Skessuhorn - 31.10.2018, Síða 19

MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 2018 19
Laugardaginn 3. nóvember
á milli kl. 14:00 og 16:00
Vöfflusala og kaffisopi
Á liðnu ári hefur heimilisfólk að mestu beint
kröftum sínum að verkefnum fyrir Rauða kross-
inn, leikskóla og plastpokalausa Borgarbyggð.
Söluvörur verða því nokkuð færri en áður en
við verðum þó með sölubás þar sem fallegir
munir eftir heimilisfólk okkar verða til sölu.

Allir velkomnir
Hlökkum til að sjá ykkur!
Basar og vöfflusala
í Brákarhlíð
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
8
Borgarland ehf. hefur til leigu nokkur
skrifstofurými á Hvanneyri
Sameiginleg kaffistofa og fundarstofa er í húsinu fyrir
þá sem þar starfa
Hagstæð langtímaleiga, fyrir stærri sem smærri rými
Nánari upplýsingar veitir Guðsteinn Einarsson
í síma 430-5502 eða gudsteinn@kb.is
arnir og þeirra saga og það á ég Hildi
að þakka, en líka hvernig ég get bara
sokkið mér ofan í saumaskapinn og
lokað á annað á meðan. Svo er félags-
skapurinn á námskeiðunum alltaf
stór plús.“ arg
Margrét Skúladóttir datt niður á nýtt
áhugamál fyrir 14 árum og segist í
dag nánast vera orðin heltekin af því,
en hún hefur áhuga á þjóðbúning-
um og flestu því sem þeim viðkemur.
„Ég hef ekki hugmynd um hvaðan
þessi áhugi kom. Það er engin þjóð-
búningahefð í fjölskyldunni og ég sá
aldrei konur í fjölskyldunni klæðast
þjóðbúningum. Ætli þetta hafi ekki
byrjað þegar ég var fyrir norðan eitt
sumar og fór að skoða byggðasafn-
ið á Snartarstöðm fyrir um 20 árum
síðan. Þar sá ég þennan fallega skaut-
búning og varð alveg heilluð. Í kjöl-
farið fer ég að skoða þjóðbúninga og
sé þá faldbúning á netinu og það var
ekki aftur snúið,“ segir Margrét og
hlær. Margrét er fædd í Reykjavík en
flutti vestur á Ísafjörð fyrst 1982 -87
og síðan aftur 1996 en flutti suður
aftur 2012 og býr núna í Borgarnesi
og kennir í grunnskólanum.
Ætlaði sér að sauma
þjóðbúning
„Þegar ég fer síðan að afla mér meiri
upplýsinga um þjóðbúninga dett ég
niður á upplýsingar um námskeið í
þjóðbúningasaumi hjá Heimilisiðn-
aðarfélaginu. En það er ekki hlaup-
ið að því að fara á námskeið í höf-
uðborginni þegar maður býr á Ísa-
firði,“ segir hún. Margrét lét draum-
inn um að læra að sauma sér þjóð-
búning þó ekki deyja. Árið 2006 náði
hún að safna saman nægilega mörg-
um þátttakendum til að hægt væri að
halda námskeið á Ísafirði. Hún hafði
þá samband við Guðrúnu Hildi Ro-
senkjær, klæðskera og kjólameistara,
sem var með námskeið hjá Heimil-
isiðnaðarfélaginu. „Hildur féllst á að
koma vestur og halda námskeið fyr-
ir okkur, eftir fyrsta námskeiðið kom
hún einu sinni til tvisvar á ári til okk-
ar og hélt námskeið,“ segir Mar-
grét. Eftir fyrsta námskeiðið stofnaði
Margrét auk hóps annarra ísfirskra
kvenna Þjóðbúningafélag Vestfjarð-
ar. „Við vorum alveg sokknar í þetta
og á þessum árum sem Hildur kom
með námskeið voru saumaðir hátt
í 200 búningar undir hennar leið-
sögn.“
Var skipuð í
Þjóbúningaráð
Þegar Margrét flutti í Borgarnes var
Hildur hætt að halda námskeið gegn-
um Heimilisiðnaðarfélagið og búin
að stofna sitt eigið fyrirtæki, Annríki.
„Hildur er klæðskeri, kjólameistari
og sagnfræðingur. Þekking hennar
á bæði sögu, saum og hönnun þjóð-
búninga er því nær takmarkalaus.“
Margrét tvinnast inn í Annríki og ver
því miklum tíma með Hildi næstu
árin, sem verður til þess að hún sæk-
ir um að komast í Þjóðbúningar-
áð á vegum mennta- og menning-
armálaráðuneytisins. „Hildur hvatti
mig til að sækja um. Þjóðbúningaráð
var stofnað á Alþingi 10. mars 1999
og fyrstu árin var það nokkuð virkt.
Í ráðinu eru fimm einstaklingar frá
Þjóðminjasafninu, Kvenfélagasam-
bandinu, Heimilisiðnaðarfélaginu og
Þjóðdansafélaginu. Hlutverk ráðs-
ins er að varðveita þekkingu um ís-
lenska þjóðbúninginn, safna sýnis-
hornum og búningum og halda utan
um snið og útlit búninganna auk
þess að halda utan um allt sem teng-
ist búningunum, ljósmyndir og slíkt.
Þjóðbúningaráðið hefur verið nánast
óvirkt síðustu árin þar sem hlutverk
þess hefur verið fært yfir á söfn víðs-
vegar um landið, en verður vonandi
virkara núna í tengingu við samnor-
rænna þjóðbúningaþingið sem á að
halda hér á landi eftir tvö ár.
Fór á þjóðbúningaþing
í Danmörku
Margrét fór ásamt Guðrún Hildi og
fleirum á samnorræna þjóðbúninga-
þingið sem haldið var í Danmörku
í ágúst en þingið er haldið annað
hvert ár. „Það var mikill heiður að
fá að fara en þarna var fólk að sýna
og segja frá virtum rannsóknum um
þjóðbúninga og handverk auk þess
sem við fengum að kynnast þjóðbún-
ingasögu annarra norrænna þjóða.
Þetta var allt mjög sagnfræðilegt og
ég sat þarna og hlustaði á frásagnir
um meistaraverkefni, útgefnar bækur
og aðrar rannsóknir,“ segir Margrét
og heldur áfarm. „Það sem kom mér
mest á óvart er hversu mikið er lagt
í að varðveita upplýsingar um þjóð-
búninga í nágrannaríkjum okkar, og
þá sérstaklega í Noregi. Þarna var
fólk sem eyðir alltaf tveimur árum í
stórar rannsóknir sem svo eru kynnt-
ar á þessum þingum. Þetta var mik-
il upplifun fyrir mig, að hitta og tala
við allt þetta fólk um handavinnu.“
Langar að auka
þjóðbúningamenningu
í Borgarnesi
Eins og fyrr segir flutti Margrét frá
Ísafirði árið 2012 en hefur þó alltaf
verið með annan fótinn fyrir vestan.
„Ég var forsprakkinn af þessu þjóð-
búningaæði sem ríkir á Ísafirði og var
formaður Þjóðbúningafélags Vest-
fjarðar, þar til ég flutti suður. Þegar
ég svo flyt í Borgarnes tóku aðrar við
en ég er enn félagi,“ segir Margrét.
Hún hefur orð á því að hún saknar
félagsins fyrir vestan en að hún sé
bjartsýn á að geta komið af stað sams-
konar félagi í Borgarfirði. „Á Ísafirði
tókum við okkur reglulega saman og
fórum saman út að borða í búning-
um auk þess sem við klæddum okk-
ur alltaf upp á 17. júní, 1. desemb-
er og við önnur slík tækifæri. Það er
líka svo þægilegt að eiga þjóðbúning,
þetta eru einu sparifötin mín sem
fyrirgefa mér alveg 10-15 kíló til eða
frá,“ segir hún og hlær. „Það er ekk-
ert í kjólinn fyrir jólin átak hjá mér.“
Margrét stendur um þessar mund-
ir fyrir helgarnámskeiði í þjóðbún-
ingasaumi í Borgarnesi og vonast
til að hópur þjóðbúningaáhugafólks
í Borgarfirði stækki. „Hildur kem-
ur hér fjórar helgar fram að jólum
að kenna okkur að sauma. Enn sem
komið er erum við ekki margar hér
úr Borgarfirði en ég finn samt fyrir
áhuga þegar ég ræði þjóðbúninga,
sem ég geri oft,“ segir hún kímin og
heldur áfram. „Það var sérstaklega
gaman síðasta vor að á skólaslitum
fannst stjórnendum Grunnskólans í
Borgarnesi tilvalið að klæðast peysu-
fötum við útskrift 10. bekkjar. Ég gat
aldeilis reddað því og fann til peysu-
föt á þær báðar.“
Ekki mikilvægt að hafa
áhuga á handavinnu
Margrét segist ekkert vera að grínast
með það hvernig þjóðbúningaáhug-
inn heltaki hana. „Þetta er svo gam-
an að maður getur ekki hætt, þetta
einhvern veginn heltekur mann. Ég
held að þetta sé fyrir mig eins og
jóga, hugleiðsla og líkamsrækt er fyr-
ir marga. Þetta er í raun bara góð
hugleiðsla og maður sekkur ofan í
þetta,“ útskýrir hún. En þarf mað-
ur ekki að vera lagin við alla handa-
vinnu til að geta sokkið sér í þetta
áhugamál? „Alls ekki,“ svarar Mar-
grét. „Ég er engin handavinnukona
og kem helst ekki nálægt saumavél.
Það er vel hægt að sauma þjóðbún-
ingana án saumavélar en flest er gert
í höndunum. Það sem heillar mig við
þetta eru náttúrulega þjóðbúning-
Fékk áhuga á íslenska þjóðbúningnum
Rætt við Margréti Skúladóttur þjóðbúningaáhugakonu og kennara í Borgarnesi
Hér má sjá áhugasamar saumakonur á námskeiði í þjóðbúningasaumi í Borgar-
nesi.
Margrét Skúladóttir áhugakona um þjóðbúninga er hér að sauma á námskeiði í
þjóðbúningasaumi í Borgarnesi fyrr í þessum mánuði.
Hér má sjá forsprakka Þjóðbúningafélags Vestfjarða. F.v: Friðgerður Ómarsdóttir,
Margrét Skúladóttir, Guðrún Hildur Rósinkær og Matthildur Helga og Jónudóttir.