Morgunblaðið - 20.06.2019, Qupperneq 38

38 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ 2019
Smiðjuvegur 10, 200 Kópavogur - Sími 588 60 70 - hitataekni@hitataekni.is - www.hitataekni.is
Anddyrishitablásarar
Baðviftur
Ein sú hljóðlátasta 17 - 25 dB(A)
Umboðsaðilar
á Íslandi
loftræstikerfa
fyrir heimili og fyrirtæki
Bjóðum upp á mikið úrval
Vatnshitablásarar
Bjóðum upp á fjölbreyttan búnað svo sem
loftræsingar, hitakerfi, kælikerfi, rakakerfi
sem og stjórnbúnað og stýringar.
Á ferð minni um fá-
farinn göngustíg eitt
fallegt og heiðskírt há-
degi fyrir skömmu,
gekk ég fram á stafi,
sem lagðir höfðu verið
á stíginn og gerðir
voru úr stikum fal-
legra sumarblóma.
Gaf að sjá fallegt
stúlkunafn. Hefði svo
sem getað verið hvaða
nafn sem var. Ég hugsaði með mér,
að unga stúlkan hefði „skrifað“
nafnið sitt með blómum á stíginn og
skilið eftir sig blómum skreytta
minninguna. En svo hugsaði ég með
mér hvort ungur piltur hefði borið
mynd hennar í hjarta og skapað
drauma sína um hana á gang-
stígnum. Sannarlega var nafnið fal-
legt og sumarlegt í sólinni undir
bláum himni. Mér var
hugsað til þess hvað
menn bera í hjörtum
sínum og hvað þeir
gefa af sér og láta eftir
sig á göngustígum lífs-
brauta sinna. Hvað
skiljum við eftir okkur
í minningu annarra
manna? Hvað er það
sem við deilum með
samferðafólki okkar?
Á meðan arkitekt al-
heimsins hannar sum-
arblóm á norðurhveli
jarðar og frostrósir á suðurhveli
byggja athafnamennirnir skýja-
kljúfa til minningar um afrek sín.
Aðrir eiga sér líka stóra drauma,
sem minna fer fyrir og færri taka
eftir.
Æðri máttarvöld hafa gefið okkur
sumar og sól, blómin, ástina og lífið
sjálft. Það fer ekki framhjá sam-
ferðamönnum okkar þegar við
kunnum að meta þær gjafir og lát-
um það í ljós.
Það er trú manna hjá mörgum
þjóðum að nöfn og orð beri í sér
kraft. Mér skildist það enn betur,
þegar ég leit fallega nafnið á stígn-
um, sem var skapað af hönnuði. Það
gaf mér aukin kraft og veganesti á
ferð minni.
Hún var blómum prýdd minn-
ingin, sem varð á vegi mínum og ég
dáðist að þennan sólbjarta sum-
ardag. Listamaðurinn hafði skilað
sínu verki fagmannlega og færi ég
honum bestu þakkir fyrir andríka
og umhugsunarverða sköpun sína.
Skrifað með blómum
Eftir Einar Ingva
Magnússon
Einar Ingvi Magnússon
»Mér varð hugsað til
þess hvað menn
bera í hjörtum sínum.
Höfundur er áhugamaður um mann-
legt samfélag.
Um þessa sjöttu
bæn í Faðir vor rit-
aði dr. Marteinn
Lúther í „Fræð-
unum minni“: „Guð
freistar að sönnu
einskis manns, en
vér biðjum í þessari
bæn að Guð vilji
vernda oss og varð-
veita, svo að djöfull-
inn, heimurinn og
hold vort svíki oss
eigi, né tæli til vantrúar eða ör-
væntingar“. Svo sem vænta má,
eiga þessi orð kirkjuföðurins hér
vel við. En á hinn bóginn mætti
líka segja, að þessi bæn sé alveg
sjálfsögð, þegar við stöndum
frammi fyrir Honum, sem er
„skapari himins og jarðar, alls
hins sýnilega og ósýnilega“, hefur
vald á öllum hlutum, og ákveður
allt, sem gerist, án þess að spyrja
kóng eða prest! Hér ræðir með
öðrum orðum um guðsóttann,
bænina um að Guð vilji leiða okk-
ur á réttan veg, til eilífs lífs og
sáluhjálparinnar, en ekki freista
okkar til þess að fara ranga leið,
þannig að við lútum í lægra haldi
fyrir sérhverri þolraun. Þannig
biðjum við til hins almáttuga
Guðs.
Danski guðfræðingurinn og
heimspekingurinn Søren Kierke-
gaard, segir frá því á einum stað,
að hann hafi spurt unga stúlku að
því, hvort kærastinn
elskaði hana. Hún
roðnaði og bliknaði á
víxl við tilhugsunina
um þann möguleika,
að hann elskaði hana
ekki. 20 árum síðar
hitti Kierkegaard
stúlkuna aftur; nú var
kærastinn orðinn eig-
inmaður hennar, og
enn er hún spurð,
hvort hann elski
hana. En nú reigir
hún sig, kastar til
hnakkanum og svarar: „Það vant-
aði nú bara!“ Tungumál bæn-
arinnar, stelling bænarinnar, er
líkari viðbrögðum stúlkunnar,
sem var milli vonar og ótta, en
konunnar, sem tók ást mannsins
síns sem sjálfsagðan hlut.
Og því er eðlilegt, að við bæt-
um við:
Heldur frelsa oss frá illu. Og
það getur Guð einn, og enginn
annar. Og á því er hnykkt í loka-
orðunum:
Því að þitt er ríkið, mátturinn
og dýrðin að eilífu, Amen.
Eigi leið þú
oss í freistni
Eftir Gunnar
Björnsson
Gunnar
Björnsson
» Við biðjum í þessari
bæn að Guð vilji
vernda okkur og
varðveita.
Höfundur er pastor emeritus.
Það er ekki við Persónuvernd að
sakast. Einhverjir sérfræðingar
sömdu nýtt frumvarp og það var
samþykkt mótþróalaust af rauð-
eygðum og vansvefta þingmönnum.
Nú er orðið feimnismál að birta nöfn
fermingarbarna í blöðunum.
Hvernig á að skilja þetta? Eru það
þá viðkvæmar persónuupplýsingar
að barnið sé fermt í kristinni kirkju?
Má þá þessi athöfn yfirleitt fara
fram fyrir allra augum og verður
ekki næsta skref að pukrast í kjöll-
urum eða háaloftum, þegar skírnar-
heitið er staðfest?
Hvað með jarðarfarir eða brúð-
kaup? Eru menn ekki að koma upp
um trúhneigð sína og afstöðu þegar
slíkt er gert opinberlega að kristn-
um siðvenjum?
Þessi nýju lög virðast ekki hafa
verið hugsuð út í hörgul, því ef þeim
væri beitt út í ystu æsar, þá sætum
við uppi með leyndarmálaþjóðfélag
þar sem starfsheiti mættu ekki
koma fram í símaskrá, og á leiðis-
krossunum stæði kannski: „Óþekkt-
ur einstaklingur, kyn dulkóðað, dá-
inn og grafinn. Trú leyndó.“
Sunnlendingur.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Grafreitir hinna nafnlausu
Leyndarsamfélag? „Óþekktur einstak-
lingur, kyn dulkóðað, dáinn og grafinn.“