Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 12
Fagið05/07
að skipta. Lykilatriði er að umbúðirnar séu dauðhreinsaðar og það sé
ávallt skipt á þeim ef þær losna, verða blautar eða sjáanlega óhreinar.
Annars skal skipta á umbúðum sem hér segir:
Umbúðir sem eru ekki gegnsæjar skal skipta um á tveggja daga fresti.
Umbúðir sem eru gegnsæjar skal skipta um á sjö daga fresti.
(CDC, 2011; Timsit o.fl., 2009).
Skipta þarf reglulega á settum sem notuð eru til innrennslis í
miðbláæðalegg sem og krönum og öðrum tengjum sem tengd eru við
miðbláæðalegg. Það fer eftir vökvainnihaldi hversu oft þarf að skipta.
Sett sem notuð eru til gjafa á glærum vökvum og lyfjum sem
innihalda ekki fitu og eru gefin í sírennsli þarf ekki skipta oftar
um en á þriggja til fjögurra daga fresti, en aldrei sjaldnar en á
sjö daga fresti.
Sett sem notuð eru til að gefa blóð eða lausnir sem inni-
halda fitu, svo sem næringarblöndur, skal skipta um á
sólahringsfresti.
Sett sem notuð eru til gjafar á svæfingarlyfinu Propofol, sem
er mikið notað á gjörgæsludeildum og skurðstofum, skal skipta
um á sex til tólf klukkustunda fresti.
Skipta skal á krönum og öðrum tengjum um leið og skipt er um
sett en annars skal skipta um á þriggja daga fresti. (Raad o.fl.,
2001; CDC, 2011).
Öll þessi atriði, sem nefnd hafa verið hér, eru mikilvæg til að
koma í veg fyrir blóðsýkingar af völdum miðbláæðaleggja en ekki má
gleyma að fylgjast vel með stungustað með tilliti til roða og bólgu.
Jafnframt skal fjarlægja þá miðbláæðaleggi sem eru óþarfir því ekki
getur komið sýking í legg sem ekki er til staðar.
Lokaorð
Blóðsýking er ein af fylgikvillum notkunar á miðbláæðaleggjum og
getur haft alvarlegar afleiðingar fyrir sjúklinga. Þeir sjúklingar sem
eru í mestri hættu á að fá blóðsýkingu eru sjúklingar sem glíma við
alvarleg veikindi, en þeir sjúklingar eru oft líka viðkvæmari og þola
sýkingar verr. Það er því mikilvægt fyrir hjúkrunarfræðinga sem sinna
sjúklingum með miðbláæðaleggi að kynna sér vel hvernig eigi að
meðhöndla þá og fylgjast vel með einkennum um sýkingu svo hægt sé
að greina hana sem fyrst og veita viðeigandi meðferð.