Breiðfirðingur - 01.04.1984, Blaðsíða 74

72
BREIÐFIRÐINGUR
afgvík: Guðbrandur og Jóhanna léku við hvern sinn fing-
ur í þessum gleðskap. Veitingar voru súkkulaði og kökur
á uppbúnu litlu gestaborði í stofunni. Svo voru þessi jóla-
boð endurgoldin að Baldurshaga. í þessum jólaboðum
var farið í alls konar leiki, sem nú eru margir hverjir
löngu gleymdir.
Jóhanna var alla ævi heilsugóð, þó hún ynni mikið, úti-
vera átti vel við hana og ekki vílaði hún fyrir sér að vera
úti í vondum veðrum. Sagði hún það stæla líkamann og
hrinda burt leti og sleni. f>að óhapp henti Jóhönnu einu
sinni um miðjan vetur að hún datt á hálku og handleggs-
brotnaði. Er hún komst á fætur eftir byltuna varð henni
ljóst hvernig komið var. Fer hún þá heim og ráðfærir sig
við Guðbrand, hvað hægt væri að gera. Þau vissu að eng-
inn læknir var í þorpinu. Halldór Steinsen, héraðslæknir,
var suður í Reykjavík á Alþingi, en hann var þingmaður
Snæfellinga um áraraðir eða 18 ár. Halldór hafði aðstoð-
arlækni, en svo stóð á að hann var nýfarinn suður fyrir
Jökul í læknisvitjun. Var hann ekki væntanlegur fyrr en
næsta dag.
Löng var leiðin frá Olafsvík og suður fyrir Jökul og
torfærur miklar á leiðinni, óbrúaðar ár og yfir Fróðár-
heiði að fara. Þessar ferðir voru farnar á hestum eða
gangandi eftir veðurfari og yfirfærð. Því gat lækninum
seinkað. En handleggsbrotið þoldi enga bið. Nú voru góð
ráð dýr. Jóhanna biður Guðbrand að fara til hennar Þor-
bjargar ljósmóður og biðja hana að finna sig. Jóhanna
treysti henni best til að koma brotinu saman. Þær höfðu
áður tekist á við það báðar að setja saman beinbrot og
gefist vel. En nú var myndin önnur. Það var Jóhanna sem
var brotin. Þorbjörg kom að vörmu spori og spyr: ,,Hvað
kom fyrir þig, Jóhanna mín?“ ,,Ekkert annað en ég missti
fótanna og rak handarskömmina niður í klakann og þar
með var hún brotin og ef við getum þetta ekki í samein-
ingu, þá missi ég hendina, því enginn læknir er í þorpinu.
I guðs nafni reynum við.“ Guðbrandur fylgdist með og