við gátum og gerð-
um það vel.
Takk fyrir fallegustu og mestu
gjöfina sem fæddist fyrir 17 ár-
um, dóttur okkar Heiðdísi Dögg
sem breytti lífi mínu til frambúð-
ar. Natin varstu við Dísu okkar;
lestur og söngur á hverju kvöldi
þegar hún var lítil, alltaf varstu
tilbúinn að greiða götu hennar;
svo góður pabbi.
Söknuðurinn er mikill en
minningarnar lifa: sumarbú-
staðaferðir, utanlandsferðir,
fjallaferðir, þ.m.t. Úlfarsfell, Esj-
Björn Karlsson
✝ Björn Karlssonfæddist 23. jan-
úar 1950. Hann lést
20. október 2017.
Útförin fór fram
1. nóvember 2017.
an, Keilir og einu
sinni fórum við þrjú
upp á Mosfell með
kakó og nesti, í
kirkjugarðinum
neðan við Mosfell er
hvílustaður þinn nú.
Þó sólin nú skíni á
grænni grundu
er hjarta mitt þungt
sem blý,
því burt varst þú kallaður
á örskammri stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Hvíl í friði, Bjössi minn.
Kolbrún Þóra Sverrisdóttir
(Kolla).
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minning@mbl.is
og láta umsjónarmenn minning-
argreina vita.
Minningargreinar