Breiðfirðingur - 01.04.1975, Page 76

74
BREIÐFIRÐINGUR
verið til það opinbert starf í hreppnum, sem hann kom
ekki nærri.
Þau voru bæði söngelsk og böfðu bæði fallega og þrótt-
mikla söngrödd. Bæði voru þau léttlynd og höfðu gaman
af að vera í vina hópi. Þó var öllu léttara yfir honum.
Hann gat verið gamansamur og brugðið fyrir sig smá-
glettni, en allt var það græsku laust.
Ábyggilegri félaga og starfsmann held ég að hafi tæp-
lega verið hægt að finna, enda brýndi hann fyrir börnum
sínum sannsögli og trúmennsku.
Faðir minn var tæplega meðalmaður á hæð, grannur
og kvikur í öllum hreyfingum. Hann hafði gaman af góð-
um hestum átti yfirleitt góða og trausta reiðhesta, enda
þurfti oft til þeirra að grípa. Einnig fór hann vel með
allar skepnur og brýndi fyrir okkur hið sama. Móðir
mín var fremur lágvaxin kona, en þrekin. Hún andaðist
25. sept. 1936 58 ára. Hún dó á sjúkrahúsi að lokinni
skurðagerð. Hjartað bilaði. Foreldrar mínir voru mjög
samrýmd hvort öðru og aldrei heyrði ég styggðaryrði falla
þeirra á milli.
Síðustu þrjú árin, sem faðir minn lifði, var hann hjá
mér í Búðardal. Hann andaðist 23. nóv. 1945 rúmlega
sjötugur. Þau hvíla bæði í Stóra-Vatnshornskirkjugarði.
Blessuð sé minning þeirra.
Reykjavík í febrúar 1975.
Þorsteinn Jóhannsson.