Morgunblaðið - 09.11.2018, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2018
✝ Kristrún Sæ-björnsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 1. október
1971. Hún lést af
slysförum á Sel-
fossi 31. október
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Róshildur
Jónsdóttir sjúkra-
liði og Sæbjörn
Valdimarsson
blaðamaður, d. 2011. Fóstur-
pabbi hennar frá fimm ára
aldri var Eyþór Ingólfsson
verkstjóri. Kristrún átti einn al-
bróður, Björn Sæbjörnsson,
sem er kvæntur Önnu Sólrúnu
Pálmadóttur, og tvö hálfsystk-
ini, Stefán Óla Sæbjörnsson,
sambýliskona Edda Hrund Hall-
dórsdóttir, og Ingunni Eyþórs-
dóttur, sambýlis-
maður Nói Steinn
Einarsson.
Synir Kristrúnar
eru Frank Norman
Eyþórsson, Safír
Steinn Valþórsson
og Sæbjörn Helgi
Magnússon.
Kristrún stund-
aði nám við
Menntaskólann í
Kópavogi, lauk
læknaritaranámi og sjúkraliða-
prófi. Hún starfaði í ýmsum
tískuvöruverslunum, á leik-
skóla og sem sjúkraliði, meðal
annars á Landspítala, í Sóltúni
og á Droplaugarstöðum.
Útför Kristrúnar fer fram
frá Dómkirkjunni í dag, 9.
nóvember 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku mamma mín.
Nú ert þú komin heim. Ég á
bágt með að trúa því. Þegar ég
hverf í hugarró þá finnst mér ég
heyra í þér tala til mín með
þinni hlýju röddu. Þá brest ég í
grát því ég elska þig svo heitt,
mamma mín. Mikið væri gott að
knúsa þig eða halda í höndina
þína þá.
Það skilur mig enginn eins og
þú og enginn verður mér meiri
en þú. Ekki bara af því þú varst
mamma mín heldur því þú varst
og gast. Þakka guði fyrir að
hafa fært mér þig. Í senn varstu
móðir mín, minn besti vinur og
nú engillinn minn.
Lífsins straumur leiðir okkur
og smíðar okkar líf með því besta
kærleikur og ljós í hjarta var þér gefið
mér margt fallegt gefið af því hefur
seint sjáum við að hlýja okkar gæti
brostið
trúum að ljósið skín þar sem fallegt
er hjarta og góð er sál
geymi ég það í hjarta mínu
seint sem aldrei fer það mér frá.
Því að
á stuttum tíma ferð þú mér heiman
frá
allt er þar sem hjartað fer
því þú ert komin heim
þar allt fallegt er
í ró, hamingju og eilífð mamma mín.
Þinn sonur,
Frank Norman Eyþórsson.
Elsku Kristrún.
Hún systir mín hefur skipað
svo stóran sess í mínu lífi að það
verður aldrei samt og mér líður
eins og einhver hluti hjarta
míns sé farinn og eftir situr
tómarúm sem verður vandfyllt.
Ég og Kristrún systir vorum
mjög náin og í uppvextinum var
ég mikið í verndarahlutverkinu
og alltaf að passa hana og hafa á
henni gætur. Minningarnar eru
ótal margar úr hinum ýmsu að-
stæðum, gleði og sorg í öllu
hennar lífi.
Kristrún var einstök og
hreyfði við fólki. Hún hafði eitt-
hvað sem ekki er öllum gefið,
fallegt hjarta, mikinn kærleik,
mikla hlýju, alltaf að hrósa fólki,
hjálpleg, húmoristi, fagurkeri,
gullfalleg með mikla útgeislun.
Hún var góðum gáfum gædd
og fékk mörg góð spil á hendi.
Hún var mikill lestrarhestur og
var Halldór Laxness í sérstöku
uppáhaldi. Hún var frábær
kokkur, bakaði og bjó til brauð-
tertur og rétti sem brögðuðust
og litu út fyrir að koma beint úr
fínustu bakaríum. Handavinna
og prjónaskapur lágu bara fyrir
henni strax sem unglingi og átti
hún auðvelt með að búa til fal-
lega hluti.
Þegar ég átti í erfiðleikum í
mínu lífi gat ég alltaf reitt mig á
Kristrúnu systur og hún gerði
ávallt allt sem í hennar valdi
stóð til að hjálpa mér.
Lífið hennar systur minnar
var ekki alltaf dans á rósum og
síðustu árin voru henni erfið og
hafði ég ekki alltaf mikið af
henni að segja og sveiflaðist
milli vanmáttar, reiði og auð-
mýktar í hennar garð.
Ég ól þó alltaf þá von í brjósti
mér að hún myndi ná sér út úr
þessum aðstæðum og hún vissi
að ég var alltaf reiðubúinn að
styðja hana veldi hún þá leið.
Síðustu samverustundirnar
okkar voru í vor þegar hún kom
heim frá Spáni og dvaldi hjá
okkur í nokkra daga fyrst eftir
að hún kom. Hún var þreytt og
ekki í góðri líðan en jákvæð
gagnvart því að snúa lífi sínu
við. Í dag er ég afskaplega
þakklátur fyrir að hafa fengið
þessa daga með henni þar sem
gamla góða Kristrún skein í
gegn sem ég elska svo mikið og
sakna svo sárt.
Við fundum oft á okkur hér
áður fyrr þegar öðru hvoru okk-
ar leið ílla og þannig var það
líka daginn sem hún lést að ég
vissi að eitthvað mikið var að
hjá henni áður en ég fékk þess-
ar hræðilegu fréttir.
Kristrún átti sterka trú og ég
veit að núna er hún komin í ljós-
ið og ylinn.
Guð blessi þig og varðveiti.
Ég læt staðar numið hér og
kveð þig á þann hátt sem við
gerðum ævinlega, ég elska þig
...
Þú varst best.
Björn bróðir.
Undan tveimur jöklum, Snæ-
fellsjökli í föðurætt og Skála-
fellsjökli í móðurætt, hlaut að
koma fram á sjónarsviðið stór-
brotin og margslungin persóna.
Minningar um systur mína
skiptast í tvennt; um Kristrúnu
sem var síðustu árin veik af
fíknisjúkdómi og Kristrúnu
systur mína. Í dag og alla daga
minnist ég fyrst og fremst
Kristrúnar systur minnar sem
ég syrgi sárt.
Það var alltaf veisla hvar sem
Kristrún var niðurkomin. Hver
máltíð lostæti enda listakokkur,
þú spariklædd í þínu fínasta
pússi gæddir hvert einasta
andartak lífi – nærveran engri
lík. Breiða brosið lýsti upp
skammdegið og fyllti fátækleg-
ustu sálir von um betri tíð.
Ég sleit barnsskónum að
miklu leyti í þinni umsjá. Þú
varst viðstödd þegar ég tók
fyrstu skrefin og fórst með mér
í fyrsta sinn í bíó og útilegu. Þú
kennir mér að elda humarsúpu
og við hringjum í útvarpið og
biðjum um óskalag, var það
Kate Bush eða Bob Dylan?
Humarsúpan mallar og þú
prjónar á meðan eins og enginn
sé morgundagurinn. Gerum
góðlátlegt grín að mömmu sem
bannar okkur að drekka malt af
því það er áfengi í því. Þú gætir
mín nótt sem dag með hjartað
fullt af ást og gæsku. Allt með
kossi kveður.
Árin líða en áfram ertu mín
stoð og stytta með útbreiddan
faðminn sem angaði svo vel.
Aldamótaárið skiptumst við á
löngum tölvupóstum þar sem ég
er stödd í Mexíkó. Ég hringi úr
skítugum tíkallasíma í Víetnam
og þú segist ekki trúa hvar ég
er, ég tala við þig í marga
klukkutíma á dag úr ódýra
símaverinu í Barcelona, því
rödd þín og hlýja er það eina
sem veitir mér huggun við
heimþránni. Þú segir mér að
fara varlega og lesa Laxness.
Samband okkar verður stop-
ulla en rofnar aldrei. Það er
komið að kveðjustund. Þú situr
í vínrauða sófanum sem Pálínu
ömmu þótti svo vænt um,
heima hjá pabba og mömmu í
Sóltúni. Það var kaldhæðni ör-
laganna að okkar síðasta sam-
tal snerist um að fara saman á
myndina Lof mér að falla. Við
föllumst í faðma og skiptumst á
orðunum; ég elska þig. Þannig
kvöddumst við alltaf.
Þeir deyja ungir sem guð-
irnir elska eins og segir í okkar
uppáhaldsbók sem situr nú
með þinni áletrun uppi í hillu
hjá mér – systir mín Ljóns-
hjarta.
Mamma hefur alltaf sagt að
lífið sé fyrirfram ákveðið. Síð-
asti vegspottinn í þínu flókna
lífi var hálfgerð harmsaga sem
endaði í miklum harmleik sem
kostaði tvær manneskjur lífið.
En þessi saga endar ekki hér.
Tíminn læknar ekki öll sár
en ég vona að við, ástvinir þín-
ir, munum í sameiningu geta
beint þessari sáru reynslu í
réttan farveg. Mamma hafði
tilfinningu fyrir því að þú,
augasteinninn hennar, myndir
svífa inn í Sumarlandið á und-
an henni. Pabbi, sem ól þig upp
frá fjögurra ára aldri og unni
þér svo heitt, saknar þín
manna mest. Gullkálfarnir þín-
ir, Frank, sem er mér sem
bróðir, Safír, sem ég var tengd
frá fyrsta augnabliki, og Sæ-
björn, sem mig langar svo að
kynnast betur, eru dýrmætir
afleggjarar þínir sem munu
minna okkur á þig um aldur og
ævi.
Full þakklætis fyrir allt sem
þú gafst mér og börnunum
mínum kveð ég þig í hinsta
sinn. Megi himnanna smiðir
taka höfðinglega á móti þér,
blásandi í básúnur, syngjandi
sitt fegursta ljóðaval – þú mikli
fagurkeri og sjarmör. Sveipuð
gylltum ljóma, björt og falleg,
eins og ég mun ávallt minnast
þín.
Hvíldu í friði, umvafin engl-
um og sólargeislum, elsku syst-
ir mín. Þar sem þú ert – skín
alltaf sól.
Ég elska þig,
Meira: mbl.is/minningar
Ingunn Eyþórsdóttir.
Mig langar að minnast elsku
fallegu mágkonu minnar og vin-
konu. Undanfarna daga hafa
minningar mínar um Kristrúnu
komið til mín og er sannarlega
margs að minnast.
Kristrún sendi frá sér fallega
strauma, mikla hjartahlýju og
kærleik sem ég var svo heppin
að fá að njóta. Ég man daginn
sem ég hitti hana fyrst. Við
Bjössi fórum til hennar og ég
man hversu innilegir fagnaðar-
fundir þeirra voru. Þarna sá ég
hversu fallegt systkinasamband
hún og Bjössi áttu. Ég man
hversu falleg hún var, ég man
fötin hennar, fasið og hvernig
hún horfði á fallega Safír sinn.
Hún tók utan um mig, hrósaði
mér og lét mér líða eins og
drottningu því þannig var
Kristrún. Kristrún var fljót að
vinna hjarta mitt og á milli okk-
ar ríkti gott vinasamband. Ég
sakna hennar óendanlega og
tómleikatilfinningin er mikil.
Elsku Kristrún, ég kveð þig
eins og síðasta kveðjan þín til
mín var: „Love you to the moon
and back.“
Anna Sólrún Pálmadóttir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Með saknaðarkveðju frá
Bergdísi frænku.
Elsku Kristrún frænka mín.
Þegar Róshildur hringdi í
mig og sagði að Kristrún væri
dáin varð ég bæði klökk og reið.
Hversu óréttlátt getur lífið
orðið?
Ég kom á heimili systur
minnar sem nokkurs konar au
pair þegar Kristrún var um
mánaðargömul. Ég gætti henn-
ar og Bjössa bróður hennar þá
um veturinn þegar mamman
var að vinna.
Sterk taug myndaðist. Ég
fylgdist með litlu fallegu stúlk-
unni vaxa og dafna. Oft dvaldi
hún í sveitinni um jól, páska og
á sumrin. Hún var sem stóra
systir í strákahópnum mínum.
Árin liðu og unga stúlkan
tókst á við lífið. Það var stolt
ung móðir sem dvaldi hjá okk-
ur yfir páska með sex mánaða
frumburðinn, Frank Norman.
Kristrún var einstök og
gædd miklum hæfileikum. Það
hrifust allir með henni. Hún
náði til allra og gat rætt um allt
mögulegt, bækur, myndlist,
matargerð, handverk, það
skipti engu hvar borið var nið-
ur. Hún var listamaður. Eldaði
besta matinn, brauðterturnar
hennar voru þekktar innan fjöl-
skyldunnar, allt svo gott og fal-
legt.
Prjónarnir og heklunálarnar
voru ávallt innan seilingar og
þar töluðum við sama tungu-
mál. Hún var falleg, fagurkeri,
brosmild og góð, gjafmild og ég
naut góðs af því. Oft gaukaði
Kristrún að mér fötum úr
skápnum sínum, sem ég mun
geyma til minningar.
Síðan villtist hún á ranga
braut.
Það var von mín og trú að
hún sneri við og fyndi réttu
leiðina heim. Hún hefði gert
það. Ég á fallegar minningar
um elsku frænku mína og
myndirnar tala sínu máli. Litla
stúlkan í vöggunni, unglingsár-
in með sína drauma og fallega
konan, móðirin, með hlýja
hjartað og stóra faðminn. Það
skein sól og mun gera það
áfram. Ég gekk með henni
fyrstu skrefin og mun fylgja
henni þau síðustu.
Innilegar samúðarkveðjur til
ástvina. Frank, Safír, Sæbjörn.
Elsku Róshildur systir og Ey-
þór. Bjössi minn, Ingunn, Stef-
án og ykkar fjölskyldur. Guð
veri með ykkur í sorginni.
Þóra Vilborg Jónsdóttir.
Ég kynntist Krissu þegar við
vorum 12 ára þegar hún kom
frá Snælandsskóla yfir í Þing-
hólsskóla. Hún var svo mikil
skvísa, mér fannst hún svo mik-
ið flott.
Við náðum fljótt vel saman
ásamt Maju og Steinu og minn-
ingarnar eru svo margar frá
unglingsárunum okkar. Hún
kom inn í okkar vinahóp með
stóra brosið sitt og góðvildina
sem fylgdi henni alltaf. Kárs-
nesbrautin, heimili hennar, var
okkur vinkonunum alltaf opin,
Róshildur og Eyþór tóku alltaf
vel á móti okkur stelpunum
enda yndisleg hjón.
Krissa var fyrst okkar til að
verða ófrísk aðeins 16 ára og við
vinkonurnar svo spenntar yfir
því og þegar prinsinn hann
Frank Normann fæddist hóp-
uðumst við saman yfir þessu
fallega barni. Krissa svo ung,
alveg að verða 17 ára, ótrúlega
myndarleg mamma, prjónaði
þvílíku settin á hann og var
fyrirmyndarmamma. Ári seinna
flutti ég til Þýskalands með
Þóreyju vinkonu og þegar hóp-
urinn kom að heimsækja okkur,
Maja, Krissa og Steina, áttum
við ógleymanlegan tíma saman.
Vá hvað við gátum hlegið mikið
og haft gaman, það var aldrei
leiðinlegt þar sem við vorum
saman komnar.
Þegar ég eignaðist minn son
nokkrum árum seinna var
Krissa mikill stuðningur við
mig, á tímabili leigðum við sam-
an tvær einstæðar mæður með
drengina okkar. Sá tími þykir
mér mjög dýrmætur í dag,
margar yndislegar minningar.
Krissa kenndi mér margt og
sérstaklega þegar kom að elda-
mennsku en hún var frábær
kokkur. Þegar Krissa byrjaði
að búa með Valla var þeirra
heimili miðstöð fyrir okkur vin-
ina að hittast, alltaf gaman hjá
þeim og þegar Safír Steinn
fæddist þá var mikil gleði í
hópnum.
Því miður skildi leiðir okkar
þegar við vorum 26 ára þegar
ég fór út til Bandaríkjanna í
nám og Krissa var því miður þá
komin í neyslu. Við reyndum
nokkrum sinnum að hafa sam-
band eftir að ég kom heim, en
það var of erfitt fyrir mig að sjá
þessa fallegu vinkonu mína falla
fyrir heimi fíknarinnar. Ég
hugsa eins og allir í kringum
hana, hefði ég getað gert meira
eða eitthvað öðruvísi, eitthvað
sem hefði getað bjargað henni?
En eins og góð vinkona mín
sagði mér í síðustu viku, oft er
fólk sem er of gott sem fer á
vald fíknarinnar, getur ekki
horfst í augu við illsku fólks, og
ég trúi því með Krissu, hún
vildi öllum vel og mátti ekki sjá
neitt aumt, hvorki hjá mönnum
né dýrum. Ég trúi því að hún sé
komin á góðan stað í dag og
þegar minn tími kemur mun ég
hitta hana eins og ég man eftir
henni. Góð og yndisleg mann-
eskja með fallega brosið sitt, þá
Kristrún
Sæbjörnsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Edda Hrund.
Elsku Kristrún.
Þú finnur stað þar sem
þú finnur ekki til.
Þú finnur að þú ert
ennþá til.
Knúsaðu ömmu og afa
frá mér.
Elsku Frank, Safír og
Sæbjörn. Bjössi, Ingunn og
Stefán. Róshildur og Ey-
þór. Hugurinn er hjá ykkur
dag og nótt.
Ingi St. Þorst.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
afi og langafi,
ARNÓR HARALDSSON
frá Þorvaldsstöðum,
Langanesströnd,
Víðilundi 24, Akureyri,
lést á öldrunarheimilinu Hlíð 31. október.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 12. nóvember
klukkan 13.30.
Júlía Friðriksdóttir
Þórunn Björg Arnórsdóttir Almar Björnsson
Unnur Helga Arnórsdóttir
Eydís Arnórsdóttir Ingimar Tryggvason
afa og langafabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BRYNJA TRYGGVADÓTTIR
píanókennari,
Teigagerði 9,
lést 4. nóvember.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn 15. nóvember
klukkan 13.
Egill Sveinsson
Sveinn Yngvi Egilsson Ragnheiður I. Bjarnadóttir
Tryggvi Þórir Egilsson Ásta S. Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur föðurbróðir okkar,
ÞÓRARINN INDRIÐASON,
síðast til heimilis á
Vífilsgötu 5, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund miðviku-
daginn 24. október.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ingunn Karítas Indriðadóttir
Guðný Vigdís Indriðadóttir
Indriði Indriðason