Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2019, Blaðsíða 57

Tímarit hjúkrunarfræðinga | 57
akkúrat öfugt, ég hafði miklu meiri þolinmæði
og kom sjálfri mér á óvart. Þolinmæðin jókst
með hverri ferð. Mér finnst þetta enn þá
svolítið sérkennilegt. Ég fékk kannski bara
alveg nóg af því að vera í framlínunni þegar ég
vann á vegum Rauða krossins.“
Mjög gott hjúkrunarnám á Íslandi
Marga unga hjúkrunarfræðinga dreymir um að
skoða heiminn og gera gagn. Hvernig skyldu
íslenskir hjúkrunarfræðingar vera undirbúnir
fyrir alþjóðlegt hjálparstarf? Í núverandi starfi
vinnur Pálína með þeim sem eru að þroskast
sem stjórnendur. Fyrstu tvö árin í Genf starfaði
hún sem yfirhjúkrunarfræðingur og sinnti
meira byrjendum.
„Það eru nokkrir íslenskir hjúkrunarfræðingar
sem hafa unnið með okkur, bæði þessir
„gömlu góðu“ sem eru ekkert endilega
að fara út lengur, eru sestir í helgan stein
og svo þeir yngri. Við höfum mjög gott
hjúkrunarnám á Íslandi. Góð grunnmenntun
er auðvitað grunnurinn að öllum störfum
í heilbrigðisþjónustu. Það eina sem maður
getur sagt að vanti svolítið, reyndar ekki bara
á Íslandi, eru tungumálin. Það er alltaf meira
og meira um það að það er þörf á fólki sem
talar fleiri tungumál en ensku og þá sérstaklega
frönsku. Arabískan er kannski ekki nauðsynleg
en hún kemur sér vel og líka rússneska.
Tungumálin eru kannski það sem hefur verið
íslenskum hjúkrunarfræðingum erfiðast. Það
er samt hægt að bjarga sér á ensku í meirihluta
þeirra landa sem við störfum í, eins og t.d. í
Mið-Austurlöndum, þar er ekki gerð krafa
um arabískukunnáttu heldur ensku. Það má
segja sem svo að tækifærin aukist eftir því sem
maður talar fleiri tungumál, það opnast aðrar
víddir.
Annað sem við erum að glíma við er mannekla.
Það er svo mikið að gera á spítölum og sífellt
erfiðara að fá leyfi til að fara í hjálparstörf. Þetta
er svona alls staðar, ekki bara á Íslandi. Fólk
getur kannski fengið að fara í styttri ferðir en
við viljum helst að hjúkrunarfræðingar fari í
sex mánuði, ekki bara nokkrar vikur.“
Hún segir að það sé lítið um að fólk sé ráðið í
hjálparstörf til skemmri tíma en að það geti þó
gerst.

„Það er helst í neyðarhjálpinni sem eru hraðar
skiptingar. Fólk vinnur þá mjög mikið, oft við
erfiðar aðstæður og verður fljótt þreytt, þannig
að það er ekkert hægt að ætlast til þess að
það vinni lengur en í nokkrar vikur í senn. En
svona almennt séð viljum við hafa fólk í aðeins
lengri tíma því talsvert af því sem við gerum
er svokallað „transfer of knowledge“, ekki bein
vinna með sjúklinga inni á spítölum heldur
meira kennsla. Þá erum við að hjálpa og byggja
upp getu þeirra sem við vinnum með til þess
að þau geti sjálf unnið starfið og þá þarf fólk að
vera svolítið lengur.“
Get ég þolað þetta næst?
En aftur að ungu fólki með útþrá sem hugsar
kannski með sér: Nú ætla ég að drífa mig í að
læra frönsku og arabísku og fara svo út í heim
að vinna. Er hjálparstarf fyrir hvern sem er?
Þrífast allir við svona aðstæður, svona störf?
„Nei, það gera það ekki allir, nei, nei. En til
dæmis þegar verður stórslys eða einhver
náttúruvá, þá erum við Íslendingar mjög góð
í að koma til hjálpar. Þá koma að því bæði
sjálfboðaliðar og fagfólk og oftast er eitthvað
að gera fyrir alla. Það þarf til dæmis að hella
upp á kaffi og smyrja samlokur. Það er ekki
endilega pláss fyrir alla í framlínunni. Og það
er heldur ekkert fyrir alla. En maður veit það
ekki fyrr en maður lendir í því. Og þó maður
lendi í því þá veit maður ekki hvernig maður
bregst við næst.
Ég hugleiddi þetta ansi mikið á mínum ferli.
Get ég þolað þetta næst? Þetta er ekki allra,
en það er engin leið að átta sig á því fyrr en
á hólminn er komið. Ef fólk er sérstaklega
viðkvæmt ætti það kannski ekki að fara
í svona framlínustörf. Það eru auðvitað
ýmis önnur störf sem hægt er að sinna og
hjálparstarf er ekki eingöngu á átaka- eða
hamfarasvæðum. En þá er það frekar orðið
meira í átt við þróunarhjálp. Rauði krossinn
á Íslandi vinnur einnig að þróunarhjálp og
sendir síðan sendifulltrúa, eins og við erum
kölluð, annaðhvort með alþjóðaráðinu, sem ég
vinn fyrir, sem vinnur mest á átakasvæðum,
eða alþjóða Rauða krossinum sem er meira á
hamfarasvæðum.“
2009 — Ásamt samstarfsmönnum á Gasaströndinni.
Frh. á næstu síðu
1959
Nafni félagsins breytt í Hjúkrunarfélag Íslands Nafni tímaritsins breytt í Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands
Pálína Ásgeirsdóttir.