Morgunblaðið - 14.12.2019, Qupperneq 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 2019
✝ Jón BragiGunnarsson
fæddist á Selalæk á
Rangárvöllum 26.
mars 1937. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Lundi á Hellu
26. nóvember 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Gunn-
ar Jónsson, f. 12.3.
1904, d. 6.12. 1995
og Guðrún Jóns-
dóttir, f. 23.7. 1904, d. 15.7.
2006. Bræður Braga eru Jó-
hann, f. 20.9. 1935 og Kristinn,
f. 5.1. 1942, d. 14.5. 2007. Hálf-
systir samfeðra er Hulda Long,
f. 18.1. 1918, d. 7.10. 1980.
Fjölskyldan flutti að Nesi við
Hellu árið 1938 og bjuggu for-
eldrar Braga þar allan sinn bú-
skap. Bragi var í þrjú ár frá 10
ára aldri í heimavistar-
skólanum á Strönd og síðan
þrjú ár í Skógaskóla frá 1951
til 1954. Eftir það fór Bragi að
vinna við trésmíðar, fór í Iðn-
Börn þeirra eru Jóel, Einar,
Sigríður Líney og Anna Kristín.
Barnabörn þeirra eru 8. 3) Þór-
ir, f. 1964, kvæntur Sigríði
Jónsdóttur. Barn þeirra er Jón
Bragi. 4) Guðjón, f. 1966,
kvæntur Guðnýju Ástu Ragn-
arsdóttur. Barn þeirra er Sunn-
eva Kristín.
Eftir nokkurra ára vinnu á
trésmíðaverkstæði Kaupfélags-
ins Þórs stofnaði Bragi sitt eig-
ið verkstæði í bílskúrnum við
heimili þeirra Unnar að Nest-
úni 2. Þegar til stóð að end-
urreisa trésmíðaverkstæðið
Rangá hf. um áramótin 1972/
1973 komu þrír ungir menn að
máli við hann um að taka þátt í
því með þeim. Bragi starfaði
þar til starfsloka. Bragi tók
þátt í byggingu margra húsa á
Hellu og sumarhúsa víðar um
landið, bæði við að reisa húsin
og ekki síður við innrétt-
ingasmíði. Bragi var virkur í
félagsmálum, starfaði í nefnd-
um á vegum sveitarfélagsins og
kirkjunnar. Bragi átti lengst af
hljóðfæri og var virkur í starfi
Harmonikkufélags Rangæinga í
fjölda ára.
Útför Braga fer fram frá
Oddakirkju í dag, 14. desember
2019, og hefst athöfnin kl. 13.
skólann á Selfossi
og fékk meist-
araréttindi til
húsasmíði.
Þann 26.3. 1960
giftist Bragi Stef-
aníu Unni Þórð-
ardóttur. For-
eldrar Unnar voru
Þórður Bogason, f.
31.3. 1902, d. 29.11.
1987 og Kristín
Sigfúsdóttir, f.
11.10. 1910, d. 2.1. 1998. Bragi
og Unnur fengu lóð úr landi
foreldra Braga í Nesi og
byggðu þar hús. Bragi teiknaði
húsið og byggði það að mestu
sjálfur. Þau fluttu í húsið árið
1960 og það hefur verið þeirra
heimili síðan.
Börn Braga og Unnar: 1)
Kristín, f. 1959, gift Bjarna
Jónssyni. Börn þeirra eru
Bragi, Ólöf (d. 23.6. 2019), Unn-
ur Lilja og Valdís. Barnabörn
þeirra eru 8. 2) Gunnar, f. 1961,
kvæntur Helgu Sigurðardóttur.
Það eru forréttindi fyrir börn
þegar foreldrar þeirra ákveða að
stofna heimili í nágrenni við afa
og ömmur. Pabbi og mamma
byggðu sér hús í landi Ness við
Hellu og bjuggu þar saman í tæp
60 ár. Í nokkurra mínútna
göngufjarlægð voru heimili
hvorra tveggja foreldra þeirra.
Við börnin nutum þess í okkar
uppvexti að hafa þennan ætt-
ingjahóp í kringum okkur ásamt
því að taka til hendinni við bú-
skap hjá afa og ömmu í Nesi.
Pabbi var góður og eftirsóttur
smiður. Hann hafði ánægju af
innréttingasmíði og smíðaði
margar innréttingar og hurðir
um ævina. Sumarvinna var
snemma í boði fyrir okkur við
handlang og annað sem til féll
hjá Trésmiðjunni Rangá. Dag-
arnir við smíðar voru oft langir
og álag við að klára útiverkefni
áður en haustaði. Það var samt
tekinn frá tími til ferðalaga og
við minnumst margra skemmti-
legra ferða og útilega þar sem
tjald var með í för. Ein af þeim
ferðum sem standa upp úr með
pabba er þegar ákveðið var að
sleppa seiðum í nokkur vötn á
Rangárvallaafrétti. Seiðin voru
flutt í plastpokum og borin að
vötnunum. Í mörg ár var síðan
farið í veiðiferðir inn á afrétt til
að skoða hvort ræktunin hefði
tekist.
Pabbi og mamma fóru ekki í
ferð til útlanda fyrr en eftir að
við börnin vorum komin á legg.
Eftir það varð ekki aftur snúið.
Síðustu 40 ár hafa þau ferðast
mikið erlendis, oftast ein en einn-
ig höfum við farið í nokkrar
skemmtilegar fjölskylduferðir.
Pabbi hafði gaman af mínígolfi
og valdi gjarnan gististaði þar
sem slík aðstaða var ekki langt
undan. Golfi hafði hann reyndar
kynnst á unga aldri og eignaðist
nokkrar golfkylfur þegar golf-
völlur var í Helluþorpi. Golfið
hvíldi hann í nokkra áratugi en
þegar hann hætti störfum vegna
aldurs tók hann aftur upp golf-
iðkun ásamt mömmu, gerðist fé-
lagi í GHR og spilaði á Strand-
arvelli þegar færi gafst.
Pabbi var hæglátur maður en
eftir því var tekið þegar hann
tjáði sig um málefni. Það var gott
að leita til hans þegar mann vant-
aði ráð og honum var annt um að
bæði börn og barnabörn hefðu
það sem best. Þegar við höfum
verið að vinna í okkar húsnæði þá
var pabbi oftar en ekki mættur
til að aðstoða.
Pabbi hafði gaman af tónlist,
spilaði á hljóðfæri þegar hann
var í Skógaskóla og árin þar á
eftir var hann í hljómsveitum.
Hann tók aftur upp spila-
mennsku nokkrum áratugum
síðar, m.a. með Harmonikku-
félagi Rangæinga og Hring, kór
eldri borgara í Rangárþingi.
Pabbi og mamma fóru í margar
ferðir á mót harmonikkufélaga
um land allt og höfðu yndi af því.
Síðustu tvo áratugina hafði
pabbi mikla ánægju af skógrækt
í landskika sem hann eignaðist
úr Neslandi rétt fyrir ofan Hellu.
Síðustu árin var pabbi að
glíma við veikindi en náði sér vel
á strik eftir stóra hjarta- og
lungnaaðgerð fyrir þremur ár-
um. Hann greindist með krabba-
mein núna í haust og var tekinn
fljótt frá okkur.
Við kveðjum góðan föður og
vin, hvíl í friði elsku pabbi.
Kristín, Gunnar,
Þórir og Guðjón.
Ég minnist tengdaföður míns,
Jóns Braga Gunnarssonar, með
mikilli hlýju, elsku og þakklæti.
Frá fyrstu stundu fann ég stað í
stórri fjölskyldu Braga og Unnar
í Nestúninu, þar sem gestrisni,
hlýja og örlæti er öllum sýnt.
Heimilið bar hæfileikum og
sköpunargáfu Braga glöggt
vitni. Þar var allt af honum smíð-
að og einstaklega falleg borð-
stofuhúsgögn hans prýddu borð-
stofuna.
Bragi var ekki margmáll og
opinn maður, en hann hafði ríka
hæfni til að smíða fallegar vísur
og kveðjur, og ógleymanleg verð-
ur ræðan sem hann hélt í brúð-
kaupinu okkar Þóris, svo einlæg
og hreinskilin sem hún var. Hann
hleypti mér að sér og veitti mér
viðurkenningu og virðingu sem
ég mat djúpt og geymi í hjarta.
En það var ekki síst í tónlist-
inni sem Bragi skapaði og tjáði.
Hann spilaði yndislega á gítar,
rafbassa og harmónikku, og stórt
trommusett hálffyllti tónlistar-
herbergið hans í Nestúninu. Og
hann vildi að ég héldi áfram að
syngja. Hann fékk mig til að æfa
með sér skemmtilegt prógramm
með lögunum sem hann elskaði,
Summertime, Óla lokbrá og
Amazing Grace, og við tróðum
upp m.a. fyrir gesti á Hótel Örk
þar sem við dvöldum með dans-
félögum.
Þegar sonur okkar Þóris, sem
ber nafn afa síns, Jón Bragi,
valdi sér hljóðfæri til að læra á
varð gítarinn fyrir valinu. Ekk-
ert annað hljóðfæri kom til
greina. Í vor æfði hann fyrir gít-
arpróf og spilaði próflögin marg-
oft fyrir afa Braga, sem veitti
honum leiðsögn og ábendingar
um hraða, hryn og hendingar.
Árangurinn varð eftir því stór-
góður og skilaði afastráknum
góðri einkunn. En Jón Bragi
yngri er ekki bara blessaður með
hæfileikum til að spila á gítar og
rafbassa eins og afi Bragi, hann
hefur fengið fallega þykkliðaða
hárið hans, svipmót og fas. Eitt
sinn þegar við vorum í gróður-
setningu og hreinsun í Bjarkar-
nesi varð mér litið á afastrákinn
og afa ganga saman upp með á og
göngulagið virtist nákvæmlega
það sama.
Í paradísinni Bjarkarnesi fékk
sköpunarkraftur Braga líka að
njóta sín, en þar hafa þau Unnur
gróðursett tré í tæp tuttugu ár.
Innst í Bjarkarnesinu er stigi
sem Bragi smíðaði í brekkuna
þar sem gott er að tylla sér á
efsta þrepið og njóta útsýnisins.
Ég mun minnast góðra stunda
með elsku Braga mínum þegar
ég sit efst í himnastiganum og
horfi út á Rangána liðast framhjá
eins og tíminn.
Sigríður Jónsdóttir.
Þegar fráfall verður fer maður
ósjálfrátt að hugsa til baka og
þótt mér finnist ég hafa verið of
mikið að gera það á þessu ári má
ekki taka það í burtu að minning-
arnar sem koma upp eru góðar
og vekja mann líka til umhugs-
unar um hvað maður hefur verið
heppinn að njóta samveru með
þér afi í gegnum árin. Jólaboðin
með tilheyrandi spilamennsku og
áramótin á Hellu hjá ykkur
ömmu sitja fast í minningunni og
kannski einna helst einn að-
fangadag þegar ég var lítill og við
börðumst úr rafmagnsleysinu á
Selalæk út á Hellu í gegnum
hríðina með pakkana og matinn
og héldum jólin með ykkur.
Þú varst alltaf tilbúinn að
koma með mér út og sparka á
milli þegar ég var yngri og það er
mjög minnisstætt þegar við vor-
um með fjölskylduboð í Nesi og
alla krakkana langaði að renna í
brekkunni. Þú fórst heim í Nes-
tún og settir saman stóran sleða
með því að setja skíði á pall sem
þú smíðaðir. Þessi sleði var síðan
notaður í ófá skipti á Hellu og er
sennilega ennþá til í skúrnum.
Tónlistin var stór hluti af þínum
áhugamálum og ætli ég hafi ekki
aðeins smitast af því á sínum
tíma. Þótt ég hefði ekki sömu
hæfileika og þú náði áhuginn
manni ákveðið langt og
rafmagnsgítarinn sem þú gafst
mér á sínum tíma er ennþá til og
er jú notaður öðru hvoru.
Það var einhvern tímann grín-
ast með það á kaffistofunni þegar
ég var hjá Rangá að ákveðnir
starfsmenn hefðu verið búnir að
reyna nokkrum sinnum að koma
innihurð rétt í hurðaropið en svo
hafi á endanum verið kallað á
„Braga gamla“ og hann gert
þetta í fyrstu tilraun. Ég mat það
ekki fyrr en seinna að hafa fengið
að upplifa að vinna með þér við
smíðar hjá Rangá og þessi saga
undirstrikar held ég handbrögð-
in þín, sem voru mjög nákvæm
og góð. Fengum svo að njóta
þeirra aftur þegar ég var að
smíða fyrstu íbúðina fyrir mig og
Eygló og var sú aðstoð ómetan-
leg. Betra að gera hlutinn einu
sinni vel í stað þess að flýta sér of
mikið.
Þegar alvarleg veikindi koma
upp hlýjar maður sér við það að
þau gengu fljótt yfir og Ólöf syst-
ir ásamt fleirum hafa örugglega
tekið vel á móti þér. Takk afi fyr-
ir þann tíma sem við áttum sam-
an og langafabörnin náðu að upp-
lifa með þér og við verðum
dugleg að heimsækja ömmu.
Bragi Bjarnason.
Afi var alltaf skemmtilegur við
mig og aðra. Hann var flinkur að
spila á hljóðfæri og átti meðal
annars trommusett sem hann
leyfði mér stundum að spila á. Og
þegar ég klifraði í trjám varð
hann aldrei hræddur um að ég
myndi detta af því að honum
fannst ég svo góð í því. Þegar ég
var lítil las afi stundum fyrir mig
og þegar ég varð læs las ég
stundum fyrir hann. Hann hlust-
aði líka á mig spila á víóluna mína
þegar ég var með hana og þá
hrósaði hann mér þegar ég spil-
aði vel. Auk þess gerði hann
rosalega oft, ef ekki alltaf, hafra-
graut með döðlum og perum á
morgnana. Vonandi líður honum
vel núna.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Sunneva Kristín.
Hann Bragi er búinn að vera
mágur minn lengur en ég man
eftir mér.
Fyrsta minningin er þegar
elsta barnið þeirra Unnar fædd-
ist uppi á lofti í húsinu heima og
þá var Bragi að kenna mér að
spila í stofunni niðri, þar sem þá
var ekki vaninn að pabbinn væri
viðstaddur fæðinguna. Ég var
fimm ára og þvílíkt kraftaverk að
sjá litla undrið sem lá í rúminu
hjá Unni þegar við fengum að
fara upp.
Bragi var einstakur tengda-
sonur foreldra minna og eigin-
lega var hann þriðji sonurinn.
Hann hjálpaði þeim í þeirra veik-
indum og þau Unnur voru alltaf
eins og klettar við að aðstoða
bæði foreldra mína og hjónin í
Nesi, foreldra Braga, í gegnum
árin. Keyrsla, viðgerðir og alls
konar viðvik. Og ekki síst um-
hyggja, samvera og öryggi.
Eftir að mamma var orðin ein
og Gunna í Nesi mamma Braga
var líka orðin ein, þá mætti Bragi
alltaf í morgunkaffi til mömmu
og síðdegiskaffi til mömmu sinn-
ar, á hverjum degi, ef hann var
ekki fjarverandi í vinnu annars
staðar. Þetta var þeim báðum
mikill stuðningur og við systkin-
in vissum að allt var í lagi, ef við
heyrðum ekkert. Þvílíkur lúxus
fyrir alla. Takk elsku Bragi.
Bragi var mjög handlaginn og
bóngóður. Hann kom oftar en
einu sinni til að aðstoða við fram-
kvæmdir hjá okkur og var alltaf
svo nákvæmur og vandvirkur.
Hinn 17. júní 2000 var ég svo
heppin að Unnur og Bragi komu
við á Hólavanginum á leiðinni úr
hátíðarkaffinu. Veðrið var
dásamlegt og við fórum út í garð
að skoða hvað ætti að grisja og
bæta. Þá kom stóri Suðurlands-
skjálftinn og við systurnar
fleygðum okkur niður. Bragi ætl-
aði að standa en það var ekki
stætt. Verndarenglarnir mínir
og umhyggjan þeirra sendu þau
örugglega til mín, því ég held ég
hefði sturlast að vakna ein uppi á
lofti við þennan hræðilega
skjálfta.
Árið 2004 fórum við saman til
Kúbu. Það var merkileg ferð.
Bragi slasaðist á fyrsta degi og lá
á sjúkrahúsi í nokkra daga. Hann
slapp ótrúlega vel og á spítalan-
um fundum við hann oft með
hjúkrunarkonurnar sitjandi á
rúmstokknum, sitthvorumegin
við hann, þar sem þær klöppuðu
honum á handarbakið. Það var
allt annar hraði á þjóðlífinu á
Kúbu. Við hlógum oft að þessari
minningu þar sem þetta fór allt á
besta veg.
Okkar litla fjölskylda, sem er
reyndar alltaf að stækka, er svo
heppin að fá að vera hluti af stóru
fjölskyldunni hans Braga og
hennar Unnar. Það er okkur al-
gjörlega ómetanlegt. Nokkrum
sinnum hef ég verið spurð: ert þú
ekki dóttir hans Braga? Í sumar,
þegar barnabörnin okkar komu í
heimsókn í Nestúnið, þá voru
þau komin í heimsókn til ömmu
og afa. Að koma í Nestúnið er
alltaf eins og að koma heim.
Nú eru jólin að koma. Bragi
kom alltaf til mömmu með jóla-
tréð rétt fyrir jólin, setti upp úti-
jólaseríuna fyrir ofan dyrnar og
setti seríu á jólatréð úti. Á eftir
bauð mamma honum upp á kaffi
með flottu sírópskökunni og góðu
mömmukökunum. Yndisleg
minning.
Elsku Unnur, Kristín, Gunn-
ar, Þórir, Guðjón og elsku fjöl-
skylda. Mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning elsku
Braga.
Sigrún.
Að kvöldi dags er kveikt á öllum
stjörnum
og kyrrðin er þeim mild, sem vin sinn
tregar,
og stundum skýla jöklar jarðarbörnum,
og jafnvel nóttin vísar þeim til vegar.
(Davíð Stef.)
Leiðir okkar Braga lágu fyrst
saman í Skógaskóla um miðja
síðustu öld. Þetta var á þeim sér-
staka tíma þegar rösklega eitt
hundrað unglingar og ungmenni,
flest úr Rangárvalla- og Skafta-
fellssýslu, bjuggu saman í heima-
vist héraðsskólans einn eða fleiri
vetur. Bragi stundaði nám í skól-
anum ásamt Unni, síðar eigin-
konu sinni, og a.m.k. tveim
frændum frá Hellu. Óhjákvæmi-
lega bundust nemendur sem
dvöldu svo lengi saman sterkum
böndum sem aldrei brustu þótt
leiðir skildi að loknu námi. Tæp-
um tveim áratugum síðar lágu
leiðir okkar Braga saman á ný er
við hjónin fluttum á Hellu og urð-
um nágrannar hans og Unnar um
aldarfjórðungsskeið. Við hjónin,
eins og flest ungt fólk sem flutti í
sunnlenskt kauptún að áliðinni
síðustu öld, urðum að byggja
okkur íbúðarhús. Aldrei kom til
greina annað en leita til Braga,
sem þá var starfandi byggingar-
meistari á Hellu, til að annast
innréttingar og frágang hússins
okkar. Hið sama gilti um önnur
byggingarverk sem ég annaðist á
þeim tíma er ég dvaldi á Hellu,
hið sjálfsagða var að biðja Braga
og fyrirtæki hans Rangá að sjá
um framkvæmdirnar. Þá áttum
við Bragi margvísleg félagsleg
samskipti, m.a. við stofnun Gler-
verksmiðjunnar Samverks, þátt-
töku í störfum á vegum sveitarfé-
lagsins og á öðrum vettvangi.
Sumarið 1974 ferðuðumst við í
hringferð um landið ásamt fjöl-
skyldum okkar og foreldrum
Braga. Við ókum hver fjölskylda
á sínum bíl og gist var í tjöldum.
Þetta var sumarið sem hringveg-
urinn var opnaður. Ógleymanleg
ferð með góðu fólki.
Það auðveldar viðskilnað við
vini þegar minningarnar eru ljúf-
ar og vegferð þeirra með þeim
hætti að jafnan í erfiðleikum
mátti greina óvenjulegan, óbug-
andi styrk og staðfestu samhliða
kærleik og tillitssemi. Bragi var
ákaflega prúður og heilsteyptur
maður.
Við vottum Unni og fjölskyldu
hennar okkar innilegustu samúð.
Eygló og Sigurður.
Fyrstu minningar mínar um
Braga Gunnarsson eru úr barn-
æsku. Rauður Ford Transit,
L-41. Bíllinn var atvinnutæki
húsasmíðameistarans sem var
með verkstæði í bílskúrnum
heima í Nesi. Bragi að vinna á
verkstæðinu í bílskúrnum með
Didda bróður sínum. Ég fylgdist
með af mikilli aðdáun þegar
Bragi heflaði löng viðarborð í
stóra heflinum. Þegar vinnu var
lokið og búið var að skrúfa sæta-
bekk aftur í var bíllinn orðinn
fjölskyldubíl Braga og Unnar,
föðursystur minnar.
Ég kom oft í heimsókn til
Jón Bragi
Gunnarsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Útför okkar elskuðu móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
INGU INGÓLFSDÓTTUR,
sem lést 26. nóvember, fer fram frá
Neskirkju miðvikudaginn 18. nóvember
klukkan 13.
Jarðsett verður síðar frá Flugumýrarkirkju.
Gunnhildur Stefánsdóttir
Elínborg Stefánsdóttir
og fjölskyldur