Dagblaðið Vísir - DV - 07.06.2019, Blaðsíða 33

337. júní 2019
ar. Ég man ekki eftir að hafa heyrt
nokkurn mann haft slíkt vald á frá-
sögnum eins og Lúlla,“ segir Ómar.
Hasar á Grænlandi
Einhver mesti hasarinn sem Lúð-
vík lenti í var í Grænlandi sumar-
ið 1974 en þá munaði minnstu að
hann og tveir félagar hans yrðu
undir flóðbylgju þegar ísjaki skall í
hafið. Var þessu lýst í Morgunblað-
inu þann 21. ágúst árið 1974.
Lúðvík, ásamt Páli Kristjánssyni
flugmanni, Hannesi Thoraren-
sen fallhlífarstökkvara og þýskum
manni að nafni Thomas Gruler,
héldu til Grænlands í tengslum við
flugvallargerð í Nansensfirði. Voru
þeir á Cessnu-vél í eigu Austurflugs
og voru að athuga skilyrði til gerð-
ar flugbrautar í firðinum. Þegar þeir
höfðu fundið stað flaug Páll með
Hannes til Ísafjarðar en Lúðvík og
Thomas urðu eftir á Grænlandi.
Þegar vélin sneri aftur frá Íslandi
til að sækja þá hvarf hún í mikilli
þoku. Voru þá sendar leitarvélar frá
Keflavíkurflugvelli og fannst vélin
loks í Nansensfirði, á hvolfi.
Var send þyrla frá Kulusuk til
að sækja mennina og vél frá Sverri
Þóroddssyni send frá Íslandi til að
sækja þá til Kulusuk. Þegar þeir
lentu loks í Keflavík höfðu þeir sögu
að segja. Lúðvík og Páll sögðu að
lending Páls hefði gengið að óskum
en vélinni hefði hvolft í reynslu-
flugi.
„Við vildum kanna hvernig flug-
takið gengi, og þyngdum við vélina
með bensíntunnu, en dr. Gruler
beið á jörðinni. Flugtakið gekk að
óskum, og síðan komum við aftur
til lendingar. Gekk það vel í fyrstu,
en þegar vélin var komin að því
að stöðvast, sprakk á vinstri hjól-
barða, og skipti þá engum togum,
að hjólið
grófst niður, vélin fór út af braut-
inni, og hvolfdi,“ sögðu þeir við
Morgunblaðið.
Flóðbylgja skellur á
Þegar þeir komust út úr vélinni sáu
þeir að skrokkurinn var ekki mikið
skemmdur en annar hjólbarðinn
ónýtur. Var þá Þjóðverjinn Gruler
sendur upp á næsta fjall með
neyðarsendi en hann var þaulvan-
ur fjallgöngumaður. Lúðvík sagði:
„Aftur á móti fórum við að taka
ýmislegt úr vélinni. Það fyrsta, sem
við tókum, voru framsætin og síð-
an fengum við okkur sæti í þeim og
byrjuðum að lesa nýjustu blöðin,
sem Páll hafði komið með frá Ísa-
firði.“ Sáu þeir þá illan fyrirboða,
þrjá hrafna sem flugu að þeim og
létu öllum illum látum. „Ég var
byrjaður á annarri síðu Morgun-
blaðsins þegar gífurlegir skruðn-
ingar í skriðjöklinum byrjuðu, og
skipti það engum togum, að ísborg
á stærð við fjall steyptist í sjóinn.
Þarna kom hún niður 10-20 kíló-
metra í burtu frá okkur, og við höfð-
um ekki miklar áhyggjur.“
Þeir hefðu þó mátt hafa meiri
áhyggjur af þessu. Lúðvík hélt
áfram:
„Fyrstu sekúndurnar gerð-
ist ekkert annað á firðinum, nema
hvað litlir ísjakar voru á hoppi um
allt og tókum við eftir því , að þeir
hækkuðu á sjónum, þegar mið-
að var við borgarísjakana. En fyrr
en varði var sjórinn kominn upp á
fjörukampinn fyrir framan okkur,
en hann var í um 1 metra hæð yfir
sjónum áður. Við áttuðum okkur
strax, gripum það lauslegt, sem var
í kringum okkur, og tókum á rás.
Heil flóðbylgja og ísjakar eltu okk-
ur, en við náðum upp á hól, sem
var þarna skammt frá, í tæka tíð, en
þá voru fyrstu jakarnir ekki nema
2-3 metra á eftir okkur. Höfum við
sennilega sett Íslandsmet á þessari
vegalengd. Það, sem við gátum
gripið með okkur, voru neyðarblys,
matarpakki, riffill og álsvefnpokar.
Það kom í ljós að við höfðum týnt
myndavélinni, kíki og fleiru.“
Gruler kom hlaupandi niður af
fjallinu þegar hann sá flóðbylgj-
una skella á. Hélt hann að Lúðvík
og Páll hefðu orðið fyrir henni og
væru ekki á lífi. Taldi hann að sjór-
inn hafi gengið 100-200 metra í loft
upp þegar ísfjallið brotnaði.
Félagarnir týndu munum í
bylgjunni og flugvélin gjöreyði-
lagðist. Þeir gátu þó tekið
hitamæli, áttavita, klukku
og fleira úr henni. Gátu þeir kom-
ið sér upp vísi að veðurathugunar-
stöð. Þá ristu þeir klæðninguna af
vélinni og tóku allt sem hægt var að
brenna, hjólbarða, felgur og fleira.
Um nóttina sváfu þeir úti í mikl-
um kulda og raka. Skiptust þeir á að
vaka og vaktmaður var með riffil-
inn til að verjast hvítabjörnum. Þeir
sáu engar flugvélar fyrr en Herkú-
lesvél varnarliðsins kom um há-
degið næsta dag. Flugmennirnir
köstuðu neyðarpakka með mat, tal-
stöð, sígarettum og fleiru til þeirra.
Um kvöldið kom danska þyrlan frá
Kulusuk að sækja þá.
Slysið á Kjalarnesi
Í nóvember árið 1974 greindi
Morgunblaðið frá því að Lúð-
vík og Kristján S. Helgason,
framkvæmdastjóri hefðu fest
kaup á ellefu sæta þyrlu frá Or-
lando í Flórídafylki. Var hún af
gerðinni Sikorsky 55, eða S-55,
sömu tegund og varnarliðið á
Keflavíkurflugvelli hafði áður
notað. Höfðu veitustofnanir sýnt
áhuga á að nota vélina í tengslum
við margs konar framkvæmdir í
byggð og óbyggðum.
Þyrlan hafði ekki farið nema
nokkrar ferðir þegar hún hrap-
aði til jarðar, þann 17. janúar árið
1975. Með henni fórust Lúðvík,
Kristján og fimm starfsmenn raf-
veitunnar. Ferðinni var heitið til
Vegamóta á Snæfellsnesi þar sem
rafveitustarfsmennirnir ætluðu
að fylgjast með framkvæmdum.
Nokkrum mínútum eftir flugtak
heyrðist dauft kallmerki frá þyrl-
unni en síðan ekkert meir.
Þyrlan hrapaði skammt frá
bænum Hjarðarnesi á Kjalarnesi
og töldu sjónarvottar að flugmað-
urinn hefði misst stjórn á vélinni,
hugsanlega vegna sviptivinda.
Í tryggingamáli fyrir hæstarétti
árið 1983 var talið að ekki hefði
verið um gáleysi að ræða.
Slysið á Kjalarnesi mark-
aði djúp spor fyrir alla viðkom-
andi. Lúðvík skyldi eftir sig konu
og þrjú ung börn og allt flug-
samfélagið minntist hans. Ómar
Ragnarsson þar á meðal.
Verður þér oft hugsað til hans?
„Já, svo sannarlega,“ seg-
ir Ómar. „Þann dag þegar Lúlli
hefði orðið fimmtugur komum
við allir úr fluginu saman til að
minnast hans. Það var athöfn
niðri í bæ og upptaka í gangi. Ég
rifjaði þá upp allar þær sögur sem
ég mundi eftir.“ n
TÍMAVÉLIN
ALLAR ALMENNAR
FATAVIÐGERÐIR
TÖKUM AÐ OKKUR
Malarhöfða 2
8941825
Erum á
LOST.IS
„Allir ferða-
mennirnir
sem voru þarna að
fylgjast með gos-
inu voru þrumu-
lostnir að sjá
þessi ósköp.
Hella 1970
Lúðvík á bíkiníi.
Morgunblaðið
Grænlandsfarar lýsa
reynslu sinni.
Lúðvík Karlsson
Lífsglaður ævintýramaður.
„Ég held að við höfum verið á
hvolfi hálfa leiðina.