Breiðfirðingur - 01.04.1984, Blaðsíða 86

84
BREIÐFIRÐINGUR
,,Við höfum það meðan að sogar frá,“ segir Jóhanna og
snarast út úr bílnum og hleypur af stað. Eg var í aftur-
sætinu og varð aðeins á eftir henni út úr bílnum og það
var því sem munaði, næsta ólag æddi á móti hinu sem féll
frá. Jóhanna slapp upp á forvaðann, óð þó í sjó síðustu
skrefin. Parna skildi á milli okkar, þó litlu munaði. Jó-
hanna stóð uppi á forvaðanum, en ég varð að fara inn
í jeppann aftur og snúa til baka. Annar jeppi var á eftir
okkur, fyrir honum fór á sömu leið. Peir fóru aftur að
Kjalveg, biðum við þar eftir að aftur félli út, en hún Jó-
hanna mín hljóp inn í Ólafsvík og skildi okkur hin eftir
undir Enninu.
Árið 1944 urðu miklar breytingar í gamla búinu í
Bifröst. Skarphéðinn kaupir húsið að 'undanskildri bað-
stofunni í norðurendanum, sem alla tíð hafði verið ,,aðal-
verelsi“ Jóhönnu. Eldavél var þar fyrir inni, en upp voru
sett önnur eldhúsgögn. Héði stækkaði og breytti hinum
endanum í snyrtilega íbúð. Eftir þessi umskipti sýslaði
hún í sinni gömlu baðstofu. Kunni alltaf betur við að ráða
yfir sér og sínu og vera frjáls ferða sinna. Sneri lyklinum
í baðstofuhurðinni, svo fór hún til vina sinna um þorpið.
Jóhanna var trygg og vinaföst. Pað mátti með sanni
segja að hún var vinur vina sinna, en ekki allra. Afar
skörp að sjá hvað í fólki bjó. Hún var skapstór kona,
hörkugreind og lét engan eiga hjá sér ef henni fannst hún
órétti beitt og oftast átti hún síðasta orðið ef hún lenti
í orðakasti. Stundum átti hún það til að slá á strengi leik-
listarinnar við þann, sem reiður var og gera þá hinn reiða
mótleikara mát. Hún hafði frábært skopskyn. Eitt sinn
fór Jóhanna kl. 6 að morgni upp í túnið sitt að slá, það
var svo gott að slá í morgundögginni. Pá kom nágranni
hennar út til sömu vinnu. Hann var farinn að sjá illa, en
sá samt þá öldruðu hæst upp í túni þenja sig við að slá.
Túnin lágu saman, bæði fóru heim er komið v.ar hádegi
og hittust þau þá fyrir framan húsið mitt. Þau bjóða hvort
öðru góðan dag. Þá segir hann: ,,Þú varst bara farin að