Morgunblaðið - 03.05.2019, Page 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 2019
✝ Hreinn Sumar-liðason, kaup-
maður og fv. for-
maður Félags
matvörukaup-
manna, Erluhólum
5, Rvk, fæddist á
Siglufirði 24. nóv-
ember 1930. Hann
lést 16. apríl 2019 í
Brákarhlíð,
Borgarnesi.
Hreinn var sonur
Sumarliða Guðmundssonar skó-
smiðs á Siglufirði, f. 22.4. 1889,
d. 1.5. 1983, og Sigurlínu Guð-
rúnar Níelsdóttur, f. 2.2. 1891,
d. 28.1. 1963. Bræður Hreins
voru Kári, f. 16.6. 1916, d. 20.3.
1990, og Arthúr Níels, f. 18.7.
1920, d. 5.1. 2014.
Hreinn „Dúddi“ kvæntist
30.6. 1951 Ósk Pálínu Önnu
„Dídí Þorsteins“ Hallgríms-
dóttur, f. 18.6. 1931, d. 1.10.
1990, húsmóður og kaupmanni.
Anna var dóttir Hallgríms
Georgs Björnssonar, f. 26.10.
1908, d. 2.12. 1992, og Herdísar
Lárusdóttur, f. 14.12. 1910, d.
23.4. 1980.
Hreinn og Anna eignuðust
þrjár dætur: 1) Sigurlína, f.
25.12. 1951, börn hennar eru
Hreinn Pálsson giftur Isabel
national Englandi auk þess sem
hann sótti ýmis námskeið sam-
hliða vinnu.
Að loknum grunnskóla hélt
hann til Reykjavíkur þar sem
hann var verslunarstjóri í tíu ár
í Kiddabúð. Hreinn og Anna
stofnuðu Kjörbúð Laugaráss,
Laugarásvegi 1, 1959, síðar í
Norðurbrún 2, og starfræktu í
25 ár. Hann stundaði fasteigna-
rekstur og var erindreki Kaup-
mannasamtaka Íslands 1985-97.
Hreinn var kjörinn í stjórn Fé-
lags matvörukaupmanna 1964,
var varaformaður félagsins frá
1967 og formaður þess 1974-77.
Hann sat í fyrstu stjórn Stofn-
lánasjóðs matvörukaupmanna
frá 1968, sat í framkvæmda-
stjórn Kaupmannasamtaka Ís-
lands 1973-76, auk þess sem
hann sat í varabankaráði Versl-
unarbanka Íslands hf. 1973-89
og í fulltrúaráði Kaupmanna-
samtaka Íslands 1978-85, hann
hefur einnig gegnt fjölmörgum
trúnaðarstörfum í þeirra þágu.
Hann sat í stjórnum Matkaups
hf., Búrfells hf. og Fasteigna-
vers hf. Hreinn var sæmdur
gullmerki Kaupmannasamtaka
Íslands 1984, auk þess að vera
sæmdur merkjum Norges
Kolonial og Landhandel För-
bund 1982, Sveriges Köbmann
Forbund 1984 og Detalj
Handelens Centralforbund
1988.
Útför Hreins fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 3. maí 2019,
klukkan 13.
Piffarer, þau eiga
eitt barn og von á
öðru; Anna Jóna
Reynisdóttir, í sam-
búð með Kasper
Vedel. 2) Ágústa, f.
22.10. 1957, gift
Sigurði Ómari Sig-
urðssyni, börn
þeirra eru: Sandra
Ósk, gift Skafta
Rúnari Þorsteins-
syni, þau eiga þrjú
börn; Íris Ann, gift Lucasi Kell-
er, þau eiga tvo drengi; tvíbur-
arnir Marinó, giftur Auði Ýri El-
ísabetardóttur, þau eiga tvö
börn, og Hlynur, trúlofaður Kel-
sey Howell. 3) Jóna Magga, f.
7.5. 1961, hennar maður er Elv-
ar Ólafsson, börn hennar eru
Andri Hrafn Agnarsson, giftur
Söru Petru Guðmundsdóttur,
þau eiga eina dóttur, og Thelma
Karen Jónsdóttir.
Síðustu ár var Hreinn í sam-
vistum með Sigrúnu Clausen.
Hreinn ólst upp í hringiðu
síldaráranna. Hann lauk gagn-
fræðaprófi frá gagnfræðaskóla
Siglufjarðar 1947, stundaði síð-
ar nám við Námsflokka Reykja-
víkur, Málaskólann Mími, hjá
H.B. Nielssen co, Iðnaðarmála-
stofnun íslands, Torquays Inter-
Við kveðjum ástkæran föður
okkar.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibj. Sig.)
Við viljum koma á framfæri
hjartfólgnu þakklæti til starfs-
fólks og stjórnar Brákarhlíðar
Borgarnesi fyrir að taka pabba að
sér og hugsa um hann eins og um
fjölskyldumeðlim væri að ræða,
enda Brákarhlíð ein stór fjöl-
skylda.
Hreinsdætur,
Sigurlína (Sirrý), Ágústa
(Gústa) og Jóna Magga.
Leiðir okkar Hreins mágs
míns lágu fyrst saman þegar ég
var fimm ára og hann tvítugur. Þá
fluttu hann og systir mín Anna
suður til Reykjavíkur frá Siglu-
firði, þá nýgift hjón, og dvöldu á
heimili okkar í Hafnarfirði um
tíma. Strax varð mjög gott sam-
band og vinátta með okkur Hreini
sem hefur varað alla tíð síðan.
Hreinn var mjög áreiðanlegur
maður, vel skipulagður og traust-
ur. Segja má að hann hafi alla tíð
verið mín fyrirmynd. Margar
voru ferðir mínar til hans í Kidda-
búð og síðar í Laugarásinn eftir
að þau hjónin stofnuðu sína eigin
verslun þar, Kjörbúðina Laug-
arás. Einnig var ég og síðar hún
Didda konan mín tíðir gestir á
heimilum þeirra á Rauðalæknum,
Erluhólum og líka í sumar-
bústaðnum í Grímsnesi. Til þeirra
var gott að koma og alltaf hægt að
sækja góð ráð sem ávalt reyndust
vel. Þau Hreinn og Anna höfðu
mikla ánægju af því að ferðast og
gátu látið þann draum sinn ræt-
ast þegar umhægðist í verslunar-
rekstrinum. Meðal annars fóru
þau í þriggja mánaða heimsreisu
þar sem þau stoppuðu á ýmsum
stöðum í heiminum og upplifðu
menningu innfæddra. Ekki hafði
maður lengi setið með Hreini
þegar spurningin kom. Hafið þið
eitthvað verið að ferðast nýlega?
Sú spurning kom að sjálfsögðu
þegar við hjónin heimsóttum
hann í síðasta skiptið í Brákarhlíð
nokkrum dögum áður en hann
lést. Ofarlega í huga okkar
hjónanna er mjög ánægjuleg
vikudvöl sem við hjónin áttum
með Hreini og Önnu í London í
nóvember 1988. Anna lést í októ-
ber 1990.
Síðar hóf Hreinn sambúð með
Sigrúnu Clausen í Erluhólunum.
Þangað var gott að koma og ræða
málin yfir kaffibolla í eldhúsinu.
Árið 1998 vildi svo skemmtilega
til að við Didda áttum með þeim
Hreini og Sigrúnu viku dvöl í San
Francisco sem við nutum saman í
skemmtilegri hópferð.
Blessuð sé minning Hreins.
Þorvaldur Stefán
Hallgrímsson,
Svanhildur Leifsdóttir.
Elsku afi minn.
Takk fyrir allar þær stundir
sem við áttum saman. Ég hugsa
til baka þegar ég var yngri.
Mamma í vinnuferð erlendis og
ég fékk að vera í pössun hjá afa í
Erluhólunum. Það voru frábærar
stundir. Þú kenndir mér margt.
Ein saga kemur strax upp í
huga minn. Ég hef verið um 10
ára gamall og var hjá þér í pössun
í nokkra daga. Á þessum tíma
safnaði ég körfuboltamyndum og
fannst mjög gaman að hlaupa út í
sjoppu og kaupa mér nýjar mynd-
ir. Í einni skúffunni í eldhúsinu
hjá þér var poki fullur af klinki.
Ég man eftir að hafa stolist í hann
og náð mér í of marga gullitaða
peninga til að kaupa mér körfu-
boltamyndir, ég hugsaði með mér
að þú myndir nú ekkert fatta það.
Nokkru síðar þegar ég var í heim-
sókn hjá þér með mömmu og við
vorum að kveðjast í anddyrinu
sagðirðu við mig að þú vildir gefa
mér svolítið. Þú labbaðir inn í eld-
hús náðir í pokann með klinkinu
og réttir mér hann og sagðir. Þú
mátt eiga þennan poka, Andri
minn. Ég man svo vel að ég
skammaðist mín mikið og þarna
lærði ég mikla lexíu.
Stundirnar sem við fjölskyldan
áttum öll í sumarbústaðnum á
sumrin á jólunum í Erluhólum
eru stundir sem ég varðveiti alla
ævi, elsku afi minn.
Ég mun aldrei geta keyrt fram
hjá Erluhólunum án þess að horfa
niður í botnlangann á húsið sem
er mér svo kært. Í þessari götu á
ég svo margar góðar minningar
og ég er mjög leiður yfir því að
vita að ég mun aldrei heimsækja
þig aftur þangað.
Jólin í Erluhólum voru einstök.
Öll stórfjölskyldan saman komin
til að halda jól og alltaf sömu hefð-
irnar, einn pakki fyrir mat og svo
biðin endalausa þegar borðhald
var búið og uppvask tók við áður
en þú settist í þitt sæti þar sem þú
last á pakkana með okkur krakk-
ana öll í kringum þig.
Svo var það þegar ég keypti
mér krossarann eða torfærumót-
orhjólið sem mig minnir að þú
hafir kallað það. Ég fékk að
geyma það inni í bílskúrnum hjá
þér sem var auðvitað alltaf svo
hreinn og fínn og allt í röð og
reglu. Þarna mætti ég eftir að
hafa leikið mér á því drullugur
upp fyrir haus og hjólið allt í
mold, það passaði ekki alveg við
hreina og fína bílskúrinn en þetta
fannst þér svo meira en sjálfsagt
og færðir til hluti í bílskúrnum
svo það væri nú örugglega fínt að-
gengi fyrir mig að því. Ég gæti
talið upp endalausar sögur, afi
minn.
Elsku afi minn, þú varst algjör-
lega einstakur maður. Þú hefur
verið mér fyrirmynd allt mitt líf
og ég er þakklátur fyrir að hafa
átt allar þessar stundir með þér.
Knúsaðu ömmu frá mér.
Þinn
Andri Hrafn.
Vinur okkar hjóna og félagi,
Hreinn Sumarliðason, er látinn.
Andlátsfregn hans kom okkur
hjónum í raun ekki á óvart, þar
sem hann hafði átt við veikindi að
stríða síðustu árin. Það er margs
að minnast í gegnum árin. Mál-
efni Kaupmannasamtaka Íslands
voru Hreini hugleikin, enda vann
hann að margs konar málefnum
innan þeirra. Eitt vil ég þó nefna
sérstaklega, en það var stofnun
kaupmannaklúbbsins sem við
kölluðum innan hópsins lávarða-
deildina, sem hann átti stóran
þátt í að yrði að veruleika. Hann
sat í stjórn klúbbsins frá stofnun
hans á meðan heilsan leyfði. Auk
þess að eiga Hrein sem starfs-
félaga innan KÍ vorum við þess
utan vinir og félagar ásamt eig-
inkonum okkar. Við hjónin ferð-
uðumst mikið saman, bæði utan-
sem innanlands. Má þar nefna
ánægjulegar samverustundir í
sumarhúsi þeirra í Grímsnesinu.
Þar var oft glatt á hjalla.
Anna og Hreinn voru okkar
bestu vinir. Eftir lát Önnu, en hún
lést árið 1990 langt fyrir aldur
fram, hélst sá vinskapur okkar
Hreins áfram með tilkomu vin-
konu hans, Sigrúnar Clausen, og
teljum við að það hafi verið hans
gæfa að eiga samleið með henni
seinustu árin.
Við hjónin kveðjum góðan vin
til margra ára og sendum dætr-
um hans, þeim Sigurlínu, Ágústu
og Jónu Möggu, auk Sigrúnar
Clausen og annarra ástvina okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning vinar okkar,
Hreins Sumarliðasonar.
Gunnar og Jóna (Ninna).
Kveðja frá Kaupmanna-
samtökum Íslands
Við andlát Hreins Sumarliða-
sonar fyrrv. kaupmanns er margs
að minnast. Þegar Hreinn kemur
til Reykjavíkur frá Siglufirði,
ungur maður, bar svo við að
Kristján Jónsson kaupmann í
Kiddabúð vantaði starfsmann.
Hreinn var meðal margra sem
sóttu um og var ráðinn. Löngu
síðar sagði Kristján Hreini að
hann hefði ráðið hann vegna þess
að hann hafi verið sá eini af þeim
sem sóttu um sem hefði verið í vel
burstuðum skóm, þetta lýsir
Hreini vel, enda mikið snyrti-
menni alla tíð. Hreinn varð svo
verslunarstjóri í Kiddabúð í
Garðastræti 17 til ársins 1959, en
það ár opnaði hann verslun á
Laugarásvegi 1 ásamt vini sínum
Sigþóri Sigþórssyni, sem líka var
verslunarstjóri í annarri Kidda-
búð. Síðar keypti Hreinn hlut Sig-
þórs.
Árið 1968 sótti Hreinn um lóð
undir verslunarhús á Norðurbrún
2 og opnaði þar síðan verslun sem
hann rak í mörg ár, eða til ársins
1985, að hann seldi reksturinn og
réðst til starfa hjá Kaupmanna-
samtökum Íslands (KÍ) og starf-
aði þar næstu 12 árin, eða til árs-
ins 1997. Vinnuheitið hjá KÍ var
erindreki. Það fólst m.a. í því að
sjá um og miðla upplýsingum til
kaupmanna og félaga innan KÍ,
m.a. úti á landi. Hann ferðaðist
um allt land og sat fundi og að-
stoðaði við fundahöld. Þar var
Hreinn á heimavelli, en hann var
mikill félagsmálamaður og oft
víða fenginn til að stjórna
fundum.
Hreinn sat í stjórn Félags mat-
vörukaupmanna 1964-1968, for-
maður þess 1973-1978 og í fram-
kvæmdastjórn KÍ á sama tíma.
Hreinn stjórnaði aðalfundum KÍ í
fjölmörg ár. Matvörukaupmenn
stofnuðu með sér sjóð, Stofnlána-
sjóð matvörukaupmanna, og
greiddu í þennan sjóð, mánaðar-
lega, tiltekna fjárhæð, sem eins
konar stofnframlag. Tilgangur
sjóðsins var m.a. sá, að þar gætu
kaupmenn sótt um lán t.d. til
tækjakaupa eða byggingar hús-
næðis fyrir verslanir sínar.
Hreinn var kjörinn í fyrstu stjórn
sjóðsins. Þessi sjóður sameinaðist
svo síðar öðrum slíkum sjóði inn-
an vébanda KÍ – Almennum
stofnlánasjóði Kaupmannasam-
taka Íslands, ASKÍ, og var
Hreinn kjörinn fyrsti formaður
hans.
Hreinn var kjörinn til setu í
bankaráði Verslunarbanka Ís-
lands frá 1973-1989 eða í 16 ár.
Árum saman var mikið og gott
samband og samvinna ýmiss kon-
ar við Kaupmannasamtök hinna
Norðurlandanna og var Hreinn
sæmdur gullmerkjum þess
finnska, norska og sænska, jafn-
framt sem hann var gullmerkja-
hafi KÍ.
Fyrir allmörgum árum stofn-
uðu nokkrir gamlir kaupmenn, þá
flestallir hættir kaupmennsku,
með sér klúbb – Lávarðadeildina.
Þar var Hreinn auðvitað kjörinn
til stjórnarsetu. Starfsemin geng-
ur út á það að koma saman mán-
aðarlega og fá sér kaffisopa, afar
einfalt og gott. Fundirnir eru nú
orðnir tæplega 200. Á þessum
fundum er mikið rætt um verslun,
oft eins og hún var í gamla daga.
Margir hafa nú kvatt okkur og
sjáum við nú hinir á eftir enn ein-
um traustum og góðum félaga.
Ég vil hér í lokin, fyrir hönd KÍ
sem og fyrir hönd okkar í „Lá-
varðadeildinni“, senda aðstand-
endum Hreins innilegar samúð-
arkveðjur.
Ólafur Steinar Björnsson.
Hreinn
Sumarliðason
✝ SigurbjörgGuðvarðar-
dóttir fæddist 12.
apríl 1936 í
Hvammi í Laxárdal
ytri á Skaga í
Skagafirði. Hún bjó
lengst af í Ferju-
bakka 8 í Reykja-
vík. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi 21. apríl
2019.
Foreldrar hennar voru Guð-
varður Sigurbjörn Steinsson og
Bentína Þorkelsdóttir, lengi
kennd við bæinn Kleif á Skaga.
Sigurbjörg var fjórða yngst af
börnum þeirra.
Sigurbjörg giftist Magnúsi
Ingólfssyni 12. apríl 1960 og
eignuðust þau þrjú börn.
Magnús lést 13. september 1987.
Hún hóf sambúð með Oddgeiri
Halldórssyni árið 1996 til and-
láts Oddgeirs hinn 11. maí 2007.
Börn Sigur-
bjargar og Magn-
úsar: 1) Málfríður
Valgerður, f. 10.
október 1958, var
gift Unnsteini Óm-
ari Hjörleifssyni,
þau slitu sam-
vistum. Börn þeirra
eru: Sigurbjörg
Ragna, f. 1976,
Unnsteinn Veigar,
f. 1981, og Krist-
ófer John, f. 1990. 2) Ingólfur, f.
29. júní 1960, sambýliskona
hans er Ástríður Hartmanns-
dóttir. Börn þeirra eru: Magnús,
f. 1981, og Karen Björg, f. 1986.
3) Magnea Sigurbjörg, f. 18. maí
1966, gift Friðriki Sigurðssyni.
Börn þeirra: Friðrik Emil, f./d.
1998, Sólrún Fríða, f. 1999, og
Sigurbjörg Freyja, f. 2002. Sig-
urbjörg á átta langömmubörn.
Útför Sigurbjargar fer fram
frá Kópavogskirkju í dag, 3. maí
2019, klukkan 15.
Ástkær tengdamóðir mín,
Sigurbjörg Guðvarðardóttir, tók
mér fagnandi í fyrsta skipti þeg-
ar við Magnea komum til henn-
ar í Ferjubakkann. Það viðhorf
til mín stóð alla okkar tíð.
Amma Bogga, eða mamma, var
nafnið sem við notuðum á heim-
ilinu um hana. Hún var ein ljúf-
asta og dagfarsprúðasta mann-
eskja sem ég hef fengið að
kynnast á lífsleiðinni. Það var
ætíð stutt í kátínu og gaman-
semi hjá henni. Hún passaði vel
upp á tengdasoninn þegar við
komum í heimsókn og tryggði að
hann fengi örugglega vel að
borða og væri saddur og sáttur.
Við andlát hennar erum við
fjölskyldan í Ásaþinginu beygð
en ekki brotin. Við fögnum þeim
tíma sem við áttum með henni á
góðum stundum. Ég var ein-
staklega heppinn að fá hana í
kaupbæti með Magneu minni.
Eins og hún sagði ætíð þegar
kvatt var: Guð geymi þig!
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei það er minning þín.
(Guðmundur Halldórsson)
Þinn tengdasonur,
Friðrik.
Amma Bogga. Ég var svo
heppin að eiga þessa yndislegu
konu sem ömmu. Hún var alltaf
svo ljúf og góð, með englahár og
dúnmjúka húð. Ég man eftir að
hafa heimsótt hana og afa Geira
í Ferjubakkanum. Við fórum oft
saman í sumarbústaðinn þeirra.
Eftir að afi dó fór ég nokkrum
sinnum ein suður að heimsækja
ömmu, ég var örugglega svona
sjö ára. Mér fannst voða spenn-
andi að fá að fara alein í flugvél
til að heimsækja ömmu. Svo
flutti hún í Suðurhólana og við
heimsóttum hana oft þangað.
Síðan fór hún í þjónustuíbúð hjá
Hrafnistu í Boðaþingi. Ég man
að þegar hún bjó þar var hún al-
veg sjúk í KFC og við komum
alltaf með kjúkling handa henni
þegar við heimsóttum hana.
Amma var algjört matargat og
elskaði allt sætt, sérstaklega
kökur, þótt hún mætti nú helst
ekkert borða þær. Hún bað allt-
af um meira í kaffinu, þótt það
væri bara enn ein jólakakan.
Síðasta árið hennar ömmu var
mér dýrmætt. Við fjölskyldan
fluttum suður og loksins gátum
við heimsótt hana hvenær sem
var. Amma var þá komin í
Sunnuhlíð og henni leið afar vel
þar. Starfsfólkið var yndislegt
og hugsaði svo vel um hana. Ég
kynntist ömmu mun betur þetta
síðasta ár hennar og ég er svo
þakklát fyrir þær stundir sem
við áttum saman. Eftir veikindi
mín fór ég nánast daglega að
heimsækja ömmu, þótt það væri
bara til að segja hæ og sjá hana
brosa. Amma var stór partur af
mínu bataferli og ég mun sakna
þess að geta ekki farið og knús-
að hana. Hún ljómaði alltaf eins
og sólin þegar ég kom og kyssti
mig og knúsaði. Amma var svo
fyndin og skemmtileg. Það var
svo gaman að sjá hvað henni leið
vel í Sunnuhlíð og sjá hana
dansa og syngja. Ég man hvað
mér fannst dýrmætt þegar
amma tók í höndina mína og
sagði amma elskar þig. Ég bjóst
ekki við því að þurfa að kveðja
hana svona snemma. Hélt að ég
myndi fá meiri tíma með henni.
Ég er samt svo þakklát fyrir
þær stundir sem við áttum sam-
an síðasta árið. Ég náði að
kveðja hana og sjá hana brosa
til mín og blikka mig í síðasta
sinn.
Elsku amma mín, ég mun
aldrei gleyma þér og minning
þín lifir í hjarta mínu að eilífu.
Sólrún Fríða.
Sigurbjörg
Guðvarðardóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram.
Minningargreinar