Skessuhorn - 04.03.2015, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 4. MARS 2015
Vörur og þjónusta
PARKETLIST
PARKETSLÍPUN
OG LÖKKUN
Sigurbjörn Grétarsson
GSM 699 7566
parketlist@simnet.is
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
Hönnun prentgripa
& alhliða prentþjónusta
Drei bréf - Boðsbréf
Ritgerðir - Skýrslur
Reikningar - Eyðublöð
Umslög - Bréfsefni
Fjölritunar- og
útgáfuþjónustan
Getum við
aðstoðað þig?
sími: 437 2360
olgeirhelgi@islandia.iswww.skessuhorn.is
Þjónustuauglýsingar
Skessuhorns
Auglýsingasími:
433 5500

Skattframtöl / bókhald
Öll almenn bókhaldsþjónusta og skattframtöl fyrir
einstaklinga og fyrirtæki.
Lilja Halldórsdóttir - Viðurkenndur bókari
LH bókhald ehf
LHbokhald@gmail.com Finndu okkur á facebook
Upplýsingar í síma 571-7787 / 897-5144
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
5
Hilmir B ehf
Alhliða pípulagningaþjónusta
hilmirb@simnet.is
facebook.com/hilmirbehf
Vélabær ehf.
Bæ í Bæjarsveit
Alhliða viðgerðarþjónusta
á bílum, dráttarvélum
og vélum tengdum
landbúnaði
Smur og hjólbarðaþjónusta
velabaer@vesturland.is
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
3
Það var mikið fjör í Fjölbrautaskóla
Snæfellinga í síðustu viku þegar
starfsmannafélag skólans stóð fyr-
ir svokallaðri hrekkjaviku. Þá fengu
starfsmenn það hlutverk að draga
nafn einhvers vinnufélaga úr potti
og kom þá í hlut hans að hrekkja
samstarfsfélagann. Ekki mátti þó
koma fram hver væri að hrekkja
hvern sem skýrði mikið fjör í skól-
anum þessa vikuna. Á meðfylgjandi
mynd hafði einn óheppinn kennari
verið hrekktur og öllu hans hafur-
taski pakkað inn í plast í öfugt skrif-
borðið viðkomandi til mikillar ar-
mæðu. Þetta er þó allt gert í glensi
og engir fóru varanlega illa út úr
hrekkjum í sinn garð. Vikan endaði
svo á að allir starfsmenn fóru út að
borða saman og lyftu sér upp. Með-
al hrekkja sem voru framkvæmd-
ir má nefna „Post it“ miða á tölvu-
skjám, breytt viðmót og stærð leturs
í tölvum starfsmanna, lyklaborðum
var vacumpakkað, hrísgrjón sett í
jakkavasa og ótal margt fleira enda
virtist hugmyndaauðgi starfsmanna
vera yfir meðallagi þessa daga sem
hrekkjavikan stóð yfir. tfk
Á síðustu árum hef-
ur umræðan um upp-
byggilegt og skipulagt tómstunda-
starf ungmenna verið áberandi. Oft-
ar en ekki heyrir maður talað um
tómstundir og forvarnir í sömu setn-
ingu. Hér á ekki einungis við um
vímuefnaforvarnir eða forvarnir hér
og nú heldur hefur þetta áhrif þegar
lengra líður á lífsferilinn. Það að eiga
innihaldsríkar tómstundir og góða
vini er mikilvægt fyrir alla. Það eykur
félagsþroska og við finnum ákveðna
vellíðan að tilheyra hópi. Á unglings-
árunum er það vinahópurinn sem
spilar mjög stóran þátt hvað varðar
þróun á sjálfsmynd okkar. Við fáum
öryggið frá vinunum og reynum eftir
bestu getu að finna svarið við spurn-
ingunni „hver er ég?“ Á þessum
tíma eru flestir vinahópar sem fylgja
ákveðnum stíl eða tísku. Þarna eru
ungmennin að reyna að móta sig og
finna hver þau eru og hvernig þeim
líður best að vera.
Ef við skoðum hugtakið tóm-
stundastarf þá er það ansi margþætt.
Það getur verið skipulögð starfsemi
eins og íþróttaæfing, kór, tónlistar-
skóli eða annað starf sem búið er að
ákveða fyrirfram hvað verði gert. En
það getur líka verið óskipulagt eins
og að fara út að ganga eða lesa bók.
Einnig er það ákveðið tómstunda-
starf þegar vinirnir ákveða að hitt-
ast upp í félagsmiðstöð einungis til
þess að gera ekkert. Maður þarf ekk-
ert alltaf að vera gera eitthvað. Hver
hefur ekki lent í því að heyra „farið
þið nú að gera eitthvað. Verið ekki
alltaf að slæpast þetta. Þið verðið að
hafa eitthvað fyrir stafni.“ En það að
láta sér leiðast eða gera „ekkert“ með
félögunum er bara mjög gott. Þeir
hafa félagsskapinn frá hvor öðrum,
spjalla saman um lífið og tilveruna en
eru þó að gera þetta saman en ekki
einir inn í herbergi á bakvið skjá-
inn að gera „ekkert“. Það er nefni-
lega alveg gríðarlega mikilvægt fyrir
okkur að byggja upp einhver tengsl
við vinahópinn eða annað félagsstarf
fyrir komandi ár, fullorðinsárin. Þá
er mjög mikilvægt að geta skroppið
út af heimilinu og hitt vinkonurnar
í saumaklúbbnum, farið í veiði með
félögunum, kóræfingu, fjallgöngu,
leshring eða eitthvað annað sem
veitir manni gleði og ánægju. Því svo
þegar börnin manns eldast og fara að
huga að því að flytja að heiman skap-
ast mikill frítími fyrir okkur sjálf.
Þegar starfsævinni lýkur mynd-
ast oft mikið tómarúm hjá fólki.
Hætta er á félagslegri einangrun og
oft fylgir þunglyndi og depurð þegar
fólk hefur ekki nein skilgreind hlut-
verk lengur. Fólk lifir lengur en áður
og þessi tími lengist. Þá er mikilvægt
að hafa áhugamál eða innihaldsríkar
tómstundir sem auka lífsgæði fólks.
Rannsókn sem gerð var á þátttöku
fólks í tómstundastarfi leiddi í ljós að
þeir sem byrja snemma eða á miðri
lifsleiðinni að stunda öflugt tóm-
stundastarf eru líklegir til að halda
því áfram fram á elliár. Eftir því sem
einstaklingur eldist er erfiðara að
taka upp nýja iðju.
Tómstundir og forvarnir eru því
ekki hugtök bundin æskunni eða
unglingum. Tómstundir og forvarn-
ir eiga við alla ævi.
Harpa Jónsdóttir.
Þessi þurfti að endurskipuleggja allt á skrifborðinu sínu eftir þessa meðferð.
Hrekkjavika hjá starfsmönnum FSN
Af hverju eru tómstundir og
unglingar forvarnamál?
Pennagrein
„Akranes er þó ekki
nema 11 sjómílur í
burtu.” Þannig byrjaði ein af mörgum
skemmtilegum fréttum Odds, fréttarit-
ara Morgunblaðsins frá árinu 1966. Til-
efni fréttarinnar var að nú væri bæjar-
stjórinn, Björgvin Sæmundsson, búinn
að láta gera skipulag nr. 1 fyrir Stór-
Akranes og þess getið að von væri á
skipulagi nr. 2, 3 og 4 síðar. Einnig
kom fram að skipulagið væri miðað við
„5000 íbúa aukningu“ eins og það var
orðað í fréttinni.
Mér hefur verið hugsað til þessar-
ar skemmtilegu fréttar að undanförnu.
Sérstaklega í því sambandi að ýmis-
legt jákvætt er að gerast í mínum gamla
heimabæ, þó að afar dapurleg frétt hafi
borist einnig, þar á ég við kútter Sigur-
fara og hugsanleg örlög hans.
Í mínum huga á Akranes perlur tvær
og jafnvel fleiri, sem hægt væri að gera
að miklu aðdráttarafli ef rétt er á mál-
um haldið. Þar á ég við Breiðina og
Sementsreitinn ásamt því að taka aftur
upp farþegasiglingar milli Akraness og
Reykjavíkur.
Fyrst má varpa þeirri hugmynd fram,
að friða bróðurpartinn af Breiðinni og
fjarlægja þar ýmis mannvirki, sem eiga
þar ekki heima, svo sem olíutanka sem
þar eru. Tilgangur með friðun væri
sá að koma þar fyrir veglegu minnis-
merki um alla þá sjómenn sem vitað er
að farist hafa við Ísland. Það frumkvæði
Hilmars Sigvaldasonar að opna Akra-
nesvita almenningi sýnir að þessi stað-
ur heillar og dregur fólk að allsstaðar
að úr heiminum. Tveir vitar og veglegt
minnismerki ásamt annarri starfsemi,
sem við á í því sambandi, mundi aldeil-
is koma þessum einstaka stað enn frek-
ar á kortið.
Í öðru lagi má benda á og taka und-
ir það sem Einar J. Guðleifsson benti
á í grein, sem hann skrifaði í Skessu-
horn fyrir tæpu ári. Hann varpaði þar
fram hugmynd um að gera fyrrum efn-
isgeymslu Sementsverksmiðjunnar
að safni, skapa þar aðstöðu til þess að
vernda og endurbyggja skip og báta með
menningarsögulegt gildi. Það mætti
hugsa sér að henni yrði þannig breytt,
að hægt yrði að sigla inn og út úr henni
á flóði. Þar með sköpuðust möguleikar
á að einkaaðilar, sem eiga gamla báta
og hafa áhuga á að varðveita þá, gætu
fengið þá þjónustu og aðstöðu sem þeir
þurfa. Þannig yrði þetta lifandi safn og
viðgerðarstaður. Síðan þyrfti að stuðla
að því að koma á fót skipaverndunar-
sjóði, sem mundi starfa á sambærilegum
grundvelli og Minjavernd eða útvíkkun
á hennar starfi. Mikið væri nú ánægu-
legt eftir einhver ár að sjá, t.d. Kútter
Sigurfara, Maríu Júlíu, sem þjónaði sem
björgunarskip, varðskip og var fyrsti vís-
ir að hafrannsóknaskipi á Íslandi, og t.d.
Höfrung AK 91 á floti inn í þessu stóra
og mikla húsi. En strax þyrfti að hefj-
ast handa, taka það sem er nýtanlegt af
þessum skipum og varðveita þar til end-
urbygging þeirra gæti hafist. Erlendis er
lögð áhersla á að sigla gömlum skipum
og hafa þau í sjófæru standi. Víða njóta
slík skip og bátar vissra tilslakana á opin-
berum gjöldum með þeim skilyrðum að
þeim sé aðeins siglt á sumrin. Slíkt safn
og viðgerðarstaður mundi hafa mikið
aðdráttarafl og strax í upphafi gæti þetta
vera opið öllum til að sjá og fylgast með
því sem þar færi fram.
Í þriðja lagi mætti hugsa sér að gera
samkomulag við Slysavarnafélagið
Landsbjörgu um að taka upp sigling-
ar með farþega á Sæbjörgu yfir sumar-
ið milli Akraness og Reykjavíkur. Vegna
fjárskorts hefur ekki verið hægt síðustu
ár að nota skipið eins og áformað var
í upphafi eftir að Landsbjörg eignað-
ist það fyrir Slysavarnaskóla sjómanna.
Tekjur, sem fengjust með því að fá skip-
ið í þetta verkefni, hluta úr ári, mundu
létta rekstur þess. Sæbjörg er 40 ára, gott
skip, sem á eftir að endast um ókomin ár.
Það mundi sóma sér vel í slíku viðbótar-
hlutverki. Það var eftirsótt að sigla með
því, þegar það hét Akraborg hér á árum
áður, og ég er viss um að í dag mundu
ferðamenn streyma um borð til að njóta
þess að sigla yfir Sundið og sjá og skoða
“Stór-Akranes”. Er ekki bara áætlun og
skipulag nr. 2, 3 og 4 sem Oddur sagði
að kæmi seinna komin fram? Nú þarf
bara að hefjast handa af stórhug og
bjartsýni í anda Þorgeirs heitins Jósefs-
sonar sem sagði svo oft þegar eitthvað
óvænt gerðist; „Þetta er nú svo alvana-
legt góði minn.“
Viðar Vésteinsson
Höfundur átti heima á Akranesi
1953-1989.
Pennagrein
„Er að furða þótt Geir
verði litið yfir Sundið?“