Morgunblaðið - 02.02.2019, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2019
✝ RáðhildurIngvarsdóttir
fæddist 25. maí
1929 í Stíflu, V-
Landeyjahreppi,
Rangárvallasýslu.
Hún lést 27. desem-
ber 2019.
Faðir hennar var
Ingvar Sigurðsson,
f. 30. mars 1901, d.
11. janúar 1979.
Móðir hennar var
Hólmfríður Einarsdóttir, f. 17.
apríl 1896, d. 24. ágúst 1979.
Alsystkin hennar voru Elín
Ingvarsdóttir, f. 17. september
1920, d. 17. júlí 2011, Einar
Ingvarsson, f. 14. ágúst 1922, d.
13. apríl 1999, Guðlaug Ingv-
arsdóttir, 16. október 1923, d.
29. október 1979, Jólín Ingv-
arsdóttir, f. 1. nóvember 1924, d.
9. desember 2004, Trausti Ingv-
arsson, f. 15. júní 1926, d. 9. júní
1977, Sigurður Ingvarsson, f. 6.
september 1927, d. 3. febrúar
2005, Sigurgestur Ingvarsson, f.
10. nóvember 1933,
og Kristbjörg Ingv-
arsdóttir, f. 13. maí
1936.
Samfeðra systk-
in eru Sigurður
Halldór Ingvars-
son, f. 1. nóvember
1914, d. 2. júlí 2004,
og Aðalheiður
Ingvarsdóttir, f. 1.
nóvember 1916, d.
14. desember 1928.
Barnsfaðir er Þorbjörn Davíð
Þorbjörnsson, f. 2. ágúst 1922, d.
3. desember 2005. Dóttir þeirra
er Hólmfríður Þorbjörnsdóttir,
f. 9. mars 1947, d. 28. apríl 2012.
Ráðhildur giftist hinn 14.
ágúst 1954 Valdimar Rósin-
krans Jóhannssyni, f. 1. júlí
1929, d. 19. júlí 1999. Synir
þeirra eru Sigmundur Heiðar
Valdimarsson, f. 23. apríl 1954,
og Sigurjón Hafberg Valdimars-
son, f. 15. apríl 1958.
Útför Ráðhildar fór fram 17.
janúar 2019.
Fyrir sextíu og einu ári, þegar
ég var 17 ára, skráði ég í dagbók
mína frásögn um sumarvinnu í
sveitum Austur-Húnavatnssýslu.
Þarna var um að ræða vegavinnu
undir stjórn þess ágæta manns,
Gísla Felixsonar. Án þess að fara
nánar út í þetta stóð í nefndri
dagbók að ég hefði haldið til um
helgar á Blönduósi hjá Valda og
Ráðhildi.
Valdi hét fullu nafni Valdimar
Rósinkrans Jóhannsson frá Ósi í
Nesjum í Skagahreppi, sem svo
hét þá, en nú Skagabyggð. Þau
Jóhann og Rebekka á Ósi áttu
mörg börn og fóru mál á þann
veg að Valdi ólst upp hjá afa og
ömmu á Björgum í Skagahreppi
til fullorðinsára. Sem krakki á
Björgum man ég eftir því þegar
Valdi birtist með konuefni sitt á
hlaðinu á Björgum. Mér þótti
konan vel klædd og myndarleg,
bar það ekkert sérstaklega með
sér að hún væri sveitastúlka úr
Landeyjunum. En þarna var
þessi kona komin inn í fjölskyldu
mína og ekki síst okkur krökk-
unum á Björgum og henni varð
strax vel til vina. Ráðhildur átti
þá fyrir eina dóttur er hét Hólm-
fríður en fljótlega kom sonur í
heiminn sem greinilega var
skírður í höfuðíð á afa og ömmu á
Björgum og heitir Sigmundur
Heiðar.
Þau Valdi og Ráðhildur bjuggu
í nokkur ár á Blönduósi en fluttu
síðan til Reykjavíkur og byggðu
sér blokkaríbúð í Álftamýri 2.
Þar áttu þau langa ævi, Valdi alla
tíð en Ráðhildur síðustu ár sín á
Sléttuvegi 11.
Valdi kallaði konu sína gjarnan
Ráðu og svo gerðu margir en ég
kunni ekki við það gælunafn.
Hins vegar kallaði ég hana stund-
um bæði í gamni og alvöru
Reykjavíkurmömmu mína. Það
var raunar mjög maklegt þar
sem fáar manneskjur hafa reynst
mér betur þegar ég hef þurft á
því að halda en hún Ráðhildur.
Hún var lík móður minni að því
leyti að hún var afar mikil fjöl-
skyldumanneskja og fylgdist vel
með ættingjum sínum og vinum
og var þakklát fyrir að fá fréttir
að norðan þegar ég kom í heim-
sókn. Þau Valdi og Ráðhildur
áttu oft eftir að hýsa mig í Álfta-
mýrinni fyrstu ár mín í Reykja-
vík. Um það á ég góðar minning-
ar og finnst kærkomið og fá hér
tækifæri til þess að koma verð-
skulduðu þakklæti á framfæri.
Ráðhildur átti við mikla van-
heilsu að stríða síðari ár sín, sér-
staklega vegna lungnaþembu
sem líklega hefur töluvert stafað
af reykingum um stóran hluta
ævinnar. Hún þurfti síðustu árin
á Sléttuvegi 11 að vera tengd súr-
efni nætur og daga. Ótrúlega
lengi lét hún þetta ekki aftra sér
frá því að fara í búðir og keyra
bíl. Harka og dugnaður var henni
í blóð borið. Hún var hreinskilin
og sagði meiningu sína við hvern
sem var og hún var sannur vinur
vina sinna.
Sérstaklega tók ég eftir því
hvað börn hændust að henni og
voru mín börn ekki undanskilin.
Ráðhildur andaðist á Borgarspít-
alanum 27. des og var jarðsett 17.
janúar síðastliðinn. Ég veit að
Heiðar og Sigurjón, synir henn-
ar, hafa misst mikið svo og hinir
fjölmörgu afkomendur hennar
bæði á Íslandi og í Ameríku. Við
hjónin vottum því fólki öllu sam-
úð okkar. Blessuð sé minning
Ráðhildar Ingvarsdóttur.
Sigurður Kristjánsson.
Ráðhildur
Ingvarsdóttir
✝ KristjanaMagnea Jón-
atansdóttir fæddist
í Súðavík 23. des-
ember 1927. Hún
lést 24. janúar
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Kristjánsdóttir, f.
28. nóvember 1891,
d. 1. janúar 1975,
og Jónatan Sig-
urðsson, f. 8. október 1892, d. 8.
maí 1978. Systkini Magneu voru
Kristján Jón, Elín Valgerður og
Steinunn María og eru þau öll
látin.
Hinn 5. janúar 1952 gekk
Magnea að eiga Friðbert Hall-
dórsson frá Súðavík, f. 29. sept-
ember 1919, d. 18. júlí 2007.
Börn Magneu og Friðberts eru:
1) Halla Valdís, f. 29. júní 1949,
gift Árna Marinóssyni, f. 30. júlí
1945. Börn þeirra eru Berglind,
f. 1974, í sambúð með Kristjáni
Pétur Ben. 3) Ingibjörg Jóna, f.
15. maí 1958, gift Árna Zophoní-
assyni, f. 16. febrúar 1959. Börn
þeirra eru Andri, f. 1983, í sam-
búð með Sólrúnu Maríu Regins-
dóttir og eiga þau tvö börn,
Hlín, f. 1984, gift Guðbergi
Björnssyni og eiga þau þrjú
börn, Alma Guðný, f. 1992. 4)
Ægir Páll, f. 11. júní 1966, börn
Ægis Páls og fyrrverandi eig-
inkonu hans, Huldu Péturs-
dóttur, eru Tómas Ari, f. 1998,
Hjörtur Már, f. 1999, og Krist-
jana Ósk, f. 1999. Fósturdóttir
Ægis Páls, dóttir Huldu, er
Anna Kristín Arnardóttir, f.
1984, í sambúð með Sigurði Sig-
urðsyni.
Kristjana Magnea bjó og
starfaði alla sína ævi í Súðavík.
Eftir hefðbundna skólagöngu
stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann í Reykjavík.
Kristjana Magnea helgaði sig
barnauppeldi og húsmóður-
störfum á meðan börnin voru að
vaxa úr grasi. Síðar starfaði hún
við fisk- og rækjuvinnslu Frosta
hf. í Súðavík.
Útför Kristjönu Magneu fer
fram frá Súðavíkurkirkju í dag,
2. febrúar 2019, og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Kristjánssyni og
eiga þau tvo syni,
Magnea, f. 1978,
gift Ásgeiri Erni
Ásgeirssyni og eiga
þau þjú börn, Mar-
inó Einar, f. 1984, í
sambúð með Iwonu
Posiadala. 2) Hin-
rik Halldór, f. 19.
apríl 1954, í sam-
búð með Guð-
mundu Norðfjörð.
Börn Hinriks Halldórs og fyrr-
verandi eiginkonu hans, Helgu
Hraundal, eru Dagný Huld, f.
1979, í sambúð með Guðna
Þorra Helgasyni, hún á tvö
börn, Guðmundur Ingi, f. 1981,
giftur Svanhildi Önnu Braga-
dóttur og eiga þau þrjá syni.
Börn Guðmundu eru Ósk, gift
Sveini Elíasi, og á hún sjö börn,
Hrönn, í sambúð með Stefáni
Guðjónssyni og eiga þau eina
dóttur, Halla í sambúð með
Steinari Braga, Davíð Ben og
Elsku amma okkar, Magga á
Sæbergi, hefur nú kvatt þennan
heim og er farin á fund afa.
Á kveðjustund sem þessari
rifjast upp mikið af einstaklega
góðum minningum. Minnisstæð-
ar eru allar stundirnar sem við
áttum í Súðavík hjá ömmu og afa,
bæði á Sæbergi og Vallargöt-
unni. Það voru ófá sumrin í æsku
sem við eyddum í Súðavík þar
sem mikið var brallað. Bíltúrar
með ömmu og afa inn í fjörð,
berjamó, veiða á bryggjunni,
leikið í fjörunni. Sendast í Kaup-
félagið og var þá ávallt eitthvað
sætt sem fékk að fylgja með.
Tíminn sem var setið við eldhús-
borðið á Sæbergi og spjallað,
ekki farið í rúmið áður en kvöld-
kaffi var drukkið. Amma sá til
þess að okkur var ekki kalt á fót-
um né höndum, hún iðin við
prjónaskap og sendi ár hvert ull-
arsokka og vettlinga til okkar
sem komu sér vel í kuldanum.
Amma tók aldrei bílpróf en hún
naut þess að vera farþegi eða
hægrihandarbílstjóri afa og svo
gekk hún á milli staða. Þegar
amma og afi keyrðu til Reykja-
víkur þá keyrðum við upp í Mos-
fellsbæ og fylgdum þeim inn í
borgina. Það var alltaf mikill
spenningur að fá ömmu og afa í
bæinn og tilhlökkun að fá að eyða
tíma með þeim.
Amma fór einu sinni til út-
landa og var það til Færeyja með
íbúum þorpsins eftir snjóflóðið
en hún skildi aldrei þennan þvæl-
ing á okkur systkinum um heim-
inn. Hennar heimur var Súðavík
og var henni nóg.
Amma var sterk og ákveðin
kona og á sama tíma svo hlý, um-
hyggjusöm, skemmtileg og for-
dómalaus. Hún lá ekki á skoð-
unum sínum sem gat einstaka
sinnum verið viðkvæmt á ung-
lingsárunum en aðallega var
ótrúlega gaman að spjalla við
hana og hún vakti oft hlátur.
Þrátt fyrir að mörg hundruð kíló-
metrar hafi skilið okkur að í bú-
setu var hún allat svo nálægt í
hjartanu og sýndi sérstakan
stuðning og umhyggju þegar
eitthvað bjátaði á eða erfiðleikar
gengu yfir.
Það er erfitt að hugsa til þess
að við munum ekki fá að sjá hana
ömmu aftur í þessu lífi og kveðj-
um við hana með miklum söknuði
en umfram allt með fullt hjarta af
þakklæti.
Berglind, Magnea
og Marinó Einar.
Elsku amma okkar.
Okkur langar hérna með
nokkrum orðum að minnast
ömmu okkar, Kristjönu Magneu
Jónatansdóttur eða ömmu í
Súðavík eins og við kölluðum
hana ætíð. Yndislegri ömmu er
ekki hægt að óska sér og hafa
minningarnar úr Súðavík hjá
ömmu og afa rifjast upp í huga
okkar systkinanna síðustu daga.
Við systkinin eyddum ófáum
stundum hjá ykkur á Sæbergi í
Súðavík. Mikið var brallað og
teljum við það forréttindi að hafa
fengið þennan tíma með ykkur
sem krakkar. Að sitja í eldhúsinu
hjá þér og hlusta á allar sögurnar
um æskuárin þín og ættfræðina
er ógleymanlegt. Að fá að hjálpa
til við baksturinn og eldamennsk-
una er eitthvað sem við varðveit-
um að eilífu.
Sumarið sem Guðmundur
eyddi hjá ykkur og mamma hafði
dressað hann upp í ný föt áður en
hann fór vestur, eftir hálfa dvöl-
ina hjá þér hringdir þú í mömmu
og tilkynntir að öll fötin væru
orðin of lítil. Mamma rosa ánægð
að það væri nú að togna vel úr
drengnum, sú var nú ekki alveg
raunin, fötin voru ekki orðin of
lítil á lengdina heldur á þverveg-
inn. Þú hafðir nefnilega alltaf
áhyggjur af að maður væri ekki
að borða nóg og aldrei labbaði
maður svangur út frá þér. Ný-
bakaðar kleinur og vínabrauð eru
það fyrsta sem kemur upp í huga
okkar og mjólkurglas til að skola
þessu öllu niður.
Þú varst alltaf svo þolinmóð
við okkur systkinin, alveg sama
hvað okkur datt í hug en það var
sjaldan lognmolla í kringum okk-
ur. Þegar Dagný veiddi rauð-
magann á bryggjunni og varð svo
hrædd því ekki hafði hún séð
svona fisk áður og ekki er hann
nú fallegur. Það sem þú hlóst
þegar hún mætti með hann á
tröppurnar ennþá á spúninum
hágrátandi, því ekki þorði hún að
snerta þetta skrímsli. Hélt að þú
myndir aldrei hætta að hlæja, en
útskýrðir svo fyrir henni að þetta
væri nú ekkert skrímsli heldur
bara saklaus rauðmagi.
Elsku amma, við eigum eftir
að sakna þín svo lengi sem við lif-
um en minningar um þig gera
þetta aðeins betra. Núna ertu
komin í faðm Fribba afa og hafa
pottþétt verið miklir fagnaðar-
fundir þegar þú komst yfir í
draumalandið.
Við lofum að hlusta reglulega
á gömlu gufuna og hafa púlsinn á
fréttunum, elsku amma, þar til
næst.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín barnabörn,
Dagný Huld,
Guðmundur Ingi.
Ég ætla í örfáum orðum að
minnast Magneu Jónatansdóttur
frá Súðavík.
Magga Jónatans eins og hún
var alltaf kölluð, hana hef ég
þekkt síðan ég man fyrst eftir
mér. Sæberg sem var heimili
Möggu og Fribba er stutt frá
æskuheimili mínu Grund. Vin-
skapur milli barnanna á Sæbergi
og Grund hefur haldist alla tíð.
Það var alltaf gott að koma að
Sæbergi til Möggu og Fribba.
Eftir að við systkinin fluttum frá
Súðavík var alltaf spurt, ef eitt-
hvert okkar fór vestur, komstu
við hjá Möggu? Þegar ég fór til
Súðavíkur kom ég alltaf við hjá
Möggu og alltaf var hlaðborð af
nýbökuðu meðlæti með kaffinu.
Það var líka fastur liður að
hringja í Möggu á afmælisdaginn
hennar 23. desember.
Við Grundarsystur áttum þess
kost að fara saman rétt fyrir jólin
í heimsókn til Möggu þar sem
hún dvaldi á Hrafnistu í Reykja-
vík. Ég heimsótti hana fyrir
nokkrum vikum, þá var hún bara
hress og vonaðist til að fá áfram
pláss á Hrafnistu. Magga kom
nokkrum sinnum í heimsókn til
Keflavíkur og þótti mér vænt um
þá tryggð sem hún sýndi okkur
Hadda. Ég þakka Möggu fyrir
samfylgdina og sendi börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur og bið
góðan Guð að styrkja þau á sorg-
arstundu.
Það er bót í böli nauða
að bænin okkur huggun lér
og á bak við dimman dauða
Drottins miskunn augað sér.
Þótt að flest á feigðarströndum
fjötri oss við sorgirnar,
bjart er yfir lífsins löndum
ljúft að mega finnast þar.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Sigurbjörg Fr. Gísladóttir
(Sirrý frá Grund).
Kristjana Magnea
Jónatansdóttir
Fyrstu sjö árin
mín voru í umönnun
ömmu Signýjar.
Eftir að ég byrjaði í
skóla fékk ég að koma til Signýj-
ar ömmu eftir skóla, en það var
mér sérlega dýrmætt. Signý var
mín eigin Mary Poppins, hún var
meira að segja lík henni. Minn-
ingarnar eru margar frá þessum
fyrstu árum mínum og þær snú-
ast margar um veruna hjá Sig-
nýju ömmu. Svanhildur dóttir
hennar varð ung móðir og dóttir
hennar, Signý Hrund, var einnig
hjá ömmu sinni á sama tíma og
ég. Ég bjó í Gautlandi og oft
fékk ég að fara í bakaríið í
Signý
Gunnarsdóttir
✝ Signý Gunnars-dóttir fæddist
17. janúar 1939.
Hún lést 18. janúar
2019.
Signý var jarð-
sungin 25. janúar
2019.
Grímsbæ, þar sem
Svanhildur vann, og
kaupa mér kókos-
kúlu. Við Signý
Hrund lékum okkur
saman og fengum
stundum að fara af-
síðis til að fá frið og
leika í barbie. Einu
sinni gistum við
saman hjá ömmu
Signýju og eitt árið
var Signý Hrund
lasin á öskudeginum, svo ég fór í
minn grímubúning og var heima
hjá ömmu Signýju með Signýju
Hrund. Gunnar var ungmenni á
þessum tíma og var því ekki
mikið heima, en stundum var
hægt að kíkja inn í forboðna her-
bergið hans og ég man einhverra
hluta vegna svo vel eftir ydd-
aranum á borðinu hans. Þetta
var mikið sport.
Ég man eftir göngutúrunum
út á róló í Grímsbæ, þar sem
Signý amma og Gunna skiptust á
að fara með barnahópana á róló.
Ég man sérstaklega eftir svartri
og rauðri kerru með svo skrýtn-
um rauðum kúludekkjum úr
hörðu plasti en frá þeim kom
undarlega róandi hljóð þegar við
gengum saman.
Ég man eftir hringlaga eld-
húsborðinu og diskunum sem við
fengum, minn uppáhaldsdiskur
var með mynd af geimfara á. Ég
sat alltaf í horninu, það var mitt
sæti. Ég man eftir dótinu,
Smjattpattaböngsunum,
Strumpadótinu og fleiru. Síðar á
ævinni kom yngsti drengurinn
minn til Signýjar og lék sér með
sama dótið og ég hafði leikið
með. Fyrir mér hafði hann dottið
í lukkupottinn, það var laust
pláss hjá bestu dagmömmu
landsins.
Við Siggi sæti heimsóttum
Signýju af og til eftir að hann
fékk leikskólapláss, honum
fannst alltaf jafn gaman að koma
til hennar og leika sér. Verðum
við mæðginin ömmu Signýju
ávallt þakklát fyrir að hafa ann-
ast okkur sem ung börn.
Hún hafði þann eiginleika að
koma sér fyrir í hjartastað
barnanna, rétt eins og börnin
fengu sinn stað í hennar hjarta.
Hjarta hennar stækkaði með
hverju barninu, alveg eins og
taska Mary Poppins, þar sem
var óendanlegt pláss, enda þörf á
slíku, þar sem Signý starfaði jú
sem dagmamma í 50 ár.
Á hverju ári hringdi ég í Sig-
nýju á afmælisdaginn hennar,
þann 17. janúar. Signý hafði
samband við mig fyrsta afmæl-
isdaginn minn eftir að ég hafði
misst mömmu mína. Þá færði
hún mér fallegan kertastjaka
sem er því miður brotinn í dag.
Síðustu jól heimsóttum við Siggi
ömmu Signýju á aðfangadag,
hún var að pakka inn síðustu
jólagjöfunum sínum. Hún bar sig
vel og það er mér dýrmætt að
hafa náð þessari heimsókn sem
og að hafa komist í 80 ára af-
mælið hennar.
Kæra Svanhildur, Gunnar,
Ragnar Páll, Signý Hrund, Gígja
Dröfn, Almar Freyr, Gunnar
Nökkvi, Myrkvi Þór, Amelía
Carmen, Christopher Darri,
Ragna Karitas og Hlynur Freyr,
ykkur sendum við Siggi, inni-
legar samúðarkveðjur. Minning-
in um yndislega konu lifir í gegn-
um ykkur.
Rannveig Ernudóttir
og Sigurður Reginn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar