Morgunblaðið - 15.02.2018, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2018
fórum við á laugardögum ég og
sum frændsystkini mín með þeim
í kirkju. Já, hún var trúuð hún
Stína amma og allt gott um það
að segja enda tel ég að mín
barnatrú sé að miklu leyti komin
frá henni. Á síðustu árum fékk ég
svo aftur tækifæri til að heim-
sækja hana oftar, þar sem við
urðum aftur nágrannar í Húsa-
hverfinu í Grafarvogi. Strákarnir
sem voru á leikskóla við hliðina á
heimili hennar spurðu reglulega
um að fá að fara beint eftir leik-
skóla til langömmu Stínu. Hún
hafði svo góða og hlýja nærveru.
Amma var undir það síðasta
komin með heilabilun en hún
vissi nánast alltaf hver ég var
þegar ég heimsótti hana. Ég fór
reglulega með syni mína og konu
í heimsókn til hennar og þá var
eins og áður boðið upp á gott en í
þessu tilfelli var það súkkulaði.
Það er sérstakt að kveðja þessa
fallegu og dásamlegu konu sem
hefur gefið mér svo margt. Minn-
ing hennar mun lifa áfram með
mér og fjölskyldu minni. Nú ertu
komin til afa Egils og Dollýjar
frænku í eilífðarlandið þar sem
Jesú tekur á móti þér í skýjun-
um. En þú sagðir alltaf við okkur
orð Jóhannesar postula úr Op-
inberunarbókinni: „Sjá, hann
kemur í skýjunum og hvert auga
mun sjá hann.“ Við söknum þín,
hvíldu í friði, elsku amma.
Nær tímaglasið tæmt er mitt,
mér til sín býður Jesús heim
í dýrðarríki sólbjart sitt,
í sælan engla himingeim
Ég mun hans auglit sólbjart sjá,
og sæll minn guð ég lofa þá.
(Úr sálmabók aðventista,
F. J. Crosby – þýð. ókunnur)
Eyþór Grétar og fjölskylda.
Ég vil minnast í örfáum orðum
hennar Stínu frænku minnar.
Hún var mér alla tíð einstak-
lega góð. Áður en ég eignaðist
son minn Stefán dvaldi ég oft
næturlangt á heimili þeirra Stínu
og eiginmanns hennar, fyrst á
Háaleitisbraut og síðar í Berj-
arima 9. Gjafmild var hún með
eindæmum og höfðingi heim að
sækja.
Okkur Stínu kom alltaf svo vel
saman, oftast vorum við nokkuð
sammála, eina skiptið sem ég
man að við vorum ekki alveg
sammála var þegar hún sagði
mér að hún ætlaði að flytja í
Grafarvoginn. Ég sagði við
frænku mína að það litist mér
engan veginn á, það væri svo
langt að fara þangað. Helst hefði
ég viljað að hún væri bara áfram
á Háaleitisbrautinni, nú þyrfti ég
að læra að fara nýja og langa leið
að nýja heimilinu hennar. Stína
frænka sagði að ég þyrfti ekki að
hafa áhyggjur af því, ég yrði fljót
að læra þessa nýju leið, eins og
vanalega hafði hún rétt fyrir sér.
Ýmislegt brölluðum við sam-
an, ásamt Ellý og Habbý, dætr-
um Stínu, sem einnig bjuggu í
Grafarvoginum. Já, það voru
margar góðar samverustundir
sem við áttum saman, frá því
bara að ganga um hverfið, ásamt
svo mörgu öðru skemmtilegu
sem við gerðum saman. Ég á
bara góðar minningar um Stínu
og hennar fólk.
En síðar breyttist margt.
Stína frænka var orðin mikill
sjúklingur eftir að hún greindist
með Alzheimer-sjúkdóminn. En
einu tapaði hún ekki, það var
góða skapið, gerði góðlátlegt grín
að sjálfri sér, sem hjálpaði henni
mikið í veikindum hennar.
Stína frænka átti sterka trú á
vin sinn Jesú Krist, sem var per-
sónulegur frelsari hennar.
Nú er hún sofnuð hún frænka
mín, þessi blíða og kærleiksríka
kona, sem leiddi börnin sín og
aðra sem kynntust kærleika
hennar og gleði.
Ég vil að lokum votta fjöl-
skyldu hennar mína dýpstu sam-
úð en bið um leið að minning um
góða konu lifi í hjörtum okkar.
Með samúð,
Sóley Ólafsdóttir
og Stefán Róbertsson.
✝ Einar GarðarÞórhallsson
fæddist í Reykjavík
10. júlí 1946. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 30.
janúar 2018.
Foreldrar hans
voru Bergþóra Ein-
arsdóttir, f. 27. apr-
íl 1908 í Garðhús-
um í Grindavík, d.
1. október 1989, og
Þórhallur Þorgilsson, magister í
rómönskum tungumálum og
bókavörður, f. 3. apríl 1903 í
Knarrarhöfn í Hvammssveit,
Dalasýslu, d. 23. júlí 1958.
Dóttir Einars Garðars er
Loftveig Kristín, f. 1. maí 1975.
Barnsmóðir er Jóna Ingvars
Jónsdóttir, f. 28. júli 1957. Börn
Loftveigar Kristínar eru: 1)
Hallgrímur Jón, f. 26. ágúst
1998. 2) Stein-
grímur Karl, f. 9.
ágúst 2000. 3)
Kristinn Þór, f. 3.
janúar 2008.
Systkini Einars
Garðars eru: 1)
Ólafur Gaukur, f.
11. ágúst 1930, d.
12. júní 2011. 2)
Dóra Gígja, f. 27.
júlí 1933, d. 2. jan-
úar 2016. 3) Ólafía
Guðlaug, f. 22. desember 1936.
Einar Garðar lauk stúdents-
prófi frá MR, hóf nám í lækn-
isfræði í HÍ en ákvað síðan að
læra gullsmíði hjá vini sínum,
Sigurði G. Steinþórssyni í Gulli
og silfri, sem hann síðan vann
við alla sína starfsævi.
Útför hans fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 15. febrúar 2018,
klukkan 13.
Móðurbróðir minn, Einar
Garðar, er látinn. Hann fæddist á
Ásvallagötunni en fluttist ungur
að Eyri á Seltjarnarnesi (Tjarn-
arstíg 11) sem var bernskuheim-
ilið hans. Þar eignaðist hann sína
bestu vini. Margt var um mann-
inn á Eyri þar sem hann ólst upp
með foreldrunum sínum, systkin-
um og bræðrabörnum. Margar
skemmtilegar sögur hef ég heyrt
frá þeim árum.
Einar var yngstur af fjórum
systkinum. Mamma, sem var
næst honum í aldri eða níu ára,
fannst hún nú aldeilis heppin að
hafa eignast lifandi dúkku. Hún
var stolt af honum og hugsaði vel
um hann eins og henni var
framast unnt.
Þegar Einar var 12 ára var
hann í sveit á Breiðabólstað á
Fellsströnd hjá Steinunni föður-
systur sinni og manninum henn-
ar, Þórði, þegar pabbi hans féll
frá aðeins 55 ára að aldri.
Mamma var send með leigubíl
til að ná í hann og koma með heim
því ekki þótti rétt að segja honum
fréttirnar í gegnum síma. Einar
tók láti pabba síns afar illa og ég
er ekki frá því að það hafi haft
djúp áhrif á líf hans alla tíð.
Eftir andlát afa fluttu Einar og
amma á Hagamelinn þar sem ég
man fyrst eftir honum. Þar átti
ég margar góðar stundir og
heimsótti hann og ömmu oft.
Einar var hæfileikaríkur, list-
fengur og vel lesinn. Hafði gaman
af bókmenntum, ljóðum og tón-
list.
Einnig hafði hann gaman af
því að tefla og kenndi hann okkur
systkinabörnunum manngang-
inn. Hafði hann ómælda þolin-
mæði að tefla við okkur og kunni
ég mannganginn aðeins fjögurra
ára (fyrir utan riddarann). Einar
var ekkert að leyfa manni að
vinna, ég þurfti að hafa fyrir
þessu.
Eitt af því sem stendur upp úr
í minningum um Einar eru upp-
tökurnar sem hann átti. Hann
var duglegur að taka okkur
frændsystkini sín upp á segul-
bandsspólur og man ég þegar ég,
sjö ára gömul, var að spila á gít-
arinn hans og búa til sögu sem
hann tók upp. Hann tók líka upp
úr sjónvarpinu og sumt af því efni
sem hann tók upp er aðeins til á
segulbandsspólum hjá honum.
Ekki fyrir löngu sagði hann mér
að hann ætti allar upptökurnar
sínar ennþá.
Einar teiknaði og málaði
myndir í frístundum undir lista-
mannsnafninu Haki. Hann var
einnig flinkur ljósmyndari og
man ég þegar hann var að fram-
kalla myndir inni í herberginu
hjá sér. Það var gaman að standa
hjá honum og fylgjast með þegar
myndirnar birtust og voru síðan
hengdar upp. Fjölskyldualbúmin
geyma margar minningar sem
hann myndaði og framkallaði.
Eftir stúdentspróf fór Einar í
læknanám í Háskóla Íslands en
lauk því ekki. Hann fór á samning
í gullsmíði hjá æskuvini sínum
Sigurði (Sigga gull) í Gulli og
silfri. Þeir kynntust ungir að ár-
um á Seltjarnarnesinu aðeins
tveggja og þriggja ára gamlir.
Einar lauk gullsmíðameistar-
anum hjá vini sínum og vann síð-
an hjá honum.
Eftir lát ömmu flutti Einar í
Hafnarfjörðinn. Sá ég hann ekki
oft eftir það en alltaf hélt hann
tryggð við fjölskylduna og gaman
að hitta hann.
Elsku frændi, takk fyrir sam-
veruna.
Halla Bergþóra.
Þá er Einar Haki, eins og við
vinirnir nefndum Einar Garðar,
farinn. Aldrei framar hringir
síminn í Fellsmúla: „Sæll, þetta
er Einar.“
Þessi símtöl voru oftast áhuga-
verð og skemmtileg, en hefði
Einar fengið sér of mikið í glas,
þá gátu þau orðið erfið, því hann
áttaði sig ekki alltaf á mun dags
og nætur.
Einar var fluggreindur, ritfær
og drátthagur. Honum kynntist
ég fyrir óralöngu er hann kom
með Sigurði Steinþórssyni á
Fylkingarloftið í Tjarnargötu eða
ég kom í „menningarstofnun“
þeirra félaga í Háaleiti, þar sem
mátti hitta helsta byltingarmann
Kópavogs, Guðmund Hallvarðs-
son gítarleikara. Ekki man ég til
þess að Einar hafi gripið í gítar,
en tónlistarhæfileika hafði hann
eins og bróðirinn, Ólafur Gaukur.
Í endalausum símtölum okkar
á síðari árum hvatti Einar mig
jafnan til að spýta í lófa og klára
djasssöguna íslensku og bauðst
til að hjálpa með rannsóknar-
vinnu. Þá hafði Bakkus konungur
leikið hann of grátt til að eitthvað
yrði af slíku.
Svo var ekki alltaf. Þegar við
félagar hans: ég, Ólafur Ormsson
og Þorsteinn Marelsson, gáfum
út Lystræningjann, aðstoðuðu
fáir okkur betur en Einar. Hann
þýddi mikið fyrir tímarit og
samdi undir nafninu Adólf Ólafs-
son. Ein af betri smásögum sem
frumbirt var í Lystræningjanum
hét: „Þá var ég ungur“ og má lesa
á tímarit.is
Það var eitthvað í þessari sögu
er heillaði mig mjög og kannski
skildi Einar eftir í skúffum við-
líka gimsteina.
Einar og æskufélagi hans og
gullsmíðameistari, Sigurður
Steinþórsson og fjölskyldan í
Gulli og silfri reyndust Einari af-
ar vel á brokkgengri lífsbraut og
margt af smíðisgripum Einars er
völundarsmíð. Er ég kvæntist
Margéti Aðalsteinsdóttur, fyrri
konu minni, kom ekkert annað til
greina en að Einar smíðaði hring-
ana. Anna Bryndís Kristinsdótt-
ir, seinni kona mín, taldi heldur
ekki annað í spilunum, en að Ein-
ar og Sigurður stæðu að hring-
agerð. Synir mínir hændust ung-
ir að Einari og þegar leitað var til
hans með brotna hringa var
skjótt brugðist við.
Á Þorlákshafnarárunum gerð-
ist það ósjaldan, er börum var
lokað, að Einar Haki, Ólafur
Ormsson og aðrir mætir félagar
renndu við á tveimur, þremur
leigubílum. Þá var kátt í höllinni
á B-götu 7. Djassinn ómaði og há-
spekilegar umræður fóru fram.
Hundurinn á heimilinu, Nóra Na-
tasja Andrópóva var í sjöunda
himni, en sonurinn Henrik, svaf.
Ef Nóra var úti kom Einar ekki
inn fyrr en að hafa leikið við hana
góða stund.
Þegar Nóra varð hvolpafull og
gaut barst skeyti á símstöðina í
Þorlákshöfn: „Nóra Linnet, Þor-
lákshöfn. Til hamingju með fæð-
inguna. Einar frændi.“ Hver er
þessi Nóra Linnet? spurði maður
mann en enginn varð nokkru
nær.
Einar var fjölskylduvinur okk-
ar og ófá voru gamlárskvöldin
sem hann eyddi hjá okkur, fjöl-
skyldunni til gleði. Nokkuð er
síðan hann gat farið í slíkar veisl-
ur og sífellt verða færri vinirnir
ferðafærir er árin líða.
Þó að Einar hafi oft reynst sín-
um nánustu erfiður, þegar Bakk-
us konungur tók völdin, verður
hans sárt saknað og eiginlega
ótrúlegt að síminn hringi ekki
aftur: „Sæll, þetta er Einar.“
Vernharður Linnet.
Nú hefur Einar kvatt okkur
líka. Hann lærði gullsmíði hjá
Sigurði Steinþórssyni í Gulli og
silfri og starfaði að mestu hjá
honum fyrir utan að vera hjá Jó-
hannesi Leifssyni 1975-1977.
Hann var því Laugavegsgull-
smiður alla tíð.
Einar var góður gullsmiður,
tók þátt í 60 ára afmælissýningu
félagsins á Hótel Sögu. Hann
fékk viðurkenningar frá Goldsch-
miede Zeitung 1976 og 1978, sem
er þýskt fagblað gullsmiða.
Einar var hlédrægur og hafði
sig lítið í frammi á vegum gull-
smiðafélagsins.
Hann var líka góður tölvu-
vinnslumaður. Þegar fundar-
gerðir Félags íslenskra gullsmiða
höfðu verið færðar inn á tölvu
bauðst hann til að taka við og
koma þeim í bókarform. Það
gerði hann með glæsibrag svo nú
eru þær aðgengilegar fyrir alla
félagsmenn. Þá bauðst hann til að
taka myndasafn félagsins og
skanna það í tölvu. Síðan tók Ás-
geir Reynisson í Ernu við og kom
því inn á heimasíðu félagsins. Þar
eru myndirnar nú aðgengilegar
fyrir félagsmenn.
Það er ótrúlegt og skemmti-
legt að geta séð fyrstu fé-
lagsmenn (félagið var stofnað
1924 og er eitt af elstu iðnfélög-
um landsins) fara í ferðalög, þeg-
ar allt var farið á hestum. Menn
víluðu ekkert fyrir sér.
Þetta eigum við Einari að
þakka.
Það var fallegt og hlýlegt að
sjá að samstarfsfólk hans í Gulli
og silfri setja fallegt kerti á
vinnuborðið hans þegar andláts-
fregnin kom, til að minnast hans.
Við í Félagi íslenskra gull-
smiða vottum aðstandendum
innilega samúð.
Kveðja frá FÍG,
Dóra G. Jónsdóttir.
Einar Garðar
Þórhallsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN HJARTARDÓTTIR,
Köldukinn, Dalasýslu,
Hraunbæ 90, Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 30. janúar, verður
jarðsungin frá Árbæjarkirkju föstudaginn 16.
febrúar klukkan 13:00.
Árni Sigurðsson Selma Magnúsdóttir
Hjörtur E. Sigurðsson
Ingunn Sigurðardóttir Jón Axel Brynleifsson
Jón Óli Sigurðsson Kristín Árnadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓSKAR ÁGÚSTSSON
Þórkötlustaðavegi 11,
Grindavík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
8. febrúar.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju mánudaginn 19. febrúar
klukkan 14.
Margrét Sigurðardóttir
Guðbjörg Óskarsdóttir Hinrik Þór Harðarson
Sigurrós Óskarsdóttir Hákon Sverrisson
Hildur Eva, Brynjar Ingi, Andri Þór, Steinar,
Sverrir, Óskar og Hekla
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HJÖRDÍS UNNUR GUÐLAUGSDÓTTIR
BECK,
lést á heimili sínu 8. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Háteigskirkju í
Reykjavík þriðjudaginn 20. febrúar klukkan 13.
Guðlaugur Erlingsson Jarþrúður Ólafsdóttir
Helga Erlingsdóttir Kristmundur Hákonarson
Kristín Sverrisdóttir
Sverrir J. Sverrisson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls okkar ástkæra
MARELS JÓHANNS JÓNSSONAR,
Súlunesi 6,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Ísafoldar og
deildar 6A Landspítala.
Ragna Guðmundsdóttir
Jóhann Kristinn Marelsson Eydís Helgadóttir
Rannveig Inga Marelsdóttir Baldvin Ómar Magnússon
Íris Marelsdóttir Árni Ingólfsson
Bergsveinn Marelsson Rósa Björg Óladóttir
Sigrún Marelsdóttir Tryggvi Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför ástkærs eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
ÞORLÁKS ÁSGEIRSSONAR
húsasmíðameistara.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
hjúkrunarheimilisins Hamra, Mosfellsbæ.
Ása Guðbjörnsdóttir
Kristín Dagný Þorláksdóttir
Ásgeir Þorláksson Eva Hildur Kristjánsdóttir
Vilhjálmur Þorláksson Sigrún Guðmundsdóttir
Þorgeir Pétursson
barnabörn og barnabarnabörn
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir