Morgunblaðið - 30.05.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 2018
✝ Elsa Bjarna-dóttir fæddist á
Patreksfirði 7. febr-
úar 1940. Hún lést á
Líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
14. maí 2018.
Foreldrar hennar
voru Bjarni Óskar
Einarsson sjómaður,
f. 26. júní 1912, d.
10. desember 1979,
og Guðrún Lilja
Kristófersdóttir húsmóðir, f. 12.
ágúst 1904, d. 16. mars 1987.
Elsa var yngst átta systkina, átti
hún sjö bræður: 1) Sæmundur
Jón Kristjánsson, f. 1924, d.
1991. 2) Kristófer Kristjánsson,
f. 1925, d. 1989. 3) Eðvarð Krist-
jánsson, f. 1928, d. 2010. 4) Bald-
vin Kristjánsson, f. 1929, d.
1985. 5) Richard Kristjánsson, f.
1931. 6) Leifur Heiðar Bjarna-
son, f. 1934. 7) Grétar Bjarna-
son, f. 1937, d. 2016.
Elsa fluttist til Reykjavíkur
árið 1958, kynntist hún þar
Kristján Karl Björnsson. Barn
þeirra er Björn Heiðar Krist-
jánsson, f. 21. júlí 2015. Andrea
Bjarnadóttir, f. 21. desember
1994. Unnusti hennar er Jón
Kristófer Stefán Jónsson. Re-
bekka Bjarnadóttir, f. 21. des-
ember 1994. Unnusti hennar er
Þorsteinn Jónsson. 4) Sylvía
Hlín Matthíasdóttir, f. 21. júlí
1969, gift Gísla Rúnari Gíslasyni
og börn þeirra eru: Lilja Dögg
Gísladóttir, f. 19. maí 1994. Unn-
usti hennar er Sigmar Aron Óm-
arsson. Karen Dröfn Gísladóttir,
f. 29. september 1996. Matthías
Daði Gíslason, f. 15. janúar
2006. 5) Rakel Hrund Matthías-
dóttir, f. 10. júní 1973, gift Sig-
urði Þór Björgvinssyni og börn
þeirra eru: Þórunn Lea Sigurð-
ardóttir, f. 4. ágúst 1999. Bjarni
Salvar Sigurðsson, f. 23. desem-
ber 2007, d. 23. október 2008.
Védís Salvör Sigurðardóttir, f.
6. febrúar 2010. Salvar Logi Sig-
urðsson, f. 10. ágúst 2011. Fyrir
átti Matthías Rósu Aldísi
Matthíasdóttur, f. 24. nóvember
1954.
Útför Elsu hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Matthíasi Eyjólfs-
syni, f. 31. maí
1934, en þau
gengu í hjónaband
23. desember
1961. Þau eign-
uðust fimm börn
og þau eru: 1)
Dagmar Huld
Matthíasdóttir, f.
1. september 1962,
gift Friðriki
Kristjánssyni og
börn þeirra eru: Jóna Kristín
Friðriksdóttir, f. 21. maí 1988.
Unnusti hennar er Sölvi Víð-
isson. Barn þeirra er Sólrún
Lilja Sölvadóttir, f. 22. nóv-
ember 2017. Sólrún Día Frið-
riksdóttir, f. 23. júlí 1992. Unn-
usti hennar er Benedikt
Jónsson. 2) Matthías Hilmir
Matthíasson, f. 27. maí 1964. 3)
Bjarni Heiðar Matthíasson, f. 30.
mars 1967, kvæntur Maríu Hall-
dórsdóttur og börn þeirra eru:
Elsa Bjarnadóttir, f. 23. desem-
ber 1990. Unnusti hennar er
Elsku mamma.
Orð eru svo fátæk þegar svona
mikill missir verður en ég ætla að
gera mitt besta til að minnast þín
hér í nokkrum orðum. Allt mitt líf
varstu til staðar fyrir mig þegar
ég þurfti á þér að halda, allt frá því
að ég var lítil stúlka, í gegnum öll
unglingsárin og svo þegar ég var
orðin fullorðin.
Þú og pabbi stóðuð við bakið á
okkur sem klettur þegar við
misstum Bjarna Salvar og allar
götur síðan varstu til staðar fyrir
mig allt til þíns hinsta dags. Ég
reyni nú að hugga mig við það að
nú sért þú komin til Bjarna Sal-
vars og gætir hans fyrir okkur þar
til við sameinumst á ný. Þú varst
mér svo góð móðir og börnunum
mínum svo frábær amma, þau
dýrkuðu þig endalaust og sakna
þín mikið núna. Ég hugsa með
hlýju til uppvaxtarára minna í
Ósabakka 17 þar sem mikið fjör
var á bæ í fimm systkina hópi. Þar
var mikið líf og fjör, léttleikinn og
grínið alltaf í fyrirrúmi og það
endurspeglaði þig enda áttir þú
þar stóran hlut. Þú varst mjög
stríðin og hafðir gaman af því að
stríða okkur systkinunum og
pabba. Mér er það sérstaklega
minnisstætt þegar þú fórst út og
hringdir bjöllunni, hljópst svo inn
bakdyramegin og lést okkur fara
til dyra.
Svo birtistu allt í einu fyrir aft-
an okkur skellihlæjandi. Þú varst
svo hláturmild, alltaf stutt í grínið
og uppátækin þín voru svo mörg.
Við eigum líka mikið af yndis-
legum minningum úr Gullsmáran-
um og Norðurbakkanum, svo ekki
sé nú minnst á sumarbústaðinn,
Ósabakka, en þar bættist nú held-
ur betur í minningabankann. Þar
höfum við átt margar yndislegar
stundir saman í gegnum tíðina. Þú
sagðir oft í gamni, og jafnvel ein-
hverri alvöru, að þú hlytir að hafa
verið drottning í fyrra lífi vegna
áhuga þíns á konungsfjölskyldum
og var breska fjölskyldan í sér-
stöku uppáhaldi. Þú náðir ekki
brúðkaupi Harrys og Meghan en
þú hefðir setið, horft og spáð og
spekúlerað í kjólunum og dáðst að
öllu umstanginu. Við horfðum hér
heima og minntumst þín og héld-
um þennan dag hátíðlegan fyrir
þig, elsku mamma. Ég er nokkuð
viss um að þú varst drottning í
fyrra lífi og í þessu lífi varstu
drottningin hans pabba. Þegar
þennan illvíga sjúkdóm bar að
garði fyrir einungis rúmum þrem-
ur mánuðum áttum við ekki von á
því að tíminn væri svona naumur.
Við náðum þó að bæta aðeins í
minningabankann þegar þú
komst í fjölskyldusamkvæmi viku
áður en þú kvaddir og þú varst svo
ánægð og glöð að hafa komist og
náð að vera með okkur um stund.
Elsku mamma, ég á eftir að
sakna þín óendanlega alla mína
daga. Ég vil enda á að þakka þér
fyrir allt, þínar gjafir til mín voru
ómetanlegar og ég er svo stolt af
því að þú hafir verið móðir mín.
Hvíldu í friði, elsku mamma, takk
fyrir allt, þar til við sjáumst á ný.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Rakel Hrund.
Mamma mín, mig langar að fá
að kveðja þig með nokkrum orð-
um.
Eftir stutta en snarpa lokaorr-
ustu hafði þessi illvígi sjúkdómur
betur.
Viðleitni þín á undanförnum
misserum var mikil í að fá bót
meina þinna en því miður tókst
ekki fyrr en of seint að finna mein-
ið.
Það verður erfitt fyrir okkur að
venjast því að ganga lífsins veg án
þín.
Þú sem varst okkur alltaf stoð
og stytta í að halda saman fjöl-
skyldunni og styðja okkur á allan
hátt.
Margar góðar minningar rifj-
ast upp.
Þær tengjast mikið þínum og
okkar heimkynnum.
Patreksfjörður, þínar uppeldis-
stöðvar, en þar er fyrst að minnast
Bjarna afa og Lilju ömmu.
Þar var gott að koma og vera.
Þegar þú varst átján ára fluttist
þú svo suður til Reykjavíkur eftir
að hafa klárað skólann á Núpi.
Fyrstu minningar mínar tengj-
ast Smyrilsvegi og Fálkagötu þar
sem þið pabbi keyptuð ykkar
fyrstu íbúð.
Þegar ég var sex ára fluttum
við svo í Ósabakkann í Breiðholt-
inu sem var okkar stóra heimili.
Þið pabbi höfðuð af mikilli elju
byggt okkur hús sem átti eftir að
duga okkur vel á uppvaxtarárun-
um.
Það var margt brallað hjá okk-
ur systkinunum og glatt á hjalla.
Ferðalögin í sumarfríum eru
eftirminnileg, húsbíllinn sem við
fórum á um allt land, hjólhýsið
okkar á Laugarvatni og svo ekki
síst sumarbústaðurinn, Ósabakki,
þar sem við höfum átt margar
góðar stundir.
Þú hafðir ómælt gaman af því
að hitta okkur systkinin, maka og
barnabörn og minnist ég þá sér-
staklega ferðar þar sem við hitt-
umst öll á Albir fyrir ári þegar
Bjarni bróðir hélt okkur þar sitt
fimmtugsafmæli.
Mamma mín, söknuðurinn er
sár en minningin um þig mun lifa.
Ég bið góðan guð að geyma þig.
Matthías Hilmir.
Elsku amma.
Við systurnar sitjum hérna
saman að minnast þín og allra
góðu stundanna.
Að kveðja þig lætur lífið líta út
fyrir að vera svo stutt, eins og að
geta blikkað augunum og séð lífið
líða hjá á einu augnabliki.
Það er svo dásamlegt að sjá
hvað þú býrð í okkur öllum, elsku
amma. Hvað þér fannst gaman að
fara í verslanir, vera á kaffihúsum
og umkringd fjölskyldunni.
Alltaf dáðumst við að þér,
hversu fín þú værir, með varalit í
stíl við blússuna og ilmaðir svo vel.
Þú passaðir alltaf svo vel upp á
okkur, að hárið væri ekki að hylja
andlitið, að ljósu lokkarnir myndu
fá að njóta sín.
Þú ert fyrirmyndin okkar.
Passaðir að við værum besta út-
gáfan af okkur sjálfum. Minntir
okkur alltaf á það hversu fallegar
við værum og hvað þú værir stolt
af okkur.
Öll þau skipti sem þið afi komuð
að passa okkur. Mikið sem við
hlökkuðum alltaf til, þú hugsaðir
svo vel um okkur. Að vakna á
morgnana, fá greiðslu frá ömmu
og skoða fegurðartöskurnar henn-
ar var það besta. Á kvöldin
breiddir þú yfir okkur sængina
svo hún lá silkislétt, og sagðir:
„Nú sefur þú eins og prins-
essurnar sofa, með þráðslétta
sæng.“
Að vera með ykkur afa í hjól-
hýsinu á Laugarvatni og síðan í
sumarbústaðnum var hið mesta
sport.
Minningarnar þaðan eru
ógleymanlegar.
Elsku amma. Það sem við erum
heppnar að hafa fengið að njóta
lífsins með þér.
Takk fyrir að vera þú, takk fyr-
ir allt, við elskum þig. Þú varst
frábær eiginkona, mamma, amma
og langamma.
Minning þín er ljós í lífi okkar,
hún lifir í hjarta okkar alla tíð.
Hvíldu í friði.
Þínar
Andrea, Elsa og Rebekka
Bjarnadætur.
Elsku amma.
Það var enginn eins og þú, allt-
af glæsileg, brosmild og fyndin.
Þú varst svo stór partur af fjöl-
skyldunni og svo stór partur af lífi
okkar systra. Við héldum að við
fengjum að njóta nærveru þinnar í
mörg ár til viðbótar, en við erum
ævinlega þakklátar fyrir allar frá-
bæru minningarnar sem við eig-
um um þig. Minningar úr bústaðn-
um þar sem þú tókst alltaf vel á
móti okkur með faðmlögum og
gleði. Minningar úr Gullsmára þar
sem var alltaf svo gaman að kíkja í
heimsókn til ykkar afa eftir skóla.
Ásamt öllum þeim frábæru minn-
ingum sem við fjölskyldan eigum
saman. Þú varst alltaf svo dugleg
að hrósa okkur og það sást langar
leiðir hvað þú varst stolt af barna-
börnunum þínum. Samband ykk-
ar afa var einstakt, það var ynd-
islegt að sjá hvað þið voruð alltaf
ástfangin og góð saman. Það er
ómetanlegt hversu náið samband
við áttum og við vorum svo heppn-
ar að eiga þig sem ömmu. Þú ert
okkar fyrirmynd og við munum
alltaf líta upp til þín. Við elskum
þig og munum sakna þín að eilífu.
Jóna Kristín og Sólrún Día.
Sumt fólk verður svo stór hluti
af lífi manns að þegar það yfirgef-
ur þessa jarðvist þá er eins og
risastórt tómarúm standi eftir í lífi
manns. Hún tengdamóðir mín,
Elsa Bjarnadóttir, var ein af
þessu fólki. Ég kynntist henni
fyrst fyrir 25 árum þegar ég var
svo heppinn að dóttir hennar
þekktist boð mitt í kvikmyndahús.
Enn þann dag í dag man ég eftir
því þegar ég hitti þessa glæsilegu
konu og einstakan mann hennar,
Matthías Eyjólfsson, sem bæði
hafa verið órjúfanlegur og mikil-
vægur hluti af mínu lífi allar götur
síðan. Þau hafa bæði stutt mig í
gegnum þykkt og þunnt og hafa
gefið mér svo óendanlega mikið
sem ég get aldrei þakkað þeim
fyllilega fyrir. Strax og ég hitti
tengdamömmu fann ég styrk og
ákveðni þessarar konu, sem horfði
á mig með ljósbláu augunum sín-
um og lét mig alveg frá byrjun
finna að hér þýddi ekkert nema
hafa sína hluti á hreinu. Hún var
alla tíð svo stolt af öllu sínu fólki,
krafðist ekki mikils af því, bara að
það gerði sitt besta. Aldrei
skemmti hún sér betur en þegar
allt hennar fólk kom saman og
gerði sér glaðan dag, sem hefur
verið oft í gegnum tíðina enda
ótrúlega samheldin og samhent
fjölskylda sem ég var svo heppinn
að fá að vera hluti af. Þá sást hún
oft taka létt dansspor þegar fjörið
færðist yfir og brosið hennar og
hláturinn yljaði manni svo óend-
anlega mikið. Hún tók mér opnum
örmum í sína fjölskyldu alveg frá
upphafi og studdi mig með ráðum
og dáð. Hún var ákveðin og vilja-
sterk og vildi að sitt fólk stæði sig
vel og bæri af, en allt var það samt
á blíðlegum nótum. Ég rifja oft
upp setninguna: „Sigurður, ég
kann ekki við að mér sé ekki
hlýtt,“ og gerði það síðast þegar
ég sat á eintali við hana einn fal-
legan eftirmiðdag á líknardeild-
inni þar hún eyddi síðustu vikum
ævi sinnar. Það var yndisleg
stund, ég var hjá henni í langan
tíma og þá var hún ennþá svo
hress og við rifjuðum upp gamla
tíma og hlógum mikið. Þegar ég
kvaddi hana sagði hún þessi orð
við mig sem eru mér svo dýrmæt
núna: „Takk fyrir að koma, Siggi
minn, þú ert alltaf svo indæll og
hefur alltaf verið.“ Hún hafði
þessa óbilandi trú á mér og ég á
henni margt af því sem ég hef af-
rekað í lífinu svo mikið að þakka.
Takk fyrir allt saman, elsku
tengdamamma, ég sakna þín
óendanlega mikið og mun gera
alla tíð. Það er stórt skarð höggvið
í fjölskylduna, sem aldrei verður
fyllt. Það eina sem við sem eftir
stöndum getum gert er að hlúa að
hinum fjölmörgu og yndislegu
minningum sem við eigum um þig
og það lofa ég að gera alla mína
ævi og rifja þær reglulega upp
með börnunum mínum sem þú
elskaðir svo mikið. Takk, Elsa,
fyrir að vera sú sem þú varst og
fyrir að vera þessi stoð og stytta
sem þú varst mér. Passaðu Bjarna
Salvar hvar sem þið eruð, við
sjáumst aftur, það er mín einlæga
trú.
Sigurður Þór Björgvinsson.
Elsku mamma og amma okkar.
Mikið vildum við að þú værir
hjá okkur enn og að við hefðum
ekki þurft að kveðja svo snemma.
Við söknum þín mikið og allra
góðu stundanna sem við áttum
saman. Þau voru óteljandi tilefnin
þar sem stórfjölskyldan kom sam-
an og þar varst þú ómissandi hluti
af þessum góða hóp. Þú varst fal-
leg og góð, hlý og kát og vissir
ekkert betra en samverustundir
með fjölskyldunni þegar brugðið
var á leik, hlegið, sungið og dans-
að. Þú varst glaðvær og alltaf svo
glæsileg, enda leyndi sér aldrei
hrifning Matta afa á elsku ástinni
sinni og þið voruð ætíð óaðskilj-
anleg. Hans missir er mikill líkt og
okkar allra og við munum öll
leggja okkur fram um að gæta
hans og styrkja í sorginni og
minnast með honum alls þess
góða sem þú gafst okkur.
Elsku amma, við biðjum góðan
guð að gæta þín í eilífðinni og við
trúum að sál þín verði alltaf nærri
þegar stóra fjölskyldan þín kemur
saman.
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu,
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Sylvía Hlín, Gísli Rúnar, Kar-
en Dröfn, Matthías Daði,
Lilja Dögg og Sigmar Aron.
Elsa Bjarnadóttir HINSTA KVEÐJA
Elsku amma.
Glæsileg og ávallt fín,
fyrirmynd og hjartahlý.
Heimurinn tómlegur án þín er.
Alltaf gat ég treyst á þig.
Spjallað um allt og ekki neitt.
Ég sé þig í himninum, blómunum
og sjálfri mér.
Heiðurinn sem það er
að heita í höfuðið á þér.
Það er engin leið að
kveðja,
ég elska þig.
Hvíldu í friði, elsku
amma mín.
Elsa Bjarnadóttir.
Í dag kveðjum
við Jóhönnu Sig-
rúnu Árnadóttur
eða Rúnu, elsku-
legu móðursystur okkar. Alla
okkar tíð hefur líf okkar verið
tengt henni og fjölskyldu henn-
ar sterkum böndum enda móðir
okkar og hún mjög nánar syst-
ur.
Þær voru fæddar á sama
árinu, önnur í janúar og hin í
desember. Sem börn deildu þær
sama rúmi í þrengslunum í
gamla bænum, léku sér saman,
gengu saman í skóla og fermd-
ust saman.
Margar sögur höfum við
heyrt um lífið í gamla daga og
þó að oft væri mikið haft fyrir
Sigrún Árnadóttir
✝ Sigrún Árna-dóttir fæddist
30. desember 1923.
Hún lést 3. maí
2018.
Úför Sigrúnar
fór fram 15. maí
2018.
því í búskapnum í
Ölversholtshjáleigu
þá var einnig tími
til leikja og voru
systkinin
hugmyndarík í
leikjum sínum,
settu þau upp heilu
leikritin. Þar var
einnig gestkvæmt
menningarheimili.
Árni afi var kennari
og amma Marsibil
hafði lært að sauma íslenska
þjóðbúninginn og karlmannaföt.
Þau leiðbeindu börnum sínum á
þann veg sem best þau gátu og
urðu þau öll myndar- og dugn-
aðarfólk á fullorðinsárum. Þeg-
ar afi var fimmtugur færðu
skólabræður hans honum út-
varp, það fyrsta sem kom í
sveitina.
Þá var það ósjaldan að ná-
grannar kæmu og hlustuðu á
útvarpsmessuna.
Þegar kom að því að hleypa
heimdraganum voru þær systur
einnig samtaka, þær eignuðust
sín fyrstu börn með fárra mán-
aða millibili. Yngri systir þeirra
átti þá einnig sitt elsta barna
svo þröngt hefur verið í Hjá-
leigunni þegar þrjú barnabörn
voru fædd.
Um nokkurra ára bil bjó
Rúna með stelpurnar sínar og
ömmu í kjallaranum í Höfða hjá
foreldrum okkar. Það var
skemmtilegur tími hjá okkur
stelpunum.
Þegar Rúna og Bárður stofn-
uðu heimili settust þau að á Sel-
fossi í litlu húsi við Austurveg-
inn. Rúna vann við sauma, hún
var ótrúlega flink að hanna og
sauma föt. Ekkert verkefni var
henni ofviða. Við minnumst
þess hve gott var að koma í litla
húsið og seinna á Sólvellina þar
sem þau hjónin byggðu sér hús.
Þar var alltaf opið fyrir okkur,
mikil gestrisni og hjartahlýja.
Oft var stoppað á leiðinni aust-
ur eða að austan, ekki síst ef
mamma okkar var með.
Þegar þessar listfengu systur
voru hættar að vinna fóru þær
að mála. Það var gaman að
fylgjast með þeim læra til verks
og skapa listaverk. Þær höfðu
mjög ólíkan stíl þó að nánar
væru. Þær voru afkastamiklar
og héldu í tvígang sýningu á
verkum sínum.
Síðustu árin dvaldi Rúna á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands
á Selfossi eftir að hún brotnaði
illa og átti erfitt með að hreyfa
sig eftir það. Í hvert sinn sem
við litum til hennar fagnaði hún
okkur.
Hún saknaði mömmu sárt
eftir að hún lést fyrir rúmum
fjórum árum. Í seinustu ferð
mömmu áður en hún veiktist
áttu þær systur saman góða
daga hjá Rúnu á Selfossi. Það
voru ómetanlegar stundir í hug-
um beggja.
Síðast hittum við Rúnu
frænku okkar fyrir fáeinum vik-
um við útför Ástu Hlífar, yngri
dóttur hennar sem bjó á Sól-
heimum. Á þeim fallega degi
kvöddum við Rúnu. Megi hún
kæra frænka okkar hafa þakkir
fyrir allt og allt. Hugur okkar
er nú hjá fjölskyldu hennar,
kæri Bárður, Gestur, Kiddi og
Brynja, tengdadætur og allir af-
komendur. Við sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur.
Erna Marsibil og Sigurlín
Sveinbjarnardætur.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningargreinar