Gríma - 01.09.1940, Síða 40

38
ÞÁTTUR AF STURLU RÁÐSMANNI
konurnar að drepa smjöri í grásíðuna, og þá þótti
mér herra lögmaðurinn detta um bölvaðan steininn
á gólfinu og meiða sig alvarlega. Eg hugsaði mér því
að koma í veg fyrir annað eins slys, og nú þykist eg
hafa gert mitt til, að steinninn verði aldrei lögmann-
inum að meini“. Lögmaður þakkaði Sturlu hugulsemi
hans með mörgum fögrum orðum og kallaði þetta
einstakt og eftirbreytnisvert dæmi samvizkusemi og
húsbóndahollustu. — Sagan getur ekki um, hvernig
griðkonurnar notuðu sér fjarveru lögmanns.
h. Sturla læknar fola.
[Þ. Þork.].
Lögmaður átti fola, þriggja eða fjögra vetra gaml-
an, hið bezta hestefni. Treysti hann engum eins vel
og Sturlu til að hirða hann og kom sjálfur oft í hús-
ið til hans til þess að klappa honum og strjúka hann.
Annaðist Sturla folann með mestu nákvæmni, og var
lögmaður hinn ánægðasti með framför hans og
hugði gott til að byrja á tamningu hans um vorið. —
Um þetta leyti var tóbaksnotkun að ryðja sér rúm í
landi voru, og hafði Sturla eins og fleiri vanizt á
munntóbak. Þegar leið á veturinn, varð hann uppi-
skroppa með tóbak og kunni því illa, en hvergi var
hægt að fá það keypt, því að kaupmannabúðirnar á
Akureyri voru lokaðar allt til sumarkauptíðar. Það
þóttist Sturla vita með vissu, að lögmaður mundi
luma á nokkru tóbaki, en hitt vissi hann líka, að
hann mundi vera sár á því. Tók þá Sturla það ráð,
að hann svelti folann í nokkra daga, svo að hann
varð þvengmjór, bar nokkrar fötur af vatni í hest-
húsið og hrærði því vel saman við taðið, sem fyrir