Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.2018, Blaðsíða 60

Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.2018, Blaðsíða 60
60 FÓLK - VIÐTAL 14. desember 2018 sef, finn fyrir sársauka alla nóttina. Sársaukinn stoppar ekki.“ Allar meðferðir og aðgerðir sem Kjartan fer í eru tilraunir til að deyfa sársaukann. „Ég fer í þessar meðferðir, allt til að reyna að deyfa þetta. Þeir hafa dælt í mig skuggaefni og sett á mig sérstakan chili-plástur með virka efninu í chili-pipar. Plástur- inn átti að brenna taugarnar til að tæma taugaboðin en ég upplifði þá svo mikinn sársauka að ég end- aði uppi á gjörgæslu. Sársaukinn var að drepa mig. Hjartslátturinn og blóðþrýstingurinn var kominn út fyrir heilbrigð mörk og það þurfti að deyfa mig svo mikið að það hægðist á önduninni. Hjúkr- unarfræðingur þurfti að standa við rúmið mitt og minna mig á að anda. Ég lét mig þó hafa þetta í alls fjögur skipti, bara til að eiga möguleika á þremur til fjórum vik- um með minni sársauka. En ekk- ert virkar, sársaukinn fer aldrei. Skaðinn er bara svo svakalega mikill. Ég hef meira að segja farið í lyfjagjöf þar sem ég fékk ketamín, sem er hrossadeyfilyf. En það virk- aði bara í viku.“ Fékk vír í hrygginn Loksins fundu læknar þó úrræði sem lofaði góðu. „Ég fékk græddan í mig sérstakan vír sem er tengdur við batterí og þræddur í gegnum hrygginn á mér. Ég þurfti að fara út fyrst til að prófa vírinn til að sjá hvort hann hentaði mér. Að- gerðin var gerð með staðdeyfingu þar sem ég þurfti að vera vakandi til að láta lækninn vita hvenær vír- inn snerti taugina. Eftir prófunina þurfti ég svo að koma aftur til að láta koma honum fyrir varanlega. Með vírinn í mér fann ég fyrir 80 prósent minni sársauka. En svo færðist hann til og sársaukinn kom aftur. Vírnum var aftur komið fyrir á réttum stað en þegar hann færð- ist aftur sögðu læknarnir mér að of mikil áhætta væri á að það blæddi inn á mænuna og því væri ekki ákjósanlegt að koma honum aft- ur fyrir. Ef blæddi inn á mænuna gæti ég lamast eða dáið. Því lét ég, í samráði við læknana, fjarlægja vírinn.“ Blóðtappar í lungum En sársaukinn var ekki eini heilsu- brestur Kjartans. „Ég hef tvisvar sinnum fengið blóðtappa í lungun. Í bæði skiptin skiptu tapparnir hund- ruðum. Ég var hættur að geta and- að eðlilega. Fyrst hélt ég að ég væri bara kominn í svona ofsalega slæmt form en þegar ég fór upp á spítala var mér tilkynnt að ég væri nánast við dauðans dyr.“ Ofsalegur sársauki krefst ofsa- lega verkjastillandi lyfja og Kjart- an var þarna kominn á mjög stóran skammt af morfíni og hafði bætt á sig rúmlega fimmtíu kílóum vegna kyrrsetu. „Ég var á skömmtum sem hefðu líklega nægt til að drepa fíl. Ég er búinn að vera svo lengi á mor- fíni að líkaminn hefur myndað þol gagnvart því. En ég var á morfíni því annars hefði ég verið öskrandi af sársauka.“ Kjartan skrapp í frí til Tenerife og þá fór hann aftur að finna fyrir and- þyngslum. Þegar hann komst undir læknishendur kom í ljós að hann var aftur kominn með fjölda blóðtappa í lungun. „Eftir að ég fékk blóðtapp- ana í fyrra skiptið sögðu læknar við mig að ég þyrfti að fara að hreyfa mig og grennast. Morfínskammtin- um mínum var samt haldið óbreytt- um. Þarna lá ég bara allan daginn og gerði ekki neitt. Hugsaði bara að ég myndi byrja að hreyfa mig á morgun, en lét svo aldrei verða af því. Svo eftir að ég fékk blóðtappa í seinna skiptið sá læknirinn, sem ég lenti á þá, tengsl á milli morfínsins og tappanna.“ Þurfti að minnka morfínskammtinn Læknirinn sagði Kjartani að hann yrði að minnka morfínskammtinn og byrja að hreyfa sig. Morfín er afar ávanabindandi og læknirinn vissi því að það yrði erfitt fyrir Kjart- an að minnka skammtinn hjálpar- laust. „Mér voru gefnir tveir kostir, að gera þetta sjálfur, eða fara inn á Vog til að fá aðstoð. Ég ákvað að fara inn á Vog og þar tókst mér að trappa mig niður þar til ég tók að- eins um þriðjung af skammtinum sem ég var á.“ Kjartan mátti ekki alfarið hætta á morfíninu því hann þarfnast þess vegna verkja. Þegar hann fór inn á Vog var hann enn með vírinn í hryggnum og þurfti því minna af verkjastillandi lyfjum. Eftir að vír- inn var tekinn þurfti svo að að- laga skammtinn að nýju. „Ég er hjá verkjateyminu hjá Landspítalan- um, þau taka við erfiðustu verkjun- um. Ég er með beina línu við verkja- hjúkrunarfræðing og það er hringt í mig að minnsta kosti tvisvar í viku til að taka stöðuna. Ef eitthvað er að þá hringi ég í þau og þarf aldrei að bíða lengi eftir viðbrögðum. Allt sem ég lendi í er svo alvarlegt. Venjulegur læknir hefur einfald- lega ekki tíma fyrir þetta.“ Var orðinn sófakartafla Áður en að Kjartan slasaðist var hann í fantagóðu formi. „Þegar ég slasast var ég um hundrað kíló og rétt um tólf prósent í líkamsfitu. Ég hljóp maraþon, ég hljóp hálft maraþon í sjóstakk, ég lyfti, ég kleif fjöll, ég gerði allt. Allt. Ég var í últraformi. Ég var að safna fyrir alls konar styrktarfélög og hélt úti síðu þar sem fólk gat heitið á mig í alls konar tilgangi. Þetta var bara það skemmtilegasta sem ég gerði.“ Eftir slysið breyttust aðstæður Kjartans mikið, hann bjó ekki yfir sömu hreysti og fyrir slysið og fyrir séð að hann yrði aldrei samur. Það var eðlilega mikið áfall. „Ég var heppinn að lenda á góðum lækni sem spurði: „Kjartan þarftu ekki að tala við einhvern“. Ég var bara að taka þetta á sjómennsk- unni, var ákveðinn að fara aftur á sjó eftir nokkra mánuði, síðan ætl- aði ég að fara eftir ár, en að lokum þurfti ég að viðurkenna fyrir sjálf- um mér að ég færi aldrei aftur á sjó.“ Læknirinn rak Kjartan í sál- fræðimeðferð til að vinna úr áfall- inu og lauk Kjartan henni nýlega. Bella til bjargar Þegar Kjartan kom út af Vogi og hafði minnkað morfínskammtinn þá þurfti hann að fylgja læknis- ráði og fara að hreyfa sig. Þá kom upp sú hugmynd að hann fengi sér hund. „Ég myndi þurfa að fara með hann út á hverjum degi.“ Þá fékk Kjartan Bellu sína. „Ég fékk hana og fór að hreyfa mig. Síðan þá hef ég misst um 25 kíló.“ Bella hjálpar Kjartani þó með meira en hreyfingu. „Eftir að ég fékk hana þá varð ég ekki leng- ur jafn einmana. Ég var svo einn áður, það var hræðilegt.“ Kjartan á góða vini og vanda- menn, en þeir eru þó uppteknir af eigin lífi, í vinnu eða skóla, sem Kjartan getur ekki stundað. „Ég vildi gjarnan geta unnið í kannski svona 2–3 tíma á dag, bara upp á félagsskapinn.“ En vinna getur haft neikvæð áhrif á örorkubætur og myndi líka valda Kjartani auknum sársauka. Til hvers að leggja það á sig að upplifa meiri sársauka og mögulega lenda í veseni með ör- orkubæturnar? Bella léttir líka lundina. Hún hjálpar Kjartani að dreifa hugan- um frá sársaukanum og bætir geð með brosmildi og hlýju. „Vírinn er farinn og ég er orðinn svo verkj- aður aftur. Ég get því orðið mjög pirraður. Undanfarið hefur líka verið mikið álag á mér og líðan- in eftir því. Þá þarf ég oft bara eitt bros frá henni Bellu, eða knús, til að líða betur.“ Smitandi gleði Bella unir athygli blaðamanns vel og meðan á viðtalinu stend- ur hefur hún fyllt skó af leikföng- um, stillt sér upp fyrir myndatöku og náð sér í knús hjá Kjartani. Það er auðvelt að skilja hvað Kjartan meinar þegar hann segir að Bellu fylgi mikil gleði. „Bella bjargaði lífi mínu. Ég hefði verið dauður úr offitu eða einhverju öðru.“ Til að þakka Bellu ákvað Kjart- an að hún skyldi fá að eiga frábært líf. Hún er alin á fínasta hráfæði og Kjartan fer með hana í göngutúr tvisvar á dag. Hann hefur meira að segja útbúið 20 metra langan taum svo Bella hafi meira svigrúm til að hlaupa og kanna heiminn í göngutúrum. Bella er hvers manns hugljúfi og fagnar öllum ákaft sem verða á vegi hennar. En hún er líka mik- ill dýravinur. „Það eru tveir svanir á Vífilsstaðavatni sem koma alltaf til okkar þegar ég og Bella kom- um upp að vatninu. Ég er búinn að nefna þá Rómeó og Júlíu. Þeir synda nánast alveg til okkar til að heilsa upp á Bellu. Ef hún sér hesta þá missir hún sig úr gleði. Þeir skokka til okkar þegar við kom- um nálægt girðingunni og heilsa henni. Bella hleypur og hleypur og finnst þetta ægilega gam- an á meðan þeir leika við hana yfir girðinguna, hún geltir ekki á þá eða neitt, heldur virðist bara hugsa „vá nýju bestu vinir mínir, risa stórir hundar“. Við ferðumst líka rosalega mik- ið. Ég er með fellihýsi og hún sef- ur með mér þar. Í sumar fórum við í tíu útilegur og í þeirri síð- ustu vorum við í heila viku. Bella er búin að heimsækja alla helstu ferðamannastaði landsins. Hún er eigin lega aldrei ein, hún getur verið ein en það er sjaldan þörf á því. Í þessu fáu skipti sem hún er ein heima þá fer hún bara og legg- ur sig. Hún er svo rosalega glöð að ég verð líka glaður.“ Er gífurlega þakklátur Það er lán fyrir Kjartan að eiga góða að. Fyrir það er hann gífur- lega þakklátur. Þakklátur Bellu, fjölskyldu og vinum og þakklát- ur fagaðilum í heilbrigðiskerf- inu. Fyrrverandi vinnuveitendur hans hjá útgerðinni Ósi ehf. hafa einnig verið honum ómetanlegur stuðningur. „Útgerðin hefur stað- ið með mér í fimm ár, alltaf. Skipt- ir engu máli hvað það er, þeir eru alltaf til í að hjálpa. Þeir hafa sam- band við mig að minnsta kosti einu sinni í viku. Ég vann hjá þeim í tuttugu ár. Ég var ekki bara ein- hver kennitala á pappír heldur er þeim virkilega annt um mig. Síð- an hefur 66°Norður séð mér fyrir útivistarfatnaði og þeim er ég líka mjög þakklátur.“ Kjartan Þór var venjulegur ís- lenskur sjómaður, jafnvel óvenju- lega hraustur íslenskur sjómaður. Í dag glímir hann við krónískan sársauka og er óvinnufær. Ekkert er sjálfgefið í lífinu, sérstaklega ekki heilsan, en blessuð dýrin geta verið ljós okkar í myrkrinu. Bella er glaðvær félagi sem styður Kjartan í gegnum stöðugan sársauka. Kjart- an er ákaflega heppinn með hund, og að sama skapi er Bella líka ákaf- lega heppin með eiganda. nHafnargata 19 • Ryekjanesbæ s: 421 4601 • www.rain.9is • rain@rain.is Borðapantanir í síma: 421-4601/893-2082 Það er árleg hefð í sögu Ráarinnar að vera með skötuhlaðborð í hádeginu á Þorláksmessu og verður engin undantekning á því þetta árið Við komum til með að bera fram skötu einslengi og birgðir endast á þorláksmessu. 3.900 kr. Skötuhlaðborð á Ránni 23. desember VERIÐ VELKOMIN „Hún er svo rosalega glöð að ég verð líka glaður
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.