Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2019, Síða 40

40 | Tímarit hjúkrunarfræðinga
Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga hefur í heila öld verið
þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa sterka málsvara. Formenn
félagsins hafa sannarlega verið ólíkir einstaklingar, með
mismunandi áherslur og framgöngu, en allir hafa þeir lagt sig
fram í störfum sínum fyrir hjúkrunarfræðinga og félagið.
Formaður í áratug
Eins og gengur fylgja nýjum stjórnendum ýmsar breytingar. Svo varð
þegar ég tók við formennsku í félaginu vorið 2003. Frá menntaskólaaldri
hafði ég verið virk í félagsmálum og gjarnan verið í forystu. Ég vann
fyrst fyrir Félag háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga fljótt eftir
brautskráningu úr hjúkrunarfræðinni og varð formaður kjaranefndar á
Norðurlandi eystra. Þegar ljóst var að breytingar yrðu á formennsku í
Félagi íslenskra hjúkrunarfræðinga 1999 var skorað á mig að fara fram
en hugur minn stefndi annað á þeim tíma. Áskoranirnar höfðu hins
vegar ýtt við mér og kveikt neistann þannig að þegar aftur var ljóst
að formannsskipti yrðu 2003 ákvað ég að slá til og gaf kost á mér til
formennsku í félaginu. Formennskuárin mín urðu tíu.
Á heilum áratug kynntist ég fjölmörgum hjúkrunarfræðingum og
átti gott samstarf við þá flesta. Á þessum árum var, eins og alltaf,
mikil umræða um laun hjúkrunarfræðinga, ábyrgð og álag í starfi.
Einstakir hópar sögðu upp starfi sínu og yfirvofandi yfirvinnubann
hjúkrunarfræðinga gerði gæfumuninn í samningum sem undirritaðir
voru í júlí 2008. Þá var stutt í efnahagshrunið og uppgangsárin þar á
undan hefðu sannarlega átt að skila hjúkrunarfræðingum og öðrum
heilbrigðisstarfsmönnum miklu. En uppgangurinn náði einhvern veginn
lítið inn í opinbera heilbrigðiskerfið. Sem dæmi má nefna að síðla árs
2003 voru formenn stéttarfélaga boðaðir á fund hjá Landspítalanum
vegna fjöldauppsagna sem þá þurfti að fara í vegna samdráttar sem
boðaður var í fjárlagafrumvarpi fyrir árið 2004.
Úrsögn úr BHM
Kjaramál hafa svo lengi sem ég man verið helsta baráttumál
hjúkrunarfræðinga. Sérstaða stéttarinnar og mikilvægi þess að rödd
hjúkrunarfræðinga heyrðist hátt og skýrt var eflaust undirrót þess að
tillaga kom fram á aðalfundi félagsins 12. maí 2009 um að Félag íslenskra
hjúkrunarfræðinga segði sig úr Bandalagi háskólamanna. Félagið var þá
aftur orðið sjálfstætt og málflutningur hjúkrunarfræðinga sterkur.
Í formannstíð minni lagði ég áherslu á að efla faghluta félagsins ekki
síður en kjarahlutann. Lögum félagsins var breytt þannig að sérstök svið,
kjarasvið og fagsvið, voru sett á fót. Námskeiðahald félagsins var styrkt
til muna og samstarf við háskólana. Einnig fjölgaði fagdeildum mikið.
Ég lagði líka áherslu á aukinn aðgang allra félagsmanna að ákvarðanatöku
í félaginu. Stjórn félagsins var stækkuð þannig að hver svæðisdeild
átti sinn fulltrúa í stjórninni. Fjarfundabúnaður var keyptur og nýttur
til fundahalda og námskeiða. Vefsvæði félagsins var eflt með það
fyrir augum að auka upplýsingastreymi til félagsmanna. Sá var einnig
tilgangur fimmtudagspistla sem ég skrifaði vikulega í tæp fjögur ár.
Að vera virkur þátttakandi í samfélagi kollega og þjóða er ekki aðeins
nauðsynlegt hjúkrunarfræðingum eins og öðrum heldur einnig skylt.
Við lærum hvert af öðru, fáum hugmyndir, miðlum reynslu, myndum
góð sambönd og stofnum til ómetanlegrar vináttu. Í þessum anda var
alþjóðastarf félagsins eflt og ráðinn sérstakur alþjóðafulltrúi.
Miklar breytingar hafa orðið í heilbrigðisþjónustunni og á stöðu
hjúkrunarfræðinga síðustu tæpu 20 árin. Með fjölgun sérfræðinga í
hjúkrun, hjúkrunarmóttökum og aukinni teymisvinnu hefur sjálfstæði
hjúkrunarfræðinga aukist og mikilvægi starfa þeirra orðið enn sýnilegra
en áður.
Breytt viðhorf
Viðhorf kynslóða til samspils einkalífs og vinnu er þó líklega sá einstaki
þáttur sem breyst hefur hvað mest á síðustu árum og áratugum.
Eldri kynslóðirnar lifa til að vinna en þær yngri vinna til að lifa. Þessi
viðhorfsbreyting er góð og við sem eldri erum ættum að taka yngri
kynslóðirnar til fyrirmyndar í þessu eins og mörgu öðru.
Framtíð hjúkrunar, hjúkrunarfræðinga og Félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga er björt. Með góðri menntun, sterkri fagmótun,
baráttuanda og samstöðu eru hjúkrunarfræðingum allir vegir færir.
Sterkari í
sjálfstæðu félagi
FRÁ FYRRVERANDI FORMANNI
Elsa B. Friðfinnsdóttir
formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga
2003-2013
1939
Þing SSN haldið á Íslandi
1937
Sumarhús að Reykjum