Morgunblaðið - 23.11.2019, Side 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 2019
ustu samúðarkveðjur. Góðs vin-
ar verður sárt saknað, en minn-
ing hans lifir.
Einar Benediktsson.
Sigurðsson.
Við horfum nú á eftir góðum
og traustum vini.
Það eru rúm 35 ár síðan við
kynntumst vinum okkar Hirti og
Jöggu. Það var mikil gæfa fyrir
okkur að kynnast þessum frá-
bæru hjónum.
Hjörtur var um margt ein-
stakur. Hann var einn sá traust-
asti vinur vina sinna, greiðvik-
inn, ljúfur og skemmtilegur.
Hjörtur var á margan hátt
fagurkeri á bíla, mat, drykki og
einnig einstakt snyrtimenni svo
bar af í þeim efnum sama hvar
hann fór.
Við höfum fylgst að í gegnum
tíðina eftir því sem fjölskyldur
okkar uxu úr grasi enda börnin á
svipuðum aldri.
Við höfum átt ógleymanlegar
stundir með Hirti og fjölskyldu í
gönguferðum og jeppaferðum
þegar þau tímabil stóðu yfir,
einnig í leik og starfi innan Odd-
fellowreglunnar frá því að leiðir
okkar lágu saman.
Af tilviljun héldum við upp á
fertugsafmæli Hjartar um borð í
ferju frá Stokkhólmi til Helsinki
– mjög eftirminnilegt. Síðan var
það ekki alveg tilviljun að við
héldum upp á fimmtugsafmæli
Hjartar á Flórída þar sem
Hjörtur reyndi m.a. að kenna
okkur golf en tókst ekki en það
var ekki kennarans sök því
Hjörtur var frábær golfspilari
það við best vitum og mátum.
Ekki var í kot vísað þegar þau
hjón fluttu utan og voru heim-
sótt, gestrisni þeirra og mót-
tökur þar sem og hér heima eru
ógleymanlegar.
Ekki skorti heldur á hjálp-
semi þeirra þegar þau bjuggu í
Danmörku og börnin okkar
bjuggu þar. Sama hvað upp á
kom alltaf var sjálfsagt að rétta
hjálparhönd og ekkert talið eftir
sér.
Eftir því sem árin liðu og
börnin hættu að fylgja með
bættust aðrir í hópinn og heldur
hann enn saman en skarð er fyr-
ir skildi nú þegar Hjartar nýtur
ekki við enda skipuleggjandi
góður og hrókur alls fagnaðar.
Hjörtur kom víða við á starfs-
ferlinum og var gaman að fylgj-
ast með honum vaxa með þeim
verkefnum sem hann tók að sér
af mikilli fagmennsku og lagni í
samskiptum við viðskiptavini og
starfsfólk sitt.
Fáir takast á við hlutskipti sitt
með sama æðruleysi og Hjörtur
gerði í þeim veikindum sem hann
tókst á við síðustu árin.
Aldrei heyrði maður hann
barma sér en hann hélt upptekn-
um hætti að fylgjast með öllu
sem var að gerast í samfélaginu
og hafði skemmtilegar skoðanir
á því. Gaman var að rökræða við
hann um pólitík og annað sem
var efst á baugi hverju sinni.
Hjörtur hafði alla tíð mikinn
áhuga á tölvu og tæknimálum.
Þessi einarði áhugi hjálpaði hon-
um við að nýta nýjustu tækni
með ótrúlegum hætti til að fylgj-
ast með og vera í samskiptum
við ættingja og vini fram á síð-
asta dag.
Hjörtur var ekki einn í bar-
áttu sinni við veikindin þar stóðu
Jagga og börnin við hlið hans af
ótrúlegri elju, ósérhlífni og ástúð
með eftirtektarverðum hætti
sem fáir leika eftir.
Elsku Jagga, Klemmi, Ragna
og fjölskyldur ykkar, guð blessi
ykkur.
Lilja og Reynir.
Kær vinur og samferðamaður
er kvaddur í dag.
Okkar kynni hafa varað lengi,
þau voru góð og ég minnist
Hjartar J. Hjartar sem eins af
mínum bestu vinum. Hjörtur var
heilsteyptur, skemmtilegur,
glettinn, örlátur, ljúfur, skoð-
anasterkur, lausnamiðaður og
mjög ákveðinn ef svo bar við er.
Hann var gull af manni.
Við Hjörtur tengdumst fjöl-
skylduböndum um tíma og héld-
um traustum vinskap í yfir 40
ár. Það sem tengdi okkur síðar
og enn sterkar var félagsskapur
sem þróaðist í kringum bad-
mintonæfingar. Á sumrin voru
teknar fram golfkylfur hér
heima og erlendis en Hjörtur
var góður golfari. Union-fé-
lagar, en svo nefnist badminton-
hópurinn, hafa átt ógleymanleg-
ar stundir saman. Lengi vel
hittist hópurinn með fjölskyld-
um sínum um verslunarmanna-
helgar í Skorradalnum og mikið
var lagt í þematengdar árshá-
tíðir og slútt að vori. Hjörtur og
Jakobína voru prímusmótorar í
þessum félagsskap sem naut
gestrisni þeirra bæði í Rotter-
dam og Hamborg. Eftir að þau
fluttu heim til Íslands voru ófá
boð haldin í Fáfnisnesinu sem
við félagarnir kölluðum Down-
ingstræti 1. Þau voru höfðingjar
heim að sækja.
Hjörtur átti langan, fjöl-
breyttan og farsælan starfsferil
bæði hér heima og erlendis.
Lengst starfaði hann hjá Eim-
skipafélaginu sem hann í góðra
vina hópi nefndi Gufuskipa-
félagið. Í gegnum störf sín
bjuggu þau Jakobína víða er-
lendis en þrátt fyrir fjarlægðir
héldu þau góðu sambandi við
fjölskyldu og vini. Það var gott
að sækja þau heim hvar í heim-
inum sem þau voru stödd.
Síðustu ár fékk Hjörtur
þyngri bagga að bera en flestir.
Hann tókst á við erfið veikindi
af æðruleysi og þeirri hugprýði
sem einkenndi hann alla tíð.
Sjúkdómurinn rændi Hjört
mátti og getu til að takast á við
hið almenna líf en hugurinn var
ávallt skýr. Hann fylgdist vel
með málefnum líðandi stundar
og hafði sem fyrr sterkar skoð-
anir á hinum ýmsu málum hvort
sem það voru stjórnmál eða
hefðbundið dægurþras. Það var
einstakt að fá að heimsækja vin
minn á heimili þeirra hjóna í
veikindum hans bara til að
spjalla um daginn og veginn. Í
seinni tíð var komin á sú hefð að
fá portvínsstaup og skála fyrir
liðandi stundu. Hjörtur og Jak-
obína eru vinamörg og létu veik-
indi ekki aftra því að blása til
veglegrar veislu á sjötugsaf-
mæli Hjartar sem nú er minnst
með þakklæti. Einstök stund
þar sem vinir og fjölskylda
komu saman á Mýrargötunni og
heiðruðu öðlinginn Hjört.
Það hefur mikið mætt á Jak-
obínu og nánustu fjölskyldu í
veikindum Hjartar en með ein-
stakri umönnun var tryggt að
hann gat verið heima fram á síð-
asta dag. Við Hrönn og dætur
okkar vottum Jöggu, Klemenz,
Rögnu og fjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúð. Minn-
ing um einstakan mann og fé-
laga á lífsins braut lifir.
Svo vinur kæri vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni
Þín gæta máttug verndarvöld,
á vegferð nýrri þinni
Með heitu bjúgu þeli þér,
ég þakka kynninguna
Um göfugan og góðan dreng,
ég geymi minninguna
(Sigfús. S.)
Sigurður Skagfjörð
Það var gæfa okkar beggja
að bindast þeim hjónum Hirti
og Jöggu sterkum vinaböndum
fyrir um fjörutíu árum. Í kjöl-
farið fylgdi stór vinahópur því
þau voru engum lík þegar kom
að því að tengja saman vini sína.
Á þessum tíma hefur líf okkar
verið samofið á margan hátt.
Dæturnar sem fæddust með
stuttu millibili, samvera, um-
hyggja og gagnkvæmur stuðn-
ingur, allt treysti þetta vina-
böndin enn frekar. Seinna
urðum við nágrannar og margir
göngutúrar farnir á milli húsa í
Skerjafirðinum og kom fyrir að
hellt var rauðvíni í glas.
Einlæg gleði og góðar mót-
tökur gerðu það að verkum að fáa
var betra að heimsækja en Hjört
og Jöggu, og langdvöl þeirra í
ýmsum Evrópulöndum varð til
þess að við vorum þar tíðir gestir.
Hjörtur var höfðingi heim að
sækja, gestrisinn og glaður á
góðri stundu. Og í rauninni voru
allar samverustundirnar glaðar
og góðar þegar horft er til baka.
Ýmislegt var brallað en upp úr
munu alltaf standa ökuferðirnar
innlands og utan, þegar Hjörtur
settist við stýrið og engin leið að
vita í upphafi ferðar í hvaða landi
eða landshluta dagleiðin endaði.
Svo minnst sé á eitthvað var á
góðum sumardegi farið í stuttan
bíltúr um uppsveitir Árnessýslu,
sem síðan lá yfir Sprengisand og
endaði á Akureyri um miðja nótt.
Eða þegar aka átti stutta dagleið
á Ítalíu var ekki mikið mál að
taka krók og bæta Slóveníu við
dagleiðina.
Á þessum ferðalögum var
margt spjallað og Hjörtur
óþreytandi að segja frá og alltaf
gaman að hlusta á hann. Hjörtur
var ófeiminn að takast á við nýjar
og óvæntar aðstæður, fljótur að
átta sig og setja sig inn í málin og
oftar en ekki leysa þau á farsælan
hátt. Þessi hæfileiki hans kom sér
vel í löndum þar sem tungumála-
kunnáttu okkar ferðafélaganna
þraut.
Hjörtur hafði þægilega og
skemmtilega nærveru, glaður, já-
kvæður og með mikið jafnaðar-
geð. Þessir eiginleikar voru besta
veganesti sem hægt er að hugsa
sér þegar hann mætti erfiðum
veikindum fyrir nokkrum árum.
Veikindin tók hann eins og hvert
annað verkefni sem að honum
barst og leysti með Jöggu á þann
hátt að það ætti að vera til eft-
irbreytni fyrir aðra. Veikindin
fengu aldrei að taka yfirhöndina
og Hjörtur var ávallt samur við
sig sama á hverju gekk.
Efst í huga okkar er þakklæti
fyrir að hafa kynnst Hirti og átt
sem okkar góða vin.
Jagga, Klemmi, Ragna og fjöl-
skyldur, við vonum að þið standið
sterk og þið megið vera stolt af
ykkar manni.
Elín (Ella) og Oddur.
Komið er að kveðjustund, vin-
ur okkar Hjörtur hefur kvatt
okkur eftir erfið og langvinn
veikindi sem hann tókst á með
því æðruleysi sem honum fylgdi
alla tíð.
Hjörtur var einstakt ljúfmenni
og góður vinur og hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann kom og
þau hjón höfðingjar heim að
sækja.
Margar minningar um góðan
dreng koma upp í hugann frá
ferðum bæði hérlendis og erlend-
is með gönguhópnum og sauma-
klúbbnum og svo frá heimsókn-
um til Jöggu og Hjartar meðan
þau dvöldu erlendis. Þessar
minningar eru okkur mjög kær-
ar.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisinn, einlægur og hlýr.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til Jöggu, Klemma,
Rögnu og fjölskyldna þeirra.
Kæran vin kveðjum við með
söknuði.
Guðrún og Halldór Hróarr.
Hnarreistur og beinn í baki.
Hjörtur heldur fyrstur af teig.
Gengur léttur í spori fram braut-
ina í átt að boltanum. Hann er
tilbúinn að slá næsta högg þegar
röðin kemur að honum. Mundar
kylfuna og er ekki álútur yfir
boltanum, sveiflan í samræmi við
fyrirhugað högg, örugg og mjúk.
Slær af sömu næmni og við upp-
hafshöggið.
Þannig var Hjörtur í leik og
starfi. Hann þekkti vel til verka
og lagði sig fram um að kunna
skil á því sem hann var að fást
við, í smáu og stóru.
Hjörtur hafði lag á að koma á
skipulagi sem nýttist öðrum.
Hann laðaði að sér fólk. Á vinnu-
stað, í félagsstarfi og ekki síst
vini. Þar var enda Jagga ekki
langt undan og heimili þeirra op-
ið gestum og gangandi með
litlum eða engum fyrirvara. Vin-
átta og vinsemd föl án væntinga
um endurgjald.
Hjörtur tókst á við, meðal
annars, krefjandi verkefni á sviði
nýsköpunar. Hann lagði áherslu
á árangur, gerði kröfur, ekki síst
til sjálfs sín. Hjörtur var leiðandi
meðan líkamleg orka leyfði.
Undanfarin ár hefur vindur-
inn verið í fangið. Þau högg sem
líkaminn leyfði urðu styttri og
styttri en hugurinn hélt sömu
högglengd. Að sama skapi jókst
viljinn til að standa á móti vind-
inum. Vera beinn í baki. Hjörtur
barðist af æðruleysi við þau
óboðnu öfl sem lögðu æ meiri
hömlur á líkamann eftir því sem
á leið. En hugurinn var skarpur
og umhyggja fyrir öðrum óskert.
Hann var alltaf reiðubúinn til að
ræða það sem efst var á baugi
hverju sinni, áhugasviðið og
þekkingin víðfeðm. Fylgdist með
kosningum í breska þinginu í
beinni útsendingu. Skilaboð og
áhugaverðar greinar, sem gjarn-
an bárust frá Danmörku, voru
sendar til ábendinga og umsagna
allt fram á síðustu stund.
Við hittumst nokkrir vinir,
helst einu sinni í viku á Mýr-
argötu. Það hétu ekki heimsókn-
ir heldur fundir með dagskrá.
Hjörtur lagði á ráðin og leyfði
mönnum að láta gamminn geysa.
Honum var mikið í mun að láta
reyna á sérsvið fundarmanna.
Þeirra reynslubrunn, daglega líf,
viðfangsefni og baráttu. Þar
gátu menn farið fram úr sér, en
gegn skörpum huga og afburða-
minni var á brattann að sækja
þar sem Hjörtur var annars veg-
ar. Þar voru allir jafnir og þegar
stefndi í óefni var sagt: „Já, en
það verður að horfa á stóru
myndina“. Síðasti fundur undir
þessum formerkjum var haldinn
í liðinni viku. Þá var af Hirti
dregið en hugurinn vakandi.
Fátækleg orð fá því ekki lýst
hvernig Jagga klauf vindinn með
Hirti, fyrir Hjört og upp á eigin
spýtur, öllum stundum og all-
staðar. Það væri ósanngjarnt að
halda því fram að það hafi verið
fyrirhafnarlaust og án átaka.
Um leið nutu þau stuðnings
fagfólks, vina og ekki síst sinna
nánustu. En það er oft auðveld-
ara um að tala en í að komast.
Ekki má láta hjá líða að nefna
hversu stoltur Hjörtur var af
börnum sínum, tengdabörnum
og barnabörnum. Þau og Jagga
sjá nú á eftir sívakandi um-
hyggju hans. Þeirra harmur er
mestur.
Megi allar góðar vættir
styrkja þau og vernda. Minning-
in um góðan dreng mun lifa.
Við Þóra sendum þeim inni-
legar samúðarkveðjur.
Hvíl í friði kæri vinur!
Þórður Valdimarsson.
Komið er að kveðjustund ná-
ins vinar. Ótímabær viðskilnaður
fyllir okkur sem eftir sitjum
djúpum trega með söknuð og
sorg í hjarta.
Þegar Hjörtur greindist með
MND-sjúkdóminn breytti sá
dómur öllu í lífi hans. Við tók
SJÁ SÍÐU 42
Þökkum hlýhug og samúð vegna andláts
og útfarar elskulegs föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÞORVALDAR G. ÓSKARSSONAR,
Smáragrund, Skagafirði.
Sérstakar þakkir til Karlakórsins Heimis,
Álftagerðisbræðra og Stefáns R. Gíslasonar söngstjóra.
Eyrún Ósk Þorvaldsdóttir Rúnar Páll Björnsson
Edda Björk Þorvaldsdóttir Finnur Jón Nikulásson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku pabbi, tengdapabbi, afi og langafi,
ANDRÉS INGI MAGNÚSSON
rafvirkjameistari,
Krókamýri 78, Garðabæ,
varð bráðkvaddur fimmtudaginn
14. nóvember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn
28. nóvember klukkan 13.
Torfi H. Leifsson Margrét Sigurðardóttir
Magnús Andrésson Rósa Þórarinsdóttir
Andrés Andrésson Elfa Sif Jónsdóttir
Margrét Sif Andrésdóttir Einar Þór Einarsson
afabörn og langafabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og tengdasonur,
ÞORVALDUR KRISTJÁN SVERRISSON,
Staðarhrauni 36, Grindavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut,
laugardaginn 16. nóvember.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju fimmtudaginn
28. nóvember klukkan 14.
Hjartans þakkir til Sigrúnar Eddu Reykdal og annarra sem komu
að í veikindum hans.
Helga Eysteinsdóttir
Baldur Jóhann Þorvaldsson
Sverrir Kristján Þorvaldsson
Valgerður María Guðjónsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF SVEINSDÓTTIR,
lést á öldrunarheimilinu Hlíð 10. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 29. nóvember klukkan 13.30.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Aspar- og Beykihlíð
fyrir hlýtt viðmót og einstaka umönnun.
Helga Guðný Jónsdóttir Óskar Karl Guðmundsson
Óskar Sveinn Jónsson
Sveinbjörn Jónsson Fjóla Traustadóttir
ömmu og langömmubörn
Eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR HELGASON,
lést 18. nóvember á Sjúkrahúsinu á
Akranesi.
Útför fer fram frá Borgarneskirkju
fimmtudaginn 28. nóvember klukkan 14.
Sigríður Karlsdóttir
Gunnfríður Ingi Rúnar
Elfar Már Erla Katrín
Styrmir Már Bessý
Berglind Ólöf
og barnabörn
Frænka okkar,
ÞÓRDÍS KONRÁÐSDÓTTIR,
FRÆNKA,
áður til heimilis á Hríseyjargötu 13,
Akureyri, andaðist á dvalarheimilinu Hlíð
19. nóvember. Útförin fer fram frá
Akureyrarkirkju mánudaginn 2. desember klukkan 10.30.
Herdís Þórhallsdóttir
Margrét Þóroddsdóttir
Kristbjörg Þóroddsdóttir
Hildur Björk Þóroddsdóttir
Guðni Þóroddsson
og fjölskyldur