Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.2019, Blaðsíða 62

62 FÓKUS 1. nóvember 2019
Hver var fyrsta vinnan þín?
Þegar ég lék Ídu í Emil í Kattholti í Þjóðleikhúsinu þegar ég var níu ára. Það
var flaggað í heila stöng og ég heimtaði að taka stætó ein, því nú væri ég
orðin fullorðin, vinnandi kona.
Hvar líður þér best?
Á setti. Eða bara í miðju verkefni.
Hvað óttastu mest?
Vildi að ég gæti sagt „æ, ekki svosem neitt“ en það eru fokking milljón
hlutir sem ég óttast mest. Velferð og öryggi stelpunnar minnar númer 1,2
og 3. En svo líka bara að tíminn hlaupi frá mér áður en að ég get gert allt
sem ég vil gera, að það að hræðsla við það sem fólk finnst um mig komi í
veg fyrir að ég komi frá mér því sem mér liggur á hjarta, að mistakast al-
mennt, að ég hafi gert mistök í lífinu sem ég nái ekki að koma mér upp úr …
bla bla bla. Segi við sjálfa mig oft á dag „Þegar þú liggur á dánarbeðinum,
sama hvenær það er, muntu hugsa að þú sért kjánaprik að hugsa svona
um þessa hluti, að vera hrædd við þessa hluti?!“ Svarið er auðvitað alltaf
„já“. En samt þarf ég að spyrja mig næstum daglega.
Hvert er þitt mesta afrek?
Ég gleymi því aldrei þegar ég komst inn í leiklistarskólann minn í London.
Þá var ég VERULEGA stolt af sjálfri mér. Og svo er dóttir mín einstaklega
vel heppnaður einstaklingur sem ég er stolt af að eiga kannski einhvern
hlut í. En þessi spurning minnir mig á að vera duglegri að staldra við og
heiðra öll litlu afrekin.
Furðulegasta starf sem þú hefur tekið að þér?
Einu sinni söng ég á klúbbi þar sem ég seig niður í fuglabúri. Furðustarf
fyrir furðufugl kannski.
Besta ráð sem þú hefur fengið?
Aldrei ræða alvarlega hluti eftir klukkan 23. Það kemur aldrei neitt gott
út úr því.
Hvert er leiðinlegasta húsverkið?
Kannski að þrífa veggi. Það er leiðinlegt. Mér finnst gott að hafa hreint í
kringum mig. Uppáhaldsverkin mín eru samt í garðinum. Hlúa að öllum
ávaxtatrjánum og tómötunum mínum. Fylgist vandlega með býflugna-
starfsemi og vexti og tala við þau. Sorrí, var ekki spurningin.
Hver er fyrirmynd þín í lífinu?
Mamma, Katrín systir, amma Ella, amma Dísa. Allar magnaðar konur.
Og Henry Miller er mér mikilvægur. Þegar ég er smá týnd eða komin með
allt of mikið í hausinn, les ég alltaf aðeins eftir hann, eða hlusta á gömul
viðtöl. Hans tilfinning fyrir öllu áþreifanlegu í lífinu, hvernig þú nýtur þess
að borða góða máltíð, drekka í þig falleg málverk, finna lyktina af iðandi
mannlífi, eða hlusta á líkama þinn og „impúls“ á kannski einfaldan hátt,
minnir mig á hversu fallegt það er að vera á lífi.
Besta bíómynd allra tíma?
Godfather 2. Hún er svo stórkostlega vel gerð og áhrifamikil í alla staði.
Og tímalaus. En svo elska ég líka Breaking the Waves með Emily Watson
og Secretary með Maggie Gyllenhaal. Ég tengi mikið við myndir um fólk
á jaðrinum, enda upplifi ég mig alltaf þar. Að passa ekki í neina kassa og
hvernig maður glímir við það, að þora að taka pláss utan normsins. Sögur
og bíómyndir eru svo fallegir leiðarvísar í lífinu. Gefa okkur tækifæri að
skilja hluti sem við þekkjum ekki og huggun með það sem ólgar inni í okkur.
Hvaða frasi eða orð fer mest í taugarnar á þér?
„Sjáum til“. Það sagði pabbi alltaf þegar hann meinti nei.
Hverjir eru mannkostir þínir?
Ég er tillitssöm, næm á tilfinningar annarra og legg mikið upp úr því að
reyna láta alltaf gott af mér leiða. Vinur vina minna.
En lestir?
Mjög sjálfsgagnrýnin, jaðrar oft við sjálfshatur. Ekki gagnlegt! Svo var ég
frekar langrækin, en er hætt því að mestu. Árin kenna manni að þegar fólk
hagar sér illa, liggur oft meira að baki en maður sér og sjálfur gerir maður
oft mistök. Lífið er of stutt til að vera reiður og oft kemur samband bara
dýpra undan erfiðleikum ef maður nær að vinna sig í gegn.
Hvaða hæfileika myndir þú vilja búa yfir?
Að geta spilað á píanó eins og Katrín systir. Og fara í handahlaup.
Hver er mesta áhætta sem þú hefur tekið?
Þrátt fyrir að ég hafi tekið stórar ákvarðanir í lífinu, svo sem að flytja til
London þegar ég var 16, eða flytja svo til Los Angeles, hef ég alltaf nálgast
það með slatta af kæruleysi og ekki séð það sem áhættu. Þó að kannski
hafir þær verið slíkar? Þegar ég tek stórar ákvarðanir hugsa ég bara; hvað
er það versta sem getur gerst? Ef mér líkar það ekki, þá bara breyti ég því
aftur.
Hvað er á döfinni hjá þér?
Ég er að skrifa og þróa tvö verkefni. Og byggja hús. Og svo er ég að fara
að leika í „debutmynd“ Tinnu Hrafnsdóttur, Skjálfti, á næsta ári. Hún er
byggð á bók Auðar Jónsdóttur og er einstaklega fallegt og djúpt verkefni
sem ég hef hafið undirbúning fyrir. Ég eyddi hálfu ári á Íslandi við tökur
á sjónvarpsseríunni Ráðherrann og finnst ótrúlega gefandi að fara aftur
meira í skandinavíska tóna í verkefnum. Kannski er hjartað aðeins að
koma heim.
YFIRHEYRSLAN
„Það eru
fokking
milljón
hlutir sem
ég óttast
mest“
Leikkonan Aníta Briem hefur í nógu að
snúast og leggur mikið upp úr því að láta
alltaf gott af sér leiða. Aníta býr í Los Ang-
eles og hefur gert það síðastliðinn áratug
en var nýverið stödd á landinu við tökur
á sjónvarpsþáttunum Ráðherrann. Aníta
er í yfirheyrslu helgarinnar og segir meðal
annars frá nokkrum leyndum hæfileikum
sínum.
Aníta
Briem
Tómas Valgeirsson
tomas@dv.is