Morgunblaðið - 18.08.2018, Side 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2018
Það var fagur
haustmorgunn árið
1951 þegar átta
ungar stúlkur
mættust í Steina-
hlíð til þess að hefja tveggja ára
nám við Uppeldisskóla Sumar-
gjafar sem stofnaður hafði verið
árið 1946 í þeim tilgangi að
mennta fólk til uppeldis- og
stjórnunarstarfa á barnaheimil-
um. Námið í skólanum, sem var
bæði verklegt og bóklegt,
reyndist fjölbreytt og skemmti-
legt enda sá skólastjórinn Val-
borg Sigurðardóttir til þess að
við nemendurnir nytum bestu
kennslu sem völ var á. Hóp-
urinn náði fljótlega vel saman
og þarna varð upphaf að góðri
vináttu og samleið í gegnum
nám, leik og starf. Ein í þessum
litla hópi var Pálína Árnadóttir
sem nú hefur kvatt okkur níutíu
og fjögurra ára gömul. Við
minnumst nú margra góðra og
skemmtilegra stunda með henni
og skólasystrum okkar fimm
sem áður eru farnar. Að námi
loknu tóku við hefðbundin störf
á mismunandi dagvistarheimil-
um bæði hér í Reykjavík og úti
á landi.
Þó að margt hafi breyst í lífi
okkar skólasystranna í gegnum
árin héldust ávallt vináttubönd-
in sem mynduðust í skólanum.
Við vorum vanar að hittast mán-
aðarlega á vetrum eftir því sem
Pálína Jóna
Árnadóttir
✝ Pálína JónaÁrnadóttir
fæddist 24. apríl
1924. Hún lést 3.
ágúst 2018.
Útförin fór fram
15. ágúst 2018.
tök voru á. Þá var
oft glatt á hjalla og
margt rifjað upp
sem á dagana hafði
drifið. Á sumrin
var stundum farið í
skemmtiferðir í
sumarbústaði
þeirra sem þá áttu.
Við skólasyst-
urnar héldum upp
á þrjátíu og fimm
ára útskriftaraf-
mæli okkar með ferð til Dublin-
ar og sumarið 2003 minntumst
við fimmtíu ára afmælisins með
nokkurra daga ferð til Ítalíu. Á
öllum okkar samfundum var
Pálína aldursforseti okkar hrók-
ur alls fagnaðar, kát og hress í
anda. Hún var mikill tónlistar-
unnandi og var lengi fastagestur
á tónleikum Sinfóníuhljómsveit-
ar Íslands. Hún naut þess líka
að fara á óperusýningar Ís-
lensku óperunnar. Árið 1956
bauðst henni að fara til Moskvu
og starfa sem fóstra fyrir Pétur
Thorsteinsson sendiherra og
Oddnýju konu hans. Þar ann-
aðist hún tvo unga syni þeirra
um skeið. Á meðan hún dvaldi í
Moskvu fékk hún oft tækifæri
til að sjá óperusýningar í
Bolshoi leikhúsinu sér til mik-
illar ánægju.
Pálína giftist aldrei og var
barnlaus. Allan sinn starfstíma
vann hún sem fóstra og for-
stöðukona, bæði á leikskólum,
dagheimilum og skóladagheim-
ilum við góðan orðstír.
Við kveðjum nú okkar gömlu
skólasystur með þakklæti fyrir
allar skemmtilegu stundirnar
sem við áttum saman.
Gyða og Margrét.
✝ Stefanía Guð-mundsóttir,
Stella, fæddist að
Hvoli í
Innri-Njarðvík
28.október 1934.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ 1. ágúst
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmund-
ur Alfreð Finn-
bogason frá Tjarnarkoti í
Innri-Njarðvík, f. 8.11. 1912, d.
19.4. 1987, og Guðlaug Ingv-
eldur Bergþórsdóttir frá Suð-
urgarði í Vestmannaeyjum, f.
18.11. 1908, d. 4.4. 1985.
Systkini Stefaníu: Óskírður
heimili foreldra sinna og var
elst af þeim systkinum sem
komust upp. Um 12 ára aldur
dvaldist hún um tíma hjá ætt-
ingjum sínum í Vestmannaeyj-
um þar sem hún lauk skyldu-
námi. Eftir það stundaði hún
nám við Flensborgarskóla og
lauk þaðan gagnfræðaprófi.
Stella hóf ung störf á bif-
reiðastöðinni Hreyfli þar sem
hún vann alla sína starfstíð.
Þar kynntist hún eiginmanni
sínum Kristófer Bonnesen
Kristjánssyni bifreiðastjóra frá
Vindási í Landssveit. Þau
hjónin byggðu sér hús að Fífu-
hvammi 35 í Kópavogi þar
sem Stella bjó alla sína tíð en
síðustu þrjú árin dvaldist hún
að hjúkrunarheimilinu Skógar-
bæ.
Síðustu árin fóru veikindi
að ágerast og andaðist hún að
kvöldi 1. ágústs.
Útför Stefaníu fór fram í
kyrrþey.
drengur, f. 22.11.
1933, d. 27.3.
1934, Guðbjörg
Edda, f. 20.1.
1936, Finnbogi
Geir, f. 4.10. 1937,
Laufey Ósk, f.
10.9. 1940, Jón
Björgvin, f. 16.12.
1941, d. 27.4.
1942, Jón Már, f.
16.8. 1943.
Eiginmaður
Stefaníu var Kristófer Bonne-
sen Kristjánsson, f. 21.12.
1927, d. 24.10. 1982. Sambýlis-
maður Stefaníu frá árinu 1989
var Örn Kristjánsson, f. 19.6.
1933, d. 6.1. 2011.
Stella ólst upp á Hvoli á
Nú er hún Stella frænka okkar
búin að kveðja.
Skrifað stendur í kristilegum
fræðum að ef allir sýndu náunga-
kærleika þá hyrfu þjáningar
heimsins.
Stella frænka átti nóg af kær-
leikanum. Hún var vinur allra,
elskaði blómin og lítil börn og fal-
leg lög í útvarpinu, gaf fuglunum
brauðmola vætta í lýsi, sérstak-
lega yfir háveturinn. Hún hlúði
að hinu smáa og viðkvæma og gat
spjallað við alla.
Í lífi okkar systkinanna má
segja að hún hafi gegnt tvöföldu
ömmuhlutverki. Við misstum
báðar ömmur okkar þegar við
vorum litlir krakkar og því röt-
uðu þau hlutverk til Stellu
frænku. Okkur verður hugsað til
þess í uppeldinu á okkar eigin
börnum í dag hvað Stella gaf okk-
ur mikið og hvað við viljum gefa
áfram til þeirra.
Sá eiginleiki að búa yfir mann-
gæsku, kærleika og gleði er ekki
öllum gefinn. Það var alltaf stutt í
gamanið og hláturinn, hvort sem
gripið var í gítarinn, farið í laug-
ina á Voffanum og eldaður „Stell-
umatur“ á eftir eða farið í ferða-
lög og tjaldútilegur eða bara
einfaldlega fengið sér gult Wrig-
ley‘s tyggjó sem Stella lumaði
alltaf á í veskinu. Það var alltaf
gleði í loftinu þegar Stella kom
heim til okkar í Hafnarfjörðinn
að passa okkur. Hún var oft hjá
okkur á jólunum og fór aðfanga-
dagur mikið til í það að bíða út í
glugga eftir því að Stella birtist á
Voffanum.
Sem börn og alveg fram yfir
unglingsár vorum við oftar en
ekki í Fífuhvamminum, jafnvel
heilu helgarnar og tilhlökkunin
yfir því að fá að fara til Stellu var
mikil.
Það gilti svo einu að hvort sem
maður kom í heimsókn sem barn,
unglingur eða fullorðinn eða ætl-
aði rétt að kíkja við, þá var töfr-
um líkast, á augabragði, fulldekk-
að eldhúsborðið eins og um
stórveislu væri að ræða. Það gat
stundum endað í tveggja eða
þriggja tíma heimsókn enda var
líka alltaf hægt að spjalla, ætt-
fræðin var í sérstöku uppáhaldi
og í seinni ár frásagnir frá gamla
tímanum. Í bakgrunni allra þess-
ara minninga hljómar svo að
sjálfsögðu Litla flugan og létt og
glaðvær harmonikkutónlist úr út-
varpinu og Stella leysandi kross-
gátur við eldhúsborðið.
Allra síðustu árin fjarlægðist
Stella okkur smátt og smátt
vegna veikinda sinna. Það var
sárt að sjá Stellu sem mundi allt,
gat rakið ættir, munað söngtexta,
nöfn á stöðum á landinu, hverfa
inni heim minnisleysisins. Það
var eitt sem hún missti aldrei og
það var að geta brosað sínu hlýja
brosi og það jafnvel þó baráttan
við veikindin léki hana grátt.
Og nú er Stella okkar farin.
Það er okkar vissa að Stella lifi
nú í gleðinni á ný og hitti þá fjöl-
mörgu vini og ættingja sem einn-
ig eru farnir.
Það er ekki ólíklegt að hún sé
syngjandi á Voffanum á leið í
laugina.
Takk fyrir allt, elsku Stella
okkar.
Karvel Aðalsteinn, Guðlaug
Stella og Finnbogi Þorkell.
Oft hefur verið brosað þegar
við rifjum upp fyrstu kynni okkar
Stellu. Við hjón fluttum á efri
hæð hússins við Fífuhvammsveg
35, skömmu fyrir jól 1977. Það
var hvasst og rigningin buldi á
rúðum og þaki. Okkur gekk illa
að sofna vegna þess að niðri var
glaumur og gleði, spilað á gítar
og sungið.
Við ræddum það okkar í milli
hvort þetta yrði svona oftar en
góðu hófi gegndi. Morguninn eft-
ir hittum við Stellu í fyrsta sinn.
Hún var miður sín vegna þess
að hún vissi ekki að við hefðum
flutt inn daginn áður. Kristófer
(Bonni) maður hennar var fimm-
tugur og vinir og kunningjar
komu til veislu. Þetta var upphaf-
ið að langri og traustri vináttu
okkar og fyrstu kynni af ná-
grönnum sem urðu vinir okkar
einnig. Þar með vorum við komin
í afmælishópinn hennar Stellu.
Stella var trygglynd og traust
kona. Það fengum við og börn
okkar að reyna og njóta með
ýmsum hætti. Hún kallaði son
okkar afmælisstrákinn sinn, þar
sem hann fæddist á afmælisdegi
hennar. Tryggð hennar og sam-
viskusemi kom víða fram. Garð-
urinn naut hennar og hún gaf
okkur góð ráð í þeim efnum. Vor
og sumar naut hún þess að stjana
við blómin og átti til að gleyma
stað og stund og dunda í garð-
inum fram yfir miðnætti.
Stella var glaðlynd og átti það
til að grípa gítarinn og syngja í
góðra vina hópi. Hún kunni urm-
ul texta og margir þeirra voru
ekki á hvers manns vörum. Suma
þeirra hafði hún lært í æsku í
Njarðvík eða Vestmannaeyjum.
Það hefði verið fróðlegt að skrá
þá texta.
Hún fór ung að vinna á skrif-
stofu Hreyfils og vann þar alla
starfsævi sína, 50 ár. Þar þekkti
hún hvern mann, ætt hans og
uppruna að því er virtist. Okkur
fannst jafnvel að hún gæti með
einhverjum hætti tengt flest fólk
við einhvern sem tengdist
Hreyfli. Hún var minnug á fólk
og atburði og fræddi okkur um
ýmislegt frá fyrri tíð.
Stella var trygg vinkona okkar
allt til loka. Allra síðustu árin fór
heilsu hennar hrakandi og alz-
heimer-sjúkdómurinn herjaði á
með vaxandi þunga. Hún þekkti
okkur alltaf og brosti út að eyrum
þegar minnst var á börnin okkar
tvö, ekki síst „afmælisstrákinn“.
Það var ekki fyrr en fáeinum dög-
um fyrir andlátið sem hún brást
ekki við heimsókn okkar.
Við kveðjum með söknuði góða
og trausta vinkonu.
Megi hún hvíla í friði.
Sigríður Bjarnadóttir,
Guðmundur B.
Kristmundsson.
Stefanía
Guðmundsdóttir
Elskuleg mág-
kona mín Stella er
farin í ferðina
löngu. Ég kynntist henni fyrst
þegar ég kom heim um jólin
1962 til að kvænast yngri syst-
ur hennar Önnu Björk. Eftir að
við hjónin fluttum svo heim frá
Danmörku 1965 fékk ég fljótt
að njóta nærveru hennar og
Guðmundar Erlendssonar
(Mumma) eiginmanns hennar
og barna þeirra Önnu og Gests.
Stella og Mummi höfðu reist
sér fallegt hús við hliðina á
Langeyri vestur með sjó í
Hafnarfirði, þar sem foreldr-
arnir Guðbjörn og Anna ólu
Stellu upp ásamt þremur yngri
systrum hennar. Þær voru
ávallt kallaðar samheitinu
Langeyrarsystur. Það var mér
mikil gæfa að verða hluti af
þessari góðu og samheldnu fjöl-
skyldu á Langeyri.
Fyrstu árin hér heima leigð-
um við Anna Björk íbúð á Öldu-
slóð, hjá Sigríði (Lillu) næst-
elstu systurinni og eiginmanni
hennar Hafsteini. Við gengum í
Engilráð Óskars-
dóttir(Stella)
✝ Engilráð Ósk-arsdóttir, alltaf
kölluð Stella, fædd-
ist 26. febrúar
1931. Hún andaðist
6. ágúst 2018.
Útför Stellu fór
fram 15. ágúst
2018.
Pólýfónkórinn með
Mumma og Stellu
ásamt Þórunni
(Tótu) yngstu syst-
ur þeirra. Nábýlið
við Lillu og Haf-
stein gerði okkur
kleift að sækja æf-
ingar og skilja
barnið okkar, Önnu
Birnu, eftir í
öruggum höndum
þeirra.
Þeim Stellu og Mumma var
margt til lista lagt og urðu þau
strax miklir áhrifavaldar í lífi
mínu. Stella var mjög tónelsk
og hafði á unglingsárum byrjað
söngferil með vinkonum sínum
Rúnu og Röggu. Þær nefndu
sig Ránardætur og komu fram
víða. Fyrir utan fallega altrödd
kunni Stella þá list að jóðla og
eru þær góðu stundir þegar hún
tók upp gítarinn og söng og
jóðlaði alveg ógleymanlegar.
Mummi var mikill unnandi
góðra bókmennta og hafði mik-
inn áhuga fyrir leiklist. Hann
lærði hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur meðfram starfi sínu í rann-
sóknarlögreglunni og lék við
góðan orðstír hjá LR þar til
hann flutti með fjölskyldu sinni
til Ástralíu árið 1969.
Á vegferð Stellu í lífinu
mætti hún mörgum erfiðum við-
fangsefnum en einnig mikilli
gleði og hamingju. Hún fékk
mænusótt á unglingsárum en
tókst á við það eins og annað
með æðruleysi og dugnaði. Fyr-
ir nokkrum árum fór að bera á
eftirköstum mænuveikinnar,
svonefndu „postpolio syndrom“,
og fylgdu því þjáningar sem
hún bar í hljóði.
Dvöl fjölskyldunnar í Ástr-
alíu varð ekki löng því að
Mummi kenndi sér meins þann-
ig að hann varð óvinnufær. Þau
fluttu aftur til Íslands 1972 og
eftir dvöl á Sólvangi í nokkur ár
lést Mummi í ágúst 1978 aðeins
50 ára að aldri. Stella tókst á
við þetta mikla áfall eins og
sönn hetja og bjó börnum sín-
um Önnu og Gesti gott heimili
þar til þau fóru sínar leiðir í líf-
inu.
Mér er mikið þakklæti í hug
þegar ég lít yfir farinn veg og
hugsa til þeirra forréttinda að
hafa átt Stellu að nánum vini og
samferðamanni. Hún er sönn
fyrirmynd og var mér og börn-
um okkar Önnu Bjarkar, Önnu
Birnu, Erni og Steinari, mikil
stoð og stytta.
Elskuleg Anna og Gestur og
fjölskyldur. Megi minningarnar
um Stellu styrkja ykkur í sorg-
inni. Velferð ykkar og allra
hennar ástvina var henni afar
dýrmæt.
Almar Grímsson.
Þá er kominn tími til að
kveðja í hinsta sinn hana Stellu
frænku mína. Það verð ég að
gera úr fjarlægð, en ég sendi
þessa kveðju með hugann fast-
lega hjá börnum hennar, barna-
börnum, langömmubörnum,
systrum og öðrum aðstandend-
um.
Engilráð – sem var alltaf
kölluð Stella var elst af systrum
móður minnar. Sem litlum
pjakki hafði Stella þó nokkuð af
mér að segja. Ein af mínum
fyrstu minningum af Stellu er á
heimili hennar á Krókahrauni i
Hafnarfirði, þar sem ég var
heillaður af framandi minjum
frá dvöl hennar og fjölskyldu í
Ástralíu. Þar fékk ég líka að-
gang að góðu plötusafni og
prófaði gítar í fyrsta sinn. Ég
man svo eftir 7 ára gamall að
hafa setið þar yfir sjónvarps-
þáttaröð þar sem Eyþór Þor-
láksson kenndi á gítar. Ég
stautaði mig áfram úr lexíunum
og þar með var ákveðin lína
lögð í mínu lífi.
Stella var söngfugl og fór
ung að skemmta opinberlega
með sönghópnum Ránardætr-
um úr Firðinum. Þetta þótti
mér alltaf merkilegt og frum-
legt. Það merkilegasta sem ég
lærði af henni var að jóðla –
sem hún að sjálfsögðu gerði
listilega og átti ég fullt í fangi
með að ná einhverjum tökum á
aðferðinni. Hún kunni að meta
listræna tjáningu, bæði i tónlist
og öðrum miðlum. Ég var lán-
samur að fá þann stuðning í
samveru við hana og hennar
yndislegu börn sem reynst hafa
mér ætíð frábærlega.
Elsku Anna, Gestur, barna-
börn, langömmubörn, Langeyr-
arsystur og aðrir aðstandendur
Stellu: Ég er með ykkur í anda
og óska þess að þið finnið styrk
í samveru og góðum minningum
um þessa mætu konu. Minn-
ingin lifir, og ég kveð með hlýj-
um þökkum.
Örn Almarsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ÓLAFS JÓNS JÓNSSONAR
bónda á Teygingalæk.
Guð blessi ykkur öll.
Sveinbjörg G. Ingimundardóttir
Valgeir Ingi Ólafsson Kristín Anný Jónsdóttir
Margrét Ólafsdóttir Ingi Kristinn Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR,
lést mánudaginn 6. ágúst.
Útförin hefur farið fram.
Skarphéðinn Guðmundsson
Guðmundur Skarphéðinsson Sólveig Sævarsdóttir
Baldvin Guðmundsson Rakel Kristjánsdóttir
Bjarki Guðmundsson Elín Dröfn Þorvaldsdóttir
Stella Baldvinsdóttir
Þökkum innilega samúð og vináttu við
andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður
okkar, stjúpföður, tengdaföður og afa,
ÞORSTEINS INGÓLFSSONAR.
Hólmfríður Kofoed-Hansen
Ingólfur Þorsteinsson Þorbjörg Kristinsdóttir
Hanna Valdís Þorsteinsdóttir Sheer El-Showk
Hallveig Fróðadóttir
Ragna Fróðadóttir
Björn Fróðason Lovísa V. Bryngeirsdóttir
Hólmfríður Fróðadóttir
og barnabörn