Dagblaðið Vísir - DV - 15.11.2019, Blaðsíða 22

22 15. nóvember 2019FRÉTTIR
fann til með honum og gekk hik­
laust inn í eitthvert ábyrgðarhlut­
verk sem ég átti alls ekkert að gera
þegar tekið er tillit til aldurs. Eftir
á að hyggja var ekki vel að þessu
staðið. Í dag er umræðan mjög
breytt og foreldrar meðvitaðri
um að börnin eigi að vera í fyrsta,
öðru og þriðja sæti. Á móti kom
að ég fékk gríðarlegt frelsi, pabbi
leyfði mér að hafa hljóðfærin mín
um alla íbúð og ég fékk í raun
að vera minn eigin herra. Hann
var að því leytinu til mikil hvatn­
ing fyrir mig þegar kom að tón­
listinni. Það var kannski ekki mik­
ill agi eða uppeldi á þessum tíma
og ég gerði bara mitt, sem mér
fannst skiljanlega mjög gott fyrir­
komulag. Það voru engar reglur
en þarna lærði ég þó kannski að
verða sjálfstæður. Pabbi kunni
varla að sjóða hafragraut og hafði
nær aldrei eldað mat. Þegar ég
hugsa um það núna var það ef­
laust þarna sem ég lærði að elda
– því ég þurfti þess, en þetta voru
sérstakar aðstæður.“
Tæpum tveimur árum síðar
tóku foreldrar hans aftur saman
og segist Friðrik hafa tekið því
frekar illa í upphafi.
„Mér var farið að líka vel við
fyrirkomulagið eins og við pabbi
vorum farnir að hafa það. En
þetta lagaðist fljótt. Foreldrar
mínir eru saman í dag og sam­
band okkar afar gott.“
Einelti í æsku
Á sama tíma gekk Friðrik í gegn­
um átakamikið einelti í skóla
sem fullorðið samferðafólk
hans lét viðgangast án mikilla
athugasemda.
„Ég myndi segja að ég hafi verið
samfélagslega mjög virkur, þótt
eflaust myndu einhverjir segja
að ég hafi bara verið athyglis­
sjúkur, frekur eða stjórnsamur.
Ég átti þó alltaf mína bandamenn
en svo lenti ég í leiðindamál­
um. Mér gekk vel í skóla, var með
sjálfstraust og lét ekki kýla mig
svo auðveldlega niður, en á tíma
var þetta alveg komið út í líkam­
legt ofbeldi og því miður var það
svo að krakkar í Dalvíkurskóla
voru lagðir í slæmt einelti á þess­
um árum. Það þreifst einhverra
hluta vegna og ég á alveg minn­
ingar þar sem skólaúlpan mín var
tekin og rifin sem og skólataskan.
Það var oft setið fyrir mér, oftast af
eldri strákum, og ekkert var gert í
neinu, ekki fyrr en bróðir minn
kom í heimsókn til Dalvíkur og
átti fund með skólastjóranum.
Þetta fylgir manni alltaf, því þrátt
fyrir að mér finnist gaman að um­
gangast fólk í dag er þessi reynsla
alltaf partur af mér, allt það sem
gerðist þarna. Ég man alltaf eft­
ir hræðslunni suma daga við að
fara í skólann. Margt af þessu
fólki hefur í dag beðist afsökun­
ar og ég held að fólk sé svolítið
ánægt með mig, því ég hélt áfram
á þeirri braut sem ég var byrjaður
á þá. Ég held að í grunninn sé
það af því að ég byrjaði svo ung­
ur að syngja og spila á hljóðfæri.
Auðvitað var ég athyglissjúkur
en það bjó meira að baki – þetta
var eitthvað sem mig langaði frá
fyrstu tíð að gera og ég er ákaflega
stoltur af því.“
Brugðið yfir Samherjamálinu
Friðrik bjó á Dalvík á árunum
1987 til 2001 og segir bæinn eiga
stóran stað í hjarta hans. Honum
þyki því óendanlega vænt um að
halda utan um stærstu tónlist­
arhátíð landsins þar síðastliðin
sex ár, en á næsta ári fagna há­
tíðarhöldin Fiskidagar á Dalvík
tuttugu ára afmæli sínu.
„Ég er alltaf tengdur Fiskideg­
inum og það er alltaf gríðar­
lega gaman að mæta og halda
eina stærstu tónleika á Íslandi.
Þarna búa tvö þúsund manns
en meðan á hátíðinni stendur
mæta allt upp í fjörutíu þúsund
manns. Þetta er brjálæði, næst­
um þrisvar sinnum sá fjöldi sem
sækir Þjóðhátíð í Eyjum. Það er
líka frábært að gera þetta með
Eyþóri Inga og Matta Matt en
þeir eru báðir Dalvíkingar og
mikill kærleikur okkar í millum.
Það er gaman að segja frá því að
eftir grunnskóla tók ég við tón­
menntakennslunni í skólanum
og kenndi þar Eyþóri en hann
var þá í sjötta bekk. Honum
fannst svo mikið til mín koma
að hann teiknaði mynd af mér
að keppa í Eurovision enda var
hann viss um að ég myndi síð­
ar stíga þar á svið. Hann endaði
svo á að gera það sjálfur helvítið
á honum,“ segir Friðrik og hlær
sínum dillandi hlátri. „Þetta er
mjög skemmtileg tenging.“
Fiskidagurinn mikli hefur ver­
ið mikið í umræðunni síðustu
daga vegna tengingar hátíðar­
innar við Samherja. Friðrik hef­
ur fylgst með umræðunni um
Samherjaskjölin svokölluðu og
var sleginn yfir afhjúpun Kveiks
og Stundarinnar þar sem koma
fram alvarlegar ásakanir á hend­
ur forsvarsmönnum Samherja.
„Mér var brugðið líkt og allri
þjóðinni en samstarf mitt við
starfsfólk Samherja, þá sérstak­
lega við Kristján Vilhelmsson,
hefur verið afar gott í tengslum
við Fiskidagstónleikana. Fiski­
dagurinn mikli er síðan annað
dæmi sem er sér félag og ekki
rekið af Samherja. Höfum það
á hreinu,“ segir Friðik og held­
ur áfram. „Við erum í miðjum
storminum núna og erfitt að
svara til um hvaða afleiðingar
þetta hefur. Mér þykir vænt um
tónleikana og allt það fólk sem
að þeim kemur. Ég hugsa þó að­
allega til alls þess góða starfs­
fólks sem vinnur hjá fyrirtækinu
alla jafna. Þetta er mjög erfitt fyrir
marga. Ég trúi því að stjórnend­
ur félagsins geri þær breytingar
sem þarf til að leysa þetta mál.“
Varðandi umfjöllun Kveiks
um Samherjaskjölin finnst Frið­
riki leitt að Fiskidagurinn leiki
svo stórt hlutverk.
„Ég er á því að Helgi Seljan og
Aðalsteinn hafi farið fram úr sér
með tengingu Fiskidagsins sem
hátíðar við Samherja og þessar
ásakanir. Það eru svo rosalega
margir sem koma að hátíðinni,
sjálfboðaliðar og nær 200 styrkt­
araðilar og Samherji er vissulega
einn af þeim en þeir halda ekki
þessa hátíð. Hátíðin og Dalvík­
ingar munu standa þetta af sér
enda um eina flottustu og far­
sælustu bæjarhátíð fyrr og síð­
ar að ræða á Íslandi. Hvað sem
svo verður um tónleikana. Það
verður að koma í ljós enda er
það enginn heimsendir þótt þeir
yrðu ekki haldnir, þótt vissulega
myndu margir sakna þeirra og
þar á meðal ég.“
Í besta formi lífs síns
Miklar breytingar hafa orðið á
heilsufari Friðriks undanfarin ár
en hann segir óhætt að segja að
hann sé í besta formi lífs síns.
„Áður en ég flutti suður
árið 2003, var ég tæplega þrjá­
tíu kílóum þyngri en ég er í dag.
Sem betur fer er ekki til mikið
af myndum af mér frá þessum
tíma enda forðaðist ég greinilega
myndavélina. Ég hef örugglega
prófað alla heimsins kúra, búinn
að þyngjast og léttast til skiptis.
Það var alltaf þetta helvítis vesen
á mér, en frá árinu 2006 hef ég
haldið mér í þessu plús mínus
fimm kíló. Ég hef þó aldrei verið
í eins góðu formi og ég er í dag
enda tók ég þetta föstum tökum
eftir að ég varð einn. Ég byrjaði í
16/8 kúrnum og fastaði eftir því
prógrammi í eitt og hálft ár. Nú
er ég farinn að láta líða lengra
á milli, því samhliða stunda ég
mikla líkamsrækt og fann að ég
varð að borða meira. Þetta hent­
ar mér mjög vel og þegar ég
borða þá borða ég eitthvað rosa­
lega gott. Um tíma fastaði ég í
tvær vikur í senn og þá skiptir
öllu að halda hausnum í lagi. Það
getur reynst erfitt en samt mesta
furða hvað maður er hress. Húð­
in og augun taka stakkaskiptum
og maður verður allur annar.
Þetta krefst mikils aga en er á
sama tíma góð hreinsun.“
Eftir að jólatörninni lýkur
hyggst Friðrik leggja leið sína á
framandi slóðir.
„Ég tek mér alltaf frí í janúar
enda finnst mér það góður tími.
Ég fer alltaf langt í burtu til að
ná góðu veðri. Ég ætla að þessu
sinni að ferðast á nýjan stað og
hitta „lókalinn“, ég á bara eftir að
ákveða hvert.“ n
Smiðjuvegur 4C - 202 Kópavogur - S 587 2202
Ryðga ekki
Brotna ekki
HAGBLIKK
Álþakrennur & niðurföll
Litir á lager:
Svart, hvítt, ólitað, rautt, silvurgrátt og dökkgrátt
Allt í einu er
enginn þarna
og í grunninn
er það mesta
breytingin
– sem og
söknuðurinn
– að deila
ekki lengur
lífinu með
einhverjum