Morgunblaðið - 02.02.2019, Blaðsíða 35

✝ GuðmundurGíslason fædd-
ist í Reykjavík 10.
mars 1954. Hann
lést í Grundarfirði
22. janúar 2019.
Foreldrar hans
voru Gísli
Gunnarsson, f.
1920, d. 1997, og
Guðrún Guð-
mundsdóttir, f.
1919, d. 1995. Syst-
ir Guðmundar er Sigríður
Gísladóttir í Stykkishólmi,
fædd 1957. Börn Sigríðar eru
Laufey Guðmundsdóttir, f.
1984, Guðrún Magnea Magn-
úsdóttir, f. 1989, og Jón Magn-
ússon, f. 1991. Laufey á tvær
dætur; Magneu Líf og Helenu
Rós. Eiginmaður Guðrúnar er
Snæbjörn Aðalsteinsson og
unnusta Jóns er Anna Margrét
Gunnarsdóttir.
Guðmundur lauk gagnfræða-
prófi frá Réttarholtsskóla í
Reykjavík. Hann nam síðan á
Eiðum og í Ár-
múlaskóla og varð
íþróttakennari á
Eskifirði. Hann
lauk prófi frá
Íþróttakennara-
skóla Íslands á
Laugarvatni vorið
1980. Guðmundur
vann á skrifstofu
Íþróttasambands
Íslands og um ára-
bil fyrir Ung-
mennafélag Íslands í Reykja-
vík, lengst af sem ritstjóri
tímaritsins Skinfaxa. Guð-
mundur vann síðan á skrifstofu
Framsóknarflokksins, en flutt-
ist upp úr aldamótum til
Grundarfjarðar og vann þar
ýmis störf. Guðmundur and-
aðist á heimili sínu eftir erfið
veikindi. Hann var ókvæntur
og barnlaus.
Guðmundur verður jarð-
sunginn frá Grundarfjarð-
arkirkju í dag, 2. febrúar 2019,
klukkan 13.
Margs er að minnast frá þeim
dögum þegar öflugur hópur
ungra karla og kvenna hóf nám
við Íþróttakennaraskólann á
Laugarvatni haustið 1978. Meðal
nemenda var Guðmundur Gísla-
son, úr gamla Fossvogshverfinu
og einarður Víkingur. Hann hafði
þá þegar getið sér gott orð í fé-
lagsstarfi íþróttahreyfingarinnar
og var þaulreyndur í alls kyns út-
gáfustarfsemi.
Á heimavist ÍKÍ þróaðist strax
mikið og gott félagsstarf, kvöld-
vökur og ýmis skemmtan sem
nemendurnir stóðu fyrir. Hæð-
irnar á heimavistinni voru í þá tíð
kynjaskiptar, stúlkurnar uppi og
strákarnir niðri. Þetta fyrir-
komulag bauð upp á ýmiss konar
tækifæri til stríðni og gamansemi
á milli kynjanna. Stelpurnar hófu
leikinn og gerðu okkur strákun-
um þann grikk að binda skóreim-
arnar okkar saman í forstofunni
svo við urðum seinir fyrir í morg-
unmatinn uppi í Héraðsskóla.
Við þetta varð ekki unað og
héldum við strákarnir nokkurs
konar málfund þar sem rætt var
um hvernig við gætum brugðist
við þessari ósvinnu. Þessi fundur
markaði upphaf félags okkar
sem við kölluðum upphaflega
Málfundafélagið T og síðar T-fé-
lagið.
Þar varð Guðmundur, sem
fékk gælunafnið Moli, strax öfl-
ugur liðsmaður, fæddur fram-
kvæmdastjóri sem lét ekkert
stöðva sig í alls konar útgáfu-
starfi allt til síns hinsta dags.
Það myndi æra óstöðugan að
telja upp öll þau rit og muni sem
hann útbjó og þá atburði sem
hann stóð fyrir ásamt forystuliði
T-félagsins í gegnum árin. Þó ber
að nefna jólablót og sumarblót
sem voru eftirsóttar skemmtanir.
Gefin var út snælda með T-fé-
lagslögum í samstarfi við Johnny
King og fyrir síðustu jól sá Moli
til þess að lögunum var komið á
geisladiska sem voru sendir til
skólafélaganna.
Á nýliðnu ári fagnaði T-félagið
40 ára afmæli sínu og af því tilefni
fór hópur félagsmanna til Man-
chester og sá United sigra City
3-2, þá var Mola skemmt enda
gallharður United-maður. Í haust
héldum við afmælishátíð að
Húsafelli og þar var Moli heiðr-
aður sérstaklega. Hann hafði oft
hvatt okkur til að safna sögum
sem tengdust T-félaginu og
skráði sjálfur niður hluta þeirra.
Sagnaheftið kom út í Húsafelli
og heitir Gullmolarnir glóa en
það er skírskotun til Molanafn-
sins sem Guðmundi líkaði vel við í
okkar hópi.
Það er erfitt að ímynda sér
hvar T-félagið væri statt í dag án
dugnaðar og elju Mola. Vert er að
þakka baklandi hans úr röðum T-
félaga og þar koma margir við
sögu.
Hæst ber þar nafn Torfa
Magnússonar, en hjá honum og
fjölskyldu hans átti Moli sitt ann-
að heimili þegar hann dvaldi í
höfuðborginni. Einnig má nefna
burðarása félagsins í gegnum ár-
in, sem eru Jakob Þór Pétursson,
Hafsteinn Daníelsson, Leifur
Harðarson og Atli Eðvaldsson,
svo einhverjir séu nefndir, en
Moli átti marga trausta vini innan
okkar raða.
Að leiðarlokum vottum við Sig-
ríði systur Mola, sem stóð með
honum í erfiðum veikindum hans,
okkar dýpstu samúð.
Hvíldu í friði, elsku Moli.
Fyrir hönd T-félagsins,
Sigurjón Elíasson.
Fyrir tæpum 40 árum lukum
við námi frá Íþróttakennaraskóla
Íslands á Laugarvatni og í dag
kveðjum við skólabróður okkar,
Guðmund Gíslason, sem var
ævinlega kallaður Moli í okkar
hópi. Á skilnaðarstundu spretta
fram óteljandi góðar minningar
um ljúfan félaga og vin.
Á Laugarvatni lét Moli strax
mikið að sér kveða á félagslega
sviðinu og fljótlega breyttist her-
bergi hans á heimavistinni í rit-
stjórnarskrifstofur fyrir skóla-
blöð, afrekaskrár, símaskrár og
fleira.
En sú starfsemi var Mola ekki
nóg; einn góðan veðurdag setti
hann upp útvarpsstöð og sendi út
efni um allt skólaþorpið, meðal
annars leikrit sem hann samdi og
flutti ásamt félögum sínum.
Við skólasystkinin úr ÍKÍ
myndum samheldinn hóp sem
hittist með reglubundnum hætti
og var Moli ævinlega reiðubúinn
að leggja sitt af mörkum til að
efla félagsandann. Til dæmis
skannaði hann inn heilu mynda-
möppurnar frá okkur og deildi
þeim á fésbókarsíðu árgangsins,
þær eru ómetanlegar minningar
frá árunum okkar við vatnið góða.
Eitt sinn dvöldum við heila
helgi á Grundarfirði, á heimaslóð-
um Mola. Þar tók hann stoltur á
móti okkur og hafði skipulagt allt
í þaula; þessir dagar urðu öllum
ógleymanlegir. Og síðastliðið
haust hittumst við í Húsafelli,
þangað kom Moli og deildi hótel-
herbergi með Torfa Magnússyni
herbergisfélaga sínum frá Laug-
arvatnsárunum en vinátta þeirra
hefur verið einstök alla tíð.
En það voru blikur á lofti, við
vissum öll að Moli háði tvísýna
baráttu við illvígan sjúkdóm þar
sem brugðið gat til beggja vona.
Um kvöldið fögnuðum við útgáfu
á litlu kveri sem hafði að geyma
minningasögur frá árunum okkar
í ÍKÍ, það heitir Gullmolarnir
Guðmundur
Gíslason
glóa og vísar til gælunafns Guð-
mundar.
Þetta eftirminnilega kvöld var
Moli heiðraður sérstaklega og við
þökkuðum honum fyrir allt sem
hann hafði gert fyrir okkur.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast,
það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal)
Við söknum Mola; hvíldu í
friði, elsku vinurinn okkar.
Fyrir hönd skólasystkina úr
ÍKÍ 1978-1980,
Bjarki Bjarnason.
Það er komið að kveðjustund
hjá okkur Guðmundi Gíslasyni,
Mola, sem ég hitti fyrst haustið
7́8 þegar við hófum báðir nám við
Íþróttakennaraskóla Íslanda að
Laugarvatni. Strax kom í ljós
mikill samhugur milli okkar
strákanna og stofnuðum við sam-
an T-félagið. Moli tók hreinlega
ástfóstri við þennan félagsskap
og starfaði mikið fyrir hann alla
tíð og alveg fram að andláti. T-
félagið var með alls konar uppá-
komur víða um land. Stór hluti fé-
laga okkar hafði mikinn áhuga á
golfi svo oftast var golf hluti af
þessum uppákomum. Við Moli
vorum ekki eins heillaðir og hinir
af golfinu svo við vorum alltaf
með veiðistöngina með okkur og
fundum poll eða sprænu til að
veiða í frekar en að fara í golf. Við
vorum því nokkuð oft tveir í veið-
inni og röbbuðum saman um
heima og geima. Á þeim stundum
þegar við vorum tveir einir komst
ég að því hvaða öðling Moli hafði
að geyma. Hann talaði bara vel
um allt og alla og fann alltaf já-
kvæðu hlutina á hverju sem var
og ef ég fór eitthvað of langt í tuð-
inu kom hann til varnar því eða
þeim sem ég tuðaði yfir. Þegar
hann kom í heimsókn til mín með-
an börnin voru ung sá maður
glampa í augum hans og stórt
bros þegar þau tóku á móti hon-
um.
Við félagarnir fórum líka oft
bara tveir saman í veiðiferðir og
var Hítarvatn uppáhalds veiði-
staður okkar. Þangað fórum við
nokkrum sinnum og úr öllum
ferðum komu einhverjar sögur af
misgóðum afrekum, bæði af afla-
brögðum en ekki síður öðrum
sérstökum uppákomum. Til
dæmis mættum við eitt skiptið
heldur seint að Hítarvatni og far-
ið var að rökkva svo við drifum
okkur í að smella upp appelsínu-
gula tjaldinu með plastbotninum.
Þetta var tveggja manna tjald og
því heldur þröngt um okkur. Þeg-
ar við lögðumst svo til hvílu gekk
illa að sofna því ég rann alltaf á
Mola og ýtti honum út í hliðina á
tjaldinu og ég kramdi hann þar.
Ég færði mig aftur en bara rann
alltaf til baka. Það var lítið sofið
þessa nótt. Um morguninn tók-
um við niður tjaldið og þá kom í
ljós hvað valdið hafði þessum
halla á tjaldbotninum, við höfðum
nefnilega tjaldað því yfir stærð-
arinnar hrúgu af hrossaskít. Við
félagarnir létum þetta nú ekki
trufla okkur og héldum til veiða á
þessum rólegheitastað. Við geng-
um niður að vatninu og á leiðinni
hnippir Moli létt í mig og segir
„sjáðu“, en ég sá ekkert, „þarna
hinum megin við vatnið, sjáðu eru
tveir eða þrír menn á gangi“ og
svo kom þessi frasi frá honum
sem við notuðum oft eftir það
þegar lítið var að gerast, „þetta
er bara eins og á Laugavegin-
um“.
Svo hélt Moli bara á uppáhalds
veiðistað sinn, sem var vík fremst
í vatninu og við kölluðum Mola-
vík.
Ég hins vegar fór aðeins
lengra hægra megin á tanga sem
við kölluðum Göllatanga.
Ég og fjölskylda mín sendum
fjölskyldu og vinum Mola okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Moli, hvíl þú í friði.
Leifur Harðarson
og fjölskylda.
Að baki hverju fótboltaliði
standa menn sem af heilum hug
og stóru hjarta leggja allt sitt af
mörkum til að árangur megi
verða sem bestur. Þannig maður
var Guðmundur Gíslason. Hann
átti stóran þáttt í því að við lögð-
um leið okkar austur á Eskifjörð
sumarið 1978. Tveir okkar áttu
rætur í Víkingi eins og hann sem
var alinn upp í Fossvoginum. Það
styrkti sambandið sem því miður
rofnaði eftir því sem árin liðu.
Gvendur Gísla átti stóran þátt í
því að Austra tókst að mynda
frambærilegt lið í næstefstu deild
í fótbolta sumarið 7́8. Hann kom
víða að málum og hélt um ýmsa
þræði. Leikskrár og úrklippu-
bækur hefðu tæpast verið gerðar
án hans aðkomu. Við sjáum fyrir
okkur þar sem hann situr með úf-
ið hárið og rjóðar kinnar við að
klippa út stafi til að hafa á forsíðu
leikskrárinnar. Svo var textinn
pikkaður á stensla á ritvélinni áð-
ur en fjölritunarvélin var sett í
gang.
Þar sem við bjuggum saman
fjórir, á aldrinum 17 til 27 ára, á
elliheimilinu sem svo var kallað,
áður húsi verkalýðsfélagsins Ár-
vakurs, var Gvendur húsráðandi.
Heimilishaldið var frumstætt og
helsta skrautið í híbýlunum voru
netakúlur sem Gvendur hafði
fengið á netaverkstæðinu. Í mat-
inn voru gjarnan unnar kjötvörur
sem nú eru bannvara á mörgum
heimilum, franskbrauð með
nægu smjöri var nauðsynlegt og
dósamatur innan seilingar.
Kannski ekki það sem íþrótta-
mönnum er ráðlagt nú til dags.
Þetta var merkilegt sambýli og
oft var gestkvæmt á elliheimilinu
þessa sumardaga.
Liðinu vegnaði vel og sums
staðar var talað um spútniklið
sumarsins. Bæjarfélagið allt tók
þátt af lífi og sál sem gerði þetta
einstaklega eftirminnilegt fyrir
okkur aðkomumennina. Menn
lögðu sig alla fram innan vallar
sem utan og Gvendur var sannar-
lega til staðar, gamansamur,
greiðvikinn og úrræðagóður.
Hann sóttist aldrei eftir verð-
launum eða viðurkenningum fyr-
ir sín sjálfboðastörf enda var það
bara ánægjan sem dreif hann
áfram.
Þetta ævintýrasumar skipti
okkur alla miklu máli. Gamlir
Austra-leikmenn hittust síðasta
sumar á Randulffs sjóhúsi á
Eskifirði til að minnast þess að
fjörutíu ár voru liðin frá því að
hópurinn var fimm mínútur frá
frægðinni! Gvendar var sárt
saknað, en hann átti ekki heim-
angengt vegna veikinda.
Skarð var fyrir skildi en skálað
var fyrir góðum dreng.
Blessuð sé minning Guðmund-
ar Gíslasonar.
Ágúst Ingi Jónsson,
Sigurður Gunnarsson,
Steinar Tómasson.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2019
Elskuleg dóttir mín, systir okkar, mágkona
og frænka,
HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
Keilusíðu 7b, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri þriðjudaginn
29. janúar. Útför hennar fer fram frá
Akureyrarkirkju mánudaginn 11. febrúar klukkan 10.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Stefán Sigurðsson
Lilja, Sóldís og fjölskyldur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BJARNVEIG KARLSDÓTTIR,
áður til heimilis í Fannafold 66a,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
sunnudaginn 27. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 8. febrúar
klukkan 13.
Eybjörg Einarsdóttir Tryggvi Jakobsson
Karl Rúnar Sigurbjörnsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær frændi okkar og vinur,
GUÐNI SIGURBJÖRNSSON
rafvirki,
Faxabraut 9, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
miðvikudaginn 30. janúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Jóna Hróbjartsdóttir
Ágúst Þór Guðmundsson Lóa Rut Reynisdóttir
Lárus Frans Guðmundsson Ásta Birna Ragnarsdóttir
Eiginkona mín,
HILDUR ÁSA BENEDIKTSDÓTTIR,
Birkihrauni 4,
Mývatnssveit,
lést þriðjudaginn 1. janúar.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Emil Birgisson
Minn heittelskaði eiginmaður, faðir okkar,
bróðir og afi,
GYLFI GUÐMUNDSSON
hagfræðingur og leiðsögumaður,
Víðimel 51,
lést að kveldi 28. janúar á Vegamótum,
Grund við Hringbraut, umvafinn nánustu fjölskyldu.
Útför hans fer fram frá Neskirkju við Hagatorg miðvikudaginn
6. febrúar klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á hið þróttmikla starf
Alzheimerssamtakanna.
Ása Hanna Hjartardóttir
Helga Maureen Gylfadóttir Ásta Camilla Gylfadóttir
Jónína Guðrún Gylfadóttir Sólveig Elke Gylfadóttir
Gerður G. Bjarklind
og barnabörnin
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæra
STEFÁNS HELGASONAR,
Kolbeinsgötu 26,
Vopnafirði.
Oddný Jóhannsdóttir
Helgi Stefánsson Hjördís Jónsdóttir
Rafn Stefánsson Harpa Þ. Hólmgrímsdóttir
Hjördís Valgarðsdóttir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir til allra sem sýndu
minningu
GEIRÞRÚÐAR SIGURÐARDÓTTUR,
Lillu,
virðingu og ást og okkur fjölskyldunni
samúð og hlýhug.
Jón Þórisson og fjölskylda