Skessuhorn - 27.01.2016, Blaðsíða 19

MIÐVIKUDAGUR 27. JANÚAR 2016 19
Það er alltaf ánægjulegt þegar sól-
in lætur sjá sig aftur yfir fjallgarð-
inn í Ólafsvík eftir um það bil
tveggja mánaða frí. Hafa konur í
Kvenfélagi Ólafsvíkur því haft það
fyrir sið síðustu 25 ár að baka sól-
arpönnukökur af þessu tilefni og
er baksturinn aðalfjáröflun kven-
félagsins. Eins og venjulega er
miðað við að sólin láti sjá sig 24.
janúar og var að þessu sinni bak-
að 26. janúar. Tóku konurnar dag-
inn snemma og mættu þær fyrstu
klukkan fjögur um nóttina til að
baka og stóð bakstur, frágangur og
útkeyrsla fram eftir morgni. Ekki
veitti af að mæta svona snemma
en um það bil 2200 pönnukökur,
ýmist með sykri eða rjóma, seld-
ust að þessu sinni. Það er því lík-
legt að margir hafa fengið góm-
sætar kvenfélagspönnukökur með
kaffinu þennan dag.
þa
Fögnuðu komu fyrstu sólargeislanna
Ég stari tómum augum á vegginn á
ganginum, ég spyr sjálfan mig til-
vistarlegrar spurningar: „Hvers
vegna er ég ekki minimalískari?“
Mig langar til þess að eiga mini-
malískt heimili, litla veröld þar sem
háerótískur Camerich Leman hæg-
indastóllinn minn hvílir á handof-
inni Cap Ombra mottunni og ekk-
ert annað er í kring nema kannski
arkitektabók. Engin barnaleikföng
úr plasti því strákarnir mínir eiga
bara örfá handsmíðuð leikföng úr
tré frá Finnlandi sem er alltaf geng-
ið frá á réttan stað, þeim finnst það
örugglega fínt. Ég sé fyrir mér sjón-
varp svo þunnt að það er eins og
það sé málað á vegginn. Eldhús-
ið yrði ekki af verri endanum, eina
sem maður sér er kolsvört gran-
íthella með samlituðu spanhellu-
borði sem sést ekki. Mjög minimal-
ískt en brútalt í leiðinni, ég er bara
að fleyta efst af hugarburði mínum
núna, bíddu bara þangað til ég er
kominn á ganginn því ljósarofarnir
munu ekki einu sinni sjást.
Ég leita á netinu í spreng að hug-
myndum fyrir tilvonandi minimal-
ískan lífsstíl minn, má kannski kalla
manískan. Það rennur upp fyrir mér
að það eru tvær gerðir af minimal-
isma, annar er að eiga lítið af drasli
og helst fela allt sem þú átt í skáp-
unum (að því gefnu að þú eig-
ir efni á skápum, ef ekki þá er gott
að gefa hitt). Hinn möguleikinn er
að spreða öllu sem þú átt og meira
til í að búa til heimili sem er með
sófa sem stendur tíu sentimetra frá
gólfinu og stærsta flatskjá sem sést
hefur. Það er nefnilega munur á
naumhyggju og minimalisma. Eft-
ir klukkutíma í örvilnan á netinu sé
ég að þessar minimalísku hugmynd-
ir mínar sem eiga að hjálpa mér að
minnka sóun og hætta að kaupa
drasl eru fjarlægar. Ég finn reynd-
ar seinna grúppu á Facebook og
hefst strax við þá iðju að deila link-
um frá bloggara sem hefur pastel-
litað þema á síðunni til að láta hana
líta út eins og instragram filter. Það
verður fljótt þreytt því allt linka-
safnið dagar uppi í bookmark hill-
unni í vafranum, svona líkt og upp-
skriftabækurnar inni í skáp.
Hvað er hægt að gera þegar mað-
ur er kominn í hring og hálfpartinn
búinn að mála sig út í horn? Jú, það
er víst hægt að heimsækja sænska
heimilisvininn í Garðabænum. Hef
reyndar haft vit á því að heimsækja
það ginnungagap reyndar aðeins
einu sinni á ári. Ikea er nefnilega
mjög óminimalísk stofnun í sjálfu
sér, en í fyrsta lagi eru alltaf að koma
inn nýjar vörur sem heita orðum
sem hafa „sjön“ eða „läck“ í endan
og eru í björtum afgerandi litum.
Algerlega óþolandi því maður fell-
ur alltaf fyrir sama bragðinu en það
er svo sem í lagi, tekur smá hér og
þar, endar með hálffulla körfu sem
endar á því að kosta mann morðfjár.
Ég er samt ekki að kvarta því ég bíð
spenntur eftir bæklingnum sem þeir
senda mér fyrir hverja árstíð, ég á
t.d. míní útgáfu af jólageitinni sem
kviknar í á hverju ári.
En til að svara upphaflegri spurn-
ingu pistilsins þá tel ég að allir séu
minimalískir í sér, bara mismikið.
Fataskápurinn minn til dæmis sam-
anstendur af tíu flíkum og kenni ég
vaxtastefnu Seðlabankans um, fékk
reyndar staðfestingu á því um dag-
inn þegar seðlabankastjóri sagði að
við hefðum of mikið á milli hand-
anna og því þyrfti að viðhalda hárri
vaxtastefnu. Naumhyggjustjórinn
Már, það er ágætt starfsheiti.
Með kveðju,
Axel Freyr
Dreymir um að vera mínimalískur
PIstill
Hundrað ára afmælis kosningarétt-
ar kvenna á Íslandi var fagnað um
allt land á síðasta ári, með alls kyns
sýningum og viðburðum. Í Stykk-
ishólmi var tímamótanna minnst
með fjölbreyttum hætti en Stykk-
ishólmsbær skipaði nefnd sem fékk
það hlutverk að skipuleggja við-
burði til að minnast tímamótanna.
Dreifðust viðburðirnir á nokkra
mánuði en sá fyrsti var haldinn í
júní þegar konur lásu úr ritverkum
íslenskra kvenna í Vatnasafninu. Í
júlímánuði hélt Fríða Björk Ólafs-
dóttir þjóðfræðingur fyrirlestur í
tengslum við Skotthúfuhátíðina.
Í ágúst var haldin myndlistarsýn-
ing heldri kvenna í Stykkishólmi, á
meðan Danskir dagar stóðu yfir, og
voru verkin til sýnis í gluggum fyr-
irtækja við Aðalgötuna. Hreyfivika
var í Stykkishólmi í lok september
og gekk þá Sigurlín Sumarliðadóttir
með hóp á Drápuhlíðarfjall í minn-
ingu baráttukvenna. Á kvennafrí-
daginn 24. október var opið hús
hjá nefndarkonunni Helgu Guð-
mundsdóttur. Þar voru umræður
um stöðu kvenna á árum áður og
konur sem tóku þátt í Kvennafrí-
deginum í Stykkishólmi fyrir fjör-
tíu árum sögðu frá sínum upplifun-
um af deginum og kvennabaráttu.
Lokaviðburðurinn á vegum nef-
ndarinnar var haldinn nú í janúar
2016 í Stássstofu Norska hússins.
Kolbrún S. Ingólfsdóttir, lífenda-
fræðingur, sagnfræðingur og rit-
höfundur, las valda kafla úr bók
sinni „Þær ruddu brautina“. Í bók
Kolbrúnar er að finna æviágrip
kvenna sem hófu baráttuna víða
um heim og ruddu brautina fyrir
kvenfrelsisbaráttu seinni ára. Eftir
lesturinn voru umræður um stöðu
kvenna.
grþ
Hluti nefndarinnar í Norska húsinu, þar sem rithöfundurinn Kolbrún S. Ingólfs-
dóttir las valda kafla úr bók sinni. Ljósm. sá.
Héldu veglega upp á
kosningaafmæli kvenna
Árlegt kútmagakvöld Lionsklúbbs
Nesþinga, Slysavarnadeildarinnar
Helgu Bárðardóttur og Leikfélags
Ólafsvíkur fór fram síðastliðinn
laugardag. Var þetta í 26. skipti sem
félögin héldu svona kvöld fyrir eldri
borgara í Snæfellsbæ en allur und-
irbúningur, matreiðsla, skemmti-
dagskrá og þjónusta er unnin í
sjálfboðavinnu af þessum félögum.
Að venju voru margs konar fisk-
réttir ásamt kútmögunum á borð-
um. Nutu gestir harmonikkuleiks
undir borðum en það var Sævar
Friðþjófsson sem þandi nikkuna.
Að borðhaldi loknu var það svo
hljómsveitin Ungmennafélagið
með Öldu Dís söngdívu sem spil-
aði fyrir dansi og hófst dansleik-
urinn með Ásadansi eins og venja
er. Var skemmtunin vel sótt enda
fyrir löngu búin að skipa sinn sess
í skemmtanalífi eldri borgara og
gesta þeirra. Einn þeirra sem læt-
ur sig helst ekki vanta hafði á orði
að þetta væri með betri kúttmaga-
kvöldum landsins. þa Sævar þandi nikkuna.
Veisluborðið var hlaðið sjaldgæfum réttum sem meira þekktum.
Skemmtilegt kútmaga-
kvöld að baki