Morgunblaðið - 05.01.2019, Síða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JANÚAR 2019
✝ Kristín Jó-hannesdóttir
fæddist á Blönduósi
19. maí 1955. Hún
lést á Umdæmis-
sjúkrahúsi Austur-
lands í Neskaup-
stað 17. desember
2018.
Foreldrar Krist-
ínar voru Inga
Björnsdóttir frá
Laufási í Víðidal, f.
30. ágúst 1935, og Jóhannes
Sölvi Sigurðsson bifreiðastjóri
frá Brekku í Sveinsstaðahreppi,
f. 11. júní 1921, d. 30. apríl 2008.
Fósturforeldrar Kristínar
voru Guðrún Ebenezardóttir
saumakona frá Tungu í Val-
þjófsdal í Önundarfirði, f. 29.
október 1917, d. 9. desember
1972, og Björn Sigurðsson járn-
smiður frá Brekku í Sveins-
staðahreppi, f. 4. júní 1918, d.
29. maí 1959.
Stöðvarfirði. Foreldrar hans
voru Solveig Sigurjónsdóttir,
húsmóðir og fiskverkakona, f. 2.
september 1932, d. 14. maí
2017, og Friðrik Júlíus Sól-
mundsson útgerðarmaður á
Stöðvarfirði, f. 12. febrúar 1930,
d. 23. ágúst 1997. Sonur Krist-
ínar og Sigurjóns er Arnar
Snær, f. 18. janúar 1985, kvænt-
ur Constance Pomuran, f. 4.
nóvember 1993. Sonur hennar
er Konstantin Pomuran, f. 23.
mars 2011.
Kristín ólst upp í Kópavogi
og gekk þar í skóla. Hún var í
Húsmæðraskólanum á Staðar-
felli veturinn 1971-72 og vann
eftir það lengi vel við verslunar-
og þjónustustörf. Eftir að hún
flutti á Stöðvarfjörð vann hún
ýmis störf, s.s. í frystihúsinu á
staðnum, við símasölu og -kann-
anir hjá Íslenskri miðlun, var
dagmóðir um tíma og síðan
starfsmaður á leikskólanum
Balaborg. Síðast vann Kristín á
dagheimili aldraða á Stöðvar-
firði.
Útför Kristínar fer fram frá
Stöðvarfjarðarkirkju í dag, 5.
janúar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Uppeldisbróðir
hennar er Jón Ebbi
Björnsson, f. 1944.
Systkini Kristínar
úr legg Ingu eru
Hafdís Erla, f.
1953; Sævar, f.
1956; Björn Ingi, f.
1959; Halldór f.
1961; Hafsteinn f.
1963, d. 2016, og
Jónas Ægir f. 1967.
Systkini úr legg Jó-
hannesar eru Guðmundur Sig-
urður, f. 1958; Björn, f. 1960;
Rannveig María, f. 1961; Guð-
björg Sólveig, f. 1963; Ólafur
Ágúst, f. 1967; Ingimar Þór, f.
1969, og Jóhanna Lind, upp-
eldisdóttir Jóhannesar, f. 1952.
Kristín var gift Jónasi Þóri
Þórissyni um og eftir 1980 en
þau skildu. Hinn 18. nóvember
1984 gekk Kristín í hjónaband
með Sigurjóni Snæ Friðriks-
syni, f. 17. mars 1953, frá
Elsku systir, þegar áföll verða,
þegar dauðinn kveður dyra þá er-
um við minnt á hve lánið bæði og
lífið er fallvalt og sér maður þá hve
sérhver stund er dýrmæt, að hver
og einn dagur í öllum mannlegum
samskiptum er mikilvægur.
Síðustu áratugina höfum við náð
að skapa saman margar ánægju-
legar stundir. Mínar fyrstu minn-
ingar um þig eru þegar þú komst
úr höfuðborginni í heimsókn heim í
skagfirsku sveitina mína, þá var ég
bara lítill stelpuhnokki.
Í kristni segir að trú sé líf sem
beri ávöxt ef hún er ræktuð og
visni og deyi ef henni er ekki sinnt
og það má með sanni segja að sé
rétt, með auknum þroska okkar og
árum jukust samskiptin og sam-
vera hægt og örugglega. Þú hefur
sýnt okkur hjónunum mikið trygg-
lyndi, sérstaklega þar sem síminn
minn virkar aðallega á einn veg.
Það kom fyrir að þú hringdir, þó að
þú hefðir ekkert sérstakt að segja,
vildir bara heyra röddina mína eins
og þú sagðir svo oft, og óhætt að
segja að það virkaði sem eitt lítið
bros sem dimmu í dagsljós breytir.
Það kom fyrir að við hjónin
gerðum okkur ferð alla leiðina
austur á Stöðvarfjörð til að kíkja á
ykkur, og minnist ég þess með
ánægju þegar þið Sigurjón komuð
í heimsókn til okkar fyrsta sumarið
sem við bjuggum í Noregi og átt-
um við þar ánægjulegar stundir
saman eins og alltaf þegar við hitt-
umst.
Ég kveð þig með söknuði og
hafðu hjartans þökk fyrir allt og
megi allar góðir vættir vaka yfir
þér um alla eilífð elsku systir.
Elsku Sigurjón og Arnar, ég
vona að ykkur hlotnist allur sá
styrkur sem þið þurfið til að um-
bera þessa miklu sorg, ykkar miss-
ir er mikill.
Þín systir,
Rannveig María
Jóhannesdóttir.
Snemma á öðrum degi nýja árs-
ins sit ég og hlusta á sálminn
„Heyr himnasmiður“ sem hljóm-
sveitin Ylja flytur svo undursam-
lega að snertir sálina djúpt. Dag-
urinn er fallegur, sólin við
Kambanesið kastar bleikri birtu á
fjallstoppana og veðrið er stillt.
Hugurinn meyr eins og oft um ára-
mót þegar hann reikar til baka og
til þess ókomna. Fléttast gjarnan
saman þræðir gleði og sorgar.
Þessi jól og áramót er það sorg-
arþráðurinn sem er sterkur en á
laugardag munum við kveðja Stínu
mágkonu mína hinstu kveðju. Lést
hún á sjúkrahúsinu í Neskaupstað
viku fyrir jól. Vágesturinn, krabba-
meinið sem hún greindist með sl.
sumar, hafði yfirhöndina þrátt fyr-
ir æðruleysi og hetjulega baráttu
hennar.
Ég kynntist Stínu fyrir um 40
árum þegar ég bjó í 101 Reykjavík.
Þá var ekki búið að finna upp hug-
takið „lattelepjandi lopatreflar“ og
kaffihúsaflóran ekki eins fjölbreytt
og í dag. Hið rótgróna Mokkakaffi
var þó til staðar og notalegt að setj-
ast þar inn og fá sér kaffi og spjalla.
Þar afgreiddi okkur oft brosmild
stúlka og átti hún stóran þátt í því
að gera andrúmsloft kaffihússins
létt og heimilislegt með glaðlegri
umgengni við kaffiþyrsta gesti.
Með okkur tókust ágæt kynni en
ekki grunaði mig þá að Stína ætti
eftir að verða mágkona mín. Örlög-
in blessuð höguðu því þannig að
ekki löngu síðar kynntist hún Sig-
urjóni bróður mínum, urðu þau
hjón og bjuggu allan sinn búskap á
Stöðvarfirði. Ófáa kaffibollana hef
ég síðan í gegnum árin drukkið hjá
þeim Stínu og Sigurjóni í Sunnu-
hvoli. Kynni okkar urðu því lengri
en mig óraði fyrir í fyrstu og þykir
mér vænt um þau kynni og er inni-
lega þakklát fyrir þau.
Elsku Stína, þú varst traust og
hugulsöm mágkona og ævinlega til
staðar fyrir okkur í stórfjölskyld-
unni hvort sem var í gleði eða sorg.
Við hefðum svo gjarnan viljað hafa
þig lengur hjá okkur en það átti því
miður ekki að verða. Hafðu hjart-
ans þakkir fyrir allt og ég sakna
þín.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Sigurjóns, Arnars, Con-
stance, Konstantins og annarra í
fjölskyldunni. Einnig hjartans
samúðarkveðjur til móður Stínu,
systkina og allra ættingja og vina.
Mynd
Í gullinni birtu
skammdegismorguns
siglir skip
við sjóndeildarhringinn.
Ég staldra við
um stund
og fylgi því
með augunum
uns það hverfur
bak við nesið.
Þetta er falleg mynd.
Ég horfi áfram,
sólin birtist
við hafsbrún
og ég veit
að skipið
siglir áfram
sína leið
þrátt fyrir
að vera horfið
sjónum mínum.
Sólrún Friðriksdóttir.
Í dag kveðjum við Stínu mág-
konu, sem varð hluti af Sunnu-
hvolsfjölskyldunni þegar ég var á
unglingsaldri. Hún tók strax miklu
ástfóstri við foreldra mína og
reyndist þeim vel meðan þau lifðu.
Fann hjá þeim öryggi og styrk.
Stína minntist þess oft þegar hún
og Sigurjón voru nýkomin heim
með Arnar frá Srí Lanka að pabbi
hefði kíkt við á hverjum degi til að
athuga með snáðann, enda varð
hann hændur að afa sínum.
Stína var með stórt hjarta og
þótti vænt um fólkið sitt og átti
stóran frændgarð. Hún saknaði
þess oft að vera ekki nær fólkinu
sínu sem bjó fyrir sunnan. Hún var
alltaf boðin og búin að gæta
barnanna okkar Jósefs þegar þau
voru yngri og fylgdist vel með þeg-
ar þau voru farin norður í fram-
haldsskóla. Þegar boðið var til
veislu í Sunnuhvoli var ekkert til
sparað og alltaf miklar kræsingar á
borðum, „ekkert grjót á hólum“
eins og mamma hefði sagt.
Stína mín gat verið hvatvís í orð-
um og var ekki allra, enda full-
hreinskilin á köflum. Við vorum
ekki alltaf sammála en þó kastaðist
aldrei alvarlega í kekki á milli okk-
ar og mikið væri nú tilveran snaut-
leg ef allir væru eins. Þegar á
reyndi leitaði Stína oft til okkar
systra hér á Stöðvarfirði og það var
öllum þungbært þegar þau Sigur-
jón færðu okkur fréttir af veikind-
um hennar nú í sumar.
Oft er sagt að þú þekkir ekki fólk
fyrr en það stendur frammi fyrir
erfiðleikum af þessu tagi og það
sannaðist vel hjá Stínu. Hún fór í
gegnum þessa mánuði af miklu
æðruleysi og styrk með bjartsýni
og von að vopni og gat alltaf talað
opinskátt um stöðu mála. Ég fékk
að vera viðstödd brúðkaup Arnars
og Constance stuttu áður en hún
lést og það var yndislegt að upplifa
hve vel hún naut þeirrar stundar.
Hún var eitt sólskinsbros og það
var hjartnæmt þegar hún talaði til
nýju brúðhjónanna að lokinni
hjónavígslunni og bað þau að gæta
hvort annars og passa upp á Konst-
antin og Sigurjón fyrst hún yrði
ekki til staðar. Það var mér dýr-
mætt að vera með þeim síðasta sól-
arhringinn og þar til yfir lauk og
hún losnaði frá öllum sínum þraut-
um. Hún fær eflaust gott hlutverk í
Sumarlandinu og hún fylgist
örugglega vel með fólkinu sínu
hérna megin.
Elsku besti Sigurjón, Arnar,
Constance, Konstantin og aðrir
nánir aðstandendur, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Solveig Friðriksdóttir.
Á fullveldisafmælinu hinn 1. des-
ember sl. átti ég erfiðasta símtal
sem ég hef upplifað á minni ævi.
Samtalið var við Kristínu, ástkæra
mágkonu mína, þar sem hún lá á
sjúkrahúsinu á Norðfirði. Hún var
þá nýbúin að fá þær erfiðu fréttir
að barátta hennar við illvígan sjúk-
dóm væri senn á enda. Við áttum
mjög innilegt og fallegt samtal um
þá hluti sem mestu skipta, okkar
tengsl og þýðingu hennar fyrir fjöl-
skylduna. Þótt við ræddum það
ekki vissum við bæði að þetta væri
okkar síðasta samtal og hinsta
kveðjustund. Þrátt fyrir allt það
sem hún var að kljást við var Stína
ótrúlega róleg og yfirveguð, glöð
og þakklát fyrir að hafa loks feng-
ið tengdadóttur og nýja vinkonu í
líf sitt, yndislega stúlku og barna-
barn með – þá yrðu þeir feðgar
ekki einir eftir þegar hún væri
farin.
Þessi rósemdarhlið var mér svo
sem ekki ókunn, þar sem ég hafði
oft átt slíkar stundir með mág-
konu minni, en maður var líka orð-
inn vanur því gagnstæða. Hún lá
sjaldan á skoðunum sínum, var
jafnan fljót til svars og sýndi oft
sterk viðbrögð á ýmsa vegu, bæði í
gleði og sorg, yfir stórum hlutum
sem smáum. Því er óhætt að segja
að Stína hafi á sínum tíma komið
sem stormsveipur inn í Sunnu-
hvolsfjölskylduna, þar sem fólk er
ákaflega rólegt og tilfinningalíf
langt frá því að vera á grunnsævi.
Hún náði því oft að stuða fólk all-
rækilega, sérstaklega í fyrstu, en
það risti aldrei djúpt og með tím-
anum styrktust böndin og á hún
að mínu mati stóran þátt í því að
samskipti okkar í fjölskyldunni
urðu með tíð og tíma hlýrri og
innilegri á allan hátt.
Öll erum við kokkteill af kost-
um og göllum en stærsta lexía lífs-
ins og leiðarljós á, að mínu viti, að
vera að einblína á hið jákvæða í
fari fólks. Og talandi um mann-
kosti þá átti Stína af þeim digran
sjóð. Henni var mjög annt um fólk
og mátti ekkert aumt sjá, hún var
mjög hjálpsöm, reyndist foreldr-
um mínum ákaflega vel, enda í
miklu uppáhaldi hjá þeim, og
studdi mömmu dyggilega þegar
hún var orðin ein. Stína var mér
mjög hjálpleg þegar ég gaf út plöt-
una mína á síðasta ári, hún lofaði
lögin og flutninginn í hástert og
tók m.a.s. að sér að ganga með
diskinn í hús fyrir austan og selja,
sem gekk mjög vel enda Stína
hörkusölumanneskja. Það var
mér því mikil huggun harmi gegn
að heyra frá Sollu systur, sem sat
með henni á dánarbeðinum, að á
hinstu stundinni hefði tónlistin
mín verið í gangi og minn söngur
fylgt henni yfir í sumarlandið.
Það er sorglegra en tárum taki
þegar fólk er hrifsað frá ástvinum
sínum á besta aldri, fá ekki að
njóta efri áranna með maka og
fylgjast með vexti barna og barna-
barna. En ég er þess fullviss að
Stína, sem trúði svo heitt á líf eftir
þetta líf, mun fylgjast vel með og
passa upp á sitt fólk ásamt þeim
sem farnir eru. Ég þakka Stínu
fyrir samferðina og allt það sem
hún gaf mér – segi því bless í bili
uns við sjáumst aftur.
Elsku Sigurjón, Arnar og fjöl-
skylda. Guð gefi ykkur styrk til að
takast á við sorgina og fylla það
tóm sem Stína skilur eftir sig með
góðum minningum um hana.
Sólmundur Friðriksson.
Það er þyngra en tárum taki að
þurfa að kveðja þig, kæra frænka.
Síðustu daga hef ég verið að rifja
upp þegar við hittumst fyrst á
Borgarholtsbrautinni, svo í Tungu
í Valþjófsdal og síðar heimsóknir
landshorna á milli. En upp úr
standa öll símtölin okkar sem oft-
ar en ekki innihéldu mikinn hlát-
ur, glens og ekki síst spjall um
fjölskyldur okkar og vestfirsku
þrjóskuna.
Í síðasta spjalli okkar sagðir þú
mér í smáatriðum frá brúðkaupi
Arnars þíns og Constance. Það
var svo mikil gleði og þakklæti í
orðum þínum og dásamlegt að þú
gast notið þess dags.
Það var erfitt að horfa upp á
hversu hratt krabbameinið dró
smám saman úr þér alla orku á
stuttum tíma.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Hvíldu í friði, kæra frænka, ég
veit að vel hefur verið tekið á móti
þér.
Elsku Sigurjón, Arnar og fjöl-
skylda, missir ykkar er mikill, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Erla.
Kristín
Jóhannesdóttir
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
THEODÓRA STEFFENSEN,
Dídó,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 27. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey, að ósk
hinnar látnu.
Björn Finnbjörnsson Sigríður Aradóttir
Finnbjörn Finnbjörnsson Kathia Rovelli
Þorvaldur Finnbjörnsson Anna Árnadóttir
Sigríður Finnbjörnsdóttir Halldór G. Hilmarsson
Gunnar Þór Finnbjörnsson Eyrún Magnúsdóttir
Halldóra Svala Finnbjörnsd.
Úlfar Finnbjörnsson Sigrún Hafsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐNÝ ÓLAFSDÓTTIR,
Hjallabraut 33, Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
24. desember.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju mánudaginn 7. janúar
klukkan 13.
Ólafur Danivalsson Íris Mjöll Ólafsdóttir
Laufey Danivalsdóttir Tómas Ibsen
Katrín Danivalsdóttir Sveinbjörn Björnsson
Herdís Danivalsdóttir Páll R. Valdimarsson
Guðný H. Danivalsdóttir Egill H. Lárusson
og fjölskyldur
KRISTJANA LILJA EYSTEINSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
sem lést að morgni 1. janúar, verður
jarðsungin frá Akraneskirkju miðvikudaginn
9. janúar klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðsteinn Oddsson
Föðurbróðir minn,
RÖGNVALDUR GUÐBRANDSSON
frá Hrauntúni í Kolbeinsstaðahreppi,
lést sunnudaginn 30. desember í
Brákarhlíð, Borgarnesi.
Útförin fer fram frá Kolbeinsstaðakirkju
laugardaginn 12. janúar klukkan 14.
Rögnvaldur Rúnar Þorkelsson og fjölskylda
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
HILDUR S. OTTESEN
frá Gjábakka, Þingvallasveit,
lést á dvalarheimilinu Skjóli 19. desember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Guðmundur J. Gissurarson
Ásdís Birna Ottesen Gissur Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma,langamma og langlangamma,
RÁÐHILDUR INGVARSDÓTTIR
Sléttuvegi 11,
áður Álftamýri 2, Reykjavík,
lést á Landspítalanum 27. desember.
Útför auglýst síðar.
Einar Magnússon
Sigmundur H. Valdimarsson
Sigurjón H. Valdimarsson Guðlaug Elíasdóttir
ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn