Morgunblaðið - 18.05.2018, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2018
✝ ÞórhallurÞrastar Jóns-
son, var fæddur í
Hafnarfirði þann 7.
febrúar 1931. Hann
lést á heimili sínu á
Hrafnistu, Hraun-
vangi 7, Hafn-
arfirði, þann 29.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Jón
Jónsson, fram-
kvæmdastjóri, f. 25. sept. 1908 á
Langekru á Rangárvöllum, d.
19. mars 2002, og Björney Jak-
obína Hallgrímsdóttir kennari,
f. 26. apríl 1904 að Baldursheimi
í Mývatnssveit, d. 22. apríl 1995.
Þau bjuggu lengst af á Öldugötu
12 í Hafnarfirði.
Systur Þórhalls eru Steinunn
Jónsdóttir, f. 6. nóv. 1933, maður
hennar er Þorvaldur S. Þor-
valdsson; Hallbera Kolbrún
Jónsdóttir, f. 14. maí 1944, sem
var gift Pétri Gylfa Axelssyni en
hann lést 11. ágúst 1999.
Þann 21. júní 1952 kvæntist
Þórhallur Elínu Ósk Guðjóns-
dóttur frá Læknesstöðum á
Langanesi, f. 11. ágúst 1928, d.
20. feb. 2012. Börn þeirra eru: 1)
Sólveig hjúkrunarfræðingur, f.
13.01.1953, maki Lárus Einars-
son rafmagnsverkfræðingur.
Börn þeirra eru Elísabet Björ-
ney umhverfis- og auðlindafræð-
lífefnafræðingur, f. 25. des.
1948. Fyrri maður Steinunnar
var Flemming Morten Bækkes-
kov, stjórnmálafræðingur, son-
ur þeirra er dr. Erik, stjórn-
málafræðingur. Maki
Steinunnar er dr. Douglas Ha-
nahan, lífeðlisfræðingur. Börn
þeirra eru Jonathan Níels Alec,
nemi í umhverfisvísindum, og
Sara Sif Alyssa, nemi í líffræði
og frönsku.
Þórhallur og Elín hófu bú-
skap í Reykjavík, bjuggu um
tíma í Kaupmannahöfn og í
Vestmannaeyjum en í Kópavogi
frá árinu 1964, en síðustu árin
bjó Þórhallur á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Þórhallur lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum á Akureyri
á árinu 1949. Fyrrihlutapróf í
verkfræði frá HÍ 1952. Meist-
araprófi í byggingaverkfræði
DTH í Kaupmannahöfn á árinu
1955. Hann starfaði sem verk-
fræðingur allan sinn starfs-
aldur, var bæjarverkfræðingur
Vestmannaeyja á árunum 1960
til ársins 1964 en frá því ári
starfrækti hann eigin verk-
fræðistofu í Kópavogi. Eftir
hann liggja ýmis verk til að
mynda neðansjávarvatnslögn til
Vestmannaeyja og ýmis önnur
mannvirki.
Þórhallur var félagi m.a. í eft-
irtöldum félögum, Akoges
Reykjavík, Rótarý Kópavogi,
Verkfræðingafélagi Íslands og
Sjóstangveiðifélagi Vest-
mannaeyja.
Útför Þórhalls fór fram í
kyrrþey þann 17. maí sl. að hans
ósk.
ingur, Einar Þór,
rafmagnsverkfræð-
ingur, Elín Mjöll
arkitekt, Lárus Ingi
hugbúnaðarverk-
fræðingur, Sigrún
fatahönnuður og
Þórhallur nemi. 2)
Björn Þrastar tann-
læknir, f. 3.9.1955,
maki Heiðrún Há-
konardóttir kenn-
ari. Börn þeirra eru
Björney Inga hagfræðingur,
Hákon Þrastar hugbúnaðar-
verkfræðingur og Harpa Ósk
nemi í rafmagnsverkfræði. 3)
Ella lífeindafræðingur, f.
24.4.1957, maki Pjétur G. Hjalta-
son kerfisforritari. Börn þeirra
eru Þórhallur Páll tölvusérfræð-
ingur, Hallgrímur Jón stúdent
og Pjétur stúdent. 4) Sigríður
ljósmóðir, f. 22.12. 1958, maki
Guðbjörn Samsonarson vélvirki.
Börn þeirra eru Gunnar Bjarni
kvikmyndagerðarmaður og
Hlynur kerfisstjóri. 5) Páll Guð-
jón lögfræðingur, f. 5.6.1960,
maki Ásdís Gíslason markaðs-
fræðingur. Börn þeirra eru Arn-
ar, nemí í sálfræði, og Fanney,
nemi við vélstjórn.
Fyrri kona Þórhalls var Þor-
gerður Septína Árnadóttir frá
Akureyri, f. 8. maí 1928, d. 3.
maí 2002. Dóttir þeirra er dr.
Steinunn Bækkeskov Hanahan,
Við kveðjum og minnumst
föður okkar Þórhalls Þrastar
Jónssonar, sem lést þann 29.
apríl 2018, með hlýhug og virð-
ingu. Hann fæddist í Hafnar-
firði á árinu 1931, ólst þar upp,
gekk í menntaskóla á Akureyri,
háskóla í Reykjavík og í Kaup-
mannahöfn. Hann útskrifaðist
sem verkfræðingur og starfaði
sem slíkur allan sinn starfsald-
ur. Þau verk sem honum voru
hugleiknust tengdust Vest-
mannaeyjum, en hann var verk-
fræðingur Vestmannaeyjabæjar
á árunum 1960 til 1964. Eftir
þann tíma vann hann ýmis verk
fyrir bæinn eins og hönnun
vatnsveitu ofan af landi, sjúkra-
húsbyggingu og fleira. Það verk
sem hann var hins vegar stolt-
astur að hafa tekið þátt í, en
stærði sig ekki af frekar en af
öðru var stöðvun hraunrennsl-
isins með sjókælingu í Heima-
eyjargosinu á árinu 1973,
hraunsins sem valt fram yfir
bæinn, innsiglingu og hafnar-
mannvirki af miskunnarleysi.
Það er ómögulegt að segja
hversu miklum verðmætum var
bjargað í þeirri aðgerð.
Faðir okkar var góðum gáf-
um gæddur, traustur, hæglátur
og lét ekki fara mikið fyrir sér.
Þegar hann tók til máls var
hlustað og þegar hann gaf ráð
voru þau góð og holl. Hann
atyrti engan og átti enga óvild-
armenn. Hann var okkur systk-
inunum góð fyrirmynd og veitti
okkur gott andlegt veganesti.
Faðir okkar var lokaður maður
sem ræddi ekki sorgir sínar né
áhyggjur við aðra, eins og títt
var með fólk af hans kynslóð.
Hann gladdist á góðri stundu og
gat verið hrókur alls fagnaðar
þegar tilefni gáfust til.
Hann kvæntist eiginkonu
sinni Elínu Ósk Guðjónsdóttir
árið 1952 og eignuðust þau
fimm börn. Áður hafði hann
stofnað til sambúðar með Þor-
gerði S. Árnadóttur, en saman
eignuðust þau eitt barn.
Faðir okkar var náttúrubarn,
hann var skáti og sem barn og
unglingur kynntist hann
gleðinni af útivist og ferðalög-
um. Hann hafði ekki mikinn
áhuga á íþróttum, en hafði sem
unglingur starfað undir merkj-
um Fimleikafélags Hafnarfjarð-
ar. Á fullorðinsárum fékk hann
sér gönguskíði og hóf að stunda
þá íþrótt af miklum móð, oft
fram á vor, meðan einhvern
snjó var að finna í Bláfjöllum.
Eins og áður var getið hafði
faðir okkar mikla ánægju af
ferðalögum og ferðuðust þau
hjónin vítt og breitt um landið
og eftir að þau eignuðust jeppa
árið 1966 hófu þau að skoða há-
lendið. Þá var gjarnan áð við
veiðilæk eða vatn og slegið upp
tjaldi í fögrum fjallasal. Fjöl-
skyldan reisti sér sumarbústað í
Hrauntúni í Biskupstungum og
naut þar góðra stunda með
börnum sínum og síðar barna-
börnum. Ferðalög þeirra ein-
skorðuðust ekki einvörðungu
við Ísland heldur fóru þau víða
um Evrópu og í seinni tíð til sól-
ríkari staða sunnar í álfunni.
Hluti af útivistariðkun hans
voru ýmsar veiðar, sem hann
stundaði með vinum og fjöl-
skyldu sinni. Á árinu 1972 tóku
nokkrir félagar úr Sjóstanga-
veiðifélagi Vestmannaeyja Selá í
Steingrímsfirði á leigu. Fjöl-
skyldan dvaldi þar viku á hverju
sumri eftir það. Veiðin var föður
okkar ekki aðalatriðið í þessum
ferðum heldur veran í Selárdal
sem hann sem hann tengdist
miklum tryggðarböndum sem
og íbúum hans. Faðir okkar fór
í dalinn sinn á hverju ári á með-
an hann hafði heilsu til.
Heilsu föður okkar tók að
hraka þegar líða tók á sjötugs-
aldurinn og kom í ljós að í hon-
um dvaldi mein sem svipti hann
svo mörgu sem var honum
kært. Hann gat með einhverjum
hætti haldið aftur af meinsemd-
inni allt þar til að eiginkona
hans lést en þá var sem að flóð-
stíflan brysti og leið ekki á
löngu en hann þurfti fullrar að-
hlynningar á hjúkrunarheimili.
Hann var afar lánsamur að fá
vist á Hrafnistu í Hafnarfirði en
þar naut hann frábærrar
umönnunar sem þakkað er sér-
staklega.
Á þessum tímamótum viljum
við systkinin þakka föður okkar
samfylgdina, allt það sem hann
gerði og gaf okkur á langri ævi
sinni.
Börn hins látna,
Steinunn, Sólveig, Björn
Þrastar, Ella, Sigríður,
Páll Guðjón.
Er búinn að gera margar til-
raunir síðustu daga til að skrifa
þetta bréf til þín en ég veit bara
ekkert hvernig ég á að byrja
nema kannski einmitt á byrj-
uninni. Þegar ég kynntist þér
og ömmu átti ég mjög erfitt, var
lagður í mikið einelti í skóla og
átti enga jafnaldra vini. Sökum
þess eyddi ég mörgum helgum
hjá ykkur sem var ómetanlegt
enda eignaðist ég þar mína tvo
bestu vini. Á Kópavogsbraut
111 var markvisst grafið undan
því uppeldi sem ég hafði hlotið í
skólanum og heima fyrir í vik-
unni sem leið. Allt sem ég var
skammaður fyrir annars staðar
fannst þér frábært og sniðugt
og hvattir mig til að halda
áfram. Heimsóknir til skóla-
stjóra og brottvísanir úr tímum
skiptu litlu máli svo lengi sem
ég stæði mig vel námslega. Í
gegnum árin áttum við eftir að
verða bestu vinir og gerðum
margt skemmtilegt saman. Há-
punktur ársins hjá mér var allt-
af að fara með þér í Selárdal
þar sem við eyddum rúmlega
tveimur vikum saman við veiðar
og bláberjatínslu. Þú talaðir um
gæði bláberjanna löngu áður en
fólk fór að tala um andoxunar-
efni og vildir meina að þú hefðir
ekki fengið kvef í allan þann
tíma sem þú hafðir neytt þeirra.
Reyndar varstu með stanslaust
nefrennsli allan ársins hring svo
ekki gátu þau nú stoppað allt.
Þú vissir hvað mér þótti mik-
ilvægt að veiða í þessum ferðum
og lést mig því oft taka við
stönginni þegar þú hafðir fengið
lax svo ég gæti landað honum.
Ætla ekki að fara að skrifa um
allt sem við gerðum saman, held
því bara fyrir mig, en þegar ég
hugsa til baka finn ég fyrir
ótrúlegri hlýju. Erfitt að út-
skýra þetta en stundum heyrir
maður lag í fyrsta skiptið í
mörg ár og það minnir þig á
hvernig þér leið þegar þú hlust-
aðir á það síðast. Sumir tengja
ef til vill hinar og þessar hljóm-
sveitir við unglingsárin og geta
því ekki hlustað á þær. Sama á
við um mat og staði sem fá þig
til að hugsa til baka, þegar ég
sé myndir af okkur tveimur
saman eða keyri framhjá stöð-
um sem við heimsóttum upplifi
ég hvernig mér leið alltaf með
þér. Mér fannst ég alltof ungur
til að missa besta vin minn þeg-
ar þú gleymdir hver ég var fyrir
nokkrum árum en ég er ólýs-
anlega þakklátur fyrir þann
tíma sem við eyddum saman og
þær minningar sem ég á. Þú átt
stóran þátt í þeim manni sem
ég er í dag og ég hugsa til þín
nánast daglega. Þegar ég eign-
ast börn mun ég reyna að vera
jafn frábær og þú. Ég elska þig,
afi.
P.S. Ég gat því miður ekki
orðið við bón þinni með vík-
ingaútförina vegna þess skrif-
ræðis sem virðist ríkja hérna.
Arnar Pálsson.
Fallinn er frá Þórhallur
Þrastar Jónsson, tengdafaðir
minn.
Ég hitti Þórhall fyrst þegar
ég kom fyrst inn á heimili hans
og tengdamóður minnar Elínar
Óskar Guðjónsdóttur í fylgd
Björns sonar þeirra. Mér var
afskaplega vel tekið. Þórhallur
var dagfarsprúður maður sem
hafði ekki mörg orð um hlutina
en hafði fastar skoðanir á
mönnum og málefnum. Hann
var ekki ræðinn en tók manni
vel ef eitthvað þurfti að ræða.
Þórhallur var strax í æsku
mikill námsmaður og naut
stuðnings móður sinnar Björn-
eyjar sem var kennari. Hann
var fluglæs mjög ungur og átti
gott með allt nám. Hann fór t.d.
14 ára í Menntaskólann á Ak-
ureyri og lauk stúdentsprófi
1949 þá 18 ára. Hann hvatti
börn sín til náms og lagði mikið
upp úr því að afkomendur hans
menntuðu sig.
Þórhallur hafði gaman af
veiðiskap, bæði skotveiði og
stangveiði. Í kringum 1990 fór-
um við með þeim hjónum í
nokkrar veiðiferðir ásamt börn-
um okkar og fleirum úr fjöl-
skyldunni. Þetta voru miklir
gleðidagar og þarna naut Þór-
hallur sín vel enda þaulvanur
stangveiðimaður. Hann naut sín
vel úti í guðsgrænni náttúrunni
með sonum sínum og barna-
börnum. Þessar minningar eru
mér mikils virði. Selá í Stein-
grímsfirði var Þórhalli einstak-
lega kær en þangað fór hann
með félögum sínum og ýmsum
úr fjölskyldunni og dvaldi þá
vikutíma á hverju hausti um
fjörutíu ára skeið. Börnin okkar
hafa lært að meta þennan stað
og tengja hann sterkt við afa
sinn. Við munum halda áfram
að eiga þar góðar fjölskyldu-
stundir og minningin um Þór-
hall mun ríkja þar.
Sumarbústaðurinn í Hraun-
túni var þungamiðja í lífi fjöl-
skyldunnar og var þeim afar
kær. Hann byggðu þau þegar
börnin voru ung og sameinaðist
fjölskyldan við að koma húsinu
upp. Þar hafa þau átt athvarf í
marga áratugi og notið ein-
stakrar náttúru.
Þórhallur var ötull fé-
lagsmaður í Akoges í Reykjavík
og buðu þau hjónin okkur fjöl-
skyldunni á jólatrésskemmtanir
félagsins í mörg ár og nutum
við þar gleði og samveru með
þeim. Einnig fórum við með
þeim í gróðursetningar- og
skemmtiferðir á vorin upp í
Heiðmörk, í lund sem félagið
átti þar. Þetta voru skemmti-
legar ferðir þar sem börn fé-
lagsmanna og barnabörn þeirra
skemmtu sér saman, fóru í leiki
og grilluðu pylsur. Allt eru
þetta dýrmætar stundir sem við
fjölskyldan geymum með okkur.
Gamlárskvöldin voru gleði-
stundir á heimili þeirra hjóna,
þar sem fjölskyldan kom saman.
Þá var glatt á hjalla og allir
nutu sín. Þórhallur naut sín
ætíð vel á slíkum stundum og
gerði sitt til að glæða þær lífi.
Þegar aldur færðist yfir og
heilsunni hrakaði stóðu þau
hjónin vel saman og bjuggu í
húsinu sínu allt þar til Ella lést
2012. Þórhallur aðstoðaði hana í
veikindum hennar en eftir
hennar daga hrakaði heilsu
hans hratt og flutti hann
nokkru síðar á Hrafnistu í
Hafnarfirði þar sem hann bjó
allt til yfir lauk.
Ég þakka Þórhalli og Ellu
konu hans samfylgdina og
stuðninginn og bið góðan Guð
að blessa þau.
Heiðrún Hákonardóttir.
Svo vildi til, að við Þórhallur
Jónsson áttum vinnuaðstöðu í
sama húsi í Hamraborg í Kópa-
vogi. Það leiddi til kunnings-
skapar okkar og þar að auki
vorum við rótarýfélagar. Fljótt
kom í ljós að það sem tengdi
okkur saman var sameiginlegur
áhugi á stangaveiði. Ég var
meðlimur í Stangaveiðifélagi
Reykjavíkur og þegar félagið
tók á leigu ána Miðá í Dölum,
var ég beðinn um að taka að
mér formennsku í árnefnd fé-
lagsins um ána, þar sem ég
hafði áður veitt í þessari á hjá
fyrri leigutökum. Fékk ég Þór-
hall til að koma með mér í það
verkefni. Það var upphafið að
farsælu samstarfi okkar í 12 ár
meðan Stangaveiðifélagið hafði
ána á leigu. Fórum við á hverju
ári með gönguseiði og síðar um
sumarið með sumaralin seiði og
dreifðum í þverár með aðstoð
bænda og loks um haustin dróg-
um við fyrir og fengum klaklax
til eldis í uppeldisstöð Stanga-
veiðifélagsins í Mosfellssveit.
Einnig fórum við saman í veiði-
ferðir í Selá á Ströndum í mörg
ár. Þórhallur hafði beitt sér fyr-
ir að koma laxaseiðum í ána,
sem Stangaveiðifélag Vest-
mannaeyja hafði tekið á leigu. Í
öllu þessu starfi reyndist Þór-
hallur úrræðagóður og góður fé-
lagi. Oftast voru konur okkar
með í þessum ferðum þegar
dyttað var að veiðikofum og
unnið að seiðadreifingu. Þór-
hallur teiknaði viðbót við veiði-
húsið í Dölum og var það til
mikilla bóta. Einnig var gert
nýtt veiðikort af ánni með göml-
um staðarheitum. Oft lentum
við í ævintýrum og alltaf var
gaman að koma í veiðikofann að
kveldi dags og eiga notalega
kvöldstund saman. Tókst góð
samvinna við bændur um vel-
ferð árinnar og bæði við upphaf
og enda veiðisumarsins héldum
við kvöldboð í veiðihúsinu með
bændum. Var þá glatt á hjalla.
Það var ógleymanlegt að upplifa
sólarlagið með himininn baðað-
an geislum sólar í kvöldkyrrð-
inni um miðnætti við undirleik
lóusöngs. Eftir að veiðiferðum
okkar lauk minnkaði sam-
bandið, en þegar horft er til
baka þá er okkur hjónum í huga
þakklæti og góðar minningar
um Ellu og Þórhall og skemmti-
legu veiðiferðirnar okkar saman
úti í íslenskri náttúru með öllum
sínum töfrum, dýralífi og feg-
urð. Við hjónin vottum börnum
þeirra og öðrum ættingjum
samúð og gleðjumst yfir því að
nú hefur Þórhallur hitt Ellu
sína í draumalandinu.
Gottfreð Árnason.
Þórhallur Þrastar
Jónsson
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÞURÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 4,
lést á líknardeild Landspítalans
mánudaginn 14. maí. Útför auglýst síðar.
Haukur Már Stefánsson Soffía Bryndís Guðlaugsdóttir
Arnheiður Svala Stefánsd. Jens Ormslev
Guðmundur Þór Stefánsson
Elsku pabbi minn, sonur okkar og bróðir,
BIRGIR SNÆR GUÐMUNDSSON,
lést sunnudaginn 13. maí.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey.
Þeir sem vilja minnast hans láti
Björgunarsveit Hafnarfjarðar njóta þess, á
heimasíðu hennar, www.spori.is.
Markús Leví
Linda Björk, Guðmundur Rúnar
Gylfi Freyr, Hjalti Þór, Andri Fannar og fjölskyldur
Ástkær dóttir okkar og móðir mín,
KATRÍN ÓLAFSDÓTTIR
læknir,
sem lést fimmtudaginn 10. maí, verður
jarðsungin frá Neskirkju fimmtudaginn
24. maí klukkan 13.
Ólafur Haraldsson Inga Lára Bachmann
Kormákur Hólmsteinn Friðriksson