Morgunblaðið - 16.03.2019, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MARS 2019
Veist þú hvert eignir þínar renna eftir þinn dag?
Kynntu þér málið á heimasíðu okkar, www.útför.is.
Þar getur þú m.a. sett inn þínar forsendur
í reiknivél. Við aðstoðum þig við gerð
erfðaskrár, kaupmála og við dánarbússkipti.
Katla Þorsteinsdóttir,
lögfræðingur
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
✝ Hugrún Krist-jánsdóttir
fæddist á Patreks-
firði 1. júní 1936.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skjólgarði, Höfn í
Hornafirði, 6. mars
2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Kristján Andrés
Ingvason, f. 4. jan-
úar 1895, d. 2. maí 1984, og Hall-
dóra Magnúsdóttir, f. 10. desem-
ber 1910, d. 2. mars 1982. Systur
Hugrúnar eru Maggý, f. 1. júní
1930, d. 28. okt. 2016, Ragnheið-
ur, f. 1. mars 1941, d. 18. ágúst
1998, og Ásrún, f. 12. des. 1947,
d. 23. nóvember 1952.
Hugrún ólst upp á Patreks-
firði. Eftir skólagöngu í Barna-
skóla Patreksfjarðar vann hún
m.a. í Vatneyrarbúðinni en flutti
um tvítugt til Reykjavíkur.
Hugrún giftist 21. september
1957 Theodóri Heiðari Péturs-
f. 21. maí 1963, börn hennar og
Júlíusar Guðmundssonar fyrrv.
eiginmanns eru 3 og barnabörn-
in 6, Halldóru, f. 8. september
1965, maki Halldór Grétarsson,
f. 29. júlí 1960, þeirra börn eru 3
og barnabörnin 2, og Elínu Þór-
dísi, f. 20. desember 1971, henn-
ar börn eru 4.
Hugrún giftist 11. júlí 2015
Sigfúsi G. Benediktssyni vél-
stjóra, f. 20. nóvember 1942.
Hann á 4 börn og 13 barnabörn.
Hugrún og Heiðar hófu bú-
skap í Reykjavík árið 1957 en
fluttu til Patreksfjarðar 1959 og
bjuggu þar til ársins 1963 er þau
fluttu til Hornafjarðar þar sem
þau voru búsett síðan að undan-
teknum árunum 1971-1974 er
þau bjuggu í Kópavogi.
Hugrún og Sigfús hófu sam-
búð árið 1997 á Höfn og bjuggu
þar allan sinn búskap. Sökum
heilsubrests flutti Hugrún á
Hjúkrunarheimilið Skjólgarð
árið 2011. Auk barnauppeldis og
heimilisreksturs sinnti Hugrún
verslunarstörfum og rekstri
flutningafyrirtækis.
Útför Hugrúnar fer fram frá
Hafnarkirkju í dag, 16. mars
2019, og hefst athöfnin klukkan
14. Jarðsett verður í Hafnar-
kirkjugarði.
syni bílstjóra, f. 15.
janúar 1933, d. 19.
ágúst 1988. Hugrún
og Heiðar eign-
uðust átta börn,
Kristján Rafn f. 28.
mars 1957, maki
Hildur Helga Gísla-
dóttir f. 10. ágúst
1960, þeirra börn
eru 6, barnabörnin
12 og 1 langafa-
barn, Heimi Örn f.
30. apríl 1959, maki Konný Sól-
ey Guðmundsdóttir, f. 3. janúar
1960, þeirra börn eru 5 og
barnabörnin 13, Guðbjörgu El-
ínu, f. 24. maí 1960, hennar börn
eru 3 og barnabörnin 6, Hregg-
við, f. 1. júlí 1961, maki Hildur
Eiríksdóttir, f. 21. mars 1947,
hans börn eru 4 og barnabörnin
7, Ásrúnu, f. 8. febrúar 1963,
maki Guðbjartur Bergmann
Þorsteinsson, f. 8. nóvember
1934, d. 11. maí 2018, þau eiga
einn son, Heiðrúnu, f. 23. ágúst
1964, maki Ilías Karl Moustacas,
Tengdamóður minni kynntist
ég þegar hún var um fertugt og
tiltölulega nýorðin amma, ég
minnist þess að finnast hún
roskin. Það segir meira um ung-
linginn sem átti hjarta frum-
burðar hennar en hana sjálfa.
Hugrún var akkerið á stóru
heimili þar sem tengdafaðir
minn var oft að burtu vegna
vinnu og börnin flest heima.
Börnin hennar nutu mikillar fyr-
irtaksþjónustu þótt hún væri
sjálf útivinnandi. Mér, sveita-
stelpunni, fannst lítið fara fyrir
þátttöku annarra en hennar
sjálfrar í heimilisstörfunum,
reyndar léku þau í höndum
hennar.
Fyrsta búskaparárið okkar
Kristjáns bjuggum við á Höfn,
ég leitaði gjarna leiðbeininga
Hugrúnar varðandi heimilis-
haldið og uppeldi stjúpsonar
míns sem dvaldi stundum hjá
okkur enda var ég nánast alger
byrjandi á þessum sviðum. Hún
var góður leiðbeinandi og gaf
góð ráð sem ég hef búið að æ síð-
an.
Þrátt fyrir annir heima og í
vinnu sinnti Hugrún tónlist sem
hún hafði mikinn áhuga á, hún
hafði fallega söngrödd og spilaði
á gítar. Minnast börnin og
barnabörnin daglegra söngtíma
og þess að hún söng þau í svefn.
Hugrún var falleg kona,
heilsuhraust og sterkbyggð og
passaði vel upp á útlitið og segja
má að eitt af því sem tengdafor-
eldrar mínir áttu sameiginlegt
hafi verið snyrtimennskan. Það
er óskiljanlegt hvernig hún náði
að koma öllu í verk og að líta
ávallt vel út. Hún átti t.d. ekki
sjálfvirka þvottavél fyrr en með
sitt sjöunda barn, líklega var
ekki í boði að gefast upp og það
gerði hún ekki þótt lífið byði
uppá á áföll af ýmsu tagi.
Það voru mikil umskipti í lífi
Hugrúnar þegar hún varð ekkja
52 ára, hún hóf þá að reka versl-
un ÁTVR á Höfn og vann þar út
starfsævina. Hugrún varð þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að kynnast
seinni manninum sínum, Sigfúsi
Benediktssyni, og áttu þau sam-
an mörg góð ár og nutu þess að
ferðast um landið og í Noregi.
Þá varð gamall draumur Hug-
rúnar að veruleika þegar hluti
fjölskyldunnar eignaðist æsku-
heimili hennar á Patreksfirði,
þar sem þau Sigfús dvöldu oft.
Hugrún naut þess að vera á
bernskuslóðunum, samvistum
við æskuvini og fjölskyldu.
Fyrir rúmum átta árum fékk
Hugrún blóðtappa sem olli því
að hún lamaðist að mestu öðrum
megin. Olli þetta miklum breyt-
ingum í lífi þeirra Sigfúsar. Hug-
rún flutti á Hjúkrunarheimilið
Skjólgarð og Sigfús flutti heimili
þeirra í húsnæði þar sem Hug-
rún átti auðvelt með að dvelja og
eiga stundir með fjölskyldu og
vinum. Sigfús festi einnig kaup á
sérbúnum bíl og gátu þau þannig
farið í bíltúra sem þau höfðu svo
gaman af.
Hún tengdamóðir mín var
sannarlega roskin þegar hún féll
frá á áttugasta og þriðja aldurs-
ári, hún var orðin lasin og veik-
burða en við góða andlega
heilsu. Sigfúsi eiginmanni henn-
ar viljum við fjölskyldan þakka
fyrir að vera henni einstaklega
góður alla tíð, ekki síst þegar
hún þurfti mest á honum að
halda, starfsfólk Skjólgarðs fær
einnig þakkir fyrir sérlega góða
og faglega umönnun.
Tengdamóður minnar minnist
ég með hlýju og þakklæti, hún
var stoltur Hafnarbúi en hjarta
hennar sló líka á Patreksfirði.
Langt í vestri vakir byggðin mín
vinaleg í faðmi brattra fjalla.
Unaðsleg hún ól upp börnin sín
er þau hlupúum strönd og græna
hjalla.
Roðagylltur Rauðisandur er.
Rís úr hafi landsins ysti vörður.
Ævinlegáer efst í huga mér
æskubyggðin kæra, Patreksfjörður.
(Ómar Ragnarsson)
Hildur Helga Gísladóttir.
Hugrún
Kristjánsdóttir
✝ Guðrún Sigurð-ardóttir fæddist
í Hnífsdal 21. maí
1924. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eyri á Ísafirði 3.
mars 2019.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Pét-
ursson, f. á Kleif á
Skaga 22. ágúst
1893, d. 23. maí
1957, og Kristín Jó-
hannsdóttir, f. í Þverdal í Aðal-
vík 18. ágúst 1896, d. 5. júní
1982.
Tvíburabróðir Guðrúnar er
Guðmundur Jósep Sigurðsson,
f. 21.5. 1924, d. 7.8. 1992.
Samfeðra systkin eru Pétur,
f. 18.12. 1931, d. 14.10. 2018,
Helga Guðrún, f. 12.6. 1934, d.
2.8. 2014 og Svavar Gunnar f.
29.8. 1935, d. 19.12. 2017.
Sammæðra systkin eru Jó-
hann Sigurðsson, f. 15.6. 1913,
d. 23.10. 1986, Páll Sigurðsson,
f. 15.5. 1917, d. 15.2. 2013,
Hermann Alfreð Bjarnason, f.
28.1. 1928, d. 3.6. 1946, Hákon
Bjarnason, f. 28.1. 1928, d.
27.10. 2009, Oddur Jakob
Bjarnason, f. 27.10. 1932, d. 9.
10. 2004, og Kristín Sveiney
Bjarnadóttir, f. 27.10. 1932.
ágúst 1960, fv. sambýliskona
Guðrún Auður Skúladóttir,
þeirra barn er Telma Björg, f.
7.2. 1984. Eiginkona Kristins
er Harpa Jónsdóttir, f. 16.7.
1965. Börn þeirra: Ragnar, f.
13.7. 1994, og Þórhildur Stein-
unn, 13.5. 1998. 5) María, f.
15.6. 1966. Fv. eiginmaður
Benedikt Einarsson, f. 21.11.
1963, dætur þeirra eru Erna
Guðríður, f. 14.5. 1985, og
Anna Margrét, f. 16.10. 1997.
Eiginmaður Maríu er Rúnar
Már Jónatansson, f. 22.9. 1966.
Dætur Rúnars eru Katla og
Magna.
Guðrún ólst upp hjá afa sín-
um og ömmu, Jóhanni Jó-
hannssyni og Sigríði Borgars-
dóttur frá Þverdal í Aðalvík.
Guðrún tók próf frá Gagn-
fræðaskóla Ísafjarðar og Hús-
mæðraskólanum. Hún fór á
námskeið í húsmæðraskólanum
á Laugarvatni, vann á
farsóttarhúsinu í Reykjavík.
Hún vann í skóbúð Ágústs
Leóssonar og í apóteki Ísa-
fjarðar. Eftir giftingu var Guð-
rún heimavinnandi þar til
Níels féll frá, þá fór hún aftur
á vinnumarkað og vann við
rækju og kjötvinnslu. Guðrún
starfaði með kvenfélaginu Hlíf
og söng með Sunnukórnum.
Guðrún bjó á Hlíf 2 en naut at-
lætis á hjúkrunarheimilinu
Eyri þar til yfir lauk.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 16.
mars 2019, klukkan 14.
Guðrún giftist
3. maí 1947 Níelsi
Guðmundssyni
málarameistara,
f. 5.10. 1922, d.
5.11. 1979. For-
eldrar Níelsar
voru Guðmundur
Sæmundsson og
Margrét Péturs-
dóttir. Guðrún og
Níels hófu bú-
skap í Tangagötu
17, síðar Aðalstræti 17. Börn:
1) Hermann Alfreð, f. 28.2.
1948, d. 21.1. 2015, fv. eigin-
kona Svandís Rafnsdóttir, f.
14.4. 1949, d. 20.8. 2009. Börn:
Níels, f. 20.9. 1968, og Rafn, f.
4.8. 1975. Sambýliskona Her-
manns var Ingibjörg Ingadótt-
ir og þeirra dóttir er Nína
Dagrún, f. 28.8. 1996. Seinni
eiginkona Hermanns er Kristín
Theódóra Nielsen. 2) Sigríður,
f. 11.12. 1950, eiginmaður Gísli
Vigfússon, f. 16.5. 1951. Börn:
Vigfús, f. 8.12. 1973, Sólveig, f.
13.4. 1977, og Níels Rúnar, f.
21.5. 1980. 3) Guðmundur
Grétar, f. 25.2. 1957, eiginkona
er Guðrún Eyjólfsdóttir, f. 8.6.
1962. Börn: Níels, f. 17.1. 1985,
og Helga Kristbjörg, f. 29.9.
1987. 4) Kristinn Jóhann, f. 18.
Móðir mín hefur nú kvatt
okkur eftir langa og góða ævi,
þótt ekki blési byrlega í upp-
hafi. Hún fæddist í skúr í
Hnífsdal, á heimili móðurfor-
eldra sinna sem stuttu áður
höfðu flutt frá Þverdal í Að-
alvík. Kristín móðir hennar
hafði verið gift og skilið og bjó
þar hjá foreldrum sínum með
tvo drengi, Pál og Jóhann. Hún
eignast þar síðan tvíburana
mömmu og Guðmund Jósep,
með Sigurði Péturssyni, en
ekki varð meira úr þeirra sam-
bandi. Hart var í ári og þegar
Kristín amma flutti út til að
vinna fyrir sér varð mamma
eftir hjá afa sínum og ömmu,
Jóhanni Jóhannssyni og Sigríði
Borgarsdóttur. Þau fluttu úr
þessum óþétta skúr í kjallara-
herbergi í Smiðjugötu á Ísa-
firði. Í herberginu var kamína,
svo þar var vel hlýtt en lýst var
með olíulömpum. Mamma
minntist þess ekki að hafa verið
svöng, alltaf var nóg af fiski,
rúgbrauði og floti, einnig
ómæld ást og umhyggja.
Sigríður amma kenndi
mömmu snemma að lesa og las
hún upphátt fyrir afa sinn allt
sem náðist í. Kristín mamma
hennar fór svo í sambúð með
Bjarna Hanssyni og eignaðist
tvisvar með honum tvíbura.
Sigríður amma sá til þess að
mamma hefði samband við föð-
urfjölskylduna og átti mamma
gott samband við Gróu Sam-
úelsdóttur og hálfsystkin sín.
Þökk sé verkalýðsbaráttu þessa
tíma vænkaðist hagur og flutt
var í íbúð í verkamannabústöð-
um. Mamma var þá orðin stálp-
uð og gekk vel að læra og fór í
gagnfræðaskólann eftir skyldu-
nám, með stuðningi Jóa bróður
síns sem líka ólst upp hjá afa
og ömmu. Í skólanum eignaðist
mamma góðar vinkonur og
hleyptu þær heimdraganum og
fóru á sumarnámskeið í Hús-
stjórnarskólanum á Laugar-
vatni og náðu að vera viðstadd-
ar lýðveldisstofnunina 1944.
Síðan lá leiðin til Reykjavík-
ur í vinnu á farsóttarhúsinu
undir stjórn Maríu Maack.
Heimþráin fór að segja til sín
og mamma fór aftur heim til
Ísafjarðar í húsmæðraskólann
þar. Níels Guðmundsson og
mamma voru þá orðin kærustu-
par og gengu þau í hjónaband
1947. Þau hófu búskap í Tanga-
götu 17, þar bjó fjölskylda
Níelsar og mamma með sína
mannkosti var fljót að mynda
vinskap, sérstaklega við svil-
konu sína, Gunnu Ásgeirs.
Fljótlega hófst bygging á
blokkinni í Aðalstræti 17. Það
reyndi á en tókst og þangað var
flutt 1955. Lífið gekk sinn
vanagang með uppeldi barna,
heyskap í Arnardal, berjaferð-
um og ýmsu öðru sem lífið bauð
upp á. Árið 1979 varð pabbi
bráðkvaddur. Það var mikið
áfall og mamma var mjög lengi
að glíma við sorgina. Árin
hennar mömmu á Hlíf 2 voru
lífleg. Farið var í ferðalög,
endalaust drukkið kaffi og
spjallað, og hún tók þátt í
kvennahlaupinu. Árin liðu og
vinkonurnar féllu frá en nýjar
vinkonur tóku við á Hlíf en þá
var móðir mín orðin langelst og
heilsan farin að bila.
Margt ber að þakka, í fyrsta
lagi fyrir að hafa átt svona
góða foreldra, Gumma bróður
og Guðrúnu sem voru aðalstoð
og stytta mömmu, Þakklát vin-
konum hennar á Hlíf sem
studdu hana vel,vinkonunum
utan úr bæ sem heimsóttu hana
oft. Síðast en ekki síst fyrir það
að mamma fékk að dvelja á
Eyri við frábæra umönnun og
bestu aðstæður þar til yfir
lauk.
Far í friði, elsku mamma.
Sigríður Níelsdóttir.
Móðir mín fæddist í Hnífsdal
1924 í litlum skúr og segir sag-
an að hún hafi verið lögð til
hliðar í skókassa meðan tví-
burabróðir hennar Guðmundur
hafði meiri lífsmörk. Þarna
komu strax í ljós hennar kar-
aktereinkenni. Alltaf pollróleg,
yfirveguð, klár og stóð við sitt.
Eftir að hafa alist upp hjá
ömmu sinni og afa giftist
mamma inn í stóra samhenta
fjölskyldu pabba. Mamma var
vandvirk kona hvort sem það
var útsaumur, bakstur, mat-
seld, þrif eða samskipti ein-
hvern veginn varð allt fullkom-
ið í hennar höndum. Hún tók
alltaf vel á móti fólki og oftar
en ekki voru upprúllaðar
pönnukökur á borðum.
Fyrir ekki svo löngu lét
mamma mig hafa ferðasögu
okkar mæðgna úr ferðalagi til
Svíþjóðar 1981 þegar ég var 15
ára og hún 57. Þetta var fyrsta
utanlandsferðin okkar mömmu
saman. Öll ferðasagan var
skrásett samviskusamlega nið-
ur með hennar fallegu rithönd.
Þar sést hversu léttur og
skemmtilegur frásagnastíllinn
hennar var. Hún naut þess að
ferðast og dvelja hjá börnum
sínum og ættingjum á erlendri
grund og hér heima.
Nú er mamma farin í sitt síð-
asta ferðalag þar sem pabbi
bíður hennar með opinn faðm-
inn.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku
besta mamma mín, og hvíldu í
friði.
Þín dóttir
María.
Í dag kveðjum við Gunnu
Sig., hún var hæglát kona sem
lét ekki mikið fyrir sér fara. Ég
held að öllum sem þekktu hana
hafi líkað vel við hana. Við-
ræðugóð, bráðgáfuð og einstak-
lega falleg sál sem mátti ekkert
aumt sjá og talaði aldrei illa um
nokkurn mann. Hún var tilfinn-
ingagreind eins og sérfræðing-
ar mundu segja í dag.
Við María og dæturnar kom-
um reglulega að heimsækja
hana á Hlíf keyrandi frá
Reykjavík og það brást ekki að
hún var búin að elda læris-
sneiðar í raspi eða kjötsúpu, og
svo vel útilátið að það dugði
fyrir 10 manns þó við værum
bara tvö eða fjögur, oft beið
hún frammi á gangi í gluggan-
um til að athuga hvort við vær-
um ekki að koma.
Elsku Gunna Sig., takk fyrir
allar góðu stundirnar og allt
dekrið sem ég fékk frá þér, veit
að þú ert í góðum höndum hjá
Níelsi þínum sem er búinn að
bíða lengi eftir þér.
Rúnar Már Jónatansson.
Þann 16. mars verður til
grafar borin tengdamóðir mín,
Guðrún Sigurðardóttir, komin
vel á tíunda áratuginn þegar
kallið kom. Guðrún var fædd á
fyrri hluta síðustu aldar,
skömmu fyrir kreppuna miklu.
Hún ólst upp í fátækt hjá móð-
urforeldrum sínum við kröpp
kjör en hlýju og umhyggju
þeirra. Uppeldið og barátta
fyrir bættum kjörum almenn-
ings á þessum árum markaði
pólítískar skoðanir Guðrúnar.
Hún var jafnaðarmanneskja
alla tíð og hafði litla samúð með
hægri mönnum eða kommúnist-
um.
Ég kynntist Guðrúnu og
manni hennar Níelsi þegar
dóttir þeirra Sigríður bauð mér
í heimsókn á heimili þeirra í
málarablokkinni snemma á átt-
unda áratugnum. Var mér vel
tekið af þeim hjónum sem voru
alla tíð samhent og samtaka í
lífinu. Guðrún var mikil hús-
móðir, góður kokkur og bakaði
annálaðar pönnukökur og alltaf
var pönnukökujárnið dregið
fram er undirritaður kom í
heimsókn.
Ætíð var Guðrún í sólskins-
skapi, félagslynd og átti fjölda
vina um allt land.
Guðrún ól upp ásamt manni
sínum fimm mannvænleg börn
og hélt hópnum saman er mað-
ur hennar féll skyndilega frá
langt um aldur fram. Það var
sérstök stemning að koma í
málarablokkina þar sem fjórir
bræður bjuggu ásamt fjölskyld-
um sínum. Guðrún bjó alla sína
tíð á Ísafirði, fæddist þar og
átti þar sínar bestu stundir. Ég
varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast henni og njóta sam-
vista við hana reglulega um
áratugaskeið. Síðust árin bjó
Guðrún á Hlíf og naut elliár-
anna meðal vina og ættingja í
sátt við allt og alla.
Gísli Vigfússon.
Guðrún Guðríður
Sigurðardóttir
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Guðríði Sigurð-
ardóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.