Morgunblaðið - 17.04.2019, Side 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. APRÍL 2019
✝ Bragi Eggerts-son fæddist á
Þórshöfn á Langa-
nesi 26. apríl 1931.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Ísa-
fold í Garðabæ 10.
apríl 2019.
Foreldrar hans
voru Soffía Ingi-
marsdóttir, sím-
stöðvarstjóri á
Þórshöfn, og Egg-
ert Ólafsson, bóndi í Laxárdal í
Þistilfirði. Bragi átti 10 hálf-
systkini og eina uppeldissystur,
þau eru Petra, Hulda, Árni,
Guðný, Oddný, Ólafur, Stefán,
Marinó, Guðrún, Þórarinn og
Garðar.
Árið 1952 giftist Bragi Ídu
Borgfjörð Guðnadóttur frá
Borgarfirði eystri. Ída lést
1966. Síðar giftist Bragi Krist-
ínu Ingibjörgu Tómasdóttur en
Börn Braga og Ídu eru: 1)
Rósa Guðný, f. 1952, gift Óm-
ari Erni Ingólfssyni. Börn
þeirra eru: 1a) Ída Braga, gift
Þórði Hjalta Þorvarðarsyni og
eiga þau þrjú börn, 1b) Kristín
Sif, gift Daníel Scheving Hall-
grímssyni og eiga þau þrjú
börn og 1c) Ingólfur Örn, gift-
ur Írisi Ósk Ólafsdóttur og
eiga þau tvö börn. 2) Jón Egg-
ert, f. 1954, giftur Ástu
Guðnadóttur. Börn þeirra eru:
2a) Guðný, gift Snorra Dón-
aldssyni og eiga þau þrjú
börn, 2b) Gylfi sem á tvö börn
og 2c) Hlynur. Bragi og Unnur
Laufey eiga soninn Unnar
Braga, f. 1979, sem er í sam-
búð með Kristjönu Ósk
Traustadóttur. Barnsmóðir
Unnars er Eyrún Guðmunds-
dóttir og eiga þau tvö börn,
3a) Emil Braga og 3b) Evu
Karen.
Útförin verður gerð frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í
dag, 17. apríl 2019, og hefst
athöfnin klukkan 11.
þau slitu samvistum
og Bragi fór í sam-
búð með Unni Lauf-
eyju Jónsdóttur en
þau slitu samvistum.
Eftirlifandi eigin-
kona Braga er
Helga Jóhanns-
dóttir.
Bragi bjó öll sín
fullorðinsár á höfuð-
borgarsvæðinu.
Hann lærði hús-
gagnasmíði og var með meist-
arabréf í iðninni. Hann vann í
faginu allan sinn starfsaldur og
stofnaði og rak húsgagnaverk-
stæðið Furuhúsgögn í mörg ár.
Bragi var áhugasamur
bridgespilari. Hann stundaði
blak fram undir áttrætt og sótti
öldungamót í blaki í áratugi.
Hann var mikill útivistarmaður
og stang- og skotveiði áttu hug
hans allan.
Elsku pabbi.
Þá ertu búinn að fá hvíldina eft-
ir erfið og löng veikindi.
Það er ekki auðvelt eða einfalt
að þurfa að fara í blóðskilun þrisv-
ar í viku í sex ár.
Aldrei kvartaðir þú eða neitaðir
að fara, fórst þetta á æðruleysinu
og seiglunni.
Það sem gerði skilunina aðeins
auðveldari var yndislegt starfsfólk
á deildinni, sem sinnti þér af mik-
illi fagmennsku, hlýju og nær-
gætni.
Eftir að þú gast lítið hreyft þig
um sjálfur fórstu að föndra við að
gera nælur og hálsmen sem þú
límdir á hina ýmsu steina og
reyndir að selja öllum sem á vegi
þínum urðu. Þessi iðja stytti þér
margar stundirnar.
Einnig gaf bridge-spil þér mik-
ið eftir að þið fluttuð á Strikið og
verst af öllu fannst þér ef þú
komst ekki til að spila við þína
góðu spilafélaga, en það reyndir
þú að gera fram undir það allra
síðasta.
Alltaf hélstu sama sæta útlit-
inu, varst sléttur og fínn, hann er
eins og kvikmyndastjarna, orðaði
ein systir þín það, eftir að hafa
heimsótt þig fyrir stuttu.
Ég var oft spurð: Ertu konan
hans? eða: Var hann bara rétt
fermdur þegar hann átti þig?
Helga konan þín hefur verið
betri en engin, stutt þig í blíðu og
stríðu og hugsað eins vel um þig
og hugsast getur. Á hún miklar
þakkir skilið fyrir það.
Við Ómar þökkum þér sam-
fylgdina í gegnum öll árin sem
aldrei hefur borið skugga á.
Þín dóttir
Rósa.
Rólyndur, dagfarsprúður mað-
ur – alltaf stutt í brosið. Hug-
myndaríkur smiður, sem elskaði
að vinna með tré.
Barnahúsgögn, skrautmunir og
skart héldu áfram að verða til
löngu eftir að hinn almenni vinnu-
markaður gaf þér frí, til að njóta
gullnu áranna.
Það var alltaf gaman að fylgjast
með því sem þú varst að búa til.
Einstaklega barngóður varst
þú og gjafmildur á tíma þinn með
ská-afabörnum þínum. Alexandra
og Ína Katrín nutu góðs af
skemmtilegum veiðiferðum með
Braga afa, sem smitaði áhuga sín-
um á veiði yfir á þær stuttu.
Þannig þekkjum við þig og
minnumst.
Það er líka gaman að minnast
allra ferðalaganna, sem þið
mamma fóruð í á húsbílnum góða.
Mikil natni var lögð í þann
skemmtilega fararskjóta enda eð-
algripur þar á ferð og út um landið
allt voru ættingjar og vinir til að
heimsækja.
Já, margar eru minningarnar
um góðan mann og munu þær
verma huga okkar í framtíðinni
þegar við hugsum til þín.
Vertu nú sæll, elsku Bragi
okkar, og takk fyrir allt og allt.
Kristín (Lúlla), Helga og
Alexandra, Linda, Ína Katrín
og Daníel, Íris, Ína Guðlaug
og Steingrímur.
Nokkur kveðjuorð til þín, elsku
bróðir.
Hugurinn leitar norður í Lax-
árdal þar sem við ólumst upp hvor
á sínum tíma þar sem þú varst
kominn á þrítugsaldur og farinn
að heiman þegar ég fæddist, þú
elstur en ég yngstur í átta barna
hópi.
Eins og títt var í sveitum sóttu
brottfluttir „Dölungar“ norður til
æskuslóða á sumrin. Það ríkti
eftirvænting þegar von var slíkra
gesta og mest þó þegar von var á
ykkur Ídu til lengri eða skemmri
dvalar í Laxárdal. Það fylgdi ykk-
ur alltaf eitthvað nýtt, ferskt og
skemmtilegt. Fótbolti í varpanum
eða Kvíadokk, fjöruferðir, sela-
veiðar, laxveiði, bíltúrar til Þórs-
hafnar eða á aðra bæi og fleira
heillandi. Nýjungar að sunnan
bárust með ykkur sem ekki var
farið að selja í Kaupfélaginu á
Þórshöfn, svo sem bananar og
tómatar. Þú varst stóri bróðir sem
var svo gott að líta upp til. Þegar
kom að því að ég hleypti heim-
draganum var ekki ónýtt að fá
leiðbeiningar hjá þér við að feta
þroskabrautina.
Þú kenndir mér vönduð vinnu-
brögð við húsgagnasmíði, kenndir
mér að umgangast vopn og veiðar,
enn fremur að njóta víns í hófi og
af virðingu og fleira mætti telja. Í
gegnum árin höfum við átt ótal
góðar stundir við rjúpnaveiðar og
bridgespil sem gott er að minnast.
Þótt þú virtist lukkunnar pam-
fíll áttir þú þína erfiðu tíma af og
til í lífinu. Missir Ídu þinnar í
blóma lífsins var ógnarsár og lík-
lega varstu löngum að leita henn-
ar. Nokkrar konur voru tilbúnar
að bæta hennar skarð en að lokum
fannstu höfn hjá Helgu þinni og
saman byggðuð þið upp fallegt
heimili og samveru í aldar-
fjórðung. Hún hefur reynst þér
vel, ekki síst nú á síðustu árum
þegar heilsu þinni tók að hraka.
Nú er komin sú stund sem lýst
er í ljóði Jóhanns Jónssonar:
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Við Jóhanna þökkum þér sam-
fylgdina og biðjum fyrir kveðjur
til ástvina í sólarlandinu.
Garðar Eggertsson.
Hann var að hálfu uppalinn í
Laxárdal og að hálfu á Þórshöfn, í
það minnsta frumbernskuna, hjá
móður sinni.
Ég man hann fyrst sem fullorð-
inn mann sem kom heim á vorin,
líklega á hans Laugaárum. Í þeim
góða skóla var hann fjóra vetur og
þar fann hann Ídu, þá fallegu konu
sem alltof snemma dó. Ída var frá
Borgarfirði eystra en alin upp hjá
móðurbróður sínum í Reykjavík.
Og þar settust þau Bragi að og
áttu saman „englabörn“. Þegar
Rósa Guðný var á þriðja ári og Jón
Eggert öðru nutum við í Dal þess
að hafa fjölskylduna hjá okkur
sumarlangt, Bragi þá í vinnu á
Heiðarfjalli og tveimur árum
seinna aftur nálægt okkur. Þá var
verið að byggja íbúðarhús á
Sauðanesi sem Bragi vann að og
Ída var prestkonunni til aðstoðar
með heimilishaldið.
Næstu ár komu þau að mig
minnir á hverju sumri og þá fyrst
var sumarið komið þegar Bragi
kom.
Þá var leikið sér úti á kvöldin,
gjarnan fótbolti og átti hann létt
með að leika á okkur bræður sína
þótt við værum fjórir móti einum.
Á kynningarkvöldi í Laugaskóla
1961, þar sem skólastjóri og kenn-
arar fleiri tóku nýnema hvern og
einn upp á svið og sögðu eitthvað
um fólkið, sagði Guðmundur
Gunnarsson er við Marinó vorum
til umfjöllunar, að bróðir þessara
drengja, Bragi Eggertsson, væri
flinkasti fótboltamaður sem hann
hefði séð til á Laugum. Honum
var fleira gefið eða eins og vinur
hans Sveinn í Kálfskinni orðaði á
góðri stundu „allt það sem ungir
menn vilja vera, dugnaðarforkur,
veiðimaður, íþróttamaður og
kvennamaður“. Oft er ég búinn að
njóta bróður míns. Þegar ég var
fimm ára kom ærin mín með tvær
gimbrar tvílitar sem einboðið var
að setja á til lífs. Það þótti ekki
ganga að einn strákurinn af mörg-
um börnum setti á tvær gimbrar,
þá keypti Bragi aðra gimbrina af
mér á 100 kr. (bláan seðil). Svo
gerðist það rúmu ári seinna að
Flekka mín fórst í dýi úti við
Hundsvatn en þegar Bragi frétti
af því slysi gaf hann mér Buxu og
afþakkaði seðilinn til baka.
Annað dæmi um viðskipti okk-
ar. Þegar nálgaðist jól 1963 og ég
var nemandi á Hvanneyri, hringdi
ég í hann og bað um að fá að vera
hjá þeim Ídu yfir jólin. „Þú getur
fengið það ef þú leggur á borð með
þér ögn af sykri,“ svaraði bróðir
og meinti það. Þá var eitt af stóru
verkföllum Dagsbrúnar búið að
standa svo lengi að margt vantaði í
Reykjavík, ég fór bónarveg að
ráðskonunni í eldhúsinu og hafði
með mér sykurinn í jólabakstur-
inn í Stórholti 25 og þar átti ég góð
jól.
Seinna urðu viðskiptin meiri
þegar hann tók mig í sitt hús í
nokkrar vikur og útvegaði vinnu
og enn síðar reyndi ég að vera til
gagns á hans verkstæði í nokkra
mánuði. Þegar við Hólmfríður
vorum að koma upp íbúð var
Bragi okkur oft þarfur. Keypti inn
hreinlætistæki o.fl. á sínum við-
skiptaafslætti og húsgögn voru
lengi vel flest smíðuð af honum og
sum þegin að gjöf.
Svo lengi sem heilsa hans leyfði
kom hann heim í Dal til þess að
komast í veiði, fugla eða fiska, og
var öllum sannur gleðigjafi.
Kæra þökk fyrir allt, elsku
bróðir.
Stefán Eggertsson.
Bragi Eggertsson, minn kæri
vinur, er fallinn frá. Ég kynntist
Braga þegar ég hóf störf hjá hon-
um árið 1979 í Furuhúsgögnum,
sem hann rak og átti, en það var á
blómatíma íslenskrar húsgagna
og innréttingaframleiðslu. Það
tókst strax með okkur mikil vin-
átta en Bragi var einstaklega
traustur og tryggur vinur. Við
enduðum með að reka saman tré-
smiðjuna Lund síðar á ævinni.
Margs er að minnast frá þessum
tíma í lífi okkar Braga en við vörð-
um miklum tíma saman eins og
gefur að skilja. Við fórum m.a.
saman í söluferðir út á land og
smíðuðum innréttingar í húsnæði,
s.s. Samvinnuskólann á Bifröst
svo fátt eitt sé nefnt. Þetta voru
gæðastundir.
Þá get ég ekki látið hjá líða að
minnast þess að Bragi hefur kom-
ið víða við og átt hönnun inni á
mörgum íslenskum heimilum,
hann seldi til að mynda á annað
þúsund sundurdraganlegbarna-
rúm en þau voru hvað þekktust af
hans vörum. Þá framleiddi Bragi
ýmis húsgögn úr furu eins og nafn
fyrirtækisins gefur til kynna.
Sjálfur heimsótti ég Braga á
Vífilsstaði á sl. ári. Þessi heimsókn
mín var afar skemmtilegt og
minnisstæð en þar sýndi Bragi
mér myndir af alls kyns vörum
sem hann hafði framleitt í gegnum
tíðina. Það mátti merkja á Braga
ánægju með sitt ævistarf en hann
og hans fjölskylda geta verið mjög
stolt af ævistarfi hans.
Bragi var mannvinur mikill og
þótti honum gaman að vera í
góðra vina hópi þar sem hann var
oftar en ekki hrókur alls fagnaðar.
Þeirra gæðastunda á ég eftir að
minnast með gleði í hjarta. Braga
er minnst sem góðs félaga og vin-
ar og hans verður sárt saknað.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Hvíl þú í guðs friði, kæri vinur.
Björn Gíslason.
Fallinn er frá einn af mínum
bestu vinum, Bragi Eggertsson.
Eftir sitja ótal minningar. Það er
huggun harmi gegn að hafa fengið
að kynnast þessum öðlingsmanni
og eiga með honum langa samleið.
Fyrir hart nær 70 árum var ég svo
lánsamur að fá skólavist á Héraðs-
skólanum á Laugum. Þar voru
saman komin ungmenni frá ýms-
um stöðum á landinu, mörg þeirra
að fara að heiman til langdvalar í
fyrsta sinn. Spennandi tímar fóru í
hönd, en þó smákvíði fyrir því
óvænta. Fljótlega kynntumst við
Bragi og Arnþór Björnsson,
Vopnfirðingur, og urðum við fljótt
nánir vinir. Bakgrunnur okkar var
svipaður, við vorum 18 og 19 ára
gamlir og með stopula skólagöngu
að baki. Við Arnþór settumst í
annan bekk en Bragi hóf nám í
smíðadeild skólans og þar komu í
ljós hans miklu hæfileikar, því
handlagni hans og hönnun var við
brugðið. Vináttubönd okkar urðu
til þess að við stofnuðum Þre-
menningasamband hið þriðja, en í
mannkynssögunni höfðum við les-
ið að áður höfðu verið stofnuð tvö
sambönd á tímum Rómverja.
Þessi vinátta hefur staðið fölskva-
laus meðan stætt var, en nú eru
þeir horfnir á braut, Addi fyrir
nær sjö árum og nú Bragi. Eftir
nám á Laugum lærði Bragi hús-
gagnasmíði í Reykjavík og varð
það hans starfsvettvangur svo
lengi sem hann hafði orku til.
Hann stofnaði fyrirtæki og rak
það um áratuga skeið við góðan
orðstír og sá um hönnum hús-
gagna og jafnvel skartgripa. Bragi
sótti meira en smíðanámið í
Laugaskóla. Þar kynntist hann
fallegu Ídu, sem stundaði nám í
Kvennaskólanum og varð síðan
eiginkona hans, en var tekin frá
honum og börnunum eftir fárra
ára hjónaband. Slík lífsreynsla
varð vini mínum erfið að vinna úr
og sorgin var sár.
Seinna kynntist ég fjölskyldu
Braga. Pabba hans Eggert í Dal
kynntist ég vel í margs konar fé-
lagsmálum, við sátum saman á
mörgum fundum. Af honum lærði
ég margt, hann var ötull baráttu-
maður og foringi í umbótamálum í
sveitum landsins. Marinó húsa-
smíðameistari, bróðir Braga, var
lengi mín hægri hönd og verk-
stjóri er við vorum að byggja
Hrafnagilsskóla í Eyjafirði. Öll
eru systkini hans mikilvirk og
mikið athafnafólk. Þrátt fyrir oft
langan vinnudag átti Bragi sér
önnur áhugamál. Keppti í blaki
um áratugaskeið, var góður brids-
spilari og stundaði það fram á síð-
asta dag. Hann tók þátt í starfi
aldraðra m.a. við að spila og kenna
Ringó, eftir að það náði vinsæld-
um. Þegar ég fór að læra húsa-
smíði í Reykjavík var Bragi að
ljúka sínu námi. Hann var eftir-
sóttur við margs konar innrétting-
ar íbúða og hafði mikið að gera.
Fékk ég að vinna með honum að
alls konar verkefnum og á ég hon-
um mikið að þakka fyrir það sem
ég lærði af honum. Bragi bjó um
tíma í Noregi og ég við nám og
vinnu í Danmörku, og þá skrifuð-
umst við á og á ég enn ómetanleg
bréf frá honum. Síðustu ár Braga
voru honum erfið eftir að hann
missti heilsuna og þurfti á stöð-
ugri umönnun að halda. Hann var
mjög þakklátur öllu því góða fólki
sem annaðist hann. Við Ása send-
um Helgu og öllum í stórfjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur.
Genginn er mætur maður, blessuð
sé minning hans.
Sveinn Elías Jónsson.
Bragi Eggertsson
Elsku besta,
hjartahlýja og und-
urfagra amma mín.
Ég sit hér með nýj-
asta langömmu-
prinsinn þinn í fanginu og reyni
að koma niður á blaðið nokkr-
um kveðjuorðum til þín í þeirri
von að þú heyrir þau. Þú fórst
svo skyndilega að ég náði ekki
að kveðja þig og það brýtur í
mér hjartað. Elsku amma mín,
þú hefur alltaf átt svo stóran
stað í hjarta mínu og okkar
allra enda ekki til betri kona en
þú. Þú hafðir svo góða og blíða
nærveru sem allir í kringum þig
sóttust í. Það var sama hvað
fyrirvarinn var stuttur, þú opn-
aðir ávallt dyrnar og breiddir
út þinn hlýja faðm sem ég
Þórdís Jónsdóttir
Sandholt
✝ Þórdís Jóns-dóttir Sandholt
fæddist 28. mars
1930. Hún andaðist
27. mars 2019.
Útförin fór fram
10. apríl 2019.
sakna svo sárt. Það
var alltaf svo
dásamlegt að heim-
sækja þig og ræða
um lífið og til-
veruna og svo gam-
an hvað þú gast
alltaf deilt og leið-
beint manni úr
reynslubankanum
þínum. Þú lést mig
ávallt finna hvað
þú værir stolt af
mér og labbaði ég alltaf út frá
þér full vellíðunar. Það er svo
margt sem ég ætla tileinka mér
úr fari þínu, elsku amma mín,
og þá allra helst hversu góð
móðir þú varst. Það þarf ekki
nema að horfa á börnin þín til
þess að sjá hversu vel þér tókst
að halda utan um hópinn þinn.
Þú skilur eftir samheldin hóp
sem ég er svo stolt að tilheyra
og við munum öll hugsa og leita
til þín ef eitthvað bjátar á, því
öll vitum við að þú vakir yfir
okkur og verndar. Elsku amma
mín, ég elska þig af öllu hjarta
og mun sakna þín alltaf. Þú
varst besta amma sem hægt var
að hugsa sér, það verður tóm-
legt að hafa þig ekki hjá okkur
en ég mun leita til þín í draum-
um mínum í staðinn.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
Þín alltaf,
Líney.
Dísa tengdamóðir mín var
falleg jafnt innan sem utan,
mikil persóna, listræn, trúuð,
sanngjörn og elskaði fólkið sitt
og vini. Dísa eins og hún var
kölluð var fædd í Reykjavík 28.
mars 1930. Þegar móðir hennar
var ófrísk að henni bað faðir
hennar sem var vélstjóri til sjós
konu sína að senda skeyti þegar
hún fæddist, það hlusta allir,
sagði hún, en Jón sagði henni
að segja: kannan komin með
eða án stúts. Skeytið kom,
kannan komin án stúts. Dísa
ólst upp á Eiríksgötu 9 ásamt
þremur bræðrum sem allir hafa
kvatt og á hún eina yngri systur
á lífi. Á neðri hæð bjuggu afi og
amma í föðurætt og var henni
tíðrætt um æskuheimili sitt sem
hún unni mjög. Dísa giftist Ósk-
ari Jörgen Sandholt þann 1.
apríl 1950 og eignuðust þau sex
mannvænleg börn, þrjár stúlk-
ur og þrjá drengi. Barnabörn
eru orðin 21, langaömmubörn
eru orðin 17 og tvö langalang-
ömmubörn.
Óskar lést 1985 aðeins 63 ára
gamall. Dísa hélt ávallt heimili
og vann úti alla sína tíð. Heimili
hennar hennar bar vott um að
þar fór kona sem bar virðingu
fyrir öllum. Fyrir 46 árum sá ég
fagra stúlku og þar með var
æviganga mín ákveðin, mér var
strax tekið sem einum af fjöl-
skyldunni. Við Dísa vorum ekki
alltaf sammála en sanngjarnari
vin hef ég ekki kynnst og á ég
henni að þakka hennar þátt í
þroska mínum.
Þín verður sárt saknað af
okkur öllum. Nú við leiðarlok
hér í þessum heimi vil ég þakka
þér fyrir stúlkuna, orðin, gjörð-
ir og að hafa verið vinur minn.
Farðu í friði, við sjáumst síðar,
mín kæra tengdamóðir.
Ívar Þ. Björnsson.
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”