Breiðfirðingur - 01.04.1975, Page 47

BREIÐFIRÐINGUR
45
En Katrín var dóttir Þorvaldar bónda að Þingvöllura í
Helgafellssveit, en kona hans móðir Katrínar, Guðný var
af breiðfirskum sægörpum komin. Það má því segja, að
Sigurður og Katrín, brúðhjónin þennan haustdag, hafi
sameinað margt hið besta í mótun hinna tveggja lífsþátta
og atvinnuhátta þarna vestra: Búskapar og sjósóknar, en
ólík voru þau.
Þau hófu húskap á bæ ekkjunnar á Núpi, móður Sig-
urðar, Þórunnar. Og um vorið 24. maí 1890 fæddi Katrín
sinn fyrsta son, sem var skírður sama dag og hann fædd-
ist og heitinn Ólafur.
Ekki voru þau hjónin sammála um nafnið. Bóndi vildi,
að hann héti í höfuð vinar síns, sem Asgeir hét. En Katrín
'hafði kynnst og unnað ungum, dönskum kaupmanni í
Stykkishólmi, sem hét Olav Kristensen. Og þetta danska
nafn skyldi draumaprinsinn nýfæddi bera. Þau köstuðu
hlutkesti um nöfnin og nafn æsku unnustans kom upp og
sigraði, íslenskað samt.
Ólafur litli var ekki bráðgjör að líkamsburðum. Gat
ekki gengið óstuddur fyrri en á þriðja ári. Var nokkuð
einrænn og dulur og lék sér vart með öðrum börnum. En
hann var athugull og næmur. Faðir hans var fróðleiks-
maður og stundaði afskriftir á bókum, sem oft var gert
af bókavinum í þá daga. Líklega hefur drengurinn hans
lært að lesa næstum ósjálfrátt. En minna var um skriftar-
lærdóminn, því að pappír virðist hafa verið af skornum
skammti á bóndabænum að Núpi.
Gísli Konráðsson fræðimaður í Flatey löngu síðar á
vegum sr. Ólafs sjálfs, segir hann hafa dregið til stafs á
hrosskjálka. Það þætti sjálfsagt frumstætt í skólanámi nú