Breiðfirðingur - 01.04.1984, Blaðsíða 66
64
BREIÐFIRÐINGUR
Bifröst. Ég, sem þessar línur skrifa, tek undir það. Jó-
hanna var einlæglega trúuð, þó að hún bæri það sjaldan
á torg. Var hún ekki oft með guðsorð á vörum. Hún vildi
ekki leggja guðs nafn við hégóma. Þó að Jóhanna bæri
ekki sorgina utan á sér og léti fáa sjá að hún felldi tár,
þá veit ég að hún háði oft einvígi við sínar heitu tilfinn-
ingar, sorgir og vonbrigði.
Lífið heldur áfram. Tíminn dregur sviða úr sárum.
Störfin kölluðu bæði heima og að heiman. Pað má segja
að starfið hennar Jóhönnu hafi fyrst og fremst verið fólgið
í húsmóður- og móðurstarfi. Meðfætt virtist henni þó að
hjúkra og hughreysta. Oft sat hún við sjúkra- og dánar-
beð. Hún las mikið í lækningabókum og var mjög fróð
um ýmsa sjúkdóma.
Jóhanna starfaði mikið með Halldóri Steinsen héraðs-
lækni í Ólafsvík. Hann var fljótur að finna hjúkrunar-
hæfni þessarar einstöku konu og fékk hana oft til aðstoð-
ar á stórum stundum. Haft var eftir Halldóri: ,,Hún Jó-
hanna er hjúkrunarkona af guðs náð.“ Það sýnir m. a.
traust læknisins til hennar að oft, er hann fór frá sjúku
fólki og hafði gert allt sem honum var unnt fyrir sjúkling-
inn, sagði hann: ,,Hún Jóhanna kemur og vakir í nótt.“
Jóhanna var aðalhvatamaðurinn að stofnun Hjúkrun-
arfélagsins í Ólafsvík ásamt Sigrúnu Sigurðardóttur í
Baldurshaga. Þær störfuðu mikið saman. Að hjúkra og
liðsinna bæði mönnum og skepnum var Jóhönnu eðlis-
lægt. A þessum árum var oft erfiðleikum bundið að koma
fólki í sjúkrahús til Reykjavíkur. Samgöngur engar nema
með strandferðaskipum, sem aðeins komu á margra vikna
fresti eftir skipaáætlun og stundum fóru þau framhjá, ef
vond voru veður.
Þegar farsóttir gengu eða önnur veikindi var oft leitað
til Jóhönnu með að liðsinna. Hún gekk um þorpið, oft
á tíðum nótt og dag. Eftir að Hjúkrunarfélagið var stofn-
að fóru fleiri konur að taka að sér að vaka yfir veikum.
Jóhanna og Sigrún önnuðu ekki öllu eftir að þorpið