Skessuhorn - 04.03.2015, Blaðsíða 17

17MIÐVIKUDAGUR 4. MARS 2015
það í litlum og sjálfstæðum eining-
um. Einhverjir pappírspésar komu í
veg fyrir uppbyggingu í Borgarnesi.
Þeir héldu að það kæmi kannski
slæm lykt af þessu. Þetta hefði getað
orðið stóriðnaður hér í landshlutan-
um og skapað mikla atvinnu, enda
er kjúklingaframleiðsla með blóma
í dag. Þessi hugmynd var mjög góð
en við vorum mjög óheppnir.“
Helgi dregur þó ekki dul á að
kannski hafi þetta verið meira en
venjuleg óheppni. „Það hefur eng-
inn getað gefið útskýringar á því af
hverju lágmarksfjarlægðin var auk-
in úr þremur upp í fimm kílómetra.
Mér finnst eins og menn hafi bara
viljað stoppa uppbygginuna á Mið-
Fossum af með þessu. Kjúklinga-
framleiðslan var á örfáum hönd-
um og menn kærðu sig ekkert um
aukna samkeppni og brugðu fæti
fyrir Mið-Fossa og Reykjagarð með
þessum hætti.“
Mið-Fossar verða
hestabúgarður
Þó ekki mætti halda hænsnfugla á
Mið-Fossum var sögunni þó hvergi
lokið enn. Ármann Ármannsson var
ekki á því að leggja árar í bát. „Eftir
að Ármann varð að hætta við kjúk-
lingabúskapinn vegna reglugerðar-
breytinganna fór hann að hugsa um
að nýta húsakostinn á jörðinni í að
leigja hann undir hjólhýsi og tjald-
vagna. Þá spurði ég hann af hverju
hann vildi ekki frekar koma upp að-
stöðu til hestamennsku og innrétta
hesthús. Það vantaði svolítið slíka
aðstöðu fyrir fólk hér í sveitinni
og fyrir Landbúnaðarháskólann á
Hvanneyri.“
Úr því varð að það var farið út í
að byggja upp aðstöðu til hestaí-
þrótta á Mið-Fossum. Landbún-
aðarháskólinn vildi hins vegar ekki
leigja aðstöðu á Mið-Fossum til að
byrja með. Við kláruðum hesthús-
ið á Mið-Fossum. Þá fluttu Jakob
Sigurðsson og Heiða Dís Fjeldsted,
sem þá bjuggu saman, í kjallarann
í íbúðarhúsinu og voru þarna með
hesta. Það leið eitt og hálft ár og þá
var skipt um rektor á Hvanneyri. Sá
var jákvæðari en sá fyrri til þess að
leigja Mið-Fossa fyrir skólann. Jak-
ob og Heiða Dís fluttu út þegar Jak-
ob keypti sér jörð og skólinn tók
yfir. Þetta passaði því fínt. Þarna var
ég orðinn starfsmaður hjá Ármanni
Ármannssyni og skólinn leigði
ákveðinn fjölda af hesthússplássum
á Mið-Fossum. Þarna var bænum
alfarið breytt í hestabúgarð, hlaðan
gerð sem reiðhöll og fjósinu breytt
í hesthús. Þetta gekk mjög vel. Ár-
mann byggði stærri reiðhöll, allt
var í blóma, stöðug námskeið, mik-
ið líf með mörgu fólki - mikil vinna.
Menn lögðu mikið á sig til að koma
þessu öllu í gang. Það var ekki mik-
ið af eiginlegum reiðhöllum í land-
inu á þessum tíma. Það kom fólk alls
staðar af á landinu og erlendis frá til
að stunda og læra hestamennsku á
Mið-Fossum. Starfsemin þar gerði
svo alveg sitt til að laða fólk til náms
við Landbúnaðarháskólann.“
Áföllin dynja yfir
Helgi segir að efnahagshrunið haust-
ið 2008 hafði ekki haft áhrif á starf-
semina að Mið-Fossum. Aðsóknin
að henni jókst hreinlega eftir það.
„Við vorum með tveggja ára nám á
vegum Landbúnaðarháskólans sem
hét Reiðmaðurinn og fólk flykktist
í það. Þetta var geysivinsælt. Fólk
kom um helgar að Mið-Fossum til
að læra.“
Önnur áföll settu hins veg-
ar strik í reikninginn. Þau áttu eft-
ir að verða afdrifarík. „Ármann Ár-
mannsson eigandi Mið-Fossa varð
fyrir slysi þannig að hann lamaðist.
Við það var rekstrinum breytt þann-
ig að Landbúnaðarháskólinn tók alla
jörðina á leigu en Ármann átti jörð-
ina og húsakostinn áfram. Þannig er
það enn í dag. Ég varð starfsmaður
skólans sem bústjóri. Það var á sinn
hátt mjög gott því það gaf okkur færi
á að halda áfram með okkar starf á
Mið-Fossum. Reynir Aðalsteinsson
kom inn í þetta sem reiðkennari á
vegum skólans. Það var mjög gam-
an að vinna með Reyni. En þá dundi
á annað áfall. Reynir lést á besta aldri
eftir snarpa en harðvítuga baráttu við
krabbamein í ársbyrjun 2012. Þessi
síendurteknu áföll þar sem Ármann
slasaðist og Reynir féll frá veiktu án
nokkurs vafa stoðirnar í starfinu á
Mið-Fossum,“ segir Helgi.
„Aðrir reiðkennarar tóku við eft-
ir fráfall Reynis Aðalsteinssonar og
ég starfaði undir þeim á Mið-Foss-
um. Þarna fór hins vegar að draga úr
námskeiðahaldinu. Eftir á að hyggja
má segja að þegar Reynir féll frá hafi
þetta eiginlega hrunið. Það dró ein-
hvern veginn úr kraftinum. Áhug-
inn á námskeiðum á Mið-Fossum dó
hreinlega. Nú hefur þetta lognast út
af. Það var aðeins einn hópur í fyrra
og enginn núna.“
Uppsögn og leiðindi
Tvö ár liðu eftir fráfall Reynis þar til
næst dró til tíðinda í störfum Helga
á Mið-Fossum. „Ágúst Sigurðsson
hætti sem rektor Landbúnaðarhá-
skólans. Svo kemur hrina uppsagna
starfsfólks við Landbúnaðarháskól-
ann í október í fyrrahaust. Ég var
einn af þeim tíu sem misstu vinn-
una þar. Mér var sagt upp sem bú-
stjóra en nýr maður átti að taka við
því starfi og vera jafnframt reiðkenn-
ari.“
Helgi dregur ekki dul á að sárindi
hafi fylgt því að verða sagt upp stöð-
unni sem bústjóri við Landbúnað-
arháskólann. Í kjölfarið fylgdu leið-
indi. „Það var þriggja ára leigusam-
ingur gerður við mig þegar ég byrj-
aði sem bústjóri. Þegar mér var sagt
upp störfum var ég beðinn um að
flytja út úr húsinu á Mið-Fossum
sem fyrst og innan þriggja mánaða
til að liðka fyrir nýjum manni. Ég fór
með leigusamninginn til lögfræð-
ings og fékk það á hreint að ég væri
með leigusamning upp á lengri tíma
eftir að hafa búið þarna svona lengi.
Ég get verið þarna út tímabil samn-
ingsins sem er til haustsins 2016. Ég
veit hins vegar ekki hvað ég geri. Ég
viðurkenni fúslega að mér fannst
mjög erfitt að missa vinnuna eftir
að hafa unnið gott starf. Mér finnst
rosalega erfitt að hafa unnið í sjö ár
fyrir opinbera stofnun og þurfa svo
að leita til lögfræðinga til að fá það
staðfest sem búið er að skjalfesta á
pappíra svart á hvítu. Það var reynt
að plata mig. Ég er langt frá því sátt-
ur við uppsögnina og hvernig staðið
var að henni. Mér fannst þetta vera
feluleikur þegar mér var sagt upp og
nýr maður ráðinn í staðinn. Kannski
var þetta öðrum þræði vegna þess að
ég var að vinna hjá Landbúnaðarhá-
skóla en ekki með akademískan bak-
grunn og formlega menntun.“
Sáttur við sjálfan sig
Hann var þó ekki atvinnulaus enda
maður með víðtæka reynslu. Ein-
ar dyr lokuðust en aðrar opnuð-
ust í staðinn. „Í dag er ég að vinna
hjá Brúneggjum á Stafholtsveggj-
um hér í Borgarfirði við að fram-
leiða hænuegg. Ég er kominn aftur
í kjúklingana. Það er bara fínt. Ég
hef alltaf haft gaman af því að vinna
með hænsni,“ segir Helgi og brosir
í kampinn áður en hann bætir við:
„Svo er ég áfram í hestamennskunni
með dætrum mínum. Rósa fyrr-
verandi kona mín er með pláss fyr-
ir níu hesta hér í gamla hesthúsinu á
Hvanneyri. Við erum mikið hér með
hestana okkar allra.“
Hefur hann aldrei hugleitt að fara
aftur til Ástralíu? „Nei. Ég á ekki
eftir að fara út aftur, allavega ekki
á meðan dætur mínar eru ógiftar,“
svarar Helgi og hlær dátt.
Í lok viðtalsins verður Helgi hugsi
á svip. „Þegar ég lít svona um öxl
þá má segja að allt mitt líf hafi ver-
ið tilviljunum háð. Ég fór með for-
eldum mínum til Ástralíu, kom aft-
ur til Íslands fyrir tilviljun og flutti
svo í Borgarfjörð fyrir tilviljun. Hér
hef ég búið síðan 1998 og er hér enn,
kannski fyrir hálfgerðar tilviljanir.
Ég á marga vini hér í héraðinu og
hérna á Hvanneyri. Ég er alveg sátt-
ur við sjálfan mig þó ég sé ekki sátt-
ur við að hafa misst starfið á Mið-
Fossum. Tímarnir þar hafa þó um
margt verið krefjandi og erfiðir. Ef
ég yrði spurður hvort ég myndi vilja
endurtaka þetta þá væri svarið „nei.“
Það er svo oft búin að vera svo mik-
il óvissa tengd Mið-Fossum, miklar
hræringar og skyndilegar breyting-
ar eins og ég hef sagt frá í þessu við-
tali.“ mþh
Dætur Helga og Rósu, þær Sigrún Rós
og Gyða voru ekki háar í loftinu þegar
þær byrjuðu að sýna hestunum áhuga.
Hér er Gyða tveggja ára að ræða við
hryssuna Lísu á Mið-Fossum.
Sigrún Rós og Gyða með Snata á Mið-Fossum sem brosir sínu breiðasta. Hann
varð 18 ára gamall sem er mjög hár aldur fyrir hund. Helgi á einum fáka sinna með Mið-Fossa í baksýn.
Helgi í firmakeppni á hestum með gæðingamóðurinni Frostrós frá Fagradal í
byrjun júlí árið 1999.
Sigrún Rós á baki föður síns í stofunni heima. Árið er 1998.
Uppbygging hefst á Mið-Fossum um aldamótin.
Vor 5 28. apríl - 3. maí
Bókaðu núna á baendaferdir.is
Sími 570 2790
bokun@baendaferdir.is
Síðumúla 2, 108 Reykjavík
Í þessari rómantísku ferð njótum við þýskrar vorfegurðar
á ferð um borgirnar Wiesbaden, Rüdesheim, Koblenz og
Heidelberg. Siglt verður eftir tignarlegu ánni Rín, milli
stórfenglegra vínhæða þekktustu vínræktarsvæða heims.
Verð: 123.500 kr. á mann í tvíbýli.
Mjög mikið innifalið!
Sp
ör
e
hf
.
Fararstjóri: Íris Sveinsdóttir
Vor í Wiesbaden