Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.2019, Qupperneq 62

62 FÓKUS - VIÐTAL 8. mars 2019
Sætoppur ehf. l Lónsbraut 6 l 220 Hafnarfirði l Sími 551 7170 l www.saetoppur.is
LÓNSBRAUT 6 • 220 HAFNARFIRÐI • SÍMI 551 7170 • SAETOPPUR.IS
Nokia 5.1 Plus
Með öflugum 8 kjarna
örgjörva fyrir AR leiki
Frábær
orkunýting
Android
One
13 og 5MP
myndavélar
19:916MP13MP12MP 5.8’’19:916MP13MP12MP 5.8’’ 19:916MP13MP12MP 5.8’’19:916MP13MP12MP 5.8’’
5.8”
HD+ skjár
en seinna kvöldið var meiri þögn
og spenna. Það fer eftir aldurs-
samsetningu hópsins, salnum,
sviðinu, það eru ótrúlega margir
þættir sem spila inn í og ég er
sem sagt akkúrat bara að læra
hvað virkar í hvaða aðstæðum.
Mér sýnist til dæmis yngra fólk
eiga erfiðara með að höndla orðið
„krabbamein“ – fer miklu frekar
í baklás en eldra fólk. Kannski
þarftu ákveðna lífsreynslu til að
geta hlegið að svona alvarlegheit-
um og dauðleikanum. En ég þarf
þá líka að læra hvernig ég get upp-
lýst þau og fengið þau til að slaka á
með það að hlæja að krabbamein-
inu mínu. Því það er líka það sem
þarf að vera á hreinu, ég er ekki að
gera grín að krabbameini yfirhöf-
uð eða að öðrum krabbameins-
veikum. Þetta byggist allt einungis
á minni upplifun og minni sýn.“
Ingibjörg segir það hjálpa
mikið í þessu ferli að nota húmor-
inn og sjá spaugilegu og kald-
hæðnislegu hliðarnar á hlutunum.
„Ég neita að bera virðingu fyr-
ir krabbameini. Það tók pabba
minn frá mér þegar ég var ung-
lingur sem og fleiri og hefur oft
ógnað ástvinum mínum í gegn-
um tíðina. En í þetta skipti varð ég
í raun aldrei hrædd, nema kannski
í nokkra daga þegar ekki var vitað
hvort meinið hefði náð að dreifa
sér. Svo var ekki þannig að ég hef
fulla trú á að ég nái heilsu aftur og
veit um leið hvað ég er rosalega
heppin.
Þess vegna tek ég þessu svona
afslappað en ég þarf líka að tjá mig
um þessa reynslu og það kemur
bara út í gríni. Kannski líka af því
að ég er frekar mikill einfari, bý ein
og hef alltaf séð um mig sjálf. Fjöl-
skyldan og flestir vinirnir búa á
Íslandi þannig að ég þarf allt í einu
að tjá mig meira við þau til að leyfa
þeim að fylgjast með þróuninni.
Ég þekki það vel að vera aðstand-
andi og veit að þau þurfa að fá
fréttir en ég vil ekki að neinn hafi
áhyggjur af mér svo ég fer í gríngír-
inn. Og ég meina „kommon“, til-
hugsunin um að skvísa eins og ég
þurfi kannski að ganga með bleiu
ef ég skyldi hnerra meðan óheppi-
legar aukaverkanir af einu lyfjanna
minna standa yfir … ég meina,
hvað er ekki fyndið við það?“
Erfitt að vera fjarri ástvinum
Það er ekki auðvelt að takast á við
veikindi í öðru landi, fjarri fjöl-
skyldu og vinum. Ingibjörg má
ekki fljúga til Íslands meðan á
meðferðinni stendur og reiðir sig
því á að ástvinir hennar heimsæki
hana til Edinborgar.
„Ég er nú þegar búin að setja
upp nokkurs konar ferðasjóð á
fjáröflunarsíðu. Eins og ég segi,
það er erfitt fyrir fjölskyldu og vini
að vera í öðru landi meðan ég er
í meðferðinni og á meðan má ég
ekki fljúga til Íslands þá sjá þau
mig ekkert fyrr en í fyrsta lagi í
haust. En ég á góða systur og vin-
konur sem eru æstar í að skiptast á
að koma til mín og hjálpa mér svo
mér datt í hug að þau sem vildu
gera „eitthvert gagn“ gætu leyst
það svona, hjálpað mér að endur-
greiða þeim ferðakostnaðinn, svo
þarna er leið til þess.“
Helst af öllu vill Ingibjörg fá
tækifæri til að hitta móður sína,
sem nýlega greindist með minn-
issjúkdóm á byrjunarstigi. „Ég ætl-
aði þess vegna að dvelja mikið hjá
henni í vetur en krabbameinið
hefur sett strik í reikninginn.
Það er aldrei góður tími til að fá
krabbamein, en ég á mjög erfitt
með að sætta mig við að það steli
öllum þessum dýrmæta tíma frá
okkur mæðgunum. Við tölum
mikið saman í síma en mig langar
að bjóða henni hingað út í heim-
sókn líka í eina viku eða tvær,
þegar fer að vora. En þá þarf ég að
leigja íbúð því mín er svo lítil og
óhentug og eins þurfa fleiri ætt-
ingjar að koma með því hún getur
ekki ferðast ein og ég verð kannski
ekki í ástandi til að sinna henni al-
mennilega.“
Með mörg járn í eldinum
Ingibjörg lítur framtíðina björtum
augum. Líkt og hún segir sjálf þá
er krabbameinið einfaldlega eitt af
verkefnum lífsins, og lífið heldur
jú áfram þrátt fyrir allt.
„Ég hefði viljað geta lagst í mikil
ferðalög en er að fara í aukalega
lyfjagjöf sem veldur því að ég verð
að mæta á sjúkrahúsið hér í Edin-
borg á þriggja vikna fresti í heilt ár,
þannig að ég verð á nokkurs kon-
ar „skilorði“ um sinn. En ég get nú
vonandi unnið eitthvað fyrir mér
inni á milli meðferða, með skrif-
um. Ég er einmitt að dunda mér
við að skrifa nokkurs konar hand-
bók fyrir einfara sem fá krabba-
mein, með grínívafi, og vonandi
hefur einhver áhuga á að gefa hana
út á endanum,“ segir Ingibjörg en
hún lætur ekki staðar numið þar,
því framundan er að halda aðra
skosk/íslenska uppistandshátíð
í Reykjavík í febrúar 2020. „Svo
er ég að flytja inn skosku hljóm-
sveitina The Pro claimers sem
heldur tónleika í Eldborg í apr-
íl. Þannig að ég er vanalega með
mörg járn í eldinum og hef upp á
síðkastið verið að byggja brú milli
Íslands og Skotlands.“
Og svo virðist sem uppistandar-
inn Ingibjörg muni hafa nóg að
gera á næstunni en sem fyrr segir
mun hún koma fram á eigin sýn-
ingu á Edinborgarhátíðinni, Ed-
inburgh Fringe Festival, í ágúst
næstkomandi. Fyrirhugaðar eru
níu sýningar frá 17. til 25. ágúst.
„Þótt að sýningin skrifi sig
væntanlega að mestu leyti sjálf á
næstunni þá þarf ég líka að fara á
fullt um leið og meðferðinni lýkur
við að fínpússa hana og markaðs-
setja. En það stefnir í að við verð-
um þónokkrir Íslendingar með
uppistandssýningar hér í ágúst svo
ég verð í góðum félagsskap. Ætli ég
verði svo ekki að taka því rólega
inni á milli því það tekur tíma að
byggja sig aftur upp eftir lyfjameð-
ferð.“ n
Þeir sem vilja leggja ferðasjóði
Ingibjargar lið er bent á heimasíð-
una: https://www.justgiving.com/
crowdfunding/ingibjorg-rosa