Skessuhorn - 10.02.2016, Blaðsíða 20

MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 201620
Skagamærin Ásdís Sigtryggsdóttir
er búsett í borginni Kassel í Þýska-
landi ásamt unnusta sínum, Usman
Ghani Virk og tæplega ársgömlum
syni þeirra, Karli Salman Usmans-
syni Virk. Þar leggja bæði skötuhjú-
in stund á meistaranám í alþjóða
stjórnmálahagfræði. Ásdís og Usm-
an kynntust í Þýskalandi, á fyrsta
degi skólans. „Ég kom hingað eftir
að hafa lokið MA gráðu í þróunar-
fræðum í Hollandi og Usman kom
eftir að hafa klárað lögfræðinám í
Pakistan. Við urðum fljótlega mjög
góðir vinir, sem leiddi svo að brúð-
kaupi og barni,“ segir Ásdís í sam-
tali við Skessuhorn. Usman er frá
borginni Multan í Pakistan og er
múslimi. Þau hafa nú tekið ákvörð-
un um að gifta sig og eru í raun gift
samkvæmt Íslam. Þau eiga þó eftir
að staðfesta ráðahag sinn á Íslandi
og ætla að gera það næsta sumar.
Blaðamaður Skessuhorns spjallaði
við Ásdísi um brúðkaupið og hvern-
ig farið er að þegar tveir einstakling-
ar úr mismunandi menningarheim-
um ákveða að festa ráð sitt.
Líkar vel í Þýskalandi
Ásdís segir Usman hafa lýst því
þannig fyrir sér þegar þau kynnt-
ust fyrst að hann væri frá smáborg
í Pakistan. Það hafi svo komið í ljós
að íbúar borgarinnar eru um sex
milljónir, sem seint væri talið smá-
borg á Íslandi. „En skalarnir eru að-
eins öðruvísi þegar maður talar um
200 milljónir manna á móti okkur
sem erum ríflega 300 þúsund talsins.
Þannig að það er kannski ekki svo
langsótt að Multan sé sambærilegt
við Akranes þegar maður ber lönd-
in saman þannig.“ Ásdísi og Usman
líkar vel búsetan í Kassel en eru samt
sem áður aðeins farin að hugsa sér
til hreyfings. Þau hafa þó enn ekki
tekið neinar ákvarðanir þess efn-
is. Usman er að vinna að meistara-
ritgerð sinni og er í hlutastarfi við
að kenna starfsmönnum stórfyrir-
tækja í borginni ensku. Ásdís seg-
ist senn ætla að vinda sér í sína rit-
gerð. „Okkur líkar vel hér þó að við
séum farin að hugsa okkur til hreyf-
ings. Hvort það verður innan Þýska-
lands eða Evrópu eða til einhverra
allt annarra staða, jafnvel Pakistan,
verður að koma í ljós,“ segir hún.
Ásdís hefur búið víða um heim
og orðar það sjálf þannig að hún
sé dugleg við að flytja á milli landa
og ferðast. „Ég hef hingað til búið
í Noregi, Englandi, Hollandi og
Bandaríkjunum ásamt auðvitað Ís-
landi og Þýskalandi. Ég hef líka
unnið rannsóknarvinnu á vettvangi
í Suður - Afríku en ég hef ekki eytt
jafn löngum tíma á einum stað eins
og ég hef gert hér í Kassel, síðan ég
var unglingur. Þannig að það er tími
til kominn til breytinga hjá mér,“ út-
skýrir Ásdís. Hún segir Usman vera
að huga að frekara námi en sjálf ætl-
ar hún að láta gott heita í bili. „Enda
er ég búin að vera í námi á einhvern
hátt í samfleytt 22 ár. Ég ætla að
reyna að halda í mér núna, þó ég
viti vel að ég eigi eftir að sakna þess
mjög fljótlega að vera í skóla.“
Nú þegar gift
samkvæmt Íslam
Ásdís segir erfitt að tala nákvæm-
lega um trúlofunar- og giftingar-
dagsetningar í þeirra tilfelli þegar
hún er spurð um hvenær stóri dag-
urinn verður. „Við fórum að þessu
með dálítið frjálslegri aðferð og með
miklu samblandi af hefðum frá báð-
um löndum. Usman er múslimi, líkt
og flestir í Pakistan, og samkvæmt
Íslam þurfa brúðkaup eða giftingar
ekki að vera staðfestar af presti eða
imam, heldur einungis af hjónunum
sjálfum og kannski vitnum.“ Hún
segir að samkvæmt íslömskum hefð-
um þurfi konan að játast manni sín-
um þrisvar sinnum og þar með séu
hjónin gift fyrir guði. „Samkvæmt
Íslam erum við því búin að vera gift
í dágóða stund. En við eigum eftir
að lögfesta þá giftingu, sem við ætl-
um að gera í sumar heima á Íslandi,“
bætir hún við.
Þrjár veislur í Pakistan
Verðandi hjónin létu þó ekki nægja
að játast hvort öðru þrisvar. Í Pak-
istan er hefð fyrir brúðkaupsveislum
þó þær séu ólíkar vestrænum brúð-
kaupum. Ásdís og Usman vörðu
jólafríinu í Pakistan og héldu litla
brúðkaupsveislu þar. „Þetta var allt
mikil upplifun, enda eru pakistönsk
brúðkaup talsvert frábrugðin þeim
sem við eigum að venjast á Íslandi.
Þar eru haldnar þrjár mismunandi
veislur, sú fyrsta heitir Mehndi og
er oftast haldin af fjölskyldu brúðar-
innar og er daginn fyrir hið eigin-
lega brúðkaup. Önnur veislan heitir
Barat og er hið eiginlega brúðkaup,
þar sem giftingin sjálf fer fram. Sú
síðasta er kölluð Walima og er hald-
in á þriðja degi af fjölskyldu brúð-
gumans,“ útskýrir Ásdís. Haldin var
lítil Walima veisla fyrir brúðhjón-
in, með nánustu fjölskyldu Usm-
ans í Pakistan. Ásdís segir allt saman
hafa verið mjög frábrugðið íslensk-
um hefðum og að mikið hafi verið
lagt í allt sem viðkom brúðkaupinu.
„Tengdaforeldrar mínir voru búnir
að láta sérsauma handa mér ofboðs-
lega mikið af fötum og þar á með-
al var dásamlega fallegur, hefðbund-
inn pakistanskur brúðarkjóll. Þeim
fannst alveg ótækt að þau uppfylltu
ekki þá skyldu sína, en það er til siðs
að foreldrar brúðgumans gefi brúð-
inni kjól fyrir eina af veislunum,
Walima.“
Áberandi förðun
Ásdís fékk einnig að upplifa hefð-
bundinn brúðarundirbúning í Pak-
istan. Þar fór hún meðal annars í svo-
kallað „Mehndi“, þegar tvær stúlkur
komu heim og máluðu hendur og
fætur hennar með hennar málningu.
Einnig fór hún á snyrtistofu og fékk
hefðbundna brúðarförðun, sem er
frábrugðin því sem sést á Íslandi.
„Förðunin var mjög íburðarmik-
il, sterkir litir eru notaðir og það er
ekkert lagt upp úr því að hafa þetta
sem minnst áberandi og náttúrulegt,
líkt og maður er vanur,“ segir hún
og hlær. „Þarna sat ég í þrjá tíma
með fimm konur að snúast í kring-
um mig og ræðandi við mig á Urdu.
Ég skildi náttúrulega ekki mikið en
hafði mjög gaman af. Svo fórum við
í myndatöku og þar var Usman líka
í hefðbundnum pakistönskum klæð-
um, með fallegan túrban og allar
græjur,“ heldur hún áfram.
Eini ferðamaðurinn
á svæðinu
Hún segir ferðina sjálfa hafa ver-
ið skemmtilega á allan hátt og að
mikil upplifun hafi verið að koma
til Pakistan, sem sé mjög frábrugð-
ið öllu sem hún þekkir. „En fólk var
með eindæmum gestrisið og indælt
og um leið forvitið að hitta mann og
sjá. Enda er ekki mikið um ferða-
mennsku í Pakistan þessa dagana.“
Ásdís segir landið lifandi og fjörugt
og að þar sé dásamlegt götulíf. „Ég
gæti varið heilu dögunum í að sitja
við markaðinn og horfa á mannlíf-
ið, enda á daglegt líf fólks sér stað
úti á götu á margan hátt. Þar kaup-
ir fólk matvörur, svo sem ávexti,
grænmeti og ýmiskonar tilbúna
rétti.“ Hún segir fólk í raun geta
fengið allar sínar þarfir uppfylltar á
götunni við markaðinn, án þess að
þurfa að fara neins staðar inn. Rak-
arar séu til dæmis með lítið borð og
stól á götuhorninu og þar klippi þeir
og raki vegfarendur. „Það sama má
segja um fatasala. Þetta fannst mér
ofboðslega skemmtilegt og áhuga-
vert. Ég var í flestum tilfellum eini
útlendingurinn á svæðinu og vakti
oft þó nokkra athygli en hún var öll
mjög jákvæð og skemmtileg. Það
var líka ótrúlega indælt að losna að-
eins úr evrópska vetrarkuldanum og
ná sér í smá sól.“
Nýta það besta
frá báðum
Nú er svo komið að því að skipu-
leggja þriðja og síðasta hlutann
af þriggja landa brúðkaupsferða-
lagi Ásdísar og Usmans. Þau stefna
á ferð til Íslands í ágústmánuði þar
sem til stendur að halda brúðkaup
og veislu. „Það verður kannski ekki
mjög hefðbundið, við ætlum okkur
að reyna að samtvinna hefðir og siði
frá báðum heimum,“ segir Ásdís.
Brúðkaupið sjálft og veislan verða
haldin norður á Ströndum, en móð-
ir Ásdísar er frá Eyri við Ingólfsfjörð
og hún segir Strandirnar og Árnes-
hrepp eiga mjög veigamikinn stað í
hennar lífi. „Við ætlum að hafa þetta
einfalt, skemmtilegt og alveg laust
við íburð. Við ætlum að elda sjálf
og sem betur fer hef ég fengið góða
leiðsögn frá tengdamóður minni,
sem er frábær kokkur. Þannig að við
getum boðið upp á pakistanska rétti
í veislunni, ásamt öðru.“ Ásdís segist
ekki vera trúuð sjálf, þannig að þau
hafi ákveðið að fulltrúi frá Siðmennt
gefi þau saman. Ef veður leyfir mun
athöfnin sjálf fara fram úti, á bæjar-
hamrinum við Eyri. Veislan verður
haldin í samkomuhúsi Árneshrepps,
sem er þar rétt hjá. „Við munum
reyna okkar besta til að samtvinna
þessa tvo ólíku menningarheima
og nýta það besta frá báðum, eins
og við reynum að gera í okkar dag-
lega lífi. Það mun vonandi takast vel
og endurspeglast í klæðnaði, mat og
tónlist svo eitthvað sé nefnt.“ Ás-
dís segir þau einnig ætla að reyna
að koma einhverjum hefðbundn-
um pakistönskum siðum inn í brúð-
kaupið sjálft en þau eigi eftir að út-
færa það nánar. Þá muni fötin fal-
legu sem þau notuðu í Pakistan spila
sitt hlutverk í athöfninni. „Ég held
að samspil stórfenglegrar íslenskrar
náttúru og austurlenskra klæða geti
orðið mjög skemmtilegt. Það hafa
allavega örugglega ekki margir bor-
ið hefðbundinn pakistanskan túrb-
an norður í Ingólfsfirði hingað til!
Við erum mjög spennt fyrir þessu
öllu saman og hlökkum mikið til að
geta samfagnað með vinum og fjöl-
skyldu á Íslandi,“ segir brúðurin að
endingu.
grþ
Ætla að samtvinna ólíka menningarheima í brúðkaupinu
Brúðhjónin Ásdís og Usman í Walima-veislu sinni í Pakistan.
Svokallað „Mehndi“ Ásdísar. Tvær
stúlkur komu heim og máluðu hendur
og fætur hennar með hennar málningu,
sem gert er fyrir brúðkaup í Pakistan.
Usman og Ásdís ásamt Salehu, systur
Usmans. Myndin er tekin fyrir Walima
veisluna.
Með tengdaforeldrunum fyrir framan Badshahi moskuna í Lahore.
Ásdís heillaðist mikið af litadýrðinni í Pakistan. Hér eru nokkrir pakistanskir vöru-
bílar sem eru töluvert betur skreyttir en þeir sem sjást á Íslandi.