Morgunblaðið - 09.11.2018, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2018
✝ Trausti Run-ólfsson fæddist
á Berustöðum 28.
júní 1933. Hann lést
á Lundi á Hellu 31.
október 2018.
Trausti var son-
ur hjónanna Önnu
Stefánsdóttur, f.
12. nóv. 1890, d. 22.
júní 1982, og Run-
ólfs Þorsteins-
sonar, f. 21. mars
1886, d. 25. janúar 1968. Systk-
ini Trausta voru: Ingigerður, f.
1922, Stefán, f. 1924, Margrét, f.
1926, Þorsteinn, f. 1927, Ólafur,
f. 1929, og Steinþór, f. 1932. Þau
eru látin.
Hinn 25. október 1958 kvænt-
ist Trausti Dýrfinnu Guðmunds-
dóttur, f. 18. maí 1938. For-
eldrar hennar voru Hólmfríður
Magnúsdóttir, f. 31. janúar
1910, d. 25. október 1983, og
Guðmundur Hreinn Gíslason, f.
30. ágúst 1903, d. 18. apríl 1987,
þau voru bændur á Uxahrygg.
Dætur Trausta og Dýrfinnu
eru tvær: 1) Anna Rósa, f. 15.
ágúst 1958, maki Gylfi Sigurðs-
son. Hún á fimm börn: a) Trausti
Jónsson, maki Sólrúna Ásta
Steinsdóttir, þau eiga Freyju
Fönn, Stein Trausta og Silju
Máneyju. b) Magnea Karen
Svavarsdóttir, maki Sævar Örn
synir Hjálmars, eru: a) Andri
Már, maki Halldóra Helga
Valdimarsdóttir, synir Gabríel
Þór og Mikael Þór. b) Ingi Þór,
maki Arna Lundgren Ein-
arsdóttir, synir Ýmir Þór,
Snorri Steinn og Brynjar Hrafn.
Einnig ólust upp hjá Trausta
og Dýrfinnu þau Trausti Jóns-
son og Magnea Karen Svavars-
dóttir.
Trausti ólst upp á Berustöð-
um, hann fór í farskóla þess
tíma er stóð yfir í fjóra vetur frá
10 ára aldri og síðar einn mánuð
í Sandvík. Hann varð síðar
bóndi á Berustöðum, vann á
vinnuvélum við virkjana-
framkvæmdir á Suðurlandi og
ók flutningabíl fyrir Kaupfélag
Rangæinga um árabil ásamt bú-
störfum. Síðar rak hann vara-
hlutaverslun á Rauðalæk um
árabil. Trausti og Dýrfinna
fluttust á Hellu árið 1983 og
hafa búið þar síðan.
Trausti gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum, sat m.a. í
hreppsnefnd Ásahrepps í 24 ár,
var í sóknarnefnd Kálfholts-
kirkju og skólanefnd Lauga-
landsskóla í Holtum. Hann var
virkur félagsmaður í ýmsum fé-
lögum og sinnti gjarnan trúnað-
arstörfum í þeim.
Síðustu tæp þrjú ár dvaldist
hann á Hjúkrunar- og dvalar-
heimilinu Lundi á Hellu.
Útför Trausta fer fram frá
Kálfholtskirkju í dag, 9. nóvem-
ber 2018, klukkan 14.
Sæmundsson, þau
eiga Anítu Ósk,
Karen Lind og
Dagnýju Rós. c)
Anna Dögg Gylfa-
dóttir, unnusti
hennar er Bjarni
Bjarnason, synir Ív-
ar Bragi og Þröstur
Máni. d) Axel Finn-
ur Gylfason, unn-
usta Birgitta
Birkisdóttir. e)
Agnes Rún Gylfadóttir, unnusti
Árni E. Guðmundsson.
2) Guðfríður Erla, f. 19.
nóvember 1961, maki Egill Sig-
urðsson. Börn þeirra eru: a)
Andri Leó, maki Brynja Dögg
Ólafsdóttir þau eiga Leu Mábil.
b) Signý, maki Jóhann Ingi Pét-
ursson, börn Erla Margét, Kol-
brún Emilía, Egill Pétur og
Kristinn Gunnar. c) Eygló
Kristín.
Uppeldissonur Trausta og
Dýrfinnu, sonur Dýrfinnu Óskar
Andrésdóttur og Kristjáns Jóns-
sonar, er Hjálmar Trausti Krist-
jánsson, f. 8. sept. 1962, maki
Eygló Huld Jóhannesdóttir.
Börn Hjálmars eru: a) Ásta
Berglind, maki Tómas Jónsson,
börn Ragnheiður Sól, Þorgerð-
ur Kolbrá og Jónatan Knútur. b)
Knútur Trausti, látinn. c) Smári
Ragnar. Synir Eyglóar, fóstur-
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Sumarið líður. Sumarið líður.
Það kólnar og kemur haust.
Bylgjurnar byrja að ólga
og brotna við naust.
Af liminu fýkur laufið.
Börnin breyta um svip.
Fuglarnir kveðja. Í festar toga
hin friðlausu skip ...
Ég lýt hinum mikla mætti.
Það leiðir mig hulin hönd,
og hafið – og hafið kallar.
– Það halda mér engin bönd.
Ég er fuglinn sem flýgur,
skipið sem bylgjan ber.
Kvæði mín eru kveðjur.
Ég kem, og ég fer.
Stormurinn liggur frá landi.
Brimið brotnar við naust.
Ég kom að sunnan í sumar
og sigli í haust.
Bænir aftra mér ekki.
Ég hegg á helgustu bönd, –
yfirgef ástvini mína
og æskunnar heimalönd.
Af skipinu horfi ég heim ...
Faðir, fyrirgef mér.
Kvæði mín eru kveðjur.
Ég kem, og ég fer.
(Davíð Stefánsson)
Þakka þér fyrir allt og allt,
pabbi minn. Hvíl í friði, þín dóttir
Anna Rósa.
Trausti frændi minn Runólfs-
son skipaði stóran sess í lífi mínu,
sérstaklega um tíu ára skeið – frá
því ég var þriggja til þrettán ára.
Á þessum árum var ég í sveit hjá
þeim Diddu og Trausta á Beru-
stöðum öll sumur. Fyrsta sum-
arið bara þriggja ára pjakkur.
Og það var vel hugsað um mig á
Berustöðum.
Trausti var ekki margmáll
maður en ég man vel að þegar
hann lagði eitthvað til málanna
þá voru lóðin þung. Og kímnigáf-
an var á sínum stað þó að ég fatt-
aði nú ekki alltaf hvað við var átt.
Til dæmis þegar ég var kringum
10 ára aldurinn og fékk far með
Trausta á flutningabílnum úr
bænum og austur, en hann vann
lengi við flutninga og fleira fyrir
Kaupfélag Rangæinga, ef ég
man rétt, og þá á Rauðalæk. Það
var mikið sport að fá far með
Trausta á þessum stóra bíl og í
þetta sinn mætti ég í þessum líka
fína kratabol með myndinni af
kratarósinni sem Kjartan frændi
minn og okkar Trausta hafði gef-
ið mér, en hann var þá á fullu í
pólitíkinni og var auðvitað krati
eins og flestir Hafnfirðingar á
þeim tíma. Ég var hins vegar lít-
ið farinn að pæla í pólitík.
„Ætlarðu austur í þessu?“ spurði
Trausti mig kankvíslega. Mér
datt bara í hug að svara því ját-
andi. „Mér þykir þú hugaður!“
sagði Trausti þá. Og svo var ekki
meira sagt. Ég spurði ekki um
fleira og Trausti útskýrði þetta
ekki frekar. Ég hef oft rifjað
þetta upp síðan mér og öðrum til
gamans og hefur skilist síðan að
líklega var það talist krefjast
nokkurs hugrekkis að skarta
kratarósinni þarna austur í
bændasamfélagi framsóknar-
manna. Það hafði ég bara ekki
hugmynd um þá.
Önnur sterk minning mín um
Trausta er tengd morgunverðar-
venjum hans. Þá settist hann á
stól eða koll við brauðskápinn,
vopnaður hnífi og smjöri, tók
fram brauðhleifinn, smurði end-
ann á brauðinu og skar síðan
sneiðina með smjörinu frá hleifn-
um. Nú man ég ekki hvort þetta
var daglegt brauð hjá honum eða
hvort um undantekningar var að
ræða. Mér fannst þetta bara al-
veg stórmerkileg aðferð. Í þess-
um sama skáp var oft stór pappa-
kassi með mjólkurkexi frá Frón.
Ég ætla að játa það nú að mér
varð stundum á að bjarga einni
og einni köku úr þessum kassa.
Mér var mjög hlýtt til Trausta
alla tíð þótt fundum okkar bæri
sjaldan saman á síðari árum.
Mér þótti þó vænt um það þegar
hann minntist á að hafa lesið
ljóðin mín í Lesbók Morgun-
blaðsins meðan hún var enn mál-
gagn okkar alþýðuskáldanna. Að
venju hafði hann ekki um þau
mörg orð en bara með því að
fylgjast með mér á þennan hátt
lét hann mig finna ákveðna vænt-
umþykju. Það var kannski háttur
hans.
Ég kveð nú Trausta Runólfs-
son hinsta sinni með einlægri
þökk fyrir fóstrið og öryggið öll
þessi sumur.
Jóhann Guðni Reynisson.
Trausti Runólfsson
✝ Ögmundur H.Stephensen
fæddist í Reykja-
vík 13. desember
1926. Hann lést 30.
október 2018. For-
eldrar hans voru
hjónin Hans Ög-
mundsson múr-
arameistari, f.
4.11. 1903, d. 15.1.
1959, og Margrét
Tómasdóttir hús-
móðir, f. 16.1. 1897, d. 27.12.
1937.
Bræður Ögmundar voru:
Gunnar H. Stephensen, f. 6.5.
1931, d. 23.1. 2008, kvæntist
Höddu Benediktsdóttur, f. 1.2.
1934, d. 4.11. 2017, eignuðust
þau þrjú börn. Jóhann Grétar
Stephensen, f. 3.10. 1948,
kvæntur Maríu Árnadóttur og
eiga þau fjögur börn. Móðir Jó-
hanns Grétars var seinni kona
hans, Laufey Vilhjálmsdóttir, f.
8.10. 1911, d. 16.1. 1998.
27.6. 2001. Synir Margrétar og
Sævars Sigurðssonar eru Sig-
urður Einar Sævarsson, f. 30.1.
1979, og Finnbogi Hans Sæv-
arsson, f. 11.11. 1985, sam-
býliskona hans er Sigríður
Björk Bragadóttir, f. 24.4.
1988, og börn þeirra eru Úlfey
Mínerva Finnbogadóttir, f.
18.12. 2012, og Hrafntýr Loki
Finnbogason, f. 24.5. 2017. 2)
Sigríður Ögmundsdóttir, f. 6.9.
1958, gift Jóni Björgvini Garð-
arssyni, f. 9.12. 1959, og synir
þeirra eru Garðar Þór Jónsson,
f. 23.10. 1981, kvæntur Guð-
rúnu Eyrith Einarsdóttur, f.
20.1. 1982, og eru synir þeirra
Gylfi Þór Garðarsson, f. 13.10.
2014, og Rúnar Ingi Garðars-
son, f. 17.4. 2018. Sonur Garð-
ars úr fyrra sambandi er Jón
Björgvin Garðarsson, f. 16.4.
2002. Davíð Jónsson, f. 17.7.
1984, sambýliskona hans er
Kristín Þóra Jökulsdóttir, f.
28.10. 1985, Ögmundur Jóns-
son, f. 15.7. 1989, og Björgvin
Valur Jónsson, f. 27.12. 1995.
3) Valgerður Ögmunds-
dóttir, f. 11.12. 1970, gift Egg-
erti Arnari Kaaber, f. 17.1.
1964, og synir þeirra eru Mika-
el Emil Kaaber, f. 29.7. 1999,
og Ólafur Rúnar Kaaber, f. 9.5.
2003.
Ögmundur ólst upp í Hóla-
brekku á Grímsstaðaholtinu í
Reykjavík, hann var alinn upp
af föðurfólki sínu frá 11 ára
aldri . Hann stundaði nám við
íþróttaskólann á Geysi í
Haukadal og Héraðsskólanum
á Laugarvatni. Hann hafði alla
tíð mikinn áhuga á íþróttum og
var einn af stofnendum
íþróttafélagsins Þróttar sem
þá var á Grímsstaðaholti, sat í
stjórn knattspyrnuráðs og í að-
alstjórn félagsins. Hann keyrði
vörubifreið fyrir afa sinn og
vann hjá vörubílastöðinni
Þrótti. Lengsta hluta starfsævi
sinnar vann hann hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur ásamt
ökukennslu. Hann var um ára-
bil í stjórn Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar. Hann var í
karlakór STVR í nokkur ár.
Ögmundur og Guðrún hófu
búskap í Grímshaga 1 en
bjuggu lengst af í Álftamýri
56, árið 2012 fluttu þau í Kópa-
voginn.
Útför Ögmundar verður
gerð frá Digraneskirkju í dag,
9. nóvember 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Ögmundur
kvæntist 18.10.
1952 Guðrúnu
Finnbogadóttur, f.
27.5. 1934, dóttur
Finnboga Árnason-
ar, f. 18.3. 1902, d.
20.9. 1968, og Sig-
ríðar Ólafsdóttur,
f. 25.4. 1904, d.
15.4. 1987. Dætur
Ögmundar og Guð-
rúnar eru: 1) Mar-
grét Ö. Stephensen, f. 20.6.
1952. Sonur Margrétar og Guð-
mundar Ólafssonar er Ög-
mundur Rúnar G. Stephensen,
f. 21.5. 1974, sambýliskona
hans er Brynja Ástráðsdóttir,
f. 21.11. 1978, börn þeirra eru
Margrét Yrsa Ö. Stephensen, f.
11.4. 2011, og Ágúst Ingi Ö.
Stephensen, f. 19.11. 2012.
Börn Ögmundar úr fyrra sam-
bandi eru Dagmar Lilja Ö.
Stephensen, f. 14.8. 1997, og
Aron Elvar Ö. Stephensen, f.
Elsku pabbi minn, núna ertu
farinn frá mér yfir til sumar-
landsins.
Við eigum margar góðar
stundir sem ég get yljað mér við.
Pabbi og ég í eldhúsinu, hann
flautandi og ég að syngja hástöf-
um með Ríó Tríó.
Pabbi að keyra strætó og ég
fæ að vera með í vagninum og
taka við peningunum.
Pabbi að búa til heimsins bestu
fiskibollur.
Pabbi að hlusta á allar fréttir
bæði í útvarpi og sjónvarpi.
Pabbi að ræða stjórnmál og ég
að rökræða við hann og mömmu.
Pabbi með mömmu og systr-
um hennar í bústaðnum eða
Costa del Hveragerði.
Pabbi að spila á spil við okkur,
auðvitað vann hann oftast.
Pabbi að ......
Elsku pabbi, ég á eftir að
sakna þín mikið og ég lofa að
hugsa vel um mömmu.
Ég vil koma kæru þakklæti til
alls starfsfólks á K-2 á Landa-
koti, þið eruð englar í manns-
mynd.
Þín dóttir,
Valgerður.
Ögmundur H.
Stephensen
✝ Rúnar Hall-dórsson fædd-
ist 18. júlí 1959 í
Reykjavík. Hann
lést 27. október
2018.
Foreldrar hans
voru Halldór
Bjarni Þórhallsson
húsasmiður, f. 5.
nóv. 1927 í Hofs-
gerði á Höfða-
strönd í Skaga-
firði, d. 9. des.
2014, og kona hans Guðbjörg
Bergsveinsdóttir húsfreyja, f.
30. sept. 1928 í Reykjavík, d.
17. júlí 2016. Þau bjuggu í
Hamarsgerði og Grundargerði
í Reykjavík. Bræður Rúnars
eru Bergsveinn, f. 29. sept.
1949, og Þórhallur, f. 13. jan.
1956.
Rúnar kvæntist 18. júní
1988 Ágústu Þorbergsdóttur,
f. 9. sept. 1960. Þau skildu.
Foreldrar hennar voru Þor-
bergur Guðlaugsson, f. 16.
apríl 1913 í Reykjavík, d. 2.
jan. 1996, og kona
hans Ólöf Guð-
mundsdóttir, f. 26.
maí 1920, d. 17.
des. 1996. Börn
Rúnars og Ágústu
eru: 1) Ólafur Ingi,
f. 15. maí 1987, 2)
Halldór, f. 19.
febr. 1989, sam-
býliskona hans er
Alida Ósk Smára-
dóttir, f. 6. apríl
1988. Börn þeirra
eru: a) Helena Björg, f. 2014,
b) Rakel Elva, f. 2018, 3) Þor-
bergur, f. 28. des. 1990.
Rúnar lauk námi í uppeldis-
fræði og félagsráðgjöf frá Há-
skóla Íslands. Hann starfaði
sem félagsráðgjafi, lengst af
við barnavernd hjá Félags-
þjónustu Reykjavíkur. Síðustu
árin starfaði hann við ferða-
þjónustu fatlaðra.
Útför Rúnars fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 9. nóvem-
ber 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Hjartans þökk fyrir allt, elsku
bróðir.
Hann gekk hér um að góðra drengja
sið,
gladdi mædda, veitti þreyttum lið.
Þeir fundu best sem urðu á vegi hans
vinarþel hins drenglundaða manns.
Þó ævikjörin yrðu máski tvenn,
hann átti sættir jafnt við Guð og menn.
(Guðrún Jóhannsdóttir frá Brautar-
holti)
Guð geymi þig.
Bergsveinn og Þórhallur.
Þegar við fjölskyldan fluttum
aftur í Bústaðahverfið síðla árs
1999 urðu krakkarnir okkar strax
virk í íþróttastarfi Víkings. Í því
umhverfi kynntumst við Rúnar.
Eins og allir vita sem eitthvað
þekkja til íþróttastarfs barna og
unglinga skiptir þátttaka foreldra
miklu um hversu öflugt slíkt starf
verður. Rúnar var einn af þessum
ötulu og mikilvirku foreldrum
sem töldu aldrei eftir sér að
leggja hönd á plóginn. Það skipti
ekki máli hvort það var undirbún-
ingur móta, dómgæsla, stjórnar-
seta og formennska í barna- og
unglingaráði handboltans, farar-
stjórn á mót út á land, ferðalög
með hópnum á erlenda grund nú
eða bara að sitja á bekkjunum í
foreldrahópnum og hvetja liðið
okkar sem spilaði inni á vellinum.
Alltaf var Rúnar mættur ef nokk-
ur möguleiki var á. Á næstu árum
var byggður upp í Víkinni öflugur
hópur jafnaldra handboltastráka
í Víkinni sem var meðal bestu liða
landsins. Þessir strákar voru ekki
bara góðir í handbolta heldur
voru þeir einnig mjög félagslega
sterkir. Gegnum handboltann
myndaðist mjög þéttur hópur
góðra félaga sem enn heldur hóp-
inn. Það var ekki laust við að okk-
ur foreldrunum fyndist við eiga
svolítið sameiginlega í þessum
góða hóp sem þroskaðist fyrir
augunum á okkur gegnum árin úr
litlum strákum upp í öfluga ung-
linga og síðan í fullorðna fjöl-
skyldufeður. Hluti þeirra spilar
enn handbolta þrátt fyrir að leið
þeirra allra hafi að lokum legið
frá Víkinni en það er önnur saga.
Margar góðar minningar koma
fram þegar farið er í huganum yf-
ir þau ca 15 ár sem leiðir okkar
Rúnars lágu saman á þessum
vettvangi. Við upplifðum sæta
sigra en einnig beisk töp. Það er
eins og gengur. Það voru ekki
margir leikir Víkings, sem Rúnar
og Óli, elsti sonur hans, misstu af
á árunum sem þeir bjuggu og
störfuðu austur í Rangárvalla-
sýslu. Við fórum einn veturinn í
eftirminnilega hringferð um land-
ið með hópinn þegar mikið lá við.
Á þessum árum voru einnig
skipulagðar nokkrar utanlands-
ferðir á handboltamót. Hápunkti
þess verkefnis var náð þegar
Víkingsstrákarnir okkar unnu
Granollersmótið á Spáni þegar
þeir lögðu jafnaldra sína frá
Dukla Prag í úrslitaleik. Sem bet-
ur fer náði Rúnar að upplifa
stemninguna á staðnum.
Með Rúnari er genginn góður
vinur sem verðmætt er að hafa
kynnst og starfað með. Einnig og
ekki síður verður hans minnst
sem hluta þess hóps sem er
kannski ekki mest áberandi en er
hið ómissandi lím í öllu fé-
lagsstarfi. Það er fólkið sem gerir
það að verkum að hægt er að
halda úti margháttuðu íþrótta-
starfi með ómældu sjálfboðaliðs-
starfi. Rúnar er verðugur fulltrúi
þess fólks. Það má segja að hann
hafi tvinnað saman starf og
áhugamál í þessu sambandi.
Hann var lærður félagsráðgjafi
og starfaði lengst af sem slíkur.
Með því að leggja frítíma sinn í
starf fyrir börn og unglinga gegn-
um íþróttirnar var hann trúr
þeirri sannfæringu að gott for-
eldrastarf með iðkendum íþrótta
er eitt skilvirkasta forvarnarstarf
sem fyrirfinnst.
Ég votta fjölskyldu Rúnars
samúð mína með kærri þökk fyrir
allar góðu stundirnar í Víkinni.
Gunnlaugur A. Júlíusson.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Víkingi
Víkinga setti hljóða þegar
fregnin um andlát Rúnars Hall-
dórssonar barst okkur. Rúnar var
fastagestur í Víkinni á heima-
leikjum handboltans og fótbolt-
ans. Hann elti ekki alltaf sviðs-
ljósið en hann var hvers manns
hugljúfi og ávallt boðinn og búinn
til að aðstoða félagið sitt. Ásamt
harðsnúnu liði stóð hann vaktina í
heimaleikjaráði handboltans í
áraraðir auk þess sem hann
gegndi formennsku í barna- og
unglingaráði handknattleiks-
deildar um þriggja ára skeið. Á
þeim tíma vann hann meðal ann-
ars að innleiðingu og framkvæmd
þess að Víkingur varð Fyrir-
myndarfélag ÍSÍ.
Sjálfur stundaði hann æfingar
með Víkingi á sínum yngri árum
þegar félagið lék og æfði í Hæðar-
garði og í Réttarholtsskóla. Þeg-
ar félagið varð 100 ára var Rúnar
sæmdur silfurmerki félagsins
fyrir störf sín. Í seinni tíð fylgdist
hann með strákunum sínum í leik
og starfi í Víkinni en Halldór lék
lengi handknattleik með Víkingi
og Ólafur Ingi var um tíma starfs-
maður félagsins.
Minning um góðan dreng lifir í
hjörtum okkar.
Hvíl í friði félagi.
Haraldur V. Haraldsson,
framkvæmdastjóri Víkings,
Bjarki Rafn Eiríksson,
formaður Handknattleiks-
deildar Víkings.
Rúnar Halldórsson