Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 47

Fagið06/06
Svo ég víki aftur að reglugerð F.Í.H. um hjúkrunarnemana, þá er
þess farið á leit, að sjúkrahúsin láti á hverju vori F.Í.H. í té skýrslu yfir
bóklegt nám það, sem farið hefir fram um veturinn. Ég efast ekki um
að kennsla fari fram, en ég hef enn ekki fengið eina einustu skýr-
slu frá þeim sjúkrahúsum sem við höfum útvegað hjúkrunarnema
til.
Eins og ég gat um að framan, er í ráði að flytja námið yfir á
Landsspítalann. Erlendu sjúkrahúsin falla því úr sögunni að öðru leyti
en því, að sennilega verða margar hjúkrunarkonur í framtíðinni, sem
þrátt fyrir fullnaðarnám sitt hér, hafa löngun til þess að sjá sig um og
vinna um lengri eða skemmri tíma á erlendum sjúkrahúsum. Ábyrgð
hjúkrunarnámsins fellur því á Landsspítalann og þá spítala, sem
samvinnu hafa við hann. Því er það, að ég hafi skrifað þessi orð, og vil
nú af fullri alvöru biðja hjúkrunarkonur og lækna að athuga þau og
reyna að bæta úr því sem aflaga fer. Fyrst og fremst verður að bæta
starfskrafti við sjúkrahúsin. Ég tel sjálfsagt að hjúkrunarnemar vinni
fulla vinnu samhliða náminu, en það má ekki lengur ofþjaka þeim
eins og raun er á. Hjúkrunarkonurnar verða að geta komið læknum
sjúkrahúsanna í skilning um það, að starfskraftur sé ónógur, og þeir
verða síðan að koma málinu áleiðis til bæjarfélaga og ríkisstjórnar.
Engum ætti að standa það nær en sjálfum hjúkrunarkonunum, að
beita sér fyrir því, að ekki skapist illa lærð hjúkrunarstétt í landinu.