Fréttablaðið - 04.01.2020, Blaðsíða 23

ákvarðanir sem virðast fíf ldjarfar
eru stundum þær skynsömustu
miðað við aðstæður.
En svo er maður að eiga við
móður náttúru og henni verður
ekki stýrt. Maður þarf að fylgjast vel
með og lesa í merki. Í fimm skipti
hef ég náð að hlaupa frá snjóf lóði
með því að lesa rétt í aðstæður og
fylgjast með.“
En hefur þú lent í lífshættu?
„Ég hef lent í aðstæðum þar sem
tveir metrar skildu á milli lífs og
dauða. Ég lenti í snjóf lóði og var
fastur í línu upp við klettabelti.
Það var reynsla sem ég bý að og ég
komst að því að ég get tekist á við
slíkar aðstæður af ró og yfirvegun.
Ég finn ekki til örvæntingar í hættu-
legum aðstæðum því ég óttast ekki
dauðann.“
Hvernig hugsar þú um dauðann?
„Ég hugsa oft um dauðann og
hvað tekur við. Það fylgir fjalla-
mennskunni. Allir sem fara á fjöll
vita tölfræðina, vita hvað þeir eru
að fara út í. Fólk er það sjálft á fjöll-
um, það er ekki með neina brynju.
Þegar fólk reynir svona mikið á sig
þá er ekki annað hægt en að vera
sannur. Sumir segja að fjallgöngur
sýni innri mann og sýni það besta
og versta í fólki.
Elstu börnin svolítið hrædd
Þegar ég er spurður að því hvort ég
óttist dauðann þá svara ég oft að
hann trufli mig ekki. Það er mikil-
vægt því þú þarft að halda 100 pró-
sent einbeitingu í fjallinu. Ég get
lýst þessu betur með dæmi sem ein-
hverjir geta samsamað sig. Ef þú ert
lofthrædd og gengur á klettasyllu
þá hættir þér ef til vill til að hugsa
mikið um hvað það er langt niður,
þú sérð fyrir þér fallið. Hræðslan
verður til þess að þú missir ein-
beitingu, dauðinn er að trufla þig.“
Eru börnin þín hrædd um að
missa þig? Og hvað segir þú við fjöl-
skylduna?
„Já, elstu börnin eru svolítið
hrædd, þau taka þessu á misjafnan
hátt. En ég tala um þetta við þau
og ferðalagið fram undan, ég vil að
börnin mín öðlist sjálf hugrekki til
að þora að lifa sínu lífi. Að þau séu
hugrökk og láti ekki ótta trufla sig.
Ég hef oft sagt við þau: Þið getið
orðið allt sem þið viljið. Þetta er
bara spurning um hugarfar. Og
hvað þú ert tilbúinn að leggja í
það til að það verði að veruleika.
Konan mín þekkir þennan veru-
leika vel því hún hefur verið svo-
lítið með mér á fjöllum. Það er gott
því maður óttast oft það sem maður
þekkir ekki. Ég finn samt, þótt hún
standi 100 prósent á bak við mig,
að hún er stressaðri en áður. Hún
verður líka ein næstu þrjá mánuði
með börnin og það er ekki auðvelt.
Það er mikið lagt á hana.“
Guð með mér á fjallinu
Þú hefur misst vini, sem hafa dáið í
fjöllunum. Hvernig höndlar þú svo-
leiðis?
„Það hefur enginn dáið í mínum
hóp. En ég þekkti göngumenn sem
hafa dáið í fjöllunum. Það er dálítið
sjokk að fá slíkar fréttir, sér í lagi ef
maður er á göngu þegar maður fær
fréttirnar. Fyrir mér er það áminn-
John Snorri er þrautreyndur fjallgöngumaður og kleif K2 fyrir tveimur árum.
„Við Lína tókum ákvörðun um að gifta okkur. Athöfnin var 14. desember og það var skemmtilegt partí. Ég vildi fara giftur Línu á fjallið.“ MYND/GÍGJADÖGG
ing um að vera einbeittur.
Dauðinn er nálægur á fjöllum. Ég
hef gengið fram á rosalega mikið af
líkamspörtum og það er alltaf erf-
itt. Ég blessa alltaf og set litla grjót-
hrúgu sem minnisvarða. Mér líður
betur ef ég geri það, það er erfitt að
ganga fram á einhvern sem hefur
látið lífið á sömu för og þú.“
Ertu trúaður?
„Ég er kristinnar trúar og ég bið
oft til guðs. Ég veit að hann er með
mér á fjallinu og mér líður oft vel í
vissunni um að Guð er förunautur
minn. Í fjallgöngum er maður oft
berskjaldaður og þreyttur og þá
kemur trúin sterkt inn. Maður er
að berjast við mótlæti og líkaminn
kallar á þig allan tímann að hætta
og gefast upp. Þetta er spurning um
að halda hugsuninni sterkri og það
er svolítið skrýtið en mér finnst ég
betri og finn fyrir meiri krafti í að
berjast gegn mótlæti því hærra sem
ég klíf.“
Leiðangur Johns Snorra er nú
hafinn. Kostnaðaráætlun gerir
ráð fyrir 22 til 24 milljónum og
hann er enn að safna fyrir kostn-
aði. Hann kallaði eftir aðstoð við
f jármögnun í desember þegar
hann kleif Esjuna fjórtán sinnum.
„Aðalfjárfestirinn okkar datt út í
október, það var virkilega óþægi-
legt og við þurftum að hugsa um
aðrar leiðir. Ég og Gao Li erum enn
að safna fyrir kostnaði við ferða-
lagið, við þurfum að gera upp laun
og annan kostnað í lok ferðar. Við
erum bjartsýnir.“
Erfiðar ákvarðanir fyrir Línu
John Snorri segir undirbúning
undir ferðalagið fyrst og fremst hafa
falist í andlegum undirbúningi.
„Ég hef auðvitað reynt að komast í
gott form en þetta er að mestu hug-
lægt. Þegar ég kleif fjallið síðast þá
var ég búinn að sjá mig standa á
toppnum. Það skiptir máli að vera
andlega búinn til að taka á mótlæti
með jákvæðu hugarfari. Þannig er
léttara að yfirstíga hindranir. Þar
kemur reynslan inn, að taka eitt
skref er að vera einu skrefi nær, þó
að það séu 1.000 skref eftir.“
Það er mikið í húfi fyrir þig að
snúa aftur heill á húfi?
„Jú, og ég veit að það er mín fyrsta
skylda að koma lifandi heim. Það
getur auðvitað allt gerst og Lína
hefur brýnt fyrir mér að ég verði
að koma heim og þurfi að vera
tilbúinn að taka erfiðar ákvarðanir
ef ég lendi í erfiðum aðstæðum. Ég
þurfi að muna að þeir sem ferðast
með mér séu á eigin ábyrgð. Þetta
er erfitt og mörgum sinnum hefur
það komið fyrir á fjöllum að menn
reyna að bjarga mönnum sem er
ekki hægt að bjarga. Það er eðli
mannsins, þú myndir bjarga versta
óvini þínum. Þetta ætla ég að virða
því það bíður mín fjársjóður heima.
Við Lína tókum ákvörðun um að
gifta okkur. Athöfnin var 14. des-
ember og það var skemmtilegt partí.
Ég vildi fara giftur Línu á fjallið.
Konan mín stendur með mér og
það skiptir rosalega miklu máli því
ef hún gerði það ekki þá væri þetta
svo miklu erfiðara.“
Hafa margir spurt þig hvort þú
hafir gift þig vegna þess að þetta er
hættuför? Vegna þess hve margir
hafa látið lífið á K2?
„Nei, enginn. Bara þú held ég. En
ég veit að þetta kemur upp í huga
fólks þó að það orði það ekki við
mig. Ég sé mig fyrir mér á toppi
fjallsins og ég sé mig líka fyrir mér
koma heilan heim.“
LÍNA HEFUR BRÝNT FYRIR
MÉR AÐ ÉG VERÐI AÐ
KOMA HEIM OG ÞURFI AÐ
VERA TILBÚINN AÐ TAKA
ERFIÐAR ÁKVARÐANIR
EF ÉG LENDI Í ERFIÐUM
AÐSTÆÐUM. ÉG ÞURFI
AÐ MUNA AÐ ÞEIR SEM
FERÐAST MEÐ MÉR SÉU
Á EIGIN ÁBYRGÐ.
ÉG HUGSA OFT UM
DAUÐANN OG HVAÐ TEKUR
VIÐ. ÞAÐ FYLGIR FJALLA-
MENNSKUNNI. ALLIR SEM
FARA Á FJÖLL VITA TÖL-
FRÆÐINA, VITA HVAÐ ÞEIR
ERU AÐ FARA ÚT Í.
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 23L A U G A R D A G U R 4 . J A N Ú A R 2 0 2 0