Dagblaðið Vísir - DV - 29.03.2019, Síða 24

24 FÓKUS - VIÐTAL 29. mars 2019
G
ísli Einarsson er fyrir löngu
orðinn landsmönnum að
góðu kunnur. Hann hefur
starfað við fréttamennsku
og dagskrárgerð hjá RÚV í hart­
nær tvo áratugi og haldið uppi
fjöri á árshátíðum og þorrablótum
jafn lengi. Blaðamaður DV keyrði í
Borgarnes einn blíðviðrisdag til að
ræða við Gísla, en þar býr hann og
hefur starfsaðstöðu.
Gat ekki orðið bóndi
Gísli er Borgfirðingur í húð og
hár, alinn upp á bænum Lundi í
Lundarreykjadal. Foreldrar hans
stunduðu búskap framan af og
fjölskyldan stór. Gísli er elstur
fimm alsystkina og auk þess
bjuggu fleiri úr stórfjölskyldunni
á býlinu. Sjálfur lýsir hann sér sem
ódælum á barnsárum.
„Ég var ábyggilega óþolandi.
Var frekur og með mikla athyglis­
þörf. Ég held að það hafi ekkert
breyst,“ segir Gísli og glottir.
„Óþekkur var ég og þoldi oft ekki
við í heila kennslustund. Ég hefði
ekki viljað umgangast mig sem
barn.“
Það er alltaf stutt í brosið og
hláturinn hjá Gísla. Meira að segja
þegar rætt er um brostnar vonir.
„Eins og aðrir strákar í sveitinni
langaði mig að verða bóndi en það
kom ekki til greina. Ég var haldinn
svo miklu frjókornaofnæmi að
sumrin fóru illa með mig. Öfugt
við krakka sem sendir voru í sveit
á sumrin þá var ég sendur úr sveit,
til ömmu og afa í Reykjavík. En
þegar ég var orðinn nógu gamall
til að gera gagn þá beit ég á jaxlinn
og harkaði sumrin af mér, með hor
niður að hné og hita.“
Voru engin meðöl við þessu?
„Jú, jú, það voru til lyf og þetta
átti einnig að eldast af mér. En
þetta var svo mikið að búskapur
kom ekki til greina sem framtíðar­
starf. Jafnvel þó að mér þætti fátt
skemmtilegra en að veltast um í
heyi heima á bæ.“
Samvinnuskólinn og
kaupfélagið
Á unglingsárunum lá leiðin í Sam­
vinnuskólann á Bifröst til að taka
stúdentspróf. Skólinn var versl­
unarskóli byggður upp í kring­
um samvinnuhreyfinguna. Gísli
segir hins vegar að þar hafi hann
lært svo margt meira sem hafi nýst
honum síðar meir enda skólinn
óhefðbundinn að mörgu leyti.
„Menn fóru þangað til þess að
læra að verða Framsóknarmenn,“
segir Gísli og hlær. „Það sem vakti
mestan áhuga hjá mér var félags­
lífið, sem var á þeim tíma eigin­
legur hluti af náminu. Þú þurftir til
dæmis að vera í ákveðnum klúbb­
um, umgangast fólk, stýra fund­
um, koma fram og halda ræður.
Ég man enn þá hvað mér fannst
hræðilega erfitt að stíga í púltið í
fyrsta skipti, en ég hef ekki þagað
síðan. Þetta er sá hluti af náminu
sem hefur fleytt mér lengst.“
Hann segir að markmið skól­
ans hafi að stórum hluta verið að
ala nemendur upp í að verða fé­
lagsmálafrömuði.
Hafðir þú áhuga á að taka þátt
í stjórnmálum?
„Einhvern tímann fékk ég þá
flugu í hausinn. En þegar ég fór
að hugsa betur út í þetta komst ég
að því að ég yrði frábær frambjóð­
andi en ömurlegur þingmaður. Ég
get kjaftað endalaust og ég held að
framboðið sjálft sé skemmtilegi
hlutinn af pólitíkinni. En að sama
skapi grunar mig að þessi fjögur ár
sem líða á milli séu drepleiðinleg.
Ekkert nema langir og leiðinlegir
fundir.“
Stefnan var þess í stað tekin á
annan máttarstólpa Framsóknar­
flokksins, kaupfélögin. Þegar
Gísli útskrifaðist árið 1988 starf­
aði hann stuttlega hjá Kaupfélagi
Borgfirðinga og tók síðan við sem
verslunarstjóri Kaupfélags Skag­
firðinga á Hofsósi. Í kaupfélaginu
kynntist hann eiginkonu sinni,
Guðrúnu Huldu Pálmadóttur.
Eiga þau þrjú börn og tvö barna­
börn í dag. Gísli segir bæði stað­
inn sjálfan og samfélagið á Hofsósi
einstakt og þar eigi fjölskyldan enn
marga góða vini. En þau fluttu aft­
ur í Borgarfjörðinn nokkrum árum
síðar og þá tók allt annar kafli við.
Lenti í sjónvarpi
„Mig hafði lengi dreymt um að
skrifa eitthvað en hafði svosum
engan áhuga á fjölmiðlum nema
blöðum,“ segir Gísli. „Ég hafði
gaman af því að skrifa smásög­
ur og ritgerðir. Ég skrifaði að­
eins í héraðsblaðið Feyki í Skaga­
firðinum og fljótlega eftir að ég
flutti aftur í Borgarfjörðinn fór ég
að skrifa pistla fyrir Borgfirðing. Á
þessum tíma jókst áhuginn og ég
var orðinn mjög heitur fyrir því að
komast í blaðamennsku.“
Gísli fann sig vel á héraðsfrétta­
blöðunum. Þar gat hann skrif­
að allt frá léttmeti upp í alvar­
legar fréttir en hafði jafnframt
mikið frelsi í störfum sínum. Árið
1996 tók hann við ritstjórn Vestur­
landspóstsins en það gekk brösug­
lega og varð skammlíft ævintýri.
Gísli var hins vegar ekki af baki
dottinn. Hann settist niður með
Magnúsi Magnússyni atvinnu­
ráðgjafa og þeir komu öðru blaði
á legg árið 1998. Var það Skessu­
horn sem þykir nú eitt burðugasta
héraðsfréttablað landsins. Gísli
„Mér finnst það vera mannréttindi
að fá að vera tekinn fyrir í gríni,
hvort sem maður á við einhverja fötlun
að stríða, tilheyrir ákveðinni kynhneigð
eða hvað svo sem það nú er.
ogSveitapiltur
spennufíkill
n Gísli Einarsson vildi verða bóndi n Varð
óvart sjónvarpsstjarna n 20 ár í veislustjórn
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
MYNDIR: HANNA/DV
Framhald á síðu 41