Dagblaðið Vísir - DV - 07.06.2019, Blaðsíða 8

8 7. júní 2019FRÉTTIR
PIZZERIA
DALVEGI 2, 201 KÓPAVOGI
DALSHRAUNI 13, 220 HAFNARFIRÐI
G
istiskýlið við Lindargötu
hefur verið til umræðu
undanfarna mánuði. Í apr-
íl síðastliðnum greindi DV
frá gríðarlegri óánægju starfsfólks
með vinnustaðinn og einn þeirra,
Tómas Jakob Sigurðsson, sagði að
sprautufíklar hefðust þar við eftir
að skaðaminnkunarstefna borg-
arinnar var tekin upp fyrir tveim-
ur árum síðan. Sérstök neyslurými
væru á salernum staðarins. Þessu
fylgi álag, ofbeldi og öryggisleysi.
Þeir sem leita til skýlisins eru
líka óánægðir. DV ræddi við tvo
menn, Stefán Stefánsson og Örn
Sigfússon, sem hafa þurft að gista
í Gistiskýlinu en sá fyrrnefndi er
bundinn við hjólastól. Mennirn-
ir voru nýbúnir að skrá sig inn í
Gistiskýlið eins og þeir þurfa að
gera á hverjum degi.
Ekkert frelsi
„Það eru níu mánuðir síðan ég lét
Féló vita af húsnæðisvanda mín-
um og ég er núna búinn að vera
í tvær vikur í Gistiskýlinu,“ seg-
ir Stefán, 38 ára, sem greindist
með MS sjúkdóminn fyrir um
tíu mánuðum. Hann herjar mjög
hratt á Stefán og eftir aðeins fjóra
mánuði var hann kominn í hjóla-
stól.
Hvernig er aðstaðan þarna?
„Hún er ekki góð, eiginlega eins
og að vera í helvíti.“
Örn, 61 árs, hefur verið tölu-
vert lengur í húsnæðisvanda og
að eigin sögn hefur hann staðið í
stappi við „félagsmálabatteríið“ í
35 ár. Um Gistiskýlið segir hann:
„Þetta er ruslahaugur, það er verið
að losa sig við vandamál. Og með
því sama eru þeir að búa til meira
vandamál.“
Stefán segir að það að þurfa að
leita til Gistiskýlisins sé eins og að
fara í fangelsi, frelsið sé ekkert.
„Það er litið á mann sem þriðja
flokks manneskju og allt ákveðið
fyrir mann. Núna skaltu vakna,
núna skaltu borða, núna skaltu
sofa.“
Sem dæmi þá kom nýlega sjón-
varp á staðinn en það er aðeins
kveikt á því í fimm tíma á sólar-
hring. Nettenging er á staðnum en
hún er aðeins fyrir starfsfólkið.
„Fyrstur kemur, fyrstur fær“
Líkt og hjá Gaflörunum á kreppu-
árunum þá er veðmál um hverjir
komast inn. Klukkan 16 er hægt að
skrá sig og þá er hleypt inn en röð-
in byrjar klukkan 15. 25 pláss eru á
staðnum og allt að 50 manns kom-
ast ekki að. „Fyrstur kemur, fyrstur
fær,“ segir Stefán.
Færð þú einhvern forgang í
ljósi þinna veikinda?
„Nei,“ segir Stefán. „Og hann
er settur í versta herbergið,“ seg-
ir Örn. „Herbergi númer 401, þar
sem er veikt fólk, sem skítur og
mígur á sig. Fólk sem er samt ekki
í dópi.“
Jafnframt segist Stefán ekki fá
neina aðstoð, þó hann sé bundinn
við stólinn.
„Ég þarf að fara tvisvar, þrisvar
í viku upp á spítala í sterasprautur.
Síðan er ég er alltaf að meiða mig
og brjóta mig eitthvað, til dæmis á
höfuðkúpu og fingrum. Ég er alltaf
að detta því ég hef svo lítið jafn-
vægi.“
Hvað gera þeir sem ekki kom-
ast inn?
Örn segir: „Þá verða þeir að
gjöra svo vel að finna sér upphitað
bílastæðahús eða reyna að komast
inn til einhvers. Sumir hafa getað
farið í einhverjar kjallarakompur
hérna í bænum.“
Hægt er að fara út aftur en eft-
ir að hafa skráð sig inn klukkan 23
er hætta á að missa plássið. Öllum
er síðan vísað burt klukkan 10 á
morgnana. Örn segir:
„Manni er skipað á bás. Það eru
sex manns í hverju herbergi. Einn
gluggi er í herbergi, 20 sinnum 40
sentimetrar að stærð. Það er öll
loftræstingin fyrir sex viðrekandi
menn og lyktin eftir því.“
Klósettið eina einkarýmið
Fyrir utan að horfa á sjónvarp
er dægradvölin engin. Einkalífið
er heldur ekkert og mönnum er
bannað að vera með konum á
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
Bundinn við hjólastól en
þarf að dvelja í Gistiskýlinu
n Ekkert frelsi og ekkert einkalíf n Öllu stolið n Fólk stimplað
M
Y
N
D
IR
: D
V/
H
A
N
N
A Stefán og Örn Dvelja í Gistiskýlinu.