Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 74

þankastrik02/03
HjúkrunarFræðin Er flott og krefjandi háskólanám. Við sem
lærum hjúkrunarfræði sjáum mörg fyrir okkur að vinna við hjúkrun
sem framtíðarstarf og oft innan heilbrigðiskerfisins. Möguleikarnir
eru aftur á móti margir og það er bara alls ekkert víst að það sem
við sjáum fyrir okkur í byrjun náms sé það sem við raunverulega
endum á að gera. Sú leið sem ég fór var alls ekki sú leið sem ég hafði
séð fyrir mér og hef ég stundum spurt mig hvort ég sé hætt að vera
hjúkrunarfræðingur. Það sem mér finnst aftur á móti merkilegra eru
spurningar annarra um það hvort og af hverju ég hætti að vinna við
hjúkrun.
Mér finnst til að mynda ótrúlega fyndið að fólki finnist fyndið að
ég vinni ekki við hjúkrun – þrátt fyrir að vera hjúkrunarfræðingur.
Fólki virðist finnast það skrýtnara en að spænskufræðingur vinni í
tölvudeild einhvers staðar. Það finnst mér sjálfri stórmerkilegt. Það
er eins og sumir virðist halda að í „hjúkrunarskólanum“ skrifum
við undir mikla samþykkt um að vinna við að hjúkra og laga og
að láta þeim veiku líða betur. Íhaldssamt ekki satt? Um leið og ég
breytti starfstitlinum á Facebook var ég spurð hvort ég væri hætt að
vera hjúkrunarfræðingur. Mitt svar: Ekkert frekar en að Dagur B.
Eggertsson sé hættur að vera læknir. Við hjúkrunarfæðingar erum
út um allt og margir að vinna að því á einn eða annan hátt að gera
samfélagið okkar betra og skemmtilegra. Í þeim geira sem ég starfa
nú snúast dagarnir um að tæknivæða og í tækninni er framtíðin.
Þeir hjúkrunarfæðingar sem ég hef kynnst eru upp til hópa mestu
töffarar sem ég hef hitt. Ég ætla því að leyfa mér að fullyrða að
hjúkrunarfræðingar séu yfirleytt ofurduglegt starfsfólk og hafa að mér
finnst heilmikla sérstöðu. Þeir hjúkrunarfræðingar sem ég vann með
á sínum tíma á spítalanum og þeir hjúkrunarfræðingar sem ég þekki
enn eru ekkert að væla yfir hinu og þessu, ekkert að pæla endalaust
í að gera hitt eða þetta – þeir bara gera! Þvílíkar fyrirmyndir. Ég veit
ekki um vinnustað sem væri ekki slefandi yfir svona eiginleikum.
Hjúkrunarfræðin kenndi mér margt. Ég sjálf var kannski ekki
áhugasamasti nemandinn í Eirbergi hérna um árið, en í hjúkrun lærði
ég að vinna og það hefur komið mér inn á nýjar brautir sem tengjast
alls ekkert hjúkrun. Í hjúkrun lærði ég líka ákveðið umburðarlyndi
gagnvart fólki og styrkti skoðun mína að við ættum öll að búa við
sömu kjör, hafa jöfn tækifæri og öll að hafa rétt á öflugri og pottþéttri