Dagblaðið Vísir - DV - 15.03.2019, Qupperneq 24

24 FÓKUS - VIÐTAL 15. mars 2019
NÆSTI KAFLI HEFST HJÁ OKKUR
LANGALÍNA 13, 210 GARÐABÆR
59.500.000 kr.
Tegund
Stærð
Herbergi
Fjölbýli
128 M2
4
SUNNUBRAUT 30, 200 KÓPAVOGUR
65.000.000 kr.
Tegund
Stærð
Herbergi
Einbýli
272 M2
7
BREKKUGATA, 210 GARÐABÆR
84.900.000 kr.
Tegund
Stærð
Herbergi
Raðhús
217 M2
6
Grensásvegi 13 / 108 Reykjavík / S. 570 4800 www.gimli.is BJÓÐUM UPPÁ FRÍTT SÖLUVERÐMAT
náttúrulegt, en ég held að afar fáar
konur upplifi þetta sjónarhorn.“
Fær ekki að vera móðir barnsins
Segist María ekki tengja við föður­
hlutverkið þrátt fyrir að standa
þeim megin við línuna.
María: „Þegar ég les um hluti
sem beint er til feðra þá tengi
ég ekki, því ég er ekki að verða
pabbi. Ég er að verða mamma. En
munurinn er að daginn eftir að
barnið fæðist þá þarf ég að fara
og fá vottorð til staðfestingar á því
að ég sé foreldri þess og senda á
fæðingarorlofssjóð. Ef að gagn­
kynhneigt par væri í sömu stöðu
og við, væri að eignast barn saman
í gegnum tæknisæðingu, þá þyrfti
karlmaðurinn ekki að fara og gera
þetta. Ef fólk er í hjónabandi þá
verður hann sjálfkrafa faðir barns­
ins í öllum skrám. Jafnvel þótt
þau hafi keypt sæði eða hún hafi
haldið framhjá. Ég þarf hins vegar
að sækja sérstaklega um það.“
Ingileif: „Svo verð ég skráð
móðir barnsins en hún verður
skráð foreldri þess, hún fær ekki að
vera móðir líka. Það eru alls kon­
ar svona litlir hlutir sem eru alltaf
að minna mann á að það er ennþá
mismunun í kerfinu.“
Parið segist ekki útiloka þann
möguleika að ættleiða barn í fram­
tíðinni en að staðan sé nú þannig
að samkynhneigðum pörum hér­
lendis sé nánast ómögulegt að fá
barn.
María: „Ísland heimilar ætt­
leiðingar samkynhneigðra eða
hinsegin fólks en flest öll lönd úti í
heimi heimila ekki ættleiðingar til
samkynhneigðra á móti. Þannig að
þetta er bara „dead end“ einmitt
núna. Svo er ættleiðing yfirhöfuð
líka erfið fyrir gagnkynhneigt fólk.
Þetta tekur rosalega langan tíma
og tekur mikið á fólk. Við útilok­
um ekkert en þetta er bara hægara
sagt en gert af því að við erum tvær
konur.“
Ingileif: „Það er alveg ótrúlega
sturlað af því að ég er alveg örugg
með að við eigum alla ást í heim­
inum. Við eigum gott heimili og
allar aðstæður okkar eru upp á tíu.
Það er fjöldi fólks sem á börn sem
er í slæmum aðstæðum. Þrátt fyrir
að við séum samkynhneigt par þá
þýðir það ekki að við séum slæm­
ir foreldrar.
María: „Það er löngu búið að
ákveða að normið sé karl og kona,
vissulega, og við erum undantekn­
ingin. En mælikvarðinn á það að
vera gott foreldri eða geta veitt gott
heimili snýst ekki um það hvort að
það séu karl og kona á heimilinu.
Það snýst um það hvort þú gefir
góðan ramma, ást, umhyggju og
skýra leiðsögn. Það hefur ekkert
með kynið að gera. Það eru til frá­
bærir pabbar og frábærar mömm­
ur, það eru líka til ömurlegar
mömmur og ömurlegir pabbar.“
Vilja að fólk gefi skít í normið og
fagni fjölbreytileikanum
Þegar Ingileif og María tilkynntu
fólki að von væri á viðbót við fjöl­
skylduna fengu þær strax skilaboð
frá óviðkomandi einstaklingum
um hvernig þær yrðu að ala barnið
upp.
Ingileif: „Við fengum strax
skilaboð þess efnis að ef þetta yrði
strákur að þá yrðum við að hafa
einhverja mjög sterka karlkynsí­
mynd í lífi barnsins sem fengi að
hitta barnið reglulega. Þetta fannst
okkur skringilegt. Við þekkjum
auðvitað fjölda frábærra manna
sem munu koma til með að vera
inni í lífi þessa barns, en ef það á
að vera einhver fókuspunktur þá
getur það líka haft skringileg áhrif.
Ég held einmitt að af því að strák­
urinn okkar hefur svona mikið af
kvenkynsfyrirmyndum í sínu lífi
að það hafi gert það að verkum að
hann er mikið í tengslum við sínar
tilfinningar. Við eigum bara að gefa
skít í þetta norm og viðurkenna að
við erum öll mismunandi og það
er frábært. Við eigum að fagna því
að eiga alls konar fyrir myndir sem
eru svo ólíkar. Það er það sem ger­
ir okkur, að okkur. Það væri heldur
ekkert skemmtilegt ef að við vær­
um öll eins og að enginn mætti
vera neitt öðruvísi.“
Síðasta sumar giftu María og
Ingileif sig við hátíðlega athöfn á
Flateyri. Þar slógu þær til þriggja
daga veislu og fjöldinn í bænum
jókst um helming. Fyrir veisluna
höfðu þær farið til sýslumanns
sem gaf þær saman og þær kalla
brúðkaup sitt ástarveislu.
María: „Það eru ekkert margir
sem sjá hinsegin brúðkaup og við
gerðum líka í því að brjóta allar
hefðir. Við gengum saman inn að
altari með mæðrum okkar og rugl­
uðum í öllu svoleiðis. Af því að
maður má það. Þetta var bara gott
partí, ástarveisla.“
Ingileif: „Það var líka svo ótrú­
lega gaman að í kjölfar þess að
við sýndum frá brúðkaupinu þá
var svo margt fólk sem sendi okk­
ur skilaboð og þakkaði okkur fyrir.
Sagði okkur að þetta hefði sýnt
þeim að þau geti líka á einhverjum
tímapunkti gifst manneskjunni
sem þau elska. Öll þessi skilaboð
eru okkur svo mikils virði og fær
okkur til þess að halda áfram, af
því að við þekkjum það að vera í
þessum sporum.“
Leyndarmál velgengninnar er
einlægni og hreinskilni
Bæði Ingileif og María eru metn­
aðarfullar í því sem þær taka sér
fyrir hendur og þær hafa báðar
náð langt í því sem þær hafa tek­
ið sér fyrir hendur. Blaðakona
forvitnaðist um velgengni þeirra
og velti því fyrir sér hvert leyndar­
málið væri.
María: „Einlægni og hrein­
skilni. Aldrei þykjast vera eitthvað
annað en þú ert og að gera hlutina
frá hjartanu. Þetta hljómar rosa­
lega klisjukennt en fólk sér í gegn­
um það um leið og þú ert farinn að
gera eitthvað sem er ekki einlægt.“
Ingileif: „Já, ég tek undir það og
líka bara að gera hluti sem maður
trúir á sjálfur. Ef þú ert að gera
hluti sem þú brennur fyrir þá leið­
ir það þig á staði þar sem þú nærð
að blómstra.“
Hvað framtíðarhorfur varðar
segjast þær bíða spenntar eftir því
að verða vísitölufjölskylda í ágúst.
Þær muni halda áfram að rækta sig
og vefja sig ást og fjölskyldu.
María: „Það er ekkert sjálfgefið
að vera við góða líkamlega heilsu
eða geðheilsu og lykillinn er svo­
lítið þetta zen sem við erum að
læra á. Þessi nýi lífsstíll sem við
erum að fikra okkur áfram í og er
bara fjandi góður.“
Ingileif: „Okkar ráðleggingar til
ungra kvenna er líka það að slaka á
og varast að ofkeyra sig. Maður vill
oft sigra heiminn og gleypa hann í
einum bita, en maður verður líka
að kunna að meta rólegheitin inni
á milli og vera þakklátur fyrir þau.
Það var auðvitað ákveðið áfall að
greinast með þennan sjúkdóm, en
ég er samt mjög þakklát fyrir það.
Það dró okkur niður á jörðina og
fékk mig til þess að velta því fyr­
ir mér hvort ég væri að gera hluti
fyrir sjálfa mig eða aðra.“
María: „Ætli við séum ekki bara
að fara að gleypa heiminn í litlum
bitum. Ekki í einum bita.“ n
Viðtalið við Maríu og Ingileif
verður hægt að lesa í heild sinni á
dv.is.
„Okkur finnst okkar
fjölskylda alveg jafn
eðlileg og allra annarra
„Ætli við séum ekki
bara að fara að
gleypa heiminn í
litlum bitum. Ekki í
einum bita.“