Skessuhorn - 25.03.2015, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 25. MARS 2015
Á undanförnum mánuðum hefur
orðið sprengja í fasteignaviðskipt-
um á Hvanneyri. Þar seldust fimm
hús á tíu vikum um áramótin og
það hlýtur að teljast til tíðinda í 250
manna byggðarkjarna. Skessuhorn
tók tali nokkrar þessara fjölskyldna
sem fest hafa kaup á húsnæði nýlega
og forvitnaðist um ástæður þess að
Hvanneyri varð fyrir valinu. Fram
kemur að það skipti unga fólk-
ið miklu máli að grunnstoðir fjöl-
skyldufólks eru til staðar og þykir
einnig auðvelt að sækja vinnu utan
kjarnans. Hvanneyri sé fjölskyldu-
vænt samfélag. Hæfilega langt í
burtu frá erli þéttbýlis, en jafnframt
stutt sækist menn eftir þjónustu.
Snögg í bæinn en laus
við bæjarstressið
Jakob Hermannsson og Krist-
björg Þórey Austfjörð keyptu fast-
eign á Hvanneyri í upphafi árs. Þau
eiga þrítuga dóttur sem einnig býr
á Hvanneyri og þrjá drengi: sjö,
níu og ellefu ára. Hann vinnur hjá
Límtré Vírneti í Borgarnesi og hún
sem bókari hjá Landbúnaðarhá-
skólanum en er að auki starfandi
sem Bowen tæknir á Hvanneyri.
„Ég kom með strákana áður
en skólinn byrjaði haustið 2013.
Amma og afi barnanna okkar búa
hér og við höfðum heyrt að skólinn
hérna væri mjög góður,“ útskýr-
ir Kristbjörg aðspurð um ástæð-
una fyrir því að fjölskyldan flutt-
ist til Hvanneyrar. Yngsti drengur-
inn byrjaði í leikskólanum Andabæ
þegar þau fluttu fyrst til Hvann-
eyrar og eru hjónin sammála um
að bæði leikskólinn og grunnskól-
inn séu mjög góðir. „Það er bara
gleði með báða skólana,“ seg-
ir Kristbjörg. „Við flytjumst hing-
að úr Húnavatnssýslu en höfðum
komið hingað reglulega í heim-
sóknir. Við komum úr sveit og vild-
um ekki vera í stórum kjarna. Við
fréttum af lausu leiguhúsnæði og
ákváðum að slá til.“ Þau keyptu sér
svo hús í byrjun árs og hyggja því á
áframhaldandi búsetu á Hvanneyri.
„Strákarnir eru svo ánægðir hérna,“
segir Jakob; „svo er maður snögg-
ur til Reykjavíkur ef manni langar
en er laus við bæjarstressið,“ seg-
ir Jakob. Kristbjörg bætir því að að
á Hvanneyri þekki allir alla og viti
hvaða börn eru hverra. Þeim hef-
ur gengið vel að finna sig í félags-
lífi staðarins. Kristbjörg er í hesta-
mennsku og kynntist fólki í gegn-
um hana sem og í gegnum vinnuna.
Hún er einnig í Kvenfélaginu19.
júní. „Svo lét ég plata mig í að vera
ritari í stjórn Ungmennafélagsins
Íslendings,“ segir hún og hlær.
Grunnþjónustan
mikilvæg
Drengir þeirra hjóna Jakobs og
Kristbjargar stunda nám við Hvann-
eyrardeild Grunnskóla Borgarfjarð-
ar og eru í fyrsta, þriðja og fimmta
bekk. „Strákarnir eru allir enn hér
á Hvanneyri í skólanum,“ segir
Kristbjörg. „Þau eru svo fá í fimmta
bekk að það fékkst undanþága með
að ferja þau með skólabíl á Klepp-
járnsreyki. En við erum vön skóla-
bílum. Þar sem við bjuggum áður
tók það elsta strákinn 30-40 mín-
útur að ferðast til skóla, hvora leið.
Elsti fer með skólabíl í haust og við
erum alveg sátt með það. Það er svo
mikill munur þegar flandrið á þeim
hefst ekki fyrr en þeir eru orðnir að-
eins stálpaðri. Þessi grunnþjónusta
er okkur mjög mikilvæg og spilar
stóran þátt í að við veljum að vera á
Hvanneyri.“ Jakob stundar vinnu í
Borgarnesi og keyrir í samfloti með
öðrum. „Það er ekkert mál að keyra
á milli, enginn dagur í vetur sem
við höfum ekki komist. Eina sem er
stundum strembið er að ná heim úr
vinnu til að keyra strákana í íþrótt-
ir. Æfingarnar eru tímasettar þann-
ig að þetta er stundum mjög tæpt.
En hér er gott að vera, Hvanneyri
er mjög barnvænt, lítið og þægilegt
þorp,“ segir Jakob að endingu.
Söknuðu frelsisins á
Hvanneyri
Birgitta Sigurþórsdóttir og Eyjólf-
ur Vilberg Gunnarsson keyptu sér
hús í byrjun árs á Hvanneyri. Þau
eiga þrjú börn; 20 mánaða, á sjö-
unda og níunda ári. Hún er í hálfu
starfi á skrifstofu Skorradalshrepps
sem er til húsa á Hvanneyri og
hann vinnur í fyrirtækjaráðgjöf hjá
Arionbanka í Borgarnesi.
„Við komum hingað fyrst árið
2009 og ætluðum upphaflega að
vera eitt til tvö ár,“ segir Birgitta
aðspurð um aðdraganda þess að
þau hjónin settust að á Hvanneyri.
„Við ílengdumst vegna þess að
stelpunum, þá þriggja og fimm ára,
leið svo vel hérna. Svo fékk Eyjólf-
ur tilboð um betri stöðu í Reykjavík
og við ákváðum að stökkva á það
tækifæri. Ég var ólétt og ekki alveg
tilbúin að festa mig hérna, enda
höfum við engin fjölskyldutengsl á
Hvanneyri og í raun engin tengsl
í Borgarfjörðinn. Það reyndist ekki
góð ákvörðun að fara til Reykja-
víkur og við söknuðum Hvanneyr-
ar mjög mikið.“ Fjölskyldan bjó
í Reykjavík í 18 mánuði en sakn-
aði frelsisins og þægindanna sem
fást með að búa í litlu þorpi. Þetta
varð til þess að þau fluttu til baka
í ársbyrjun. „Við erum himinlif-
andi að vera komin aftur á Hvann-
eyri,“ segir Birgitta. „Í þetta sinn
seldum við í bænum og keyptum
hérna og erum staðráðin í að vera
hér áfram.“
Besta ákvörðunin
„Hvanneyri er „staðurinn“ til að
búa á að okkar mati. Börnunum
líður rosalega vel og hafa yfirlýs-
ingar verið stórar eftir að við flutt-
um aftur til baka. Stelpurnar okkar
ætla aldrei að flytja aftur til Reykja-
víkur og það sama á við okkur ef
lífsskilyrðin og lífsgæðin haldast,“
segir Eyjólfur og Birgitta heldur
áfram: „Mér finnst það mikil for-
réttindi að geta unnið minna og
haft meiri tíma með fjölskyldunni.
Ég var ekki komin með vinnu áður
en við ákváðum að flytja og sé ekki
eftir að hafa tekið sénsinn. Mér líð-
ur eins og þetta sé besta ákvörðun
sem ég hef tekið.“ Þau segja að það
sé mikið frelsi fólgið í að búa í litlu
þorpi, börnin séu mikið úti að leika.
„Ég er alveg sátt við að krakkarn-
ir komi til með að fara með rútu
í skólann þegar þau eru komin í
fjórða eða fimmta bekk. Þá eru
þau komin með ákveðinn þroska.
Ég er ekki viss um að við hefðum
tekið sömu ákvörðun um að koma
til baka ef það væri ekki leikskóli
hér og grunnskóli fyrstu árin,“
segir Birgitta. „Það er ekkert mál
að sækja vinnu í Borgarnesi, enda
nýtast ferðirnar mínar til að sækja
það sem þarf til heimilisins,“ segir
Eyjólfur. „Reyndar finnst mér æð-
islegt að hafa ekki búð eða sjoppu
hérna,“ segir Birgitta og hlær.
„Það er fínt að hafa ekki freisting-
arnar allt í kring.“
Góðu hugmyndirnar
ekki bara til í Reykjavík
Aldís Arna Tryggvadóttir og Sig-
urður Guðmundsson keyptu sér
fasteign á Hvanneyri í lok nóvem-
ber 2014. Þau eiga þrjá drengi;
tuttugu mánaða, á fjórða og átt-
unda ári. Hún er nýtekin við sem
sviðsstjóri fjölskyldu- og fjármála-
sviðs Borgarbyggðar og hann hef-
ur frá nóvemberbyrjun verið tóm-
stundafulltrúi Ungmennasambands
Borgarfjarðar.
„Þetta hefur staðið til í fimmtán
ár hjá Sigga,“ segir Aldís Arna og
hlær. „Hann er Hvanneyringur en
ég, borgarbarnið, var líka alveg til
í að víkka út sjóndeildarhringinn
og freista gæfunnar á nýjum stað.“
Aðspurð um hvers vegna fjölskyld-
an hafi valið að flytjast búferlum frá
höfuðborgarsvæðinu til Hvanneyr-
ar segir hún: „Það voru orð Harald-
ar Arnar Reynissonar, endurskoð-
anda hjá KPMG í Borgarnesi, sem
kveiktu neista sem varð ekki slökkt-
ur. Þetta var þegar Haraldur kynnti
starfsemi Hugheima, frumkvöðla-
og nýsköpunarseturs Vesturlands, á
atvinnuvegasýningu Rótarýmanna í
febrúar fyrir ári. Hann sagði: „Við
þurfum að taka vel á móti nýju
fólki, með nýja hugmyndir því ef
við gerum það ekki þá fer það eitt-
hvert annað. Góðu hugmyndirnar
verða ekki bara til suður í Reykja-
vík“.“ Aldís Arna segir orð Harald-
ar hafa talað til þeirra hjóna og upp
frá því hafi í raun ekki verið aftur
snúið með að flytjast til Hvanneyr-
ar. Sigurður er Hvanneyringur og
hefur, eins og Aldís Arna kom inná,
alltaf ætlað sér að flytja aftur heim.
„Það er auðvitað alltaf þessi teng-
ing en svo vildum við að strákarn-
ir fengju að vera í minni skóla en
eru í bænum,“ útskýrir Sigurður og
heldur áfram. „Þegar ég var kominn
með vinnu hérna létum við verða af
því að festa okkur hús.“
Aldís Arna segir þau vera lausna-
miðuð og það hafi ekki skipt öllu
máli þó að hún væri ekki verið
komin með vinnu á svæðinu á þess-
um tímapunkti. „Bara að hann væri
kominn með vinnu, þýddi að við
fórum á fullt að vinna í flutning-
unum, allt hitt myndi reddast.“ Þar
reyndist rétt hjá Aldísi Örnu og eru
þau mjög ánægð með lífið og til-
veruna á Hvanneyri. Hjónin segjast
svo sannarlega ekki hafa orðið fyrir
vonbrigðum eftir flutningana. „Allt
hefur farið fram úr væntingum mín-
um og ég, borgarbarnið, er einna
glöðust,“ segir Aldís Arna kankvís.
Fimm sinnum
minna í bíl
„Það er eitthvað einstakt að ger-
ast,“ segir Aldís Arna. „Það er fullt
af ungu, flottu fólki sem er að snúa
aftur eftir að hafa farið í burt til
að mennta sig. Það er uppsveifla í
Borgarbyggð og svæðið hefur mik-
ið aðdráttarafl. Einnig er fólk sem
hefur komið í Landbúnaðarháskól-
ann og hefur heillast af Hvanneyri
og kýs að vera áfram á svæðinu.“
Sigurður segir það skipta gríðarlega
miklu máli að á Hvanneyri eru þær
grunnstoðir sem barnafólk þarf:
,,Leikskóli og grunnskóli eru þær
grunnstoðir sem halda samfélaginu
saman og gefa svæðinu líf. Við erum
með þrjá unga stráka og því skipta
svona þættir máli. Eftir að hafa
kynnst starfseminni þá höfum við
mikið dálæti á báðum skólunum.“
Tveir drengjanna eru á leikskól-
anum Andabæ og sá elsti er í öðr-
um bekk grunnskólans. „Krakkarn-
ir eru ótrúlega ánægðir. Aðlögunin
hefur gengið vel og það er fagfólk
sem hér starfar,“ segir Aldís Arna.
Hjónin eru bæði í hestamennsku og
þaðan fá þau mikið félagslíf. Þeim
finnst Borgarfjörðurinn frábær
staður og mikill kostur að fólk tek-
ur sjálft í taumana, að allt sé hægt
og ekki eins þungt í vöfum og í
Reykjavík. Þau vinna bæði í Borg-
arnesi og aka á milli. „Maður þarf
aðeins að skipuleggja sig betur en í
Reykjavík,“ segir Sigurður og Aldís
Arna bætir við: „Það er allt minna
mál en þegar við vorum í bænum.
Við erum fimm sinnum minna í bíl
núna og höfum meiri tíma fyrir fjöl-
skylduna og vinnuveitendurna fyr-
ir vikið.“
Hvanneyri höfðar til fjölskyldufólks
Jakob Hermannsson og Kristbjörg Þórey Austfjörð ásamt sonum sínum Kristjáni
Bjarna, Ingólfi Árna og Hermanni Heiðari.
Birgitta Sigþórsdóttir og Eyjólfur Vilberg Gunnarsson ásamt börnum sínum Odd-
nýju, Dagnýju og Sigþóri.
Aldís Arna Tryggvadóttir, Sigurður Guðmundsson og synirnir Ernir Daði, Óttarr
Birnir og Styrmir Hrafn.