Morgunblaðið - 22.06.2019, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2019
✝ Sigríður Mar-grét Skarphéð-
insdóttir fæddist á
Þingeyri 5. maí
1948. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 11.
júní 2019.
Foreldrar Sig-
ríðar voru Skarp-
héðinn Njálsson, f.
1916, d. 2007, og
Guðrún Markús-
dóttir, f. 1920, d. 2014.
Systkini Sigríðar eru Gunnar
Ólafur, f. 1945, d. 2009, Njáll
Arnar, f. 1952, Guðbjörg Berg-
þóra, f. 1956, og Bjarki Rúnar, f.
1961.
Sigríður giftist þann 14. júlí
1974 Skarphéðni Ólafssyni, f.
10. október 1946, d. 13. janúar.
2017.
Sonur Sigríðar og Grétars
Jónatanssonar, f. 6. október
1949, er Skarphéðinn Rúnar, f.
14. febrúar 1966, d. 30. nóv-
ember 2005. Sonur hans og
október 1991, Stephanie Rós, f.
5. maí 1993, og Saga Felicity, f.
3. apríl 1998.
Sigríður ólst upp á Þingeyri.
Hún stundaði nám við Héraðs-
skólann á Núpi og Húsmæðra-
skólann á Varmalandi. Sigríður
bjó um tíma í Reykjavík og vann
lengst af þeim tíma á Nýju
sendibílastöðinni.
1974 fluttu hún og Skarphéð-
inn í Héraðsskólann í Reykja-
nesi við Ísafjarðardjúp þar sem
Skarphéðinn var kennari og síð-
ar skólastjóri til 1989 er þau
fluttu til Reykjavíkur í tvö ár.
Þau bjuggu 1991 til 2003 á
Reykhólum þar sem Skarphéð-
inn var skólastjóri og voru tvö
ár á Ísafirði og fluttu 2005 til
Flateyrar þegar Skarphéðinn
varð þar skólastjóri.
Sigríður bjó og starfaði við
skóla meiripart starfsævinnar
og vann hin ýmsu störf, hvort
sem það var við stundakennslu,
þrif, þvotta, í mötuneyti eða
annað tilfallandi.
Eftir að hún flutti til Flateyr-
ar tók hún þátt í starfi kven-
félagsins Brynju og starfaði í
Félagi eldri borgara á Flateyri.
Útför Sigríðar fer fram frá
Þingeyrarkirkju í dag, 22. júní
2019, klukkan 11.
Önnu Lilju Jak-
obsdóttur, f. 11.
maí 1968, er Kon-
ráð Ari, fósturson-
ur Sigríðar, f. 26.
desember 1985,
eiginkona hans er
Hanna Maggý
Kristjánsdóttir, f.
30. ágúst 1987. Syn-
ir þeirra eru Skarp-
héðinn Snær, f. 16.
janúar 2017, og
Kristján Breki, f. 4. mars 2019.
Dóttir Konráðs Ara og Helgu
Hrundar Sigurðardóttur, f. 6.
júní 1991, er Natalía Rún, f. 15.
ágúst 2010. Dætur Skarphéðins
Rúnars og Katrínar Steinars-
dóttur, f. 30. ágúst 1971, eru
Linda Rún, f. 24. júlí 1994, og
Berglind Eva, f. 29. september
1998.
Dóttir Skarphéðins Ólafs-
sonar og Sigrúnar Bernódus-
dóttur, f. 1950, d. 1980, er Elín
Kristín, f. 7. maí 1968. Dætur
hennar eru Sigrún Ceselia, f. 9.
Elsku Sigga mín.
Fyrir tæpum fjórum árum kom
hann Konráð ykkar inn í líf mitt
og ég var svo heppin að fá þig og
Skarphéðin í kaupbæti. Þegar ég
kom fyrst til ykkar á Flateyri tók
það mig ekki langan tíma að falla
bæði fyrir staðnum og ykkur
hjónum sem tókuð svo vel á móti
okkur. Ég byrjaði þá strax að
nefna það við Konráð að það væri
örugglega æðislegt að búa á Flat-
eyri. Eftir að Skarphéðinn féll frá
tók það okkur ekki langan tíma að
ákveða að kaupa okkur hús á
Flateyri og koma og búa í ná-
grenni við þig. Þessu sjáum við
sko alls ekki eftir því þessi tæpu
tvö ár okkar hér á Flateyri hafa
verið æðisleg. Þú elsku Sigga hef-
ur verið stór ástæða þess hversu
vel okkur líður hér á Flateyri því
við vorum saman nánast upp á
hvern einasta dag frá því að við
fluttum. Við borðuðum nánast
alltaf saman kvöldmat og gerðum
allt saman enda varst þú kölluð
grái kötturinn á okkar heimili því
að samgangurinn var svo mikill.
Skarphéðinn Snær, litli
ömmuprinsinn þinn, saknar þín
sárt og er ekki alveg að skilja það
af hverju amma Sigga komi ekki
til okkar og sé ekki heima þegar
við kíkjum heim til þín. Alltaf
þegar hann var að stríða mömmu
sinni gat Skarphéðinn horft á
ömmu Siggu sem hló að vitleys-
unni í honum. Hann stoppaði oft
og leit á ömmu sína til þess að at-
huga hvort hún væri ekki alveg
örugglega að hlæja. Annaðhvort
varst þú þá skellihlæjandi eða að
reyna að halda hlátrinum niðri
sem gekk oftast ekki alveg nógu
vel. Þið voruð gott teymi og kær-
leikurinn og sambandið á milli
ykkar var einstakt.
Askur á eftir að sakna þess að
vera hjá þér í vellystingum. Þú
eldaðir nefnilega oft aukamat
fyrir hann svo hann fengi alveg
örugglega að borða. Ljótu fisk-
bitarnir voru til dæmis steiktir
síðastir sérstaklega fyrir hann og
ef það var ekki til afgangur áttir
þú alltaf til sænskar kjötbollur
sem þú hitaðir þá upp fyrir hann.
Mér finnst sárt að hugsa til
þess að Kristján Breki fái ekki að
upplifa ömmu Siggu eins og Na-
talía og Skarphéðinn Snær hafa
gert og ég græt yfir því að sam-
vera ykkar Skarphéðins Snæs
hafi ekki verið lengri því þið
höfðuð svo ótrúlega góð áhrif á
hvort annað. Alltaf þegar ég sótti
hann í leikskólann vildi hann fara
heim til ömmu Siggu og oftast
þegar við fórum út snemma á
morgnana enduðum við heima
hjá þér í sandkassanum og eydd-
um þá deginum með þér.
Þú varst tengdamamma mín
og mín besta vinkona og ég sakna
þín meira en orð fá lýst. Lífið hér
á Flateyri á eftir að vera skrítið
og tómlegt án þín en ég veit að
Skarphéðinn þinn tók vel á móti
þér í sumarlandinu. Þú mátt
endilega skila kærri kveðju til
hans og mömmu frá okkur.
Þín tengdadóttir,
Jóhanna (Hanna) Maggý.
Ég þakka Guði löngu liðinn dag
sem lét mig eignast þig að ævivin.
Og öll þau blóm sem uxu á þinni leið
með ilm og fegurð hresstu og glöddu
mig.
Og birtan sem þú breiddir yfir allt
sló bjarma á lífið allt í kringum þig.
Svo líða dagar ár og og ævitíð
og ýmsum blikum slær á loftin blá.
Í sorg og gleði alltaf varstu eins
og enginn skuggi féll á þína brá.
Svo brast á élið, langt og kólgukalt
og krafan mikla um allt sem gjalda má.
(Oddný Kristjánsdóttir)
Elsku, elsku Sigga mín er far-
in. Mér finnst það svo óraunveru-
legt þó að ég hafi vitað að hún
væri lasin og þyrfti að koma suð-
ur tvisvar á ári til læknis síðast-
liðin 10 ár. En þá veiktist hún svo
mikið að henni var vart hugað líf.
En aldrei kvartaði hún, bara
brosti og sagði að allt væri í lagi.
Hún var svo sannarlega dugleg
og hörð af sér. Hún hélt til hjá
mér í þessum læknisferðum og
þótti mér vænt um það og hún
átti sitt pláss hjá mér og ég hjá
henni. Hún var ekki bara mág-
kona mín heldur mjög góð vin-
kona og „systir“. Við áttum
margt sameiginlegt, báðar búnar
að missa syni okkar og síðan
mennina okkar og studdum við
hvor aðra. Við áttum brúðkaups-
afmæli í sama mánuði og 2007
fórum við til Tenerife saman
hjónakornin og héldum flott upp
á afmælin okkar þar. Við fórum
margar sumabústaðaferðir sam-
an og við fjölskyldan heimsóttum
Siggu og Skarphéðin oft, í
Reykjanes, Reykhóla, Ísafjörð
og síðast á Flateyrina fögru. Við
systkinin og makar fórum í
skemmtilega ferð til Siglufjarðar
einu sinni og áttum góða daga
saman. Ekki má gleyma spari-
dögum á Örkinni 2013, það var
dásamleg vika. Eftir að við urð-
um ekkjur fórum við til Glasgow
með kvenfélögunum á Flateyri
og Þingeyri, við fórum líka eina
viku saman í Bergheima á Sól-
heimum í Grímsnesi og áttum
skemmtilega samveru þar með
yndislegu fólki. Meiningin var að
fara þangað saman í sumar. Við
kölluðum okkur stundum „Tvær
úr Tungunum“ þar sem við átti.
Og alltaf sagði hún þegar hún
kom með töskuna sína: kemur
Grái kötturinn. Hún var svo gam-
ansöm, hláturmild, jákvæð og
skapgóð. Það var núna 10. maí,
að Sigga mín kom keyrandi suð-
ur í eftirlit til læknis og jafnframt
voru Konráð Ari hennar og
Hanna Maggý að fara að gifta sig
og skíra litla drenginn sinn þann
25. maí og hún ætlaði að vera
svaramaður Konráðs sem hún og
gerði með miklum sóma samt
sárlasin en hún brosti allan
hringinn. Þetta var dásamlegur
dagur og tókst vel. Og fyrir okk-
ur sem í brúðkaupinu vorum er
dýrmætt að eiga þessar minning-
ar. Ég á svo margar góðar minn-
ingar um elsku Siggu mína og
elsku bróður minn og þau voru
eitt og alltaf voru sögð nöfnin
þeirra beggja þá talað var um
annað þeirra. Minn missir er
mikill þar sem þau hafa bæði
kvatt en ég mun ylja mér við all-
ar þessar frábæru minningar
sem ég á um þau bæði og hvað
þau voru mér og börnunum mín-
um yndisleg. En elsku Sigga mín,
takk fyrir allt og allt, þér mun ég
aldrei gleyma en ávallt sakna.
Þín
Kolbrún.
Ég held að hvað dýrmætast í
lífinu sé að eignast góða æsku-
vini. Þar er oft þráðurinn spunn-
inn sem aldrei slitnar þó langt líði
á milli samfunda. Sigga Magga
vinkona mín hefur kvatt þessa
jarðvist fyrr en varði og eftir sit-
ur sár söknuður í mínu brjósti.
Síðast hittumst við á Þingeyri í
fyrrasumar, báðar að grand-
skoða samkomuhúsið okkar
gamla og hvað þyrfti þar að bæta
og laga. Við fórum svo í leiðangur
um þorpið okkar og minntumst
gamalla og góðra stunda. Nú
leikur augnablik hins liðna um
hugann og mér hlýnar um hjarta-
rætur þegar ég minnist hennar.
Kæra vinkona, nú er komið að
kveðjustund:
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Vertu kært kvödd og Guð
geymi þig.
Gerður Matthíasdóttir.
Það var í upphafi síðasta ára-
tugar síðustu aldar sem ég
kynntist Skarphéðni Ólafssyni,
þá skólastjóra á Reykhólum, ég
nýkominn til starfa í sama
fræðsluumdæmi en Skarphéðinn
margreyndur á þeim vettvangi.
Sem félagsmaður í Skólastjóra-
félagi Vestfjarða kynntist ég
Skarphéðni betur og síðar tókst
vinskapur milli okkar hjóna og
Sigríðar og Skarphéðins. Nokkr-
um áum síðar lágu leiðir okkar
saman á Ísafirði og störfuðum við
saman í fáein ár.
Sigríður eða Sigga eins og hún
var jafnan kölluð og Skarphéðinn
fluttu sig síðar yfir á Flateyri og
við héldum suður. Þá var orðið
nokkuð langt milli okkar og sam-
skiptin heldur strjálli en áður.
Þeim hjónum leið vel á Flateyri,
heilsan var farin að gefa sig en
þau báru sig vel. Skarphéðinn
var rólegur og hafði góða nær-
veru. Sigga bætti hann upp ef svo
má segja, var ávallt hress og
brosmild jafnvel þótt á móti
blési. Hún og þau bæði reyndar
fengu sinn skerf af mótlæti í líf-
inu. Bæði hvað heilsufar og fjöl-
skyldumál varðaði. Þau tóku
hverjum degi með æðruleysi og
auðmýkt. Ég held að Sigga hafi
verið leikari af Guðs náð, þ.e. að
hún hafi oft verið verr haldin en
hún vildi vera láta. Oft ræddum
við saman um þessi mál og mátti
þá ávallt skynja væntumþykju og
bjartsýni hjá þeim báðum.
Sigga hringdi svo óvænt í okk-
ur í janúar 2017 og tilkynnti okk-
ur lát Skarphéðins. Kallið kom
óvænt en kannski ekki þegar bet-
ur var að gáð, hann hafði verið
fremur lélegur til heilsunnar
lengi. Við hjónin höfum haft það
fyrir venju að renna við á Flat-
eyri á sumrin, þá var alltaf stopp-
að á Drafnargötunni hjá þeim
hjónum og hjá Siggu eftir að
Skarphéðinn féll frá. Í hvert ein-
asta skipti sem við boðuðum
komu okkar á Flateyri þá bar
Sigga fram fjölmargar gerðir af
meðlæti þrátt fyrir skýr fyrir-
mæli okkar um að við vildum
bara kaffisopa. Fyrir fáeinum
dögum vorum við hjónin einmitt
að ræða um árlega Vestfjarða-
ferð okkar og bráðlega þyrftum
við að heyra í Siggu. En það fór á
annan veg.
Það var síðdegis dag einn fyrir
skömmu að vinkona okkar á Ísa-
firði færði okkur fréttirnar, Sig-
ríður Skarphéðinsdóttir var lát-
in. Jú við förum í okkar árlegu
ferð vestur á firði núna í sumar,
því miður verður það ekki
skemmtiferð, heldur ætlum við
að kveðja hana Siggu og fylgja
henni síðasta spölinn. Nú höfum
við ekki lengur tilefni til að
stoppa á Flateyri, en í hvert
skipti sem við ökum hjá minn-
umst við þeirra heiðurshjóna,
Siggu og Skarphéðins.
Kynni okkar hafa gert okkur
ríkari. Við getum tekið lífssýn
þeirra okkur til eftirbreytni. Við
minnumst Siggu sem glaðlyndr-
ar og félagslyndrar konu sem bar
sig vel þrátt fyrir mótlæti, hún
var jákvæð og rösk og horfði oft-
ar en ekki brosandi á lífið.
Við samhryggjumst vinum og
aðstandendum og færum þeim
bestu kveðjur okkar á erfiðum
tímum.
Skarphéðinn Jónsson og
Guðríður Guðjónsdóttir.
Allar stundir ævi minnar,
yndistíð og harmadaga,
unaðssumur, sorgarvetur,
sakna ég og minnist þín.
(Brot úr ljóði eftir Huldu)
Mikið hefði nú verið gaman að
vera að fara vestur í saumó eins
og oft var talað um. Við höfum oft
talað meira en framkvæmt og nú
hefur hún Sigga Mgga vinkona
okkar kvatt þetta líf. Við kveðj-
um hana með miklum söknuði en
líka mikilli þökk fyrir allar góðu
minningarnar.
Við kynntumst á Varmalandi í
Borgafirði fyrir rúmum 50 árum,
þá var Sigga Magga búin að eign-
ast Skarphéðin Rúnar og var
hann í góðum höndum hjá ömmu
og afa. Við brölluðum margt í
skólanum meðfram náminu
þessa mánuði. Það var skriðið út
um glugga í smók og skroppið á
rúntinn þegar tækifæri gáfust og
í Glaumbæ í bæjarferðum. Sigga
Magga var mikil fjölskyldu-
manneskja og naut þess að vera
með sínu fólki og var oft mikið
hlegið þegar hún sagði frá
skemmtilegum ævintýrum og
uppátækjum.
Það gladdi Siggu Möggu því
mikið þegar sonur hennar og
tengdadóttir, Konráð Ari og
Hanna Maggý, fóru að skoða hús
fyrir vestan. Þegar þau svo fluttu
fannst henni gott að hafa þau
nær og geta hlaupið undir bagga
með börnin og notið samveru
með þeim. Gerði hún einnig ým-
islegt skemmtilegt með Natalíu
Rún þegar hún kom vestur.
Við héldum upp á fimmtíu ára
útskrift í Reykholti 2017, það var
góð mæting og Sigga Magga kom
akandi að vestan. Hún vílaði það
heldur ekki fyrir sér að bregða
sér í saumaklúbb í bæinn. Mikið
gladdi það okkur einnig þegar
hún mætti óvænt í saumó hjá
Raggý. Hún skellti sér í flug, það
var eitt sæti laust í vélinni suður
og hún hafði bílfar vestur daginn
eftir. Þegar von var á henni í bæ-
inn var tækifærið líka oft til að
skella á saumaklúbbi. Þannig var
það núna 21. maí að Sigga Magga
var að koma suður til læknis og
von var á annarri skólasystur frá
Ameríku. Við áttum þarna saman
frábæra stund sem lengi verður í
minningu höfð, mikið hlegið og
spjallað, rætt um brúðkaup Kon-
ráðs Ara og Hönnu Maggýjar og
væntanlega skírn. Sigga Magga
var svaramaður Konráðs og gekk
það mjög vel þrátt fyrir að hún
hafi verið sárlasin.
Við erum þakklátar fyrir árin
sem við græddum með Siggu
Möggu en við héldum að við vær-
um að missa hana fyrir 9 árum.
Það verður skrítið að geta ekki
tekið upp símann, „slegið á þráð-
inn“ og spjallað og hlegið með
henni því alltaf var stutt í hlát-
urinn.
Við sendum innilegar samúð-
arkveðjur til barna, barnabarna,
systkina og annarra ástvina.
Fyrir hönd saumaklúbbs
skólasystra frá Varmalandi,
Helga Einarsdóttir.
Sigríður M.
Skarphéðinsdóttir
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Okkar ástkæra
SJÖFN GUÐMUNDSDÓTTIR
lést á Landspítalanum 14. júní.
Útförin fer fram í Seltjarnarneskirkju
þriðjudaginn 25. júní klukkan 15.
Innilegar þakkir til starfsfólks Grundar V-3
fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Theódóra Þórarinsdóttir Árni Jóhannsson
Sigurður Þórarinsson Elín María Hilmarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi, langafi og langalangafi,
VALTÝR EYSTEINN MAGNÚSSON,
Blåbærvej 4, 9600 Aars, Danmörku,
áður Nesvegi 57, Reykjavík,
lést 8. júní.
Útförin hefur farið fram.
Ritta Nancy Jensen
börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Faðir minn,
SIGURÐUR S. GUÐMUNDSSON
skipstjóri,
áður til heimilis að
Flyðrugranda 16, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 6. júní á dvalarheimilinu
Hrafnistu.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Anna Lísa Sigurðardóttir