Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 31

Fagið06/09
bæta hjúkrunarmenntun í Bandaríkjunum verulega. Þó að þessar
hugmyndir Benner og félaga hennar séu vissulega mikilvægar get ég
ekki stillt mig um að benda á samanburð Scharton (2013) á þeim og
hugmyndum leiðtoga í hjúkrun í Bandaríkjunum við upphaf tuttug-
ustu aldar. Í honum kemur fram að þessi skilningur á eðli þekkingar
í hjúkrun var áberandi í skrifum hjúkrunarfræðinga fyrir rúmri öld
og því má taka undir með þeim Nelson og Gordon (2004) sem hvetja
hjúkrunarfræðinga til að meta sögu fagsins að verðleikum.
Nú stendur yfir endurskoðun á námskrá í hjúkrunarfræði við
Hjúkrunarfræðideild Háskóla Íslands og í þeirri vinnu hefur verið tek-
ið mið af tillögum Benner og samstarfsmanna hennar. Að vissu leyti
stöndum við þó betur en hjúkrunarfræðingar í Bandaríkjunum að því
leyti að BS-prófið er eini möguleikinn til að ljúka hjúkrunarnámi.
Alvarlegar brotalamir í heilbrigðisþjónustu og
hjúkrunarmenntun
Á liðnum árum hafa alvarlegar siðfræðilegar spurningar vaknað í
tengslum við öryggi og gæði í heilbrigðisþjónustunni. Það er útbreitt
álit að kröfur um hagræðingu og sparnað hafi komið niður á gæðum
þjónustunnar og ógni öryggismörkum. Á þetta hafa fjölmargir
hjúkrunarfræðingar margsinnis bent og í Tímariti hjúkrunarfræðinga
hefur verið kallað eftir viðbrögðum stjórnenda heilbrigðisstofnana
og stjórnvalda. Eitt alvarlegasta dæmið um brotalamir í heil-
brigðisþjónustu kom fram í Francis-skýrslunni í Bretlandi en þar
var fjallað um opinberu heilbrigðisþjónustuna í Staffordshire á
Englandi (Aðalbjörg Finnbogadóttir og Christer Magnusson, 2014;
Francis, 2013). Skýrsluhöfundar lýsa skelfilegum vinnubrögðum
heilbrigðisstarfsmanna sem einkennast af skeytingarleysi og skorti
á umhyggju í garð sjúklinga. Niðurstöður skýrslunnar vöktu hávær
viðbrögð sem beindust bæði að skipulagi starfsemi heilbrigðisþjón-
ustunnar og menntun heilbrigðisstarfsmanna. Því var haldið fram
að innleiðing á tæknilegri rökhyggju í nafni hagræðingar, sem felur
í sér að starfsmenn fylgi verklagsreglum stofnunar nánast blint, hafi
dregið úr gagnrýnni hugsun og siðfræðilegri greiningu á aðstæðum
(Roberts og Ion, 2014). Til að bregðast við því hvöttu Roberts og Ion
til aukinnar áherslu á gagnrýna hugsun og siðfræðilegan skilning í