Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2019, Blaðsíða 32

32 | Tímarit hjúkrunarfræðinga
Verður að geta
treyst á eigin getu
Auðbjörg Brynja Bjarnadóttir
hjúkrunarfræðingur, ljósmóðir og sjúkraflutningsmaður
1927
Kristneshæli vígt
Ég hóf störf á heilsugæslunni á
Kirkjubæjarklaustri sumarið 2007
en ég er búsett á sveitabæ skammt
austan við Kirkjubæjarklaustur þar
sem maðurinn minn er fæddur og
uppalinn. Saman eigum við þrjú börn
á aldrinum sjö til fjórtán ára. Á þessum
tíma stóð fjölskyldan á tímamótum,
ég var nýlega útskrifuð sem ljósmóðir,
tengdafaðir minn var langveikur og
það bráðvantaði hjúkrunarfræðing
á heilsugæsluna. Hollið mitt stóð
í stappi við Landspítalann um
launakjör. Því miður er þetta gömul
saga og ný. Kannski var þessi
launadeila mín gæfa, annars hefði ég
jafnvel ekki komið hingað í þessa sveit
þar sem náttúrufegurðin er engu lík.
Hér kallast á eldur og ís sem í raun
er táknrænt fyrir þau verkefni sem
heilsugæsla á litlum stað tekst á við.
Hjúkrunarfræðingur, ljósmóðir,
sjúkraflutningamaður
Starfið er afskaplega fjölbreytt þrátt fyrir
fámennið, starfssvæðið er stórt en fáir um
verkin. Hér er eitt stöðugildi hjúkrunar-
fræðings, læknir á staðnum að öllu jöfnu
aðra hverja viku en á sumrin alla daga,
móttökuritari í hálfu starfi, og síðan eru
hlutastarfandi sjúkraflutningamenn á bakvakt.
Við þessar aðstæður verður að vera hægt að
treysta á eigin getu til að geta brugðist við þeim
fjölbreyttu aðstæðum og tilfellum sem upp
geta komið. Fyrir mig er mikill styrkur að vera
bæði með hjúkrunar- og ljósmóðurmenntun
en mér fannst þó nauðsynlegt að efla faglega
þekkingu mína enn frekar og hef því menntað
mig í sjúkraflutningum og lauk í vor prófi í
neyðarflutningum sem er góð viðbót við fyrri
menntun.
Á þeim tíma sem ég hef starfað á heilsu-
gæslunni á Klaustri hef ég tekist á við fjölþætt
viðfangsefni sem tilheyra hefðbundnum
heilsugæslustörfum ásamt mörgum yfirgengi-
lega krefjandi verkefnum sem dúkka upp og
oftar en ekki við margbreytilegar aðstæður.
Má þar nefna aðgerðir vegna náttúruvár,
eldgos og öskufall í kjölfar þess, margföldun
á heimsóknum ferðamanna með tilheyrandi
fjölgun slysa og bráðatilfella, og stór og smá
hópslys. Þannig hef ég sinnt útköllum og
sjúkraflutningum á hinum ýmsu farartækjum,
s.s. sjúkrabíl, björgunarsveitabílum, bryndreka
og í loftfari svo eitthvað sé nefnt.
Einföld verk í hversdagsleikanum
geta valdið álagi
Bráðatilfelli gera ekki boð á undan sér og
geta komið á öllum tímum sólarhringsins.
Stundum er langt á milli útkalla og stundum
stutt. Oft þarf að rjúka út frá því sem maður
er að gera hverju sinni, skafa bílinn, finna út
hvert eigi að fara og kalla til aðrar bjargir. En
það er ekki alltaf hasar. Fólk hefur tilhneigingu
til að draga þá ályktun að erfiðasta verkið og
mesta álagið sé að takast á við hópslys, líkt og
rútuslysið á síðasta ári, eða mjög mannskæð
slys. Staðreyndin er hins vegar sú að þá geta
jafnvel einföld verk í hversdagsleikanum valdið
meira álagi og áreiti, s.s. rangfærslur sem
erfitt er að kveða niður enda hjúkrunarfólk
bundið ströngum trúnaði um störf sín og
skjólstæðinga.
Eins og hefur komið fram þá er starfsstöðin
fámenn og langt á næsta sjúkrahús, að auki
er ekki stöðug mönnun lækna í héraðinu og
hefur það kallað á breytta sýn við þjónustu
við bæði íbúa og gesti. Heilsugæslan var
knúin til að breyta vaktafyrirkomulaginu á
staðnum til þess að tryggja bráðaþjónustu.
Einnig hef ég ásamt Sigurði Árnasyni lækni