Breiðfirðingur - 01.04.1984, Blaðsíða 84

82
BREIÐFIRÐINGUR
hennar við fyrstu kynni mín við Jóhönnu. Fljótt tókst
með okkur vinátta sem hélst meðan hún lifði.
Freytt úr túninu sínu kom hún oft við, því leiðin lá
fram hjá eldhúsglugganum mínum, smáspölur upp tröpp-
urnar. Var þá hellt upp á góðan kaffisopa. Hún vildi
aldrei neitt skol hún Jóhanna. Sterkt og vel heitt. Ég var
aðeins 18 ára sveitastelpa með litla stúlku, 5 mánaða,
Auði mína.
Jóhanna sá að ekki var neinn frúarsláttur á þessari
telpu, eins og hún kallaði mig oft. Ég var hálffeimin við
þessa fasmiklu konu, en það stóð ekki lengi. Hún fór að
segja mér til við hitt og þetta. Sama hvað ég var að gera,
hún kunni allt og vissi allt. Ég var henni þakklát fyrir allt
sem ég nam af henni. Ævinlega þegar hún fór sagði hún:
„Láttu mig vita ef ég get eitthvað fyrir þig gert.“ Svona
var hugarfarið öll okkar samveruár. Það var góður skóli
að kynnast henni Jóhönnu í Bifröst.
Jóhanna gerði mikið af því að lesa eftir að hún varð
ein, fékk lánaðar bækur hjá þeim sem þær áttu. Eitt sinn
var bóksali á ferð í þorpinu. Kom þá Jóhanna að tali við
mig, spurði hvort ég vildi ekki kaupa á móti sér Ritsafn
Jóns Trausta. Þetta var nokkuð dýrt, en viðráðanlegt fyrir
okkur báðar. Petta voru fallega innbundnar bækur, 8
bindi, kostuðu þær 500 kr. Ég stóðst ekki þetta boð. Síð-
an gerði hún kaupin. Nú hafði Jóhanna mín nóg að lesa.
Hún vildi að ég geymdi bækurnar, svo kom hún og sótti
bók í safnið. Hún var löngu búin að lesa þær allar á und-
an mér.
Þetta var 1945, sem þessi kaup voru gerð. Um það var
samið okkar á milli að sú ætti bækurnar sem Iifði lengur.
Bækurnar féllu í minn hlut eftir hennar dag. Þær prýða
mína bókahillu. Þessar bækur hafa verið vinsælar með
þjóðinni og víða til á heimilum í dag, þó þær væru það
ekki þegar við Jóhanna réðumst í þessa sameign. Aldrei
lánaði hún bók úr safninu, nema segja mér frá því. Er
það eitt smátt atriði heiðarleikans, sem í fari hennar bjó.