Breiðfirðingur - 01.04.1981, Síða 45

BREIÐFIRÐINGUR
43
áframhald. Þegar heim kom var hátíðleg stund, presturinn kom
með okkur og skírði yngsta bróður minn, Kristján.
Svo var drukkið kaffl með góðu bakkelsi. Það var nú alltaf
viðburður, sem breytti hversdagsleikanum.
Fermingargjafir fékk ég engar, nema frá foreldrunum, en þær
voru líka mikils virði. Það voru peysuföt með öllu tilheyrandi og
nýr söðull og beisli. Þetta hefur verið útgjaldaátak, fyrir fátækan
bónda, með 10 börn í ómegð. En þetta var metnaður hjá
foreldrunum, að láta unglingana fá reiðtygi þegar þeir fermdust,
það var erfitt að komast af án þeirra, þegar ferðast var á hestum
og illt að fá slíkt að láni. Ein hjón í sveitinni áttu 9 börn. 2 elstu
systurnar fermdust saman. Þær fengu, hvor þeirra, peysuföt,
stígvélaskó, sjal, reiðföt, söðul og beisli. Það er furðulegt hvað
bændur gátu lyft þungum útgjaldabagga, en unnið var af kappi
og allt sparað hversdagslega.
Alit flestra var, að eftir fermingu bæri unglingum að leggja
meiri stund á verkleg störf en bókleg. A mínu heimili var þó ekki
amast við bókalestri.
Nú fóru systkini mín, hvert á fætur öðru að komast á
kennslualdurinn. Það var ekki erfitt að kenna þeim að lesa, þau
voru fljót að læra. Þau eldri hjálpuðu þeim yngri, svo tók faðir
minn við, þegar þau fóru að læra bækurnar. Ekkert systkinanna
hlaut kennslu utan heimilis, fyrir fermingu.
Bókakostur var nokkur á heimilinu. Fyrir utan
guðsorðabækurnar, voru það einkum íslendingasögurnar, sem
faðir minn átti allar í góðu bandi, þær voru mikið lesnar. Svo
voru Fornaldarsögur Norðurlanda, Þjóðsögur og ýmsar
smábækur. Ég man líka eftir 4 innbundnum bókum af
neðanmálssögum „Lögbergs”, „Horn kapteinn”, „Þokulýður-
inn”, „Rauðir demantar” og „Hvíta hersveitin”. Ég held að
„Lögberg” hafi verið sent frá Ameríku og sögunum haldið
saman.