Dagblaðið Vísir - DV - 28.12.2018, Síða 24

24 UMRÆÐA
Sandkorn
28. desember 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
108 Reykjavík
FRÉTTASKOT
512 7070
ABENDING@DV.IS
2019 verður að vera betra
Þ
að er einhver fjandans
grámygla yfir öllu. Köld,
blaut og snjólaus jól eru að
baki og annar hver mað-
ur flúði til útlanda til að þurfa
ekki að horfast í augu við til-
breytingarlausan drungann.
Hvað tekur svo við? Jú, rakettu-
kaup, sem áður voru okkar helsta
þjóðarskemmtun, en eru nú orðin
að þrætuepli. Þeim sem ekki kaupa
af björgunarsveitunum er brigslað
um landráð og þeir sem skjóta upp
rakettum yfirhöfuð eru vændir um
umhverfisspjöll og dýraníð.
Þegar gamlárskvöld kemur
dreypum við á ódýru freyðivíni
og kveikjum jafnvel í vindli til há-
tíðarbrigða. Annálarnir rúlla og við
hugsum: Djöfull var þetta ómerki-
legt ár. Skaupið er líka lélegt. Svo
er orðið mjög kalt úti og krakkarn-
ir orðnir allt of þreyttir til að skjóta
upp flugeldum. Væl og skæl út í
eitt. Svo strengjum við áramóta-
heit sem við vitum að við munum
aldrei geta staðið við. Byrja í rækt-
inni? Endist í tvær vikur í mesta
lagi. Hætta að reykja? Tyggjó í viku
og svo fall. Gleðilegt nýtt ár, 2019
verður að vera betra.
Hvernig væri nú að slaka að-
eins á? Hætta að gera svona miklar
kröfur? Við þurfum ekki að vera
höfðatöluheimsmeistarar í öllu,
eiga allt og geta allt. Lífið þarf ekki
að vera eitt stórt partí. Það sem
skiptir kannski mestu máli er að
það þurfa ekki allir að vera sam-
mála okkur.
Við lifum á öld þar sem við
erum í stöðugu kapphlaupi við
hvert annað. Við erum einnig í
stöðugu talsambandi við hvert
annað. Línan er laus, alltaf og
um öll málefni. Sama hvort það
sé við einhvern sem við þekkjum
eða bláókunnugt fólk. Við setjum
líf okkar í sýningarglugga og verj-
um okkar lífsstíl og okkar skoðanir
með kjafti og klóm á hverjum degi.
Ef einhver einhvers staðar mælir
hnjóðsyrði um einhvern eða eitt-
hvað sem við stöndum með, verð-
um við reið, pirruð og sár. Þetta
getur eyðilagt daginn eða vikuna.
Svona rúllar þetta allt árið.
Gamall karl setur fram ósmekk-
lega athugasemd um hárgreiðslu
stjórnmálakonu og samfélagið
fer á hliðina. Einhver nefnd frá
borginni skilar kyngreindri skýrslu
og hver miðaldra karlinn á fætur
öðrum stífnar upp af bræði. Ungar
grænmetisætur ákveða að eyða
eftirmiðdegi í að mótmæla við
Sláturfélag Suðurlands og kjötæt-
urnar flykkjast að til að mótmæla
mótmælendunum.
Við gerumst öll sek um að láta
smámál fara í taugarnar á okkur.
Verða reið, jafnvel hamstola yfir
einhverju sem skiptir okkur sjálf
nákvæmlega engu máli. Þegar
rykið er sest virðast mörg þessara
mála ansi hjákátleg og beinlínis
fyndin. Ekki aðeins málin sjálf
heldur það moldviðri sem skap-
aðist vegna þeirra. Eftir heilt ár
af upphlaupum og tryllingsköst-
um erum við hvekkt og uppstökk í
jóla- og áramótaveislunum.
Eigum við ekki að reyna að
strengja það áramótaheit að slaka
svolítið á á næsta ári? Ekki brjálast í
næsta skipti sem Páll Vilhjálmsson
eða Hildur Lilliendahl setja fram
einhverja staðhæfingu sem sam-
rýmist ekki okkar lífs skoðunum.
Hlæja frekar að því eða lesa eitt-
hvað annað. Kannski endist það
áramótaheit ekki lengur en þessi
hefðbundnu. n
Leiðari
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
Bitur kaleikur
Það virðist hafa verið afleikur
hjá Sigurði Inga Jóhannssyni sam-
gönguráðherra að láta undan
Sjálfstæðismönnum og taka
við þeim bitra kaleik vegtolla
sem forveri hans, Jón Gunnars-
son, bar á borð. Gæti hann hafa
blindast af vilja norðanmanna
til að borga toll í hin nýju
Vaðlaheiðargöng. Lengi hafði
verið beðið eftir þeim göng-
um og heimamenn viljugir að
greiða nánast hvað sem er til að
keyra í gegnum þau.
Sunnanmenn eru aftur á móti
nýhættir að greiða í Hval-
fjarðargöngin og þá á að setja
upp nýtt hlið sem mun standa
um óákveðinn tíma. Þetta
mun bitna harðast á íbúum í
nágrannasveitarfélögum við
höfuðborgarsvæðið. Þar hafa
Framsóknarmenn víða verið
sterkir, sérstaklega á Akra-
nesi, Borgarnesi og í Árborg.
Hugsa flokksmenn þar nú Sig-
urði þegjandi þörfina þar sem
aðgerðin virðist ætla að verða
mjög óvinsæl.
Bein Þórdísar
Öllum er það ljóst að
meirihlutasamstarfið í borginni
stendur nú á brauðfótum. Öll
spjót standa á borgarstjóra sem
ætlar sér ekki að axla neina
ábyrgð og reyna frekar að bíða
af sér storminn. Það er aftur
á móti ekki örvadrífa and-
stæðinganna sem hann þarf að
hafa áhyggjur af heldur sam-
starfsfólk sitt sem ókyrrist með
hverri mínútunni sem líður.
Nú horfa margir á Þórdísi Lóu
og velta fyrir sér hennar pólit-
ísku beinabyggingu. Ætlar hún
að pakka í vörn með Degi eða
taka sjálf frumkvæðið. Allir
vita að hún hefur ekki geð til
að vinna með Vigdísi Hauks
eða Sósíalistum. Hún gæti hins
vegar sparkað Samfylkingunni
út og tekið Sjálfstæðismenn
inn og leitt nýjan meirihluta.
Sjálfstæðismenn myndu sætta
sig við hvað sem er, en Píratar
þyrftu að fá veglega umbun í
ráðum og nefndum.
„Eftir heilt ár af
upphlaupum
og tryllingsköstum
erum við hvekkt og
uppstökk í jóla- og
áramótaveislunum