Morgunblaðið - 18.08.2018, Page 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2018
✝ Margrét Á.Halldórsdóttir
fæddist 4. október
1922 á Snotrunesi í
Borgarfirði eystra.
Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Dyngju á Egils-
stöðum 9. ágúst
2018.
Foreldrar hennar
voru Gróa Björns-
dóttir, f. 29.7. 1895,
d. 21.6. 1943, og Halldór Ingv-
ar Ármannsson, bóndi á
Snotrunesi, f. 26. 2. 1888, d.
3.5.1967. Systkini Margrétar
voru Ármann, f. 8.5. 1916, d.
15.2. 2008, Ólína, f. 3.8. 1918,
d. 2.12. 2009, og Elías Björn, f.
2.12. 1930, d. 2.5. 2007.
Eiginmaður Margrétar var
Eiður Pétursson, f. 7.9. 1922,
d. 20.12. 1963. Foreldrar hans
voru Guðrún Jónsdóttir, f.
24.2. 1883, d. 7.7. 1959, og Pét-
ur Pétursson, bóndi og póstur
í Njarðvík í Borgarfirði eystra,
f. 6.8. 1878, d. 21.11. 1968. Eið-
ur var í íþróttaskólanum í
Haukadal um tvítugt og á ver-
tíð í Vestmannaeyjum áður en
hann varð bóndi á Snotrunesi
frá 1950-1963.
Kona Sigrún Viktorsdóttir, f.
16.1. 1965, börn þeirra: Einar,
Kristrún og Vaka. 7) Egill, f.
24.6. 1962, kona Fjóla Hólm
Ólafsdóttir, f. 26.7. 1963, börn
þeirra: Eiður Ágúst, Arnór
Ingi og Snædís Ósk. Margrét
átti 20 langömmubörn og eitt
langalangömmubarn.
Margrét var við nám í
Húsmæðraskólanum á Hall-
ormsstað veturna 1941-1943.
Hún var í tóvinnuskóla Hall-
dóru Bjarnadóttur á Sval-
barðsströnd um tíma við nám
og kennslu. Síðan fór hún til
Reykjavíkur og Vestmannaeyja
þar sem hún vann á heimilum.
Árið 1950 tóku Margrét og
Eiður við búskap á Snotrunesi
II, ásamt Halldóri föður Mar-
grétar. Við andlát Eiðs hélt
Margrét áfram búskap ásamt
börnum sínum. Hún bjó á
Snotrunesi til ársins 1982 en
flutti þá í Bakkagerði. Þar hélt
hún heimili með Halldóri syni
sínum fram til ársins 2016.
Síðustu árin dvaldi hún á vet-
urna á heimili Njáls og Sigrún-
ar í Reykjavík.
Margrét vann í Frystihúsi
KHB á Borgarfirði og á
saumastofunni Nálinni í nokk-
ur ár á 8. og 9. áratugnum.
Hún tók virkan þátt í kven-
félaginu Einingu í Borgar-
fjarðarhreppi.
Útför Margrétar fer fram
frá Bakkagerðiskirkju í dag,
18. ágúst 2018, klukkan 11.
Börn Mar-
grétar og Eiðs
voru sjö: 1) Gróa,
f. 18.6. 1951,
maki hennar Júl-
íus Snorrason, f.
19.6. 1949, synir
þeirra: Eiður Mar
og Snorri Geir. 2)
Rúnar Pétur, f.
18.9. 1952, d.
29.5. 1995, kona
hans Oddný Ósk
Vestmann Guðmundsdóttir, f.
8.3. 1955, þau skildu. Börn
þeirra: Guðmundur Vestmann
og Jóhanna Ríkey Kristjáns-
dóttir (uppeldisdóttir). 3) Hall-
dór Ármann, f. 31.8. 1953. 4)
Hulda, f. 16.9. 1955, barnsfaðir
Björn Eyberg Ásbjörnsson, f.
5.11. 1951, barn: Atli Freyr.
Maki I) Ágúst R. Þorbergsson,
f. 26.9. 1956, barn þeirra: Mar-
grét. Maki II) Hjörleifur Gunn-
laugsson, f. 31.7. 1966, börn
þeirra: Ármann Egill og Rúnar
Pétur. 5) Eygló, f. 24.11. 1956,
maki hennar Knútur Sölvi Haf-
steinsson, f. 4.11. 1954, börn
þeirra: Kári, Vera og Elín
Inga. 6) Njáll, f. 7.6. 1958.
Barnsmóðir H. Nanna Jónas-
dóttir, f. 29.4. 1961, barn: Lísa.
Það er sumarið 1984, ég sit í
bifreið á leið til Borgarfjarðar
eystri, heim á fallegasta stað
landsins samkvæmt lýsingum
mannsefnisins sem ekur bílnum.
Við ökum inn í þoku í Njarðvík,
þoka í Skriðunum og inn í Borg-
arfirði. Hvar er öll fegurðin, þetta
er nú meiri rottuholan, hvar í
ósköpunum er ég lent spyr ég og
við taka útskýringar Borgfirð-
ingsins á Austfjarðaþokunni. Við
ökum inn í þorpið, heim til
mömmu. Á móti mér tekur mynd-
arleg kona og í kringum hana er
bjart.
Það er birtan í kringum þig
sem ég minnist mest, fallega
brosið þitt, ljómandi augun og
væntumþykjan sem skein í gegn.
En augun þín gátu einnig orðið
döpur og fyllst tárum. Þú gekkst í
gegnum hjartasorg og þrautir,
sárari en margur hefur þurft að
þola, en þú stóðst þær af þér og
hélst í trúna á lífið. Lífið sem hafði
fært þér dásamleg börn og fjölda
afkomenda sem þú unnir og
fylgdist náið með hvar í heimi þeir
voru. Þú hafðir innilegan áhuga á
fólki og laðaðir það að þér.
Vinir barna þinna og barna-
barna urðu vinir þínir, því þú
varst sönn.
Þú hafðir ekki bara áhuga á
fólki, þú hafðir áhuga á öllu mann-
legu samfélagi, að fjörðurinn
þinni mundi dafna og vaxa og
tókst þátt í samfélagslegri þjón-
ustu og félagsstarfi en valdir að
taka ekki þátt í pólitísku arga-
þrasi, því þú varst friðarsinni, átt-
ir erfitt með að standa í orðaskaki
við fólk.
Þó þú hafir ekki verið hávaxin
varstu stór kona með mikla
ábyrgð og markmið; komst börn-
um til manns, tókst við óðalsjörð-
inni sem þú unnir og gættir henn-
ar.
Þú varst náttúrunnandi,
kenndir mér á landið þitt, hóla,
hæðir og fjörur, varst bóndi og
bústýra jöfnum höndum, hann-
yrðakona sem arfleiddi okkur að
gersemum og lestrarhestur. Hve-
nær hefur þú tíma til að lesa allt
þetta sagði ég einhvern tímann
við þig þegar ég var dauðþreytt
eftir vinnu og heimilisstörf. Sig-
rún mín, sá tími kemur að þú hef-
ur tíma til að lesa aftur, þegar
börnin eldast. Þú talaðir af
reynslu og gafst mér von, þannig
varstu.
Kæra Margrét, nú hefur þú
fengið hvíldina. Það var heiður að
fá að vera samferða þér í öll þessi
ár og fá að fylgja þér svo náið síð-
ustu árin, fyrir það er ég þakklát.
Sigrún Viktorsdóttir.
Amma Magga var einstök
kona, með nærveru sem var ein-
hvern veginn nærandi, af því hún
gaf svo fallega af sér, brosti sínu
geislandi brosi og sýndi manni
einlægan áhuga. Mín fyrsta minn-
ing um ömmu Möggu er þegar við
komum til hennar keyrandi á Vík-
urnes í Bakkagerði, litla þorpinu
sem kúrir í miðjum Borgarfirði
eystri. Þar bjó amma eftir að hún
brá búi á Snotrunesi, utar í firð-
inum og áður en hún settist að á
Dyngjunni, hjúkrunarheimilinu á
Egilsstöðum, síðustu tvö æviárin.
Ég sit í bílstól aftur í og sé þegar
amma kemur stormandi út um
tréhliðið til að taka á móti okkur
fjölskyldunni – mömmu og pabba,
Kára bróður og mér. Hún er í
ökklasíðu pilsi og hvítri stutt-
ermaskyrtu, handleggirnir sól-
brúnir og hárið krullað og hvítt.
Hún réttir fram arminn og brosir
með öllu andlitinu, svo innilega
glöð að sjá okkur. Amma var
skemmtileg og skýr fram í andlát-
ið og maður kom aldrei að tómum
kofunum hjá henni.
Þegar ég var á leið til Frakk-
lands í frönskunám var hún viss
um að ég ætlaði að þræða sama
stíg og Vigdís og gerast forseti og
nú í seinni tíð spurði hún alltaf
hvenær ég yrði doktor, greinilega
stolt af námfúsa barnabarninu
sínu. Þessar spurningar og áhugi
voru hvetjandi en að sama skapi
var amma mér mikil fyrirmynd
og verður það um ókomna tíð. Ég
skil það alltaf betur og betur, ekki
síst eftir að ég eignaðist sjálf barn
hversu ótrúlega sterk og sjálf-
stæð kona amma var – að vera
bóndi með búskap á norðurhjara
og ala upp sjö börn, eftir að hafa
misst eiginmanninn og föður
barnanna alltof snemma. Þegar
ég hugsa til baka er ég viss um að
hún hafi tekið þá ákvörðun að tak-
ast á við lífið af auðmýkt, já-
kvæðni og bjartsýni, sama hvað,
og það ætla ég að tileinka mér.
Þau voru ljúfsár skilaboðin sem
ég fékk frá mömmu í síðustu viku
– þar sem hún sat yfir ömmu á
síðustu andartökunum og sagði
mér að amma vildi fá að vera í an-
górusokkunum, sem ég gaf henni,
í kistunni.
Hún, sem geymir fortíðina
og safnar óskunum,
mun vita
hvert skal leiða þig
(Þóra Jónsdóttir)
Elsku amma mín, hvíldu í friði,
ég mun ávallt sakna þín.
Vera.
Elsku amma Magga. Þessi
hlýja og góða kona sem þú varst.
Full af jákvæðni og lífsgleði. Svo
vel að þér í öllu. Það er erfitt að
kveðja, enda minningarnar ótelj-
andi þessi 28 ár sem ég hef lifað.
Flestar stundirnar áttum við
saman í fallega firðinum okkar
fyrir austan en svo var ég líka það
heppin að fá að búa með þér í
fimm ár hér í Reykjavík. Sá tími
er mér einstaklega dýrmætur og
styrkti samband okkar enn frek-
ar. Mér þótti líka gaman þegar ég
var yngri að koma til þín á sumrin
með Elínu frænku og dvelja hjá
þér inni í Bakkagerði. Þar var allt
sem við gerðum svo spennandi,
hvort sem það var að veiða í
Svínalæknum eða fylgja þér út í
banka og Kaupfélagið. Þú gafst
þig á tal við alla sem við mættum
og passaðir upp á að við vissum
hvaða fólk þetta væri. Þú hafðir
einmitt sérlegan áhuga á fólki og
ættfræði, sem var svo gaman að
rekja með þér allt fram á síðasta
dag og þú gleymdir engu. Ein af
eftirminnilegustu stundum mín-
um fyrir austan er þegar ég átti
afmæli á meðan ég var hjá þér og
þú hafðir svo mikið fyrir því að
halda upp á það. Þú varst ekki vön
að elda pizzur og pylsur en vildir
endilega fá að bregða út af van-
anum þennan dag. Þú bauðst svo
stelpunum í þorpinu að koma og
bakaðir uppáhaldskökuna mína.
Mér þykir svo vænt um þessa
minningu enda fann ég þá hvað þú
lagðir mikið á þig til að gleðja mig
þennan dag og ég er svo þakklát
fyrir það. Þegar þú svo komst til
okkar í Reykjavík var ég orðin
eldri og gat fengið að stjana að-
eins við þig eins og skutla þér um
bæinn eða skreppa með þér í búð-
ir og á kaffihús. Það voru ótrúlega
margar góðar stundir sem við átt-
um saman þá. Að koma heim og
fara beina leið inn í herbergi til
þín og hlýja sér hjá þér, spjalla
um lífið og tilveruna og þiggja
nokkra súkkulaðimola var orðið
fastur punktur í hversdagslífinu.
Heimilið lifnaði við komu þína og
gestagangurinn varð meiri, sem
átti vel við okkur fjölskylduna. Þú
fylgdist vel með okkur afkomend-
um þínum og hafðir svo mikinn
áhuga á því sem allir voru að sinna
og naust þess að vera í meiri ná-
lægð við okkur hér í borginni.
Stundirnar með þér á Dyngjunni
voru svo ekki verri, enda hafðirðu
komið þér svo vel fyrir þar og
skapað þetta einstaka hlýja and-
rúmsloft í kringum þig. Ég er svo
glöð að þú hafir fengið tíma til að
kynnast Karlottu minni og þið
náðuð svo vel saman. Það var allt-
af jafn gaman að koma til þín og
sjá þessu fallega brosi þínu
bregða á andlitið, alltaf varstu svo
glöð að fá okkur, þó að við hefðum
verið þar örfáum klukkutímum
áður. Það er léttir í sorginni að
vita af þér í örmum afa aftur og
umvafinni ástvinum. Þinn tími var
kominn og ég veit að þú fórst héð-
an sátt.
Elsku amma, fyrirmyndin mín,
svo sterk og stóðst af þér allar erf-
iðar raunir sem lífið lagði fyrir þig
með kærleika og lífsgleði að
vopni. Þessi mikla gleði sem um-
vafði þig mun fylgja okkur öllum
áfram í lífinu og vernda okkur á
sorgarstundum. Takk fyrir öll ár-
in, minningarnar, sambúðina og
samveruna.
Þín vinkona og sonardóttir,
Kristrún Njálsdóttir.
Ég hef aldrei kynnst neinum
með jafn fallegt og sterkt hjarta
og þú, amma mín. Ég verð æv-
inlega þakklát fyrir þau ár sem þú
bjóst heima hjá okkur í Stigahlíð.
Þegar ég hugsa um þig finn ég
fyrir notalegri tilfinningu sem lýs-
ir þinni fallegu nærveru, að koma
heim eftir langan skóladag, líta
inn til þín, lækka aðeins í útvarp-
inu, ylja kalda fingur og tær undir
teppinu, stela einum konfektmola
og spjalla við þig um allt og ekk-
ert. Þú sýndir mér og öðrum ein-
stakan áhuga og vildir alltaf fylgj-
ast með, vera með. Þú varst alltaf
að passa upp á mig og ég mátti
varla labba um húsið án þess að
vera í ullarsokkum því annars yrði
mér kalt. Ef upp komu átök milli
okkar systra varstu alltaf fljót að
stilla til friðar. Einn af þínum
mörgu kostum var húmorinn, og
húmorinn fyrir sjálfri þér – það
var alltaf stutt í flissið. Mér fannst
skemmtilegast af öllu að hlusta á
ævintýralegar sögur úr fallega
firðinum þínum, kíkja í fataskáp-
inn þinn og skoða fallegar flíkur,
fletta gömlum myndaalbúmum
eða bara vera þarna hjá þér í hlýj-
unni, hvort sem það var í Víkur-
nesi, Stigahlíð eða á Dyngju. Ein
eftirminnilegasta stundin okkar
saman var þegar ég fékk að skrifa
niður ævisögu þína í stuttu máli
en þá kynntist ég þér á allt annan
hátt en áður, sagan og hljóðupp-
takan eru eitt það dýrmætasta
sem ég á í dag.
Amma, fyrirmyndin mín, þú
kenndir mér hvernig skal tækla
lífsins þrautir með hlýju og ást og
jákvæðnina alltaf að vopni. Vin-
kona okkar, sólin, mun fylgja þér
inn í draumalandið þar sem aðrir
ástvinir hafa beðið eftir að fá þig í
sinn faðm. Ég mun sakna þín og
hugsa til þín alla daga, alltaf.
Góða ferð. Þín
Vaka.
Í dag fylgjum við til grafar
okkar kæru frænku, Möggu á
Nesi. Fjölskylda okkar nýtur
þess að hafa átt langa og farsæla
samleið með Möggu og fjölskyldu
hennar fyrstu árin ásamt fleira
frændfólki á tvíbýlinu Snotrunesi
og síðar á næsta bæ, Framnesi.
Fjölskyldurnar stækkuðu og 14
urðu börnin, á sama aldursskeiði.
Sjö börn í hvorri fjölskyldu. Stutt
er milli bæja og var samgangur
barna og fullorðinna við leik og
störf mikill og náinn.
Minningar okkar frá þeim
stundum eru dýrmætar og öll sú
samvera styrkti enn frekar þau
ættar- og vináttubönd sem aldrei
hafa rofnað.
Magga var vel af Guði gerð til
munns og handa. Verk hennar ut-
an húss og innan við rekstur á
stóru heimili voru unnin af alúð
og vandvirkni, og á þann hátt
sinnti hún öllu sínu meðan kraftar
leyfðu. Hún var skarpgreind, vel
lesin og ljóðelsk og málfar hennar
einkar fallegt.
Magga frænka okkar var sann-
kölluð hetja. Hún varð fyrir
þyngri áföllum í lífi sínu en orð ná
yfir. Það andlega þrek og sálar-
styrkur sem hún bjó yfir var
meira en öðrum er gefið. Viðhorf
hennar til lífsins og tilverunnar
var lærdómur fyrir hvern þann
sem átti með henni samveru-
stund.
Þannig var hún Magga okkar
og við fórum alltaf ríkari af henn-
ar fundi. Við þökkum henni af al-
hug þann kærleika sem hún sýndi
okkur alla tíð, og brosið hennar
bjarta, sem ætíð mætti okkur við
endurfundi, lifir í minningunni.
Eftirfarandi ljóð orti Kristín á
Framnesi á níræðisafmælisdegi
sinnar kæru vinkonu:
Minningar mætar
myndar ævisaga.
Hnýttar blómum bláum,
bjartra langra daga.
Um þig hretin hörðu
hafa einnig leikið.
Storma af þér stóðstu,
sterk í sorg og þrautum.
Verk þín vannstu í hljóði,
vönd til munns og handa.
Gróin spor í götu
gjarnan eftir standa.
Ævikvöldið kyrrlátt
kjósa munt þú heima,
en enginn veit hvað ókomnu
árin munu geyma.
Kæru systkin. Við vottum ykk-
ur og fjölskyldum ykkar innilega
samúð. Það hefur verið fallegt að
fylgjast með því hvernig þið hafið
alla tíð staðið við hlið móður ykk-
ar og umvafið hana ástúð og kær-
leika, allt til síðustu stundar.
Við kveðjum frænku okkar
með virðingu og þökk fyrir ára-
langa vináttu.
Fyrir hönd fjölskyldunnar frá
Framnesi,
Sigrún Skúladóttir.
Það verður öðruvísi að koma
austur og kíkja á Dyngjuna eftir
brottför þína úr þessari tilvist.
Maður fór alltaf frá þér ríkari í
sinni eftir að hafa kíkt á þig, rifjað
upp ýmis atvik, sögur og notið
þess að vera umvafinn þinni ein-
stöku fallegu hlýju og mann-
gæsku. Stundum lásum við ljóð
hvort fyrir annað. Langar því að
kveðja þig, kæra frænka mín,
með ljóði eftir Snorra Hjartarson.
Lygnt geymir vatnið
leið mína yfir fjallið,
felur hana rökkri
og ró í nótt.
Vær geymir svefninn
söknuð minn í lautu,
með degi rís hann aftur
úr djúpsins ró.
Andrés Sigurvinsson.
Margrét Á.
Halldórsdóttir
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomulag
útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til samtals um
það sem er þér mikilvægast við lífslok þín. Viljayfirlýsing
þín verður eftirlifendum mikilvægt leiðarljós. Samtalið
og varðveisla upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og frænka,
FJÓLA GUÐJÓNSDÓTTIR SALERNO,
Steelton, Pennsylvaníu,
Bandaríkjunum,
áður Strandgötu 43, Hafnarfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar þriðjudaginn 24. júlí.
Útför hennar fór fram mánudaginn 30. júlí frá Prince of Peace -
Assumption of the Blessed Virgin Mary Roman Catholic
Church, Steelton, Pennsylvaníu, Bandaríkjunum.
Rose Ann Salerno Carr Martin Carr
Augustin John (A.J.) Carr Jessica Carr
Marietta Rose Carr Ellis Carr
ættingjar og vinir á Íslandi
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar