Litli Bergþór - maí 2019, Blaðsíða 48

48 Litli-Bergþór
Skúli og Valgerður héldu þó áfram búskap í
Bræðratungu á eigin vegum eftir að samstarfi við
Svenn Poulsen lauk og Sveinn sonur þeirra og
Sigríður kona hans eftir þau. Árið 1992 keyptu
þau Sveinn og Sigríður svo jörðina aftur af
ríkinu og nú er það 3. ættliður frá Skúla sem situr
Bræðratungujörðina, þau Kjartan Sveinsson og
Guðrún S. Magnúsdóttir kona hans.
Munir Bræðratungukirkju
Ábúendur í Bræðratungu og reyndar sóknar-
menn allir, hafa ávallt borið hag kirkjunnar fyrir
brjósti og hugsað vel um hana og umhverfi hennar,
eins og efni og ástæður hafa leyft.
Þegar komið er inn í Bræðratungukirkju vekja
athygli málverk úr píslarsögu Krists, sem prýða
veggi kirkjunnar og einnig málverk sem þjónar
sem altaristafla.
Altaristaflan er olíumálverk á striga eftir
Þorstein Guðmundsson málara frá Hlíð í
Gnúpverjahreppi, 110 x 88 cm, og var gefin
kirkjunni árið 1848 af Guðmundi Guðmundssyni
og Vigdísi Þórðardóttur í Bræðratungu. Magnús
í Austurhlíð, sá er byggði kirkjuna 1845, átti þá
Bræðratungu og hafði stutt Þorstein til náms.
Sennilega hefur hann haft milligöngu um að
myndin var keypt (6). Er hún gerð eftir frægri mynd
Leonardos da Vinci, og sýnir Krist og lærisveina
hans við síðustu kvöldmáltíðina. Að sumu leyti er
hún þó frábrugðin fyrirmyndinni, því yfir dyrum
stendur Jóh. 13. 21. (tilvitnun í „Einn yðar mun
svíkja mig“), sem ekki er á mynd da Vincis.
Í kirkjunni er forn kaleikur og patína sennilega
frá 14. öld, sem og hökull og fleiri munir frá fyrstu
árum kirkju þeirrar sem byggð var 1845, og fleiri
munir.
Svenn Poulsen var listhneigður maður eins
og áður segir, og hafði hann á ferðum sínum
til Ítalíu m.a. keypt nokkur olíumálverk með
Bræðratungukirkja - Altaristafla, róðukross og Andrésarlíkneski.
Prédikunarstóll og skírnarfontur Bræðratungukirkju.
Ein myndanna í Bræðratungukirkju.